2014 yılında çok severek herşeyi herkesi karşımıza alarak maddi zorluklara tek yumruk olarak göğüs gerdik biz..Ve bugün ekim 2015 yılındayım karşımdaki adam bana salyalarını sıçratarak işine gelirse kardeş diyerek vermekten korktuğum kararımı vermeme dayanamam diye üzüldüğüm kocam olan insanı bitirmeme yetti..20 yaşındayım çok sorunlu bir ailem vardı kalbimdeki sevgiyi kavgadan dövüşten ne hissettim ne hissettirebildim en büyük acıları,ayrılıkları,kavgaları gördüm 4 yaşımdan beri büyüdüm ve en korktuğum en istemediğim bir adam oldu sevdiğim :) Çok acı gerçekten sadece hayatımda tek sırdaşım tek yoldaşım tek sevdiğim olsun istedim..Ve şimdi karşımda gittiğimde bana o timsah gözyaşlarını dökme diye suratıma suratıma acıdan ben kıvranırken bağıran adam en büyük pişmanlığım oldu..Sakın ailesi sorunlu olan arkadaşlarım sakın bir adam sizin aileniz falan olmuyor..Ailenizde elinizde olmadan yaşananlar bir bir suratınıza vuruluyor.Ki ben onun için aileme bile rest çektim.Maddi imkanlarımı bırakıp sadece aşkın peşinden koştum.Hep doğruyu söyleyen aklı kalbi bir sakın bir erkeğe olmayın.Sonuç;BOŞ.Sakın tutunacak dal aramayın inanın elinizde kalıyor kimin ailesi ne kadar kötü olursa olsun sizinle yaşadıklarını yediğini içtiğini biranda kocanız gibi aileniz silip atamaz.Ki ben babamla hiç anlaşamam.Ama bugün herkese babalık yapıp yıllarca sevgisini bana belli edemeyen o adam ilk defa benim çınarım oldu.Babalar kızlarına gerçekten dayanamazmış.Kıyamazmış.Ki ben onu bile kocam için silmiştim..Ne aptallık.Ama sevgisizlikle büyüyüncede en ufak sevgiyi kafanızda ilahlaştırıyorsunuz.Defalarca kavga ettik defalarca şans verdik ben sadece ailemde olmayan sevgiyi istedim o babam gibi güçlü olmanın hayalleriyle evliliğimizi böyle bitirdi..Sizi aileniz kadar kimse iyi anlamıyor.Sakın erken evlenmeyin olur mu.Kaçmayın ailenizden..Sizi dünyalar kadar seven bir adam ömür boyu sahip çıkacak bir adam asla yok..Babanızdan başka.Kalbim nasıl acıyor bilemezsiniz.Bugün gelinliğimi bir heyecanla hazırladığım artık eşyalarımın bile olmadığı o odamdayım.Nasılım yalnız,korku dolu,kalbi acıyan..İşi evimin tam karşısında evi evimin 2 sokak altında nerden nasıl başlayacağımı nasıl biri olmadan uyumaya alışacağımı bilmiyorum.Evimizden eşyalarımı nasıl alacağımı eşyalarını nasıl koyacağımı..Çok seviyorum ama çok kırıldım telafisizce..Konumuz babamın bize verdiği evde yapamaması,yapamadığı için ailesiyle yaşamaya başladım,ablası ikiz çocuklarıyla annesine gelince geçici olarak babama kalmaya gitmeyi istemem..Kadını kovamam ki kızı..Zaten bir özelimiz adam akıllı yok duvarlar arkasında fısfıs bide iki tane yaramaz mı yaramaz çocukla yaşamak istememem çok mu anormal ki müthiş bir evimiz vardı şuanda kapıları pencereleri kapalı sırf ailem o apartmanda oturuyor diye o rahatsız diye saygı duydum ki kimse sesini çıkarmadı ona hiçbir zaman..Ki kendi bile yeğenlerine katlanamazken ve bu abla olayında gitme konusunu önceden konuştuğumda kabul etmesi..Ablasını çok seviyorum ama ben kocamla özgürce sevmek sevişmek varken neden bir aile daha katılsın bize..Ricamı beni anlayamadı.Ve bana bu eve gelmeseydin madem işine gelirse git babanın evine akıllanıp geri gel dedi.Ve kalbim taş oldu.Aileleri uç olan insanlarla olmayın,annesinin ağzına bakan adamlara tahammül etmeyin..Sevgiye açsanız dilenmeyin ben çok dilendim ve şimdi karşımda gözyaşımla,acımla dalga geçen benimle evlenmek için çırpınan o adamdan eser yok..Kaybettiğim çok değil 3 yıl ama en azından üniversitemi yarılamış olurdum..Zor olansa gece yattığında sıcak bir tenden uzak olmak,aşık olduğun yüzden uzak kalmak bunları bidaha tadamamaktan korkmayın korktuğum için sevgim kullanıldı.Ben bunlardan korktuğum aman bana dul derler dediğim için hep vezirken tabiri caizse rezil oldum.Kendinizden ödün vermeyin.Bunu yazma ihtiyacı hissetmemin sebebi kimsenin bu kötü duygularını yaşamasını istememem.Yanlış yapmalarına bir insan olarak gönlümün razı gelmemesi.Ömrüm boyunca artık sırf maddi farklılıklarımızı ailevi uçurumlarımızı hissettirmemek için kendimi yormayacağım..Yaşamam gereken o kaliteli hayatı artık yaşama vakti.Fırsatlarınızı maddi manevi sakın elinizin tersiyle itmeyin.Tek şansım ondan bir çocuğumun olmaması ailemin bana yaşattıklarını çok şükür evladıma yaşatma fırsatı vermedi allah..Sizden tek istediğim bunları benim gerçek acılarımda olsa iyi düşünün okuyun olur mu ve bana sabırlar dileyin..Burda yazdıklarımı okuyacak kimseler dışında ne konuşacak ne de dertleşecek biri yanımda.Acıda olsa boşanma vakti..