• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmayı düşünüyorum ama hayatıma nasil devam edeceğimi bilmiyorum.

Ben de çocuk gelişim mezunuyum eşim ilkokul benim bölümümde sözel sayılır ama fark ediyor gerçekten bi aile terapistine bile gittiğimizde ben üniversite mezunuyum dedim o da böyle utana sıkıla ilkokul dedi sonra odadan çıktığımızda beni topa tuttu mecburmuydun beni ezmeye diye oysa sadece mezun olduğum eğitimi söyledim bu kadardı
İster istemez algilamada- anlamada cok fark oluyo ve eziklik hissediyorlar ezmesek de.
 
Ben de çocuk gelişim mezunuyum eşim ilkokul benim bölümümde sözel sayılır ama fark ediyor gerçekten bi aile terapistine bile gittiğimizde ben üniversite mezunuyum dedim o da böyle utana sıkıla ilkokul dedi sonra odadan çıktığımızda beni topa tuttu mecburmuydun beni ezmeye diye oysa sadece mezun olduğum eğitimi söyledim bu kadardı

O eşinin kendi kompleksi bence
Seninle gurur duyması gerekirdi eşim üniversiteyi bitirebilmiş diye
 
İster istemez algilamada- anlamada cok fark oluyo ve eziklik hissediyorlar ezmesek de.
Ben mesela kitap okurum ve okumasını çok severim okuduğumu gördüğünde beni daha fazla mı ezmek için yapıyorsun diyor ne manaysa ha ne ilkokul mezunları gördüm kendini geliştirmiş benim annem babam lise mezunu kitap okurlar tiyatroya giderler ne bileyim siyaset ekonomi her alanda bilgileri ve görüşleri vardır ama benim kocam sadece bön
 
Merhaba arkadaşlar. 1.5 yıllık evliyim ve mutlu değilim, doğal olarak mutlu da edemiyorum. Eşimle aslinda hiç evlenmemeliydik, çünkü birbirine uyum sağlayamayacak şekilde farklıyız. Ben evlenmeden önce ayrılmayı çok istedim ama maalesef eşim peşimi bir turlu bırakmadı ve evlendik. Tabi şimdi o da pişman. Gelelim sorunlarimiza... Ben lisans mezunuyum eşim ise lise mezunu. Ben eğitim farkının bu kadar sorun olacagini bilemedim maalesef. O egitimsizlik ve insan icine karismamasindan, bense aşırı duygusal davranmaktan gerçekleri göremedik sanırım. Eşim gezmeyi sevmez benimse buna sevmekten öte çok ihtiyacim var. Arkadaş ortamini sevmez ne kendisinin ailecek görüştüğümüz bir arkadasi var ne de benim edindigim arkadaslarla ailecek görüşmeyi kabul ediyor. Çok geri kafalı ve yeniliklere kapalı ne yazıkki. Kendi küçük aklıyla sundugum hicbir seçeneği begenmiyo ve kendisi de bir yol bulmuyor. 7/24 evdeyiz ve biktim artik. Yatak odasında da ten uyumumuz yok ve zaten istekli bir erkek de degil. Ailesi onun cok sakin, efendi biri oldugunu ve sansli oldugumu söylüyorlar ama işin ic yüzü hic de öyle değil. Bu kadar sessizligi özgüven eksikliği ve pasifliginden ileri geliyor. Ben daha baskın biriyle olmak isterdim. Her yerde yeni gelin gibi sus pus oturmasi ve benim konusmamdan da hoslanmamasi beni deli ediyor. Gezmeme, çalışmama izin vermiyor. Geçenlerde bari araba alamıyoruz araba kiralayalım gezelim dedim. Bana "herkes coluk cocuga karıştı sen nelerin pesindesin " dedi. Sanki cok sacma ve cocukca seyler istiyorum gibi davranıyor. Ama ben mutsuzum, hiçbir istegimi önemsemiyor. Boşanmak istiyorum ama gidecek yerim yok. Tek başına bi hayat kurup ev tutup yaşamayı basarabilir miyim? Üniversite mezunuyum ama iş bulabilir miyim gerçekten bilmiyorum. Nolur bana bir akıl verin. Destege, cesaretlendirecek sözlere cok ihtiyacim var.
eski sevgilimle devam etsem ve evlensem aynı şeyleri harfiyen ben yazardım kesin.. bu kadar olur.
 
O eşinin kendi kompleksi bence
Seninle gurur duyması gerekirdi eşim üniversiteyi bitirebilmiş diye
Onu ezmiyorum kesinlikle ama o kendini çok eziyor oysa ben ne ilkokul mezunları gördüm üniversite mezunlarına taş çıkartacak insan biraz değişime yeniliğe açık olmalı araştırmaya meraklı olmalı benim eşimin siyasi görüşü bile ailesinin desteklediği görüştür niye destekliyorsun diye bi kere polemiğe girdiğimizde ailemden herkes o prtili de o yüzden dedi koyun gibi yani
 
neden evlenirken eğitim düzeyinize uygun bir eş secmediniz merak ettim
Yani insan hiç mantıklı düşünmüyor hep sevgisi göz önünde oluyor sanıyor ki aşk sevgi hep kalacak oysa bunların hepsi gittiğinde yalnızca iki insanın kafa yapısı uyuşuyorsa mutlu olabiliyorlar ben geç anladım güçte anladım ama sonunda anladım mutluyum.
Eşimden boşanıp ikinci evlilik yapsam siyasi görüşüne kadar aynı olan birini isterim
 
Kader kısmet olunca evlilik oluyo maalesef. Bana uyacağını söylemişti ama sözünü tutmadı. Tabi ki ayni eve girmeden bu kadar farkli olduğumuzu gozlemleyemedim.
Size benden bir tavsiye asla gelecekle ilgili sözlere inanmayın. Bu kulağınıza küpe olsun.
 
Ben mesela kitap okurum ve okumasını çok severim okuduğumu gördüğünde beni daha fazla mı ezmek için yapıyorsun diyor ne manaysa ha ne ilkokul mezunları gördüm kendini geliştirmiş benim annem babam lise mezunu kitap okurlar tiyatroya giderler ne bileyim siyaset ekonomi her alanda bilgileri ve görüşleri vardır ama benim kocam sadece bön
Benimki de aynı. Anlamiyo hicbir şeyden. Merak da etmiyo. Hayattaki tek gayesi yemek, evde oturmak, çocuk istemek. Hic mi insanin bir hayali, hevesi olmaz
 
Benimki de aynı. Anlamiyo hicbir şeyden. Merak da etmiyo. Hayattaki tek gayesi yemek, evde oturmak, çocuk istemek. Hic mi insanin bir hayali, hevesi olmaz
Çok zor anlayabiliyorum sinemaya bile gitsek 1 saat film seçemeyiz ben Recep İvedik sevmem o tapar o daha çok böyle küfürlü osurmalı filmleri sever ben bilim kurgu öyle
 
neden evlenirken eğitim düzeyinize uygun bir eş secmediniz merak ettim
Ben universite okudum fena da degil guzelligim felan ama hep bu duzeylerde insanlar cikiyordu karşıma hic benle ayni ya da benden üstün olan biri çıkmıyordu. Ben de heralde kismetim bu kadar daha iyisi olmayacak diye düşündüm. Ama keşke evde kalsaydim da yine de evlenmeseydim diyorum şimdi. Tabi evlilige beni iten bir sebep de annemin beni cok huzursuz edişi sanki düşmanıymışım gibi davranmadıydı. Elalemin çocuğu gibi görüyordu beni ve sevgiye cok muhtaçtım. Sevgi acligim gerçekleri göz ardi etmeme sebep oldu.
 
Çok zor anlayabiliyorum sinemaya bile gitsek 1 saat film seçemeyiz ben Recep İvedik sevmem o tapar o daha çok böyle küfürlü osurmalı filmleri sever ben bilim kurgu öyle
Benimki sinemaya bile gitmiyo. Gecen sene kimseyi tanimiyorum ve 1 ay evden cikmiyordum da bir kere de demedi bir yere gidelim canin sıkılır vs. Hiç dusumuyo beni. İnsanlar köpeklerini bile hergun gezdiriyor.
 
Benimki sinemaya bile gitmiyo. Gecen sene kimseyi tanimiyorum ve 1 ay evden cikmiyordum da bir kere de demedi bir yere gidelim canin sıkılır vs. Hiç dusumuyo beni. İnsanlar köpeklerini bile hergun gezdiriyor.
Keşke aynı şehirde olsaydık ya :(
 
boşanmak için iş arıyor olmanız evli kaldığınız süre zarfında eşinizi kullandığınız aslında çalışabilecekken çalışmadığınız anlamına geliyor ki bence ayıp.
boşanabilirsiniz bu makûl ve normal bir karar; ama iş bulmadan boşanmayayım düşüncesi biraz ayıp gibi, madem katlanamıyorsanız iş bulmadan da olsa boşayın bu süreçte iş arayın mesela, bu şekilde kendinize olan saygınızı da korumuş olursunuz?
 
Merhaba arkadaşlar. 1.5 yıllık evliyim ve mutlu değilim, doğal olarak mutlu da edemiyorum. Eşimle aslinda hiç evlenmemeliydik, çünkü birbirine uyum sağlayamayacak şekilde farklıyız. Ben evlenmeden önce ayrılmayı çok istedim ama maalesef eşim peşimi bir turlu bırakmadı ve evlendik. Tabi şimdi o da pişman. Gelelim sorunlarimiza... Ben lisans mezunuyum eşim ise lise mezunu. Ben eğitim farkının bu kadar sorun olacagini bilemedim maalesef. O egitimsizlik ve insan icine karismamasindan, bense aşırı duygusal davranmaktan gerçekleri göremedik sanırım. Eşim gezmeyi sevmez benimse buna sevmekten öte çok ihtiyacim var. Arkadaş ortamini sevmez ne kendisinin ailecek görüştüğümüz bir arkadasi var ne de benim edindigim arkadaslarla ailecek görüşmeyi kabul ediyor. Çok geri kafalı ve yeniliklere kapalı ne yazıkki. Kendi küçük aklıyla sundugum hicbir seçeneği begenmiyo ve kendisi de bir yol bulmuyor. 7/24 evdeyiz ve biktim artik. Yatak odasında da ten uyumumuz yok ve zaten istekli bir erkek de degil. Ailesi onun cok sakin, efendi biri oldugunu ve sansli oldugumu söylüyorlar ama işin ic yüzü hic de öyle değil. Bu kadar sessizligi özgüven eksikliği ve pasifliginden ileri geliyor. Ben daha baskın biriyle olmak isterdim. Her yerde yeni gelin gibi sus pus oturmasi ve benim konusmamdan da hoslanmamasi beni deli ediyor. Gezmeme, çalışmama izin vermiyor. Geçenlerde bari araba alamıyoruz araba kiralayalım gezelim dedim. Bana "herkes coluk cocuga karıştı sen nelerin pesindesin " dedi. Sanki cok sacma ve cocukca seyler istiyorum gibi davranıyor. Ama ben mutsuzum, hiçbir istegimi önemsemiyor. Boşanmak istiyorum ama gidecek yerim yok. Tek başına bi hayat kurup ev tutup yaşamayı basarabilir miyim? Üniversite mezunuyum ama iş bulabilir miyim gerçekten bilmiyorum. Nolur bana bir akıl verin. Destege, cesaretlendirecek sözlere cok ihtiyacim var.
Ay aynı annemle babam...Sakın çocuk yapmayın onların günahına girmeyin bu 1. Ben böyle bir ailenin çocuğu olarak bu yaşa geldim hala sıkıntı çekiyorum pasif yetiştirilmekten ve huzursuz kavgalı bir ortamda büyümekten.

2. olarak eğitiminiz çok üstün değil kusura bakmayın ama eşinizi çok aşağılamışsınız. Bazı üniversitelerin eğitim kalitesi açısından liselerden farkı yok.

3. olarak eşinizin pasifliğini iyi analiz edin, aşmaya çalışır mı orta yolu bulur musunuz yoksa hiç değişmez mi? Bunu oturup konuştunuz mu? Gerekirse evlilik danışmanına başvurdunuz mu?
 
Ya lise üniversite farkını özellikle sosyal bilimler alanında bu kadar büyütmeyin

Lise eğitimi ve üniversite eğitimi arasındaki fark okunan bölümle ilgili değildir. Hayata dair tecrübe ve deneyim edinmekle ilgilidir (örneğin yurtta kalmak veya ev tutmak, fatura ödemek, yemek ve temizlik yapmayı öğrenmek, sorumluluk almak, kendi kendini idame ettirebilmek, farklı şehirlerden/kültürlerden gelen arkadaşlar tanımak). Üstelik akademik eğitim her anlamda ilköğretim/ lise öğretiminden farklıdır. İnsana farklı düşünmeyi öğretir. Sosyal bilimleri de işin içine katarak yorumu iyice anlaşılmaz bir hale sokmuşsunuz. Söylemeden edemedim.
 
Ben universite okudum fena da degil guzelligim felan ama hep bu duzeylerde insanlar cikiyordu karşıma hic benle ayni ya da benden üstün olan biri çıkmıyordu. Ben de heralde kismetim bu kadar daha iyisi olmayacak diye düşündüm. Ama keşke evde kalsaydim da yine de evlenmeseydim diyorum şimdi. Tabi evlilige beni iten bir sebep de annemin beni cok huzursuz edişi sanki düşmanıymışım gibi davranmadıydı. Elalemin çocuğu gibi görüyordu beni ve sevgiye cok muhtaçtım. Sevgi acligim gerçekleri göz ardi etmeme sebep oldu.

"heralde kismetim bu kadar daha iyisi olmayacak diye düşündüm" gerçekten bu şekilde bir evlenme sebebi olabilir mi? Evlendiğiniz adamın sizin için en iyisi olduğunu düşünmeden nasıl evlenebilirsiniz?
kusura bakmayın ben yargılıyorum ama seçimleriniz çok ilginç geldi. anneniz konusunda da ben de annemle evlenmeden önce çok çekiştim ama hiç bir anne baba çocuğunun kötülüğünü isteyerek bir şey yapmaz, sonuç kötü olabilir ama niyetin kötü olduğunu düşünmüyorum. biraz kendinizi eleştirir misiniz bence bu çözüm olacaktır.
 
boşanmak için iş arıyor olmanız evli kaldığınız süre zarfında eşinizi kullandığınız aslında çalışabilecekken çalışmadığınız anlamına geliyor ki bence ayıp.
boşanabilirsiniz bu makûl ve normal bir karar; ama iş bulmadan boşanmayayım düşüncesi biraz ayıp gibi, madem katlanamıyorsanız iş bulmadan da olsa boşayın bu süreçte iş arayın mesela, bu şekilde kendinize olan saygınızı da korumuş olursunuz?
Bakın öyle kolay degil bu işler. Beni gitmek istedigim ile 2 aktarma yapilip gidiyo. Ben daha once hic is aramadım nasil yapcam bilmiyorum bir fikir istiyorum. Ben hala evliyim ve eşim beni bosamayi da kabul etmeyecek zorluk çıkaracak kesin. Ben konuşup onun da boşanmayı kabul etmesinden sonra zaten toplanip gitcem. Sorun farkli bir sehre gidecek olmam yoksa zaten hemen bir ev bulup esyami goturup sonra da is bakarım. Burda is bakmamin bir anlami yok ki burda kalmayacakken.
 
Back