Yaşamak istemiyorum, kendimi boşlukta çöp gibi hissediyorum, tam ölmek için dua edicem aklıma eşim geliyor;( eşimi çok seviyorum, çok mutlu bir evliliğimiz var ve hayatımın bütün anlamı o gibi.)ve vicdanım el vermiyor dua bile edemiyorum. onunla çok mutluyum onsuz bir gün bile çok kötüyum o yokken bu dünyada ne yurdum ne yuvam ne de sevenim var gibi gelmiyor.olmeyi istemekle ona haksızlık ediyorum gibi geliyor bunları kimseyle konuşamam anlatamam bende yazmak istedim, yazmakta bir yorum yada öneri, dertleşmek gibi bir beklentim yok dedim ya sadece yazmak istedim söylemek istedim dua bile edemiyorum Allah'a söyleyemiyorum ama ben yaşamak istemiyorum sadece eşimin, oglumun ve annemin olduğu bir dünya istiyorum.