- 18 Temmuz 2019
- 2.083
- 3.939
- 83
Not: Geçen sene kurban bayramı sabahı bu satırlar yazmıştım. Hala aklıma geldiğinde içim ürperiyor. Çok şükür bu sene evladım kucağımda Allah onu bana bağışladı.Rabbim isteyen herkese nasip etsin
Şu mübarek bayram sabahı herkes sevinçliyken ben iliklerime kadar acıdan sarhoş olmuş bi şekilde yazıyorum bunları.
İlk gebeliğimdi adetten 5 gün önce öğrendim tabi çok cahilim bu konuda.Değer 26 çıktı doktor kimyasal olabilir dedi ama hiç umursamadım adet günüme kadar lekelenmeler devam etti herkese söylemiştik. Adet günüm geldi bel ağrısıyla uyandım tuvalete gittim kanamam başlamış ağlayarak secdeye kapandım. Artık çok geçti adet olur gibi düşük yaptım.Bunu atlatmak zor olmadı.Hızlı bi şekilde toparladım.
İkinci gebeliğim klomenle oldu. İlk kontrolde dış gebelik dendi. Ağla ağla helak oldum günlerce neyseki zor da olsa kese görüdü . Ama bu sefer kahverengi lekeler başladı. İlaçlarla onuda atlattım.Daha sonra kalp atışları duyulmadı. 1 hafta onun stresini yaşadım daha sonra gittiğimde kalp atışını da duydum. Herşey yolunda zannederken bir gün kalbinin durduğunu öğrendim o an gerçekten ölmek istedim .ilaçlarla düşük yaptım çok sancılı çok zordu.Bu sefer çok sarsılmıştım toparlanmam uzun zaman aldı.
Vee üçüncü gebeliğim adetten 3 gün önce öğrendim ve salak gibi yine heveslendim eşimi de heveslendirdim. 3 gün önce lekelenmeler başladı. Doktor keseyi gördü içi dolu dedi haftasına göre çok iyi kanama dışında sıkıntı yok dedi. Bu güne kadar azar azar lekelenme devam etti. İlaç iğne kullanmama rağmen. Sabah ezanları okunurken belimde sızıyla wc gittim kahverengi kırmızı karışık kanamam başladı. Eşimi uyandırdım sağlayarak oda tükendi artık bende.
Beynim durmuş gibi kaskatıyım şu an önümü göremiyorum tuvalete gitmek bu acıyı yaşamak istemiyorum. Allah ım affetsin dayanacak gücüm bir gram dahi yok. Doktor lar sıkıntı yok diyor düşük yapmama sebep bulamıyorlar. Benimle bir hamile kalan herkes doğurdu. Şimdi yine çok yakın arkadaşım hemde eşimin akrabası hamile. O sırdaşımdı bunaldığımda onunla dertleşirdim şimdi oda doğuracak gözümün önünde.
Eşim bugün evde olamayacak yanında olamayacak ailemden uzağım şu mübarek günde ben acıdan kıvranıyorum.
Nasıl dayanılır bu acıya , benim yerimde kim olsa tükenmez mi ? Nasıl toparlanıcam,napıcam...
Hamile kalmaya cesaret edemem ki ,sevinmeye korkar oldum aynı ateş üç kez aynı yere düşer mi?
Şu mübarek bayram sabahı herkes sevinçliyken ben iliklerime kadar acıdan sarhoş olmuş bi şekilde yazıyorum bunları.
İlk gebeliğimdi adetten 5 gün önce öğrendim tabi çok cahilim bu konuda.Değer 26 çıktı doktor kimyasal olabilir dedi ama hiç umursamadım adet günüme kadar lekelenmeler devam etti herkese söylemiştik. Adet günüm geldi bel ağrısıyla uyandım tuvalete gittim kanamam başlamış ağlayarak secdeye kapandım. Artık çok geçti adet olur gibi düşük yaptım.Bunu atlatmak zor olmadı.Hızlı bi şekilde toparladım.
İkinci gebeliğim klomenle oldu. İlk kontrolde dış gebelik dendi. Ağla ağla helak oldum günlerce neyseki zor da olsa kese görüdü . Ama bu sefer kahverengi lekeler başladı. İlaçlarla onuda atlattım.Daha sonra kalp atışları duyulmadı. 1 hafta onun stresini yaşadım daha sonra gittiğimde kalp atışını da duydum. Herşey yolunda zannederken bir gün kalbinin durduğunu öğrendim o an gerçekten ölmek istedim .ilaçlarla düşük yaptım çok sancılı çok zordu.Bu sefer çok sarsılmıştım toparlanmam uzun zaman aldı.
Vee üçüncü gebeliğim adetten 3 gün önce öğrendim ve salak gibi yine heveslendim eşimi de heveslendirdim. 3 gün önce lekelenmeler başladı. Doktor keseyi gördü içi dolu dedi haftasına göre çok iyi kanama dışında sıkıntı yok dedi. Bu güne kadar azar azar lekelenme devam etti. İlaç iğne kullanmama rağmen. Sabah ezanları okunurken belimde sızıyla wc gittim kahverengi kırmızı karışık kanamam başladı. Eşimi uyandırdım sağlayarak oda tükendi artık bende.
Beynim durmuş gibi kaskatıyım şu an önümü göremiyorum tuvalete gitmek bu acıyı yaşamak istemiyorum. Allah ım affetsin dayanacak gücüm bir gram dahi yok. Doktor lar sıkıntı yok diyor düşük yapmama sebep bulamıyorlar. Benimle bir hamile kalan herkes doğurdu. Şimdi yine çok yakın arkadaşım hemde eşimin akrabası hamile. O sırdaşımdı bunaldığımda onunla dertleşirdim şimdi oda doğuracak gözümün önünde.
Eşim bugün evde olamayacak yanında olamayacak ailemden uzağım şu mübarek günde ben acıdan kıvranıyorum.
Nasıl dayanılır bu acıya , benim yerimde kim olsa tükenmez mi ? Nasıl toparlanıcam,napıcam...
Hamile kalmaya cesaret edemem ki ,sevinmeye korkar oldum aynı ateş üç kez aynı yere düşer mi?
Son düzenleme: