boşanmanın eşiğinde, mutsuz, çaresiz ayakta durmaya çalışan ben ..

umuda_yolculuk2005 .!.:

merhabalar,

dert bir değilki, hangisine üzüleceğimi şaşırdım... aldatıldım lakin hiçbir zaman kabul ettiremedim.
boşanma kararı aldık, yaklaşık 4 aydır annesinin evinde, ben bu süreçte iş aramaya başladım. bir mesleğim yok, lise mezunuyum dolayısıyla bulamadım. 4 aydır verdiği 500 tl :) oğlum kolejde okuyordu, ödeyemediğim için almak zorunda kaldım. iş büyütmek için evin üzerine 25 bn ipotek çekmek istedi, ben karşı çıktım yalvardı yakardı, yeni iş kuruyorum herşey güzel olacak vs iyi dedim, güvendim ve hayatımın hatasını yaptım...
25 bin yerine 100 bn kredi kullanmış,benim bundan haberim yok . ödemiş 60 bn kalmış.. şuan cebinde sigara parası yok.. bende ödüyor diye seviniyorum, işlerinden bahsetmezdi, sen benim ticaretimi anlamazsın derdi hep, ve o dönemde yeni iş için benim üzerime 40 bn kredi çektirdi. 35 kalmış oda..

ödeyemediği için banka icra takibine alacak evimi, bir kaç gün içinde.. ederinden daha düşük bir rakama satacak, raiş bedelin %50 sine kadar satma hakkı varmış.ve benim elimden satış yetkisinide alıyormuş, istesemde müsterisine satamıyorum.. şuan ailem yanımda, babamada 100 bn borcu var, onuda ayrı dolandırdı.. evim elimden gidecek, hayatımın en güzel yılları zehir oldu.. 13 yılımı verdiğim mahluk beni tükettii.. 2 evladımla ayakta durmaya çalışırken, babamın sözleri beni yıkıyor, öldürüyor, mahvediyor..
belki hak ediyorum, belki hata yaptım kabul ama ben sadece eşim dediğim insana güvendim.. birgün üzülme biz arkadanyız deniyor, diğer gün burnumdan fitil fitil geliyor herşey.. çok uzun oldu kusura bakmayın, yazım hatası yapmış olabilirim, kafa 1 milyon ..

siz siz olun, eşinizde olsa canınızda olsa, güvenmeyin. birgün burada bunları yazacağım aklıma gelmezdi.. el oğlunun iyisi olmaz dediklerinde gülerdim.. el oğlunun iyisi olmuyormuş..

Genişletmek için tıkla...

Kelebeksultan .!.:

önümüzdeki aylarda 31 yaşımda olucam...
Hayatımın tamamlanmamış oldugunu hissediyorum... Çok büyük sıkıntılar atlattım ve hala devam eden şansızlıklarım var... Bi noktadan bakılırsa hayatım tamamen değişti...
Ama en canımı sıkan şey evlenememiş olmam... Ve bu konudaki çaresizliğim... Hiç bişey yapamıyorum oluşum... Her gecen gün ümidim azalıyor...
Kendimi bi şekilde motive etsem de çevreden birinin bir sözü bir iması tekrardan yıkılmama sebep oluyor...
Dua etsem kabul olmuyor sanki bi engel var...
Çok güzel şartlara sahıp bi ailem var ama artık bu yaştan sonra da onlarla zoraki bi hayat yaşıyor gibi hissediyorum... Bu da çok canımı sıkıyor...
Evlilik için hala şansım var mı? Bu konuda mucıze yaşayan var mı? 30 undan sonra gerçekten "allahın bana bir lütfu" diyebileceğim biri karşıma çıkar mı?

Genişletmek için tıkla...

umuda_yolculuk2005 .!.:

o karaktersiz için çok çabaladım, düzelir dedim, beşer şaşar dedim, arkasında durdum
19 yaşındaydım evlendiğimde, imrenilicek bir hayatım vardı. üniye hazırlanıyordum, kendimi nikah masasında buldum.
ahhh kafa ahhh, diyorum şimdi.

allaha sığınıyorum öncelikle, çocuklarım için başaracağım, ne kadar zor olursaolsun bir yerleden başlayacağım..
üni kaydımı yaptırdım mesela :) 30 yaşında üniversiteli olurum bellimi olur ..
evlatlarımla birlikte zor bir hayat beni bekliyor biliyorum ama hayatında bilmesi gereken bişi varki, ben o küçük kız değilim artık, toz pembe görmüyorum hiç bişiyi, ve en önemlisi tecrübelerim beni hiç kimseye inanmamam konusunda olgunlaştırdı..
onların şerefli bir babası yok belki ama, arkalarında ben gibi bir anneleri var... mutlu olacağız, en azından bundan sonra

Genişletmek için tıkla...

Elispo .!.:

Arkadaşım bugunler gececek ve geride sağlam güçlü karizmatik bir kadın bırakacak. Bundan sonra hayatına girecek adam çok kaliteli sevgi dolu olacak emin ol. Ama bu dönemeci alırken bazen destek gerekebilir sakın kendine çok yüklenme paikiyatris destegı gerekse bile xekinme. Altına girdiğin yük kolay bir yük dwğil. Hele ailenin maddi durumu orta ve altı ise.
Bol şana diliyorum arkadaşım

Genişletmek için tıkla...