- 17 Eylül 2022
- 72
- 20
- 27
Daha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım 
