Sevgili hanımlar, içinden çıkamadığım büyük bi dertten muzdaripim.
Konu çok uzun uzadıya ama ben kısa keseceğim.
Ne yazık ki bazı sebeplerden ve kendi küçük cahil aklımla yaptığım hatalar sonucunda oldukça küçük yaşta evlenmek zorunda kalmış 22 yaşında bir kadınım. 4 ve 1.5 yaş olmak üzere 2 çocuğum var. Eğitimime devam ediyorum.
Daha öncesinde 1 kez eşim tarafından aldatıldım. Arka çıkan bi ailem ve ekonomik özgürlüğüm olmadığı için affetmek zorunda kaldım. Tabi bu süreçte çok zorlandım bu olay 1 sene önce yaşandı. Bu süreçten sonra eşimle gel gitli bi ilişkimiz oldu. Ama genel olarak bakarsak yine iyiydik. İyiydik fakat eşim asla anlayışlı sevgisini gösteren biri yani kısaca ideal bi eş degildi. Ben zaten eğitimime devam edip kendi ve çocuklarımın geleceğine odaklıydım o yüzden sabret dedim kendime her zaman.
Fakat maalesef ki 2 gün önce yine aldatıldığımı öğrendim. Bu defaki çok feciydi. Cinsel içerikli konuşmalar ve yaşanmışlıklar. Biliyor musunuz hanımlar üzülmedim. İnanın bana üzülmedim çünkü zaten ilk olan olayda içimdeki sevgi bitmişti. Üzüldüğüm ve sinirlendiğim nokta şu oldu ;
Eşim sürekli para yetişmiyor diye birşeyleri bizden kısarken bu kıza maddiyatın boyutunu bilmiyorum ama yapmış yani. Eşim kuryedir gece çalışır, gece yemekleri çikolatalar vs. Belki fazlası da vardır bilemiyorum. Eşimden isteyen ben olsam kem küm edede ya yapar yada yapmaz ama başka bir kız için koşa koşa gidiyor. Ailemle konuştum. Annemin ciddi bir rahatsızlığı var babamda bu sebepten çalışamıyor bi süredir ve evleri sobalı olduğu için bu 2 aylık dönem de bizde kalacaklar. Eşim kesinlikle inkar ediyor ben yapmadım bana iftira atıyor diyor ama ben yapıldığına eminim oda içten içe benim bildiğimin farkında. Kızla da iletişime geçtim başta inkar edip telefonu kapatırken bana "kocanı elinde tutmasını bilseydin o zaman ne biçim kadınsın" tarzında şeyler söyledi ve bidaha iletişime gecmedik.
Ben kesinlikle istemediğimi dile getirdim, babam bana hak veriyor zira annemde öyle ama babam aynen şöyle diyor ;
Kızım biz küçük yerde yaşıyoruz ayrıca akrabaların içindeyiz boşansan çocuklarını kocana versen olmaz küçükler sana ihtiyaçları var, bize gelsen ben bakarım hiç sorun değil ama kocan 3 günde bir kapıya gelecek çocuklar için ( ki yaparda çocuklarına bağımlı) biz bunu kabul edemeyiz laf söz olur çocuk olmasaydı ortada bir dakika bırakmazdım seni. Ayrıca bak annen hasta, bende çalışamıyorum ayrılmak çok kolay ama sonrasını düşün okulunu okuyorsun devam et "atan" çocukların da biraz daha büyüsün bana bile muhtaç olmadan boşan, kocanı görmezden gel bırak ne yapıyorsa yapsın sen kendine odaklan diyor. Anneminde fikri aynı. 2026 kpssye hazırlanıyorum kendime de güveniyorum başaracağım Allah'ın izniyle.
Ama hanımlar bu yapılana karşı eşimin herkese inkar edip bana Özel olan dalga geçercesine olan tavırları ve yüz ifadeleri beni çıldırtıyor. Kendimi çok gurursuz, onursuz hissediyorum. Umarım yaşayan yoktur ama varsa da beni anlarlar belki. Onunla kalmaya devam etme hissi boğuyor beni. Allah'tan öğlen 1e kadar uyur 2 de işe gider eve de gece 4 de gelir. Fazla görmek zorunda kalmıyorum.
Sormak istediğim şu ?
Bir yanım diyor ki bırak herşeyi kadın sığınma evine git bi müddet iş imkanını sağla kendine bi ev tutup çocuklarını da al yanına, diğer tarafım da diyor ki babanı dinle otur geleceğini garantiye al öyle boşan. Sizce napmalıyım hanımlar ?
Kalırsam nasıl davranmam gerekiyor ? İnanın kestiremiyorum.
Konu çok uzun uzadıya ama ben kısa keseceğim.
Ne yazık ki bazı sebeplerden ve kendi küçük cahil aklımla yaptığım hatalar sonucunda oldukça küçük yaşta evlenmek zorunda kalmış 22 yaşında bir kadınım. 4 ve 1.5 yaş olmak üzere 2 çocuğum var. Eğitimime devam ediyorum.
Daha öncesinde 1 kez eşim tarafından aldatıldım. Arka çıkan bi ailem ve ekonomik özgürlüğüm olmadığı için affetmek zorunda kaldım. Tabi bu süreçte çok zorlandım bu olay 1 sene önce yaşandı. Bu süreçten sonra eşimle gel gitli bi ilişkimiz oldu. Ama genel olarak bakarsak yine iyiydik. İyiydik fakat eşim asla anlayışlı sevgisini gösteren biri yani kısaca ideal bi eş degildi. Ben zaten eğitimime devam edip kendi ve çocuklarımın geleceğine odaklıydım o yüzden sabret dedim kendime her zaman.
Fakat maalesef ki 2 gün önce yine aldatıldığımı öğrendim. Bu defaki çok feciydi. Cinsel içerikli konuşmalar ve yaşanmışlıklar. Biliyor musunuz hanımlar üzülmedim. İnanın bana üzülmedim çünkü zaten ilk olan olayda içimdeki sevgi bitmişti. Üzüldüğüm ve sinirlendiğim nokta şu oldu ;
Eşim sürekli para yetişmiyor diye birşeyleri bizden kısarken bu kıza maddiyatın boyutunu bilmiyorum ama yapmış yani. Eşim kuryedir gece çalışır, gece yemekleri çikolatalar vs. Belki fazlası da vardır bilemiyorum. Eşimden isteyen ben olsam kem küm edede ya yapar yada yapmaz ama başka bir kız için koşa koşa gidiyor. Ailemle konuştum. Annemin ciddi bir rahatsızlığı var babamda bu sebepten çalışamıyor bi süredir ve evleri sobalı olduğu için bu 2 aylık dönem de bizde kalacaklar. Eşim kesinlikle inkar ediyor ben yapmadım bana iftira atıyor diyor ama ben yapıldığına eminim oda içten içe benim bildiğimin farkında. Kızla da iletişime geçtim başta inkar edip telefonu kapatırken bana "kocanı elinde tutmasını bilseydin o zaman ne biçim kadınsın" tarzında şeyler söyledi ve bidaha iletişime gecmedik.
Ben kesinlikle istemediğimi dile getirdim, babam bana hak veriyor zira annemde öyle ama babam aynen şöyle diyor ;
Kızım biz küçük yerde yaşıyoruz ayrıca akrabaların içindeyiz boşansan çocuklarını kocana versen olmaz küçükler sana ihtiyaçları var, bize gelsen ben bakarım hiç sorun değil ama kocan 3 günde bir kapıya gelecek çocuklar için ( ki yaparda çocuklarına bağımlı) biz bunu kabul edemeyiz laf söz olur çocuk olmasaydı ortada bir dakika bırakmazdım seni. Ayrıca bak annen hasta, bende çalışamıyorum ayrılmak çok kolay ama sonrasını düşün okulunu okuyorsun devam et "atan" çocukların da biraz daha büyüsün bana bile muhtaç olmadan boşan, kocanı görmezden gel bırak ne yapıyorsa yapsın sen kendine odaklan diyor. Anneminde fikri aynı. 2026 kpssye hazırlanıyorum kendime de güveniyorum başaracağım Allah'ın izniyle.
Ama hanımlar bu yapılana karşı eşimin herkese inkar edip bana Özel olan dalga geçercesine olan tavırları ve yüz ifadeleri beni çıldırtıyor. Kendimi çok gurursuz, onursuz hissediyorum. Umarım yaşayan yoktur ama varsa da beni anlarlar belki. Onunla kalmaya devam etme hissi boğuyor beni. Allah'tan öğlen 1e kadar uyur 2 de işe gider eve de gece 4 de gelir. Fazla görmek zorunda kalmıyorum.
Sormak istediğim şu ?
Bir yanım diyor ki bırak herşeyi kadın sığınma evine git bi müddet iş imkanını sağla kendine bi ev tutup çocuklarını da al yanına, diğer tarafım da diyor ki babanı dinle otur geleceğini garantiye al öyle boşan. Sizce napmalıyım hanımlar ?
Kalırsam nasıl davranmam gerekiyor ? İnanın kestiremiyorum.
Son düzenleme:
