Ben her adetten sonra o kadar çok umutlanıyorum ki günler geçmek bilmiyor. Sürekli aklım yumurtlama günümde, başka hiç bir şey düşünemez oluyorum. Bütün gün masamda bana bakan masa takvimimi işaretliyor, her gün tekrar tekrar tahmini yumurtlama günüme denk gelen günü bulmak için sayıyorum. Kendimi dinliyor ağrım sancım var mı, acaba yumurtlamışmıyım diye meraklanıyorum. Yumurtladığımı düşündüğüm günlerde de acaba kaçırdım mı diye endişe ediyorum. Sonra bitmek bilmeyen günlerin ikinci bölümü başlıyor. Adet günüme yaklaştıkça heyecanlanıyorum. Aklımdan 1 an çıkmıyor... Acaba hamile miyim? İdrar testinde ne zaman çıkar ki acaba? Yaptırsam mı? Kan testi kesin doğru yanıtı verir. Acaba bu kramp yerleşme nedeniyle mi? Sorular Sorular... Günler geçmek bilmiyor. Sonunda dayanamıyorsun ve idrar testi yapıyorsun, daha adetine var. Eyvah ikinci çizgi yok... Dikkatli bak belki siliktir, görmüyorsundur, gözlerin şaşı oluyor... Hayır yok. Ama hemen üzülmüyorum. Zaten daha erken. Aradan 1 gün daha geçiyor ve dayanamayıp kan testi yaptırıyorsun. İçinden gelen " hamile olabilirsin" sesi seni kemiriyor. Tahlil sonucunun çıkacağı saate kadar beklemek başka bir ölüm. Zaman duruyor, saniyeler akmıyor... Sonuç negatif. Aman allah bu ay da olmadı. Ama neden? nerde hata yaptım...Ertesi sabah adet oluveriyorsun... Umutlar ertesi aya kalıyor. Bir stres yumağı daha... Acaba nerde hata yapıyorum... Bu kadar stres yapmak başta yumurtlama fonksiyonlarımızı, eşimizle ilişkilerimizi herşeyimizi etkiliyor... En büyük düşman stres diyenler ama yinede kafaya takmadan edemeyenlerdenseniz buraya...