Uzulmenize uzuldum sadece.
Asla üzülme aynısını ben yaşadım. Boşanma arefesinde soluğu onun yanında almıştım. Ağladım anlattım dertlestim. Çocuğu olmuştu diye o gün söylemesi ayıp çeyreğini taktım.
Ilerki günlerde baktım aramasam aramıyor. Aylar oldu aramadı ne oldu ne etti boşanma davam bitti mi diye arar sandım ama yok. Bir yıl geçti tık yok. Onu Allaha havale edip numarasını sildim. Öyle bir içim yanmıştı ki anlatamam. Sonrasında farklı kişilerden benzeri olaylar yaşadım. Mesela babamlarin yaninda tanıdıklardan ileri yaşlarda bir amca bosanmis oldugumu duyunca -tühh beahhh murdar olmuş. Dedi babamlara şok olmuştum.
Ahhh boşuna üzülmusum bunlar kimmiş simdi gülüyorum
Benim Rabbim katında ben simdi daha mahsun ve kıymetliyım daha içten sığındım.
Haa tavsiyem bir kaçandan siz on kaçın vardır bir hayır ahlak anlayışı böyle kişilerden kurtuldunuz diye sevinin.
bilinki benim yasantimin bu evresi daha bir güzel ve daha bir hikmetli oldu. Ama ben hayri düşünüp önüme baktigim için.. depresyonu secseydin tabi hala acıların dul kadını modunda olurdum. Zor bir evlilik zor bir bosanma ve sonrasi ama geciyor ailemiz var sevenlerimiz var cok sukur ve her sey insan icin...
Yeni hayatınıza merhabanız sağlıkla hayra karşı ola...
(Kurban olsunlar bir damla gözyasina:)
