Boşanma psikolojisi

Alışacaksınız diye düşünüyorum.
İnsan kolayla yuva kurmuyor, haliyle birden dağılmasına da adapte olmak zor olsa gerek.
Allah yardımcınız olsun.
Arkadaşlıklar burada çok önemli bence, çevrenizde güvenilir dostlarınız varsa onlarla daha çok vakit geçirin.
Özgür hayatınızın tadını çıkartın.

Yorgunbirisi .!.:

Veda bile olmadı...
İlk seneler alışma kabullenme derler. O süre bizde olmadı bile. Baktığım zaman herkes ilk yıllar birbirine bir şeyler yapıyor. Şu zamana kadar bir arkadaşımın annesini sadece evliliğinde şanslı gördüm denge kurup halen eşiyle sevgigle bağlılar. İnşallah dediğiniz gibi zamanla geçer ne kadar sürer bu durum?

Genişletmek için tıkla...

Süre size bağlı isterseniz aklınızdan silip geçti dersiniz.isterseniz keşkeler bulur ayağınıza bağ yaparsınız,

Yorgunbirisi .!.:

elmedi uğraşması ona göre bana yazdığı mesajlar ve aramalarmış. Araya soktuğu insanlarmış. O süre de bile yalan söylediği için (yakaladım yalanını her zaman) güven duymadım. Benim hangi günler nereye gittiğim belliydi gelebilirdi, annemlerde kaldığımı biliyordu, köy evinin bile konumunu bilen birisi. En son bi akrabası öğrendi ona hiçbir şey anlatmamış bizim eve mahkemeye az kala geldiler ama gelen kişi bişey bilmediği için neyi savunduğunu bilmeden konuştu. Anlatınca da bişey diyemedi. Orda bile eve kadar gelmişsin azıcık samimi olursun eşine karşı. Ayrıca yazdığı mesajlarda tutarsızdı. Bir gün sövse diğer gün överdi.

Genişletmek için tıkla...

Aynı benim eski eş gibi o da sadece aradı mesaj attı aracı bile bulmadı o yüzden üzülmeyin benimki şeytandı.

Hayallerdeyim .!.:

Aynı benim eski eş gibi o da sadece aradı mesaj attı aracı bile bulmadı o yüzden üzülmeyin benimki şeytandı.

Genişletmek için tıkla...

Üzülme kısmı istemsiz oluyor zaten farkındayım. Sadece kendimde üzgün ve negatif durumu sevmiyorum. Hemen iyi bir ruh haline geçmek istiyorum. Biraz zaman alacak gibi duruyor. Sizde üzülmeyin daha iyisini bulursunuz. Gönül almayı bilmeyene ömür emanet edilmezmiş.

Bende öyleydim. Evliliğin bitmesine yada o kişiden ayrıldığınada uzulmuyorsunda hayallerine uzuluyorsun.Ama yapacak bişey yok, zamanla eski kişiye öfke duyuyorsun sadece. Öyle biriyle ailen olmadığı için şükrediyorsun. Hem gerçek hayata dönünce mutlu evlilik nedir onu görüyorsun , ozaman daha çok anlıyorsun, evlilikte doğru kişiyi secmedigini. Baba ve koca olacak kişiler çıksın karşımıza. İdare etseydim diye de düşünme, nice dayak yiyip affeden kadinlar varda ama sonuç değişmiyor. Biz en azından basindan kurtulduk. Geçmişe bakınca evet aile olamadım , ama en azından şimdi dayak yemiyorum ,hakarete ugramiyorum. İnsanlar çok konuşur onlarada aldırma.

Kızlar düzenleme kısmı hakkında fikri düşüncesi olan var mı