bu durumda ne yapardınız?

scorpiongirlhere

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Ocak 2021
97
99
30
merhabalar,
evlilik kararı verdiğim ve evlilik teklifini kabul ettiğim kişi ile ailesinin tavrı nedeni ile ayrıldık. beyefendi benim lise dönemi dershaneden arkadaşımdı. yıllar sonra vazgeçmeyip defalarca yazdı ve en sonunda cevap verdim bu şekilde tekrar başladık ve kısa sürede sevgisine bana bağlılığına dürüstlüğüne ahlakına çok güvendim. uyumluyduk ben mimarım o mühendis hayattan beklentilerimiz onun bana karşı anlayışlı olması vs her şey çok güzeldi. 2 ay içerisinde önce annemle tanıştırdım sonra da aileler tanıştı. iki taraf da aynı memleketliyiz fakat benim ailem ve ben çok sosyaliz onlar bize göre çok asosyal ve biraz geleneksel bir yapıları var. bütün akrabalarıyla aynı sokakta oturuyorlar ve onlardan başka görüştükleri kimse yok. kendi binalarının hemen yanında oğulları evlensin otursun diye bir daire ayırmışlar evlendikten sora orada yaşamamızı istediler. ancak ben kendimi çok zorlamama rağmen yapamayacağıma karar verdim. istanbulun en kötü ilçelerinden ve hiç sevmediğim bir ilçesinde, ofisime iki vesait ve 1,5 saatlik mesafede üstelik tüm akraba ve aile ile aynı yerde yaşamayı kabul etmek birkaç seneliğine geçici bile olsa göze alabileceğim bir şey değildi. iki aileye de uzak ortak bir noktada mevcut daireyi kiraya vererek başka yerde kiraya çıkalım istedim. kendisi defalarca beni ikna etmeye çalıştı ikna olmadım. ardından annesi onlara gittiğimizde bir kenara çekip ikna etmeye çalıştı yapamayacağımı söyleyince demek ki sen beni hiç sevmemişsin dedi gözlerini yaşarttı. ondan sonra da normalde çok cana yakın davranan insan gitti hep soğuk davrandı. ailemle oturup konuştuklarında kabul ettiler kiraya çıkmamızı ama burayı satmayız da kiraya da vermeyiz ihtiyaçları olduğunda yardım ederiz ayda bin lira dediler. ben evleneceğim kişiye sordum benim şu an kendi ofisim var ama bazen aylarca iş olmayabiliyor sabit bir gelirim şimdilik yok, senin maaşın belli, ailenin desteği belli bu şekilde yapabilecek misin dedim. çok zor yapamam bu şartlarda dedi. benim ailem de biz yardım ederiz size sen çocuktan emin ol gerisi önemli değil dediler bana. benim ondan emin olmam lazımdı ona ailem biz seni bu şartlar altında nasıl verelim diyorlar, ne yapacağız o zaman bu işi askıya alalım şartlar uygun olduğunda evlilik işine girişelim dedim hemen kabul etti. kendi sorumluluğunu alamaması ve araya soğukluk gireceğini bilmesine rağmen beklemeyi kabul etmesine kızdım ardından bir ay boyunca konuşmadık. ne ailesi ne kendisi aradılar yazdılar. ailesiyle hiç uyuşmayan yapımız olmasını kabullenmiştim, çok zor şartlarda karşı taraftan hiçbir şey almadan evlenmeyi de kabullenmiştim benim ailem hali vakti yerinde bize yardım ederlerdi ama istedim ki karşımdakinin sorumluluk sahibi olduğunu göreyim. kendi sorumluluğundan kaçtığını gördüm. ailesi de zaten beni kendilerine uygun bulmadılar belli ki. her günü haftalar gibi gelen bir ayın sonunda yüzüğü kuyumcuya bıraktım ve ona uzun bir mesajla ondan aslında sadece sorumluluk sahibi olmasını beklediğimi aileme karşı mahcup olduğumu, çok büyük hayal kırıklığına uğradığımı anlatan bir mesaj yazdım. o da senden hiç vazgeçmedim ben de sana azsa az çoksa çok yapabilir miyiz diye yazacaktım. hem aileleri üzmeden hem biz üzülmeden nasıl yapabiliriz diye düşündüm bu işin içinden çıkamadım dedi. bu süre içinde birsürü şey yapabilirdin dedim annemi arayabilirdin babamı arayabilirdin merak etmeyin gözünüz arkada kalmasın kızınız bana emanet diyebilirdin en azından istekli olduğunu belli edebilirdin sana güvenmelerini sağlayabilirdin dedim. sizinkileri aramayı düşündüm ama vazgeçtim sonra bunun ağırlığını taşıyacaktım. en küçük bir eksiklikte bu aklına gelecek filan dedi. çok özür dilerim seni üzmek hiç istemezdim ama yapamadıklarımla seni üzdüm çabuk karar verebilen bir insan değilim. vs vs bu şekilde helalleşip bitirdik. bir yanım üzülüyor dürüst ahlaklı erkek bulmak bu zamanda zor diye bir yanım bir ömür böyle hiç bir şey yapmayıp sadece üzgünüm diyen adamla geçmezdi diyor. doğru mu yapmışım hanımlar ne dersiniz?
 
Anlamadığım zaten siz zaten bekleyim diyorsunuz sonra kabul ettı dıye kızıyorsunuz. Aileler zaten uyumlu değil mutlu olmazdınız. Birde evi satmalarını mı beklediniz? Sonuçta ev onlara ait oturmuyorsanız ki bu normal bende dib dibe yakın oturulmasını doğru bulmam ama evi satın ya da kiraya verip parasını alalım olayıda olmaz. Madem oturmuyorsunuz durur demişler kıraya verselerde sıze niye versinler ki kendilerine harcarlar. Evlenmek için birikim yapıp şartlarınız uygun olduğunda bu işe girişmelisiniz
 
Anlamadığım zaten siz zaten bekleyim diyorsunuz sonra kabul ettı dıye kızıyorsunuz. Aileler zaten uyumlu değil mutlu olmazdınız. Birde evi satmalarını mı beklediniz? Sonuçta ev onlara ait oturmuyorsanız ki bu normal bende dib dibe yakın oturulmasını doğru bulmam ama evi satın ya da kiraya verip parasını alalım olayıda olmaz. Madem oturmuyorsunuz durur demişler kıraya verselerde sıze niye versinler ki kendilerine harcarlar. Evlenmek için birikim yapıp şartlarınız uygun olduğunda bu işe girişmelisiniz
katılıyorum. bu durumda karşı tarafın en başta ben ailemin evinde oturursam evlenebilirim oturmazsam gücüm yetmez demesi gerekirdi. biz de aileleri tanıştırmazdık bu yola çıkmazdık beklerdik. ama madem bu yola ailesine güvenerek çıktı onlar üstlerine düşeni yapmalıydı. satın demedik tabi ki. bir süre kiraya verebilirsiniz dedi bizimkiler. onların düşünmesi gereken mevzu. ben ne yapabilirdim ki ofis açtım düzen kurmaya çalışıyorum en azından 5 yıllık olmadan kapatamam kapatıp başka iş bulup evin geçimini sağlarım mı demeliydim? evet bana ne yapacağımızı sorduğunda madem gücümüz yetmiyor bekleyelim dedim ama insan bi zorlar şartları bu duruma gelmemizin sorumlusu o, bir şeyler yapabilirdi. ailem bu sürede görüşmemize izin vermeyecek araya soğukluk girecek birazcık zorlasaydı ya birazcık keşke...
 
katılıyorum. bu durumda karşı tarafın en başta ben ailemin evinde oturursam evlenebilirim oturmazsam gücüm yetmez demesi gerekirdi. biz de aileleri tanıştırmazdık bu yola çıkmazdık beklerdik. ama madem bu yola ailesine güvenerek çıktı onlar üstlerine düşeni yapmalıydı. satın demedik tabi ki. bir süre kiraya verebilirsiniz dedi bizimkiler. onların düşünmesi gereken mevzu. ben ne yapabilirdim ki ofis açtım düzen kurmaya çalışıyorum en azından 5 yıllık olmadan kapatamam kapatıp başka iş bulup evin geçimini sağlarım mı demeliydim? evet bana ne yapacağımızı sorduğunda madem gücümüz yetmiyor bekleyelim dedim ama insan bi zorlar şartları bu duruma gelmemizin sorumlusu o, bir şeyler yapabilirdi. ailem bu sürede görüşmemize izin vermeyecek araya soğukluk girecek birazcık zorlasaydı ya birazcık keşke...
İşte siz duygusal düşünüyorsunuz zor şartlarda düğün eşya altın şu bu masrafları birikim yapan bir insan için bike zor. Ailesi istese ne ev ne destek vermek zorundaydı ama onlarda şunu der madem oturmuyorlar niye kiraya vereyim başka çocuk varsa o oturur bla bla klasik bahaneler yani. Karşında ki insan hatalı ama çok fazla evlenmek için ailesine güvenmek yerine önceden birikim yapar ya da bana şu kadar süre ver aileler tanışmadan o sürede birikim yapılırdı. Sizin ofisinize yakın bir ev bulur iki çalışan birey olarak geçinirdiniz. Aksi durumda iki kişi çalışsa bile senelerce borç içinde olurdunuz. Ama bence duygusal yönünü bırak bu işten bir cacık olmaz
 
İşte siz duygusal düşünüyorsunuz zor şartlarda düğün eşya altın şu bu masrafları birikim yapan bir insan için bike zor. Ailesi istese ne ev ne destek vermek zorundaydı ama onlarda şunu der madem oturmuyorlar niye kiraya vereyim başka çocuk varsa o oturur bla bla klasik bahaneler yani. Karşında ki insan hatalı ama çok fazla evlenmek için ailesine güvenmek yerine önceden birikim yapar ya da bana şu kadar süre ver aileler tanışmadan o sürede birikim yapılırdı. Sizin ofisinize yakın bir ev bulur iki çalışan birey olarak geçinirdiniz. Aksi durumda iki kişi çalışsa bile senelerce borç içinde olurdunuz. Ama bence duygusal yönünü bırak bu işten bir cacık olmaz
olmadı zaten bi cacık hakikaten. ben işsiz güçsüz ileride ofis düzene girince eve düzenli maddi katkısı olacak olan değil de annesine yoldaş olabilecek bir insan olsaydım aaa bana daire veriyorlar ne güzel diyip koşa koşa gitseydim uyanıklık yapıp kardeşi evlenene kadar orada oturup sonra da sahiplenseydim çok kıymetli olurdum ama onlara layık olamadım napalım..
 
Ay bazıları gerçekten insanı şişiriyor, sapla samanı birbirine karıştırıyor. Marjinal olmak için konu sahibinin açığını aramaya çalışıyorlar ama ortaya zorlama yorumlar çıkıyor. Neymiş konu sahibi zaten bekleyelim demiş, adam bekleyince de kızmış... Takıldıkları şeylere bak. Gönül ilişkileri bu yahu... Konu sahibi doğru olanı yapmışsınız bence. Sevgi güzeldir ama tek taraflı olmaz. Seven adam da sizin gibi geniş düşünebilmeli, mutluluğunuzu huzurunuzu düşünebilmeli, elini taşın altına koyabilmeli bence. Evlilik maalesef evcilik oyunu gibi değil. Takdir ettim sizi ben. Ne güzel ki ayrıntılı düşünüyorsunuz. Düşünmeden yapılan evliliklerin sonu hep hüsran oluyor. Şu hayatta öğrendiğim şey, olmayanı oldurmaya çalışmayacaksın. İçinizi ferah tutun. Hayırlısı olsun hakkınızda.
 
Ay bazıları gerçekten insanı şişiriyor, sapla samanı birbirine karıştırıyor. Marjinal olmak için konu sahibinin açığını aramaya çalışıyorlar ama ortaya zorlama yorumlar çıkıyor. Neymiş konu sahibi zaten bekleyelim demiş, adam bekleyince de kızmış... Takıldıkları şeylere bak. Gönül ilişkileri bu yahu... Konu sahibi doğru olanı yapmışsınız bence. Sevgi güzeldir ama tek taraflı olmaz. Seven adam da sizin gibi geniş düşünebilmeli, mutluluğunuzu huzurunuzu düşünebilmeli, elini taşın altına koyabilmeli bence. Evlilik maalesef evcilik oyunu gibi değil. Takdir ettim sizi ben. Ne güzel ki ayrıntılı düşünüyorsunuz. Düşünmeden yapılan evliliklerin sonu hep hüsran oluyor. Şu hayatta öğrendiğim şey, olmayanı oldurmaya çalışmayacaksın. İçinizi ferah tutun. Hayırlısı olsun hakkınızda.
Bir dahakine yorum yaparken senden icazetname alırız gezmeyen tavuk :işsiz:
 
Ay bazıları gerçekten insanı şişiriyor, sapla samanı birbirine karıştırıyor. Marjinal olmak için konu sahibinin açığını aramaya çalışıyorlar ama ortaya zorlama yorumlar çıkıyor. Neymiş konu sahibi zaten bekleyelim demiş, adam bekleyince de kızmış... Takıldıkları şeylere bak. Gönül ilişkileri bu yahu... Konu sahibi doğru olanı yapmışsınız bence. Sevgi güzeldir ama tek taraflı olmaz. Seven adam da sizin gibi geniş düşünebilmeli, mutluluğunuzu huzurunuzu düşünebilmeli, elini taşın altına koyabilmeli bence. Evlilik maalesef evcilik oyunu gibi değil. Takdir ettim sizi ben. Ne güzel ki ayrıntılı düşünüyorsunuz. Düşünmeden yapılan evliliklerin sonu hep hüsran oluyor. Şu hayatta öğrendiğim şey, olmayanı oldurmaya çalışmayacaksın. İçinizi ferah tutun. Hayırlısı olsun hakkınızda.
Çok teşekkürler amin hepimiz hakkında hayırlısı. Bu sitede ne güzel kadınlar varmış
 
Anladığım kadarıyla üzüldüğünüz en büyük nokta bu kadar ahlaklı ve dürüst birini bulmuşken en nihayetinde maddi yetersizliklerden dolayı ilişkinin bitmiş olması. Böyle bir sebebin sizi yıpratması ve arada bırakması gayet normal. Şartlar daha farklı olsaydı belki de gerçekten mutlu olabilirdiniz ancak şunu da düşünmelisiniz eğer size yeterince büyük bir sevgi ve bağlılık hissediyor olsaydı bir yolunu bulup mutlaka bu yola baş koyabilirdi bana kalırsa. Sonuçta bu çocuk o ailenin öz evladı ve bir karar verip sizi kafasına koymuş olsaydı aile de çocuğu karşısına almamak için her türlü yardımı mecburen yapardı. Bu yüzden size daha fazla değer verecek birini hak ettiğinizi düşünüyorum. Lütfen içiniz rahat olsun doğru kararı vermişsiniz.
 
sanırım bende kabul etmezdim. ben ailelerden uzak istemiştim bu akrabalar falan aman allahım . .
aileler uyuşmuyorsa bi prüz mutlaka çıkıyor ..
 
merhabalar,
evlilik kararı verdiğim ve evlilik teklifini kabul ettiğim kişi ile ailesinin tavrı nedeni ile ayrıldık. beyefendi benim lise dönemi dershaneden arkadaşımdı. yıllar sonra vazgeçmeyip defalarca yazdı ve en sonunda cevap verdim bu şekilde tekrar başladık ve kısa sürede sevgisine bana bağlılığına dürüstlüğüne ahlakına çok güvendim. uyumluyduk ben mimarım o mühendis hayattan beklentilerimiz onun bana karşı anlayışlı olması vs her şey çok güzeldi. 2 ay içerisinde önce annemle tanıştırdım sonra da aileler tanıştı. iki taraf da aynı memleketliyiz fakat benim ailem ve ben çok sosyaliz onlar bize göre çok asosyal ve biraz geleneksel bir yapıları var. bütün akrabalarıyla aynı sokakta oturuyorlar ve onlardan başka görüştükleri kimse yok. kendi binalarının hemen yanında oğulları evlensin otursun diye bir daire ayırmışlar evlendikten sora orada yaşamamızı istediler. ancak ben kendimi çok zorlamama rağmen yapamayacağıma karar verdim. istanbulun en kötü ilçelerinden ve hiç sevmediğim bir ilçesinde, ofisime iki vesait ve 1,5 saatlik mesafede üstelik tüm akraba ve aile ile aynı yerde yaşamayı kabul etmek birkaç seneliğine geçici bile olsa göze alabileceğim bir şey değildi. iki aileye de uzak ortak bir noktada mevcut daireyi kiraya vererek başka yerde kiraya çıkalım istedim. kendisi defalarca beni ikna etmeye çalıştı ikna olmadım. ardından annesi onlara gittiğimizde bir kenara çekip ikna etmeye çalıştı yapamayacağımı söyleyince demek ki sen beni hiç sevmemişsin dedi gözlerini yaşarttı. ondan sonra da normalde çok cana yakın davranan insan gitti hep soğuk davrandı. ailemle oturup konuştuklarında kabul ettiler kiraya çıkmamızı ama burayı satmayız da kiraya da vermeyiz ihtiyaçları olduğunda yardım ederiz ayda bin lira dediler. ben evleneceğim kişiye sordum benim şu an kendi ofisim var ama bazen aylarca iş olmayabiliyor sabit bir gelirim şimdilik yok, senin maaşın belli, ailenin desteği belli bu şekilde yapabilecek misin dedim. çok zor yapamam bu şartlarda dedi. benim ailem de biz yardım ederiz size sen çocuktan emin ol gerisi önemli değil dediler bana. benim ondan emin olmam lazımdı ona ailem biz seni bu şartlar altında nasıl verelim diyorlar, ne yapacağız o zaman bu işi askıya alalım şartlar uygun olduğunda evlilik işine girişelim dedim hemen kabul etti. kendi sorumluluğunu alamaması ve araya soğukluk gireceğini bilmesine rağmen beklemeyi kabul etmesine kızdım ardından bir ay boyunca konuşmadık. ne ailesi ne kendisi aradılar yazdılar. ailesiyle hiç uyuşmayan yapımız olmasını kabullenmiştim, çok zor şartlarda karşı taraftan hiçbir şey almadan evlenmeyi de kabullenmiştim benim ailem hali vakti yerinde bize yardım ederlerdi ama istedim ki karşımdakinin sorumluluk sahibi olduğunu göreyim. kendi sorumluluğundan kaçtığını gördüm. ailesi de zaten beni kendilerine uygun bulmadılar belli ki. her günü haftalar gibi gelen bir ayın sonunda yüzüğü kuyumcuya bıraktım ve ona uzun bir mesajla ondan aslında sadece sorumluluk sahibi olmasını beklediğimi aileme karşı mahcup olduğumu, çok büyük hayal kırıklığına uğradığımı anlatan bir mesaj yazdım. o da senden hiç vazgeçmedim ben de sana azsa az çoksa çok yapabilir miyiz diye yazacaktım. hem aileleri üzmeden hem biz üzülmeden nasıl yapabiliriz diye düşündüm bu işin içinden çıkamadım dedi. bu süre içinde birsürü şey yapabilirdin dedim annemi arayabilirdin babamı arayabilirdin merak etmeyin gözünüz arkada kalmasın kızınız bana emanet diyebilirdin en azından istekli olduğunu belli edebilirdin sana güvenmelerini sağlayabilirdin dedim. sizinkileri aramayı düşündüm ama vazgeçtim sonra bunun ağırlığını taşıyacaktım. en küçük bir eksiklikte bu aklına gelecek filan dedi. çok özür dilerim seni üzmek hiç istemezdim ama yapamadıklarımla seni üzdüm çabuk karar verebilen bir insan değilim. vs vs bu şekilde helalleşip bitirdik. bir yanım üzülüyor dürüst ahlaklı erkek bulmak bu zamanda zor diye bir yanım bir ömür böyle hiç bir şey yapmayıp sadece üzgünüm diyen adamla geçmezdi diyor. doğru mu yapmışım hanımlar ne dersiniz?
Erkeginiz çok pasif değil mi sizce de
Gerek yok bence bitmesi iyi olmuş
 
merhabalar,
evlilik kararı verdiğim ve evlilik teklifini kabul ettiğim kişi ile ailesinin tavrı nedeni ile ayrıldık. beyefendi benim lise dönemi dershaneden arkadaşımdı. yıllar sonra vazgeçmeyip defalarca yazdı ve en sonunda cevap verdim bu şekilde tekrar başladık ve kısa sürede sevgisine bana bağlılığına dürüstlüğüne ahlakına çok güvendim. uyumluyduk ben mimarım o mühendis hayattan beklentilerimiz onun bana karşı anlayışlı olması vs her şey çok güzeldi. 2 ay içerisinde önce annemle tanıştırdım sonra da aileler tanıştı. iki taraf da aynı memleketliyiz fakat benim ailem ve ben çok sosyaliz onlar bize göre çok asosyal ve biraz geleneksel bir yapıları var. bütün akrabalarıyla aynı sokakta oturuyorlar ve onlardan başka görüştükleri kimse yok. kendi binalarının hemen yanında oğulları evlensin otursun diye bir daire ayırmışlar evlendikten sora orada yaşamamızı istediler. ancak ben kendimi çok zorlamama rağmen yapamayacağıma karar verdim. istanbulun en kötü ilçelerinden ve hiç sevmediğim bir ilçesinde, ofisime iki vesait ve 1,5 saatlik mesafede üstelik tüm akraba ve aile ile aynı yerde yaşamayı kabul etmek birkaç seneliğine geçici bile olsa göze alabileceğim bir şey değildi. iki aileye de uzak ortak bir noktada mevcut daireyi kiraya vererek başka yerde kiraya çıkalım istedim. kendisi defalarca beni ikna etmeye çalıştı ikna olmadım. ardından annesi onlara gittiğimizde bir kenara çekip ikna etmeye çalıştı yapamayacağımı söyleyince demek ki sen beni hiç sevmemişsin dedi gözlerini yaşarttı. ondan sonra da normalde çok cana yakın davranan insan gitti hep soğuk davrandı. ailemle oturup konuştuklarında kabul ettiler kiraya çıkmamızı ama burayı satmayız da kiraya da vermeyiz ihtiyaçları olduğunda yardım ederiz ayda bin lira dediler. ben evleneceğim kişiye sordum benim şu an kendi ofisim var ama bazen aylarca iş olmayabiliyor sabit bir gelirim şimdilik yok, senin maaşın belli, ailenin desteği belli bu şekilde yapabilecek misin dedim. çok zor yapamam bu şartlarda dedi. benim ailem de biz yardım ederiz size sen çocuktan emin ol gerisi önemli değil dediler bana. benim ondan emin olmam lazımdı ona ailem biz seni bu şartlar altında nasıl verelim diyorlar, ne yapacağız o zaman bu işi askıya alalım şartlar uygun olduğunda evlilik işine girişelim dedim hemen kabul etti. kendi sorumluluğunu alamaması ve araya soğukluk gireceğini bilmesine rağmen beklemeyi kabul etmesine kızdım ardından bir ay boyunca konuşmadık. ne ailesi ne kendisi aradılar yazdılar. ailesiyle hiç uyuşmayan yapımız olmasını kabullenmiştim, çok zor şartlarda karşı taraftan hiçbir şey almadan evlenmeyi de kabullenmiştim benim ailem hali vakti yerinde bize yardım ederlerdi ama istedim ki karşımdakinin sorumluluk sahibi olduğunu göreyim. kendi sorumluluğundan kaçtığını gördüm. ailesi de zaten beni kendilerine uygun bulmadılar belli ki. her günü haftalar gibi gelen bir ayın sonunda yüzüğü kuyumcuya bıraktım ve ona uzun bir mesajla ondan aslında sadece sorumluluk sahibi olmasını beklediğimi aileme karşı mahcup olduğumu, çok büyük hayal kırıklığına uğradığımı anlatan bir mesaj yazdım. o da senden hiç vazgeçmedim ben de sana azsa az çoksa çok yapabilir miyiz diye yazacaktım. hem aileleri üzmeden hem biz üzülmeden nasıl yapabiliriz diye düşündüm bu işin içinden çıkamadım dedi. bu süre içinde birsürü şey yapabilirdin dedim annemi arayabilirdin babamı arayabilirdin merak etmeyin gözünüz arkada kalmasın kızınız bana emanet diyebilirdin en azından istekli olduğunu belli edebilirdin sana güvenmelerini sağlayabilirdin dedim. sizinkileri aramayı düşündüm ama vazgeçtim sonra bunun ağırlığını taşıyacaktım. en küçük bir eksiklikte bu aklına gelecek filan dedi. çok özür dilerim seni üzmek hiç istemezdim ama yapamadıklarımla seni üzdüm çabuk karar verebilen bir insan değilim. vs vs bu şekilde helalleşip bitirdik. bir yanım üzülüyor dürüst ahlaklı erkek bulmak bu zamanda zor diye bir yanım bir ömür böyle hiç bir şey yapmayıp sadece üzgünüm diyen adamla geçmezdi diyor. doğru mu yapmışım hanımlar ne dersiniz?
güncel bir durum yaşandı mı yoksa süreç devam mı ediyor bu şekilde bilemedim konuyu açalıda baya olmuş ben yeni gördüm .

tavrınıza bayıldım harika ve çok mantıklı düşünmüşsünüz :super: erkek olarak sorumluluk hissi duyan sahiplenici bir tavır göremedim ben sizden akıl ister gibi öyle mi olsa böylemi yapsak gereksiz bir dönüş olmuş . ben evleneceğim bu kız benim eşim olacak sizde görevinizi yapın iş yerlerimiz hayatımız size göre şekillenemez biz artık bir aile olacağız demeliydi her kadın bunu beklerdi bence o anda . :KK12::KK12::KK12:
 
X