Boşanmak için cesarete ve fikre ihtiyacım var

NilMeSeKer · 28 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
Evet mesleğim var olmasada çalışırım, ailemin yanında kalacağım

Hersey istedigin gibi olsun. Yolun bahtin acik olsun canim

Suleymanin Hurremi · 28 Aralık 2020

NilMeSeKer .!.:
Canim sen boşanıyor musun? Ben yanlış mi okuyorum?

Doğru okuyorsun canım. Konu açtım dün gece bende aynı anda. Bdvnin birinci sayfasından okuyabilirsin. Hayırlısı böyleymiş diyorum sadece

ZemheriPoyraz · 28 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..

Ygb çözümsüz bir dert değil, huzurlu ve sıcak bir ortamda destek tedavilerle yaşıtlarıyla eşitlenmesi hiç zor değil. Aileniz arkanızdaysa özgüveninizi daha fazla yerle bir etmeden uzaklaşın bu sömürücülerden, iyi kötü bir iş bulup çalışırsınızda aileniz yanınızda olunca, hiçbir kasın zulme katlanmak zorunda değil. Evlenmeyi eve köle almak zanneden hayvanlardan ne kadar çok varmış ya

H3RA_ · 28 Aralık 2020

Eşinizi sevmiyorsunuz, başından beri mutsuz bir evliliğin içindesiniz, aileniz arkanızda. Kararsız olmanızı ve neyi beklediğinizi anlayamadım.
Bütün enerjinizi bebeğinize harcamanız gerektiğinin farkındasınızdır umarım. Alın bebeğnizi gidin ailenizin yanına, anlaşmalı boşanmaya çalışın. En fazla 1-2 ay sonra yeni düzeninizi kurmada büyük yol katetmiş olursunuz.

Seul098 · 28 Aralık 2020

Neden ayrılamıyormusun biliyor musun?çünkü ailen sana kol kanat germiş. .evimiz sana açık diyorlar..demeselerdi ınan ayrılmak isterdin. .zaten hep böyle olmaz mi?ayrılmak istiyorum ama ailem destek değil..ailem destek ama ayrılmak istemiyorum...çocuğunuza Allah şifa versin..bu ortamda kötü etkilenir bence..en iyisi ayrılın.

Metalwoman · 28 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..

Öncelikle yavrunuza acil şifalar dilerim. Bazen hayatımız içinden çıkamayacak sorunları karşımıza çıkarır böyle durumlarda müsterih olup sağlıklı düşünmek gerekir. Artı ve eksileri kıyaslayıp mukayese yapmalısınız. Eşiniz olmadan hayatınız nasıl devam eder pişmanlık duyar mıyım gibi kendinize soru sormalısınız . Şayet ayrılma fikri daha olumlu geliyorsa tavsiyem uzatmadan yolunuza bakin derim çünkü giden zaman geri gelmiyor ve inanın ömür üzülmek için çok kısa. Rabbim yar ve yardımcınız olsun

MenThlsch · 28 Aralık 2020

Hemen hemen aynı hıkayeye sahibiz. Benimde bir cocuğum var. Ve inanılmaz tatlı ama zor bir çoçuk . Ağir siddet gördüm psikolojik , cinsel ... cocuğumu kacirmak oldurmek ile tehdit. bir gram sevgide yoktu içimde . Başlangiç gelisimi farkli ama hemen hemen ayni. Sonrası için örnek kalsin onünde diye yazıyorum. Biz şuan da boşanma dönemindeyiz. Evden çıktıktan sonra bir daha görmedim. İletişim kurmadim. Ceza davasi da açtım . Evden çiktiktan sonra her gece uyurken kendime şunu sordum bunu kendime bu kadar zaman niye yaptım. ?? Niye daha önce çikmak icin cesaret bulamadim kendime. Psikolojik şiddet ağir bir durumdur... Malesef insanın içine öyle bir işliyor ki . İnsanın arkasında devlet dahi olsa cesaretiniz kalmiyor. Sizi hem ailesi hemde dinlenmek isteğiniz yer eşiniz yarım bırakmiş. Kolunuz kanadınız kırılmış. Üzerine güçlü kalmak zorunda kalmişsiniz bebeğiniz karşisinda guçlu olmak zorundasiniz. Anneler kırılgandır. Ne kadar güçlü kalsa da cocugu soz konusu olunca yureği kanar. Peki siz kime anlatabildiniz , eşinize mi cocugunuza mi?. Eminim cocugunuz en yakin arkadasiniz.Bende çok zorlandim 2 yıldır . Butun arkadaslarimi kaybettim . En yakın kardeşim dedigim arkadaslarım sırtımdan vurdu. Akraba desen kimse kalmadi. Konuşçak kimsem yok. 31 yaşındayim . Hayatın 1-0 belki gerisindeyim belki ama inanki çok huzurluyum. Ailem arkamda onların desteği olmasaydı belki bilmiyorum . Ordan bir gün ölum çikardı ama kendi elimden mi onun mu bilmiyorum. Şuanda iş bulamamak dışında bir skntım yok. Online egıtimlere katıliyorum. Sertifikalar alıyorum . Ne biliyim dısarı cktigımda nefes alabiliyorum. Cocugumla huzur icinde korkmadan yaşiyoruz. Gülümseyebiliyoruz. Acaba bu sefer ne oldu demiyoruz. En buyuk sorunumuz herkesin alalade sorunları gibi artık. Bence daha fazla kendinizi yıkmayın. Kendinizi daha fazla hüngür hüngür ağlatmayın. Laftan anlayan bir insansa karariniz kesinse knusun ayrilin. Ama şans vermeyin bir sey nasil baslarsa oyle gider şans sadece sizi sakinleştirmek icin gecici bir sürecten başka birşey olmaz.

Elarak · 29 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
Bu konuda çok titizlik gösteriyorum ve gerekli eğitimleri aldıracağim inşallah . Önce kendim yesillenmeliyim artık , aminn

Bi an önce başlarsınız eğitime umarım çünkü bu konuda zaman çokk çokk önemli emin olun. Herşey gönlünüzce olsun :KK200:

000 · 29 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..

Böyle bir evliliğe neden çocuk yaptınız?
Bunun arkasındaki motivasyon ne?
Gerçekten merak ediyorum.
Bile bile lades olmuyor mu bu???
Adam balayından sonra hemen değişmiş aldatmış naneler yemiş.. bu ortama ne çocuğu yahu?
Anlamıyorum.. anlayamayacağım.. :KK43:

(Çocuğunuza acil şifalar dilerim.)

Smoothieee · 29 Aralık 2020

zemheri4717 .!.:
Ygb çözümsüz bir dert değil, huzurlu ve sıcak bir ortamda destek tedavilerle yaşıtlarıyla eşitlenmesi hiç zor değil. Aileniz arkanızdaysa özgüveninizi daha fazla yerle bir etmeden uzaklaşın bu sömürücülerden, iyi kötü bir iş bulup çalışırsınızda aileniz yanınızda olunca, hiçbir kasın zulme katlanmak zorunda değil. Evlenmeyi eve köle almak zanneden hayvanlardan ne kadar çok varmış ya

Evet ben konduramiyordum ne kadar yaparsa yapsın , artık şaka yaparken bile öyle cümleleri var ki şok oluyorum bu zihniyetini daha önce neden göstermemiş bana acaba diye.

Smoothieee · 29 Aralık 2020

neutral .!.:
Eşinizi sevmiyorsunuz, başından beri mutsuz bir evliliğin içindesiniz, aileniz arkanızda. Kararsız olmanızı ve neyi beklediğinizi anlayamadım.
Bütün enerjinizi bebeğinize harcamanız gerektiğinin farkındasınızdır umarım. Alın bebeğnizi gidin ailenizin yanına, anlaşmalı boşanmaya çalışın. En fazla 1-2 ay sonra yeni düzeninizi kurmada büyük yol katetmiş olursunuz.

Alıp bebeğimi gitmek için ortada büyük bır Kavga olmalı gibi bir düşünce yerleşmis , sınırlarıma o kadar müdahale edilmiş ki sesimi çıkaramıyorum , alıp karşıma konuşmak deseniz duvardan ses çıkar ondan çıkmaz

Smoothieee · 29 Aralık 2020

Fatma8189 .!.:
Öncelikle yavrunuza acil şifalar dilerim. Bazen hayatımız içinden çıkamayacak sorunları karşımıza çıkarır böyle durumlarda müsterih olup sağlıklı düşünmek gerekir. Artı ve eksileri kıyaslayıp mukayese yapmalısınız. Eşiniz olmadan hayatınız nasıl devam eder pişmanlık duyar mıyım gibi kendinize soru sormalısınız . Şayet ayrılma fikri daha olumlu geliyorsa tavsiyem uzatmadan yolunuza bakin derim çünkü giden zaman geri gelmiyor ve inanın ömür üzülmek için çok kısa. Rabbim yar ve yardımcınız olsun

Evet , hiç ısınamadım zaten ve hiç bulunduğum yere ait hissedemedim kendimi ezilmislik ve sevilmemezlik özgüveniki yerle bir etti .amin çok teşekkür ederim

MenThlsch .!.:
Hemen hemen aynı hıkayeye sahibiz. Benimde bir cocuğum var. Ve inanılmaz tatlı ama zor bir çoçuk . Ağir siddet gördüm psikolojik , cinsel ... cocuğumu kacirmak oldurmek ile tehdit. bir gram sevgide yoktu içimde . Başlangiç gelisimi farkli ama hemen hemen ayni. Sonrası için örnek kalsin onünde diye yazıyorum. Biz şuan da boşanma dönemindeyiz. Evden çıktıktan sonra bir daha görmedim. İletişim kurmadim. Ceza davasi da açtım . Evden çiktiktan sonra her gece uyurken kendime şunu sordum bunu kendime bu kadar zaman niye yaptım. ?? Niye daha önce çikmak icin cesaret bulamadim kendime. Psikolojik şiddet ağir bir durumdur... Malesef insanın içine öyle bir işliyor ki . İnsanın arkasında devlet dahi olsa cesaretiniz kalmiyor. Sizi hem ailesi hemde dinlenmek isteğiniz yer eşiniz yarım bırakmiş. Kolunuz kanadınız kırılmış. Üzerine güçlü kalmak zorunda kalmişsiniz bebeğiniz karşisinda guçlu olmak zorundasiniz. Anneler kırılgandır. Ne kadar güçlü kalsa da cocugu soz konusu olunca yureği kanar. Peki siz kime anlatabildiniz , eşinize mi cocugunuza mi?. Eminim cocugunuz en yakin arkadasiniz.Bende çok zorlandim 2 yıldır . Butun arkadaslarimi kaybettim . En yakın kardeşim dedigim arkadaslarım sırtımdan vurdu. Akraba desen kimse kalmadi. Konuşçak kimsem yok. 31 yaşındayim . Hayatın 1-0 belki gerisindeyim belki ama inanki çok huzurluyum. Ailem arkamda onların desteği olmasaydı belki bilmiyorum . Ordan bir gün ölum çikardı ama kendi elimden mi onun mu bilmiyorum. Şuanda iş bulamamak dışında bir skntım yok. Online egıtimlere katıliyorum. Sertifikalar alıyorum . Ne biliyim dısarı cktigımda nefes alabiliyorum. Cocugumla huzur icinde korkmadan yaşiyoruz. Gülümseyebiliyoruz. Acaba bu sefer ne oldu demiyoruz. En buyuk sorunumuz herkesin alalade sorunları gibi artık. Bence daha fazla kendinizi yıkmayın. Kendinizi daha fazla hüngür hüngür ağlatmayın. Laftan anlayan bir insansa karariniz kesinse knusun ayrilin. Ama şans vermeyin bir sey nasil baslarsa oyle gider şans sadece sizi sakinleştirmek icin gecici bir sürecten başka birşey olmaz.

Haklısınız, kendimi burada bı çukurda hissediyorum herkes farkında mutsizlugumun arkadaş çevresi bile eşin bana davranışlarını görüyor şaşırıp kalıyorlar kendi arkadaş çevresi , benimde sizin gibi çevremde kimseyi bırakmadı . Çocuğumla da paylaşamiyorum güçlü durmak zorundayım . Ama hiç bu kadar çıkmazda ve kararlı hissetmemiştim kendimi . Sadece cinsel yönden yaklaşan bir gün olsun saçımı oksamayan bir insana ömrümü heba etmek istemiyorum inanır mısınız aileme gittiğim zaman bakkala gitmek bile nefes almak benim için o zaman hissediyorum nefes alabilmenin lüksünü, önümüzde ki bir kaç gün içerisinde konuşmaya karar verdim

Erar60 .!.:
Bi an önce başlarsınız eğitime umarım çünkü bu konuda zaman çokk çokk önemli emin olun. Herşey gönlünüzce olsun

Başladık sayılır çok teşekkür ederim

cikolataveturkkahvesi .!.:
Böyle bir evliliğe neden çocuk yaptınız?
Bunun arkasındaki motivasyon ne?
Gerçekten merak ediyorum.
Bile bile lades olmuyor mu bu???
Adam balayından sonra hemen değişmiş aldatmış naneler yemiş.. bu ortama ne çocuğu yahu?
Anlamıyorum.. anlayamayacağım..
(Çocuğunuza acil şifalar dilerim.)

İsteyerek olmadı ama sıkı sıkıya da bir onlemimiz olmadı ,çocuk olmuyor zaten diye hata cahillik adına her ne derseniz deyin haklısınız

cataspatas · 29 Aralık 2020

Boşanmak için kimsenin vereceği cesarete ihtiyacınız yok. Kendi kararlarınızı kendiniz destekleyin ve uygulayın. Bizim vereceğimiz cesaretle yola çıkarsanız yarın en küçük bir tökezlemede pişman olabilirsiniz çünkü biz hep olmayacağız. Kendinize güvenin, sırtınız yere gelmez.
Hayırlısı olsun.
Not: Boşanan biri

birmuhendisanne · 29 Aralık 2020

Öncelikle bende özel çocuk annesiyim. 3 yaşına kadar inanılmaz hızlı öğreniyor bizim çocuklarımız. Sizinki de 2,5 yaşında yani altın çağ denilen dönemi bitmek üzere. Lütfen en hızlı şekilde çocuğunuza odaklanın, bugünlerin telafisi yok. Ygb çözümsüz değil, erken dönemde yoğun eğitim ve aile destegi ile yaşıtlarını yakalayabilir.

Cemile77 · 29 Aralık 2020

Smoothieee .!.:
Umarım erkek anneleri çocuklarını büyütemedikleri ağam paşam diyip sen kadından çok üstünsun sakın kimsenin nazını çekme diyerek büyüttükleri ve oğulları evlendiğinde ellerinden alinmasin diye gelinleriylr yaristiklari için ve o paşa oğullar büyümeyi kendi kararını vermeyi bilmedikleri için bu hale geldik ne yazık ki , desteğiniz için çok teşekkür ediyorum .

bence yuva yıkan kaynanalara görümcelere dava açabilme hakkı olmalı ...net... bunlar azıtmış...

Smoothieee · 30 Aralık 2020

cataspatas .!.:
Boşanmak için kimsenin vereceği cesarete ihtiyacınız yok. Kendi kararlarınızı kendiniz destekleyin ve uygulayın. Bizim vereceğimiz cesaretle yola çıkarsanız yarın en küçük bir tökezlemede pişman olabilirsiniz çünkü biz hep olmayacağız. Kendinize güvenin, sırtınız yere gelmez.
Hayırlısı olsun.
Not: Boşanan biri

Kararlıyım pişman olmayacağımi da çok iyi biliyorum , çaresiz deseniz değilim nasıl böyle hapsoldum bilemiyorum nasıl toparladiniz şimdi nasılsınız

birmuhendisanne .!.:
Öncelikle bende özel çocuk annesiyim. 3 yaşına kadar inanılmaz hızlı öğreniyor bizim çocuklarımız. Sizinki de 2,5 yaşında yani altın çağ denilen dönemi bitmek üzere. Lütfen en hızlı şekilde çocuğunuza odaklanın, bugünlerin telafisi yok. Ygb çözümsüz değil, erken dönemde yoğun eğitim ve aile destegi ile yaşıtlarını yakalayabilir.

Haklısınız , odaklandım sizin dün ki yorumunuzu gördüm bir topikte oğlunuza iyi gelmiş çok sevindim darısı benim bebeğimin başına .

Smoothieee · 30 Aralık 2020

Cemile77 .!.:
bence yuva yıkan kaynanalara görümcelere dava açabilme hakkı olmalı ...net... bunlar azıtmış...

Ah keşke ama kadın cinayetlerini sebepleri de bu gibi anneler. Konu kendilerine geldi mi sicrarlarlar fakat karşısındaki oldu mu kuyu kazarlar , uğraşmaya gerek yok Allah'ın adaleti tecil edecektir kalpten inanıyorum . Çünkü öyle insanlar a malesef hiç birşey ders olmuyor . Ben kayinvalidenin eşime birisini vurması konusunda sürekli gaza getirdiğini dönemi kendi gözlerimle gördüm kulaklarımda duydum .

Cansu000 · 10 Ocak 2021

Smoothieee .!.:
İyi geceler herkese konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım.
26 yaşındayım 6 yıllık evli 2 buçuk yaşında ygb tanılı bir bebeğim var.
Eşimle evlilik öncesi 1 yıl flört aşaması oldu. Sonra aileler istemeye istemeye evlendik. Balayı sonrası herşey kabusa döndü. Ölümüne kefil olacağım , canını yoluma ser dese gözümü kırpmadan yapacağım adam ailesini getirip evliliğimin baş köşesine koydu . Memnuniyetsiz ailesi beni hiç benimsemeyip surekli eleştirdi .
Sürekli herşeye müdahil olup benim ailemi dışlayıp , beni ailemden uzaklaştırıp avuçlarının içine almaya çalıştılar eski zamanlardaki gibi eşimin her dediğini yapıp ailesine hizmetçi olup ailemi geride bırakacağım bir kadın olmamı beklediler ben bunları yaparken oğulları istediği yerde gezip tozacak kız arkadaş erkek arkadaş farketmeksizin her haltı yiyecekti . Ama istedikleri bir insan olmadığım için ve direndigim için eşim benden daha bir yıl bile olmadan soğudu . Veya hiç sevmedi bilemiyorum. Ailem konuştu severek evlendiniz bizim kızımiza kapımız açık ama gözlerinizde hala sevgi görüyoruz deneyin dediler ben hala seviyordum deli gibi . Birşeyler yaşandı ve boşanmak istedim eşe acilamadan hamile olduğumu öğrenip Heveslendik falan . Düzelir gibi oldu derken yine psikolojik şiddet devam etti . Doğum yaptım devam etti annemin yanımda kalmasını istemediler ve kovmaktan beter ettiler. Bebeğim sorunlarla doğdu ve hep hastanelerde her gün savaştım , eş de yanımda bir şekilde ama evde hiç yardımcı olanim yok sorumluluğu hep bana yükleniyor çocuğun benim yüzümden hasta olmuş gibi . Velhasıl psikolojik destek almaya başladım boşanmak istediğim için ama fayda etmiyor ailem arkamda bugün gitmemi bekliyorlar artık çünkü kendime en büyük kötülüğü evli kalarak yaptığımın farkındalar. Bebeğim ygb dendi başa çıkmaya çalışıyorm. Bir yandan hep sürekli eşin ailesinin her konuda beni suçlamasından her defasında beni sevmediklerini yüzüme carpmalarindan çok yoruldum . Sevmiyorum kendisini tükendim . Annesi sürekli birşeyler okuyup üfletiyor cahil cahil . Bu kadar pasif oluşundan, ailesinin cahilligimden ve kendimin bu denli aptal ve güçsüz olmasından çok yoruldum . Ne bekliyorum bilmiyorm a dostlar yardım edin.
Selametle..

Rabbim şifa versin çok şanslısınız aileniz arkamızda ve gidecek bir yeriniz var düzelecek diyorsanız sabredin yok düzelmicekse dik durun ve boşanın eğer siz kötü olursanız bebeğiniz de sağlıklı bir şekilde yetişemez. Duygularınızı bir kenara bırakın ve mantıklı bir şekilde düşünün kimsenin baskısı olmadan olacaksa durun olmayacaksa da kendinize ve bebeğinize yeni bir sayfa açın unutmayın herşey den önce kendinizi ve bebeğinizi düşünün eşiniz sizi düşünmüyorsa ne kadar çabalarsanız çabalayın yıpranan çöken sinir hastası olan siz olursunuz Rabbim yardım etsin

Smoothieee · 22 Ocak 2021

Cansu000 .!.:
Rabbim şifa versin çok şanslısınız aileniz arkamızda ve gidecek bir yeriniz var düzelecek diyorsanız sabredin yok düzelmicekse dik durun ve boşanın eğer siz kötü olursanız bebeğiniz de sağlıklı bir şekilde yetişemez. Duygularınızı bir kenara bırakın ve mantıklı bir şekilde düşünün kimsenin baskısı olmadan olacaksa durun olmayacaksa da kendinize ve bebeğinize yeni bir sayfa açın unutmayın herşey den önce kendinizi ve bebeğinizi düşünün eşiniz sizi düşünmüyorsa ne kadar çabalarsanız çabalayın yıpranan çöken sinir hastası olan siz olursunuz Rabbim yardım etsin

Amin çok teşekkür ediyorum haklısınız ben iyiy olunca oda iyi oluyor . Eşimin desteğe ihtiyacı var düzelii bilmiyorum ama üzülüyorum sadece

Cansu000 · 23 Ocak 2021

Güçlü durun lütfen hiç bir insanın hayatı dört dörtlük değil ben mesela şuan boşanmak istiyorum ama boşansam gidecek hiç bir yerim yok bebeğim var üstelik hep geceleri düşünürdüm napacam napacam diye bir karar aldım ilk önce hamile kalmamaya çalışacam dışarıdan üniversiteye çalışacam ve YouTube den dikiş dersleri öğrenmeye çalışılacam ki bir dayanağım olsun hep duygularımızla hareket ederiz kadın olarak ama aslında ne kadar yanlış yaptığımızın farkına varamıyoruz hep aynı yerde batıyoruz aslında duygularınızı bir kenara bırakın kendiniz ve çocuğunuz için çabalayın lütfen sizi sizden başka kimse ne anlayabilir ne de Allahtan başka kurtarabilir aslında herşey bizim elimizde biraz da biz buna izin veriyoruz

Boşanmak için cesarete ve fikre ihtiyacım var

💜💙💚💛Rüzgar Saçlı Kız💛💚💙💜

Popüler Üye

😈 Kendinden Asla Vazgeçme 😈

İnsan söyleyemediklerinde

Az insan, çok huzur

🥰🤲🏻

Aktif Üye

Aktif Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Zuzu

Zuzu

Zuzu

Nirvana

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Zuzu

Zuzu

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Zuzu

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular