Boşanma kararı sonrası kararsızlıklar

working_mom .!.:

Herkese merhabalar,

Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.

Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.

Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.

Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.

Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.

Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.

Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Koroldum .!.:

İyi eğitimli biri olarak sadece okuduğunuz kitaplardan yola çıkarak bence psikolojik tanı koymak mantıklı değil, evlilikte bazen hırs herşeyin önüne geçebiliyor sizdeki gibi asılabilir şeylerse yada ortak alanlar yaratabilirseniz belkide evliliğiniz kurtulacak, evrilecegi yeri düşünmek yerine bence ilişkinizde bugün ve dünkü sorunları düşünüp irdelemelisiniz. Diyelim ki bosandiniz maddi rahatlıktn bir anda hem maddi hemde manevi boşluğa düşmek zor süreç daha da zor önce bunu bilin çocuğun duruma alışması sizin kötü de olsa sahip olduğunuz konfor alanından çıkmanız (evliliğiniz için kullandım) iş imkanınız iyiyken iş bulma kaygısı yaşama ihtimaliniz herşey size psikolojik bir yorgunluk yaratacak bu yüzden önce işleri oturtup belki sonra bu kısmı düşünmelisiniz çünkü bir anda birçok yönde savaş vermek çok yıpratıcı ve zor

Genişletmek için tıkla...

working_mom .!.:

Herkese merhabalar,

Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.

Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.

Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.

Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.

Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.

Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.

Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...