8 aylık evliyim. Eşimle 3 senelik birlikteliğimiz var. Şu anki işime atanmamdan tutun birçok şeye kadar eşim bana hep yardımcı oldu. Yol gösterdi. Kendisi aynı zamanda entelektüel, bilgili,sürekli kendisini geliştiren, düzgün işi ve maaşı olan, aynı zamanda eğlenmesini bilen, bir şey istediğim veya canım çektiği zaman tamam ben gidip alayım diyen, çevresi geniş ve arkadaşliklarina önem veren birisi. Aramızda 8 yaş fark var. Açıkçası cinsellik olarakta çok iyi birisi. Hem ten uyumumuz var hem de ön sevişmeyi çok güzel yapan ve en az 35-40 dk süren bir ilişki yasatiyor. Ama şöyle bir sıkıntımız var. Kayınvalidemle tartışma yaşadık ve eşim bu süreci yonetemedi. Annesine biraz düşkün. Özellikle sağlığına düşkün birisi. Çeşitli hastalıkları olan birisi. Aslında ilk başlarda yönetemedi evet ama annem haklı diyen birisi de olmadı. Yeri geldi annesiyle de tartıştı ama ben ailesiyle hiçbir şekilde görüşmek istemediğimi ve evime de gelemeyeceğini söylediğimde buna sert tepki gösterdi. Bu arada eşimin ailesiyle ayrı sehirlerdeyiz. Kendisi istersem görüşmeyebileceğimi ama özel günler gibi şeylerde bir araya gelmek zorunda kalacağımız vakitler olacağını söyledi. Sonrasında ben diretince tamam o zaman ben de sizinkilere gitmem dedi. Bunu da ben kabul etmedim benim ailemin ne suçu var diye. Annesi bana çok ağır konuştu açıkcasi ben kimse benim karima bunu diyemez diyerek masaya yumruğunu vurmasını gerekirse ailesini silmesi gerektiğini düşünüyorum. Bunu yapmadığı için de açıkçası beni koruyamadigi düşüncesine girdim ve boşanmaya karar verdim. Ben olsaydım sevdiğim ile ailem arasında kalsaydım sevdiğimi seçerdim. Ailesi ile hiçbir şekilde anlasamam çünkü. Zaten artık onlar da beni istemiyor. Şimdi tamam görüşmek zorunda değilsin diyor çünkü her iki tarafta birbirini istemiyor. Ama ileride çocuk filan olunca çocuğumun dedesini, babaannesini görme hakkı var diyecek tekrar muhatap olmak zorunda kalacağım. Benim aileme karşı ise açıkçası bir şeyi yok. Annemle olan gerginlikleri olmasına rağmen öyle saygısızlığı filan olmadı hiç.Gencim, güzelim ve maddi olarak yeterliligim varken neden bunları çekeyim diye düşünüyorum. Daha hayatın basindayim. Yaşım küçük olduğu için istediğim zaman tekrar evlenebilirim bence.Ama çok pişman olmaktan da korkmuyor değilim.Sizler ne düşünüyorsunuz hanımlar yol gösterir misiniz?
Dertsiz insan dertleri. Yok bohça yok eşya. Ölümlü dünyada ne güzel dertleriniz var işte bomboş, Allah sağlık versin evi niye huzursuz edesin bundan dolayı
Adam yine bi şans veriyor, toyluğuna gelmiştir akıllanır diye. Herkesin sabrının sınırı var. Sabır bitti mi her şey biter aman diyim.
benim ilk düğün tarihime 2ay kala kaynanam düğün yapmaktan vazgeçti. Öncesinde eşya seçme hakkım bile olmadı o dönem eşim çalışmadığı için. Bütün hazırlıklar bitmişken düğünü iptal ettiler eşimle kaldık öylece.Para biriktirip 1 sene sonra çok şükür kendi emeklerimizle yaptık düğünümüzü. Düğün günü kaynanam geldi olay çıkardı üstüme yürüdü eşim önüme geçip durdurmasa saç baş girecektik
gelinliğimle salona giderken sokaklar dolusu beddua etti arkamdan o sırada eşim sadece bana odaklan o hayatımızda olmayacak diye sakinleştirdi beni ve öyle de oldu görüşmüyoruz ve haklı sebeplerim olduğunu düşünüyorum. Ama hiçbir zaman boşanmayı düşünmedim çünkü eşimi çok seviyorum oda beni aynı şekilde. Evlilik sadece gelinlik giymek yeni eşyalar alıp ev kurmak değildir büyük sorumluluk gerekir. Yaşınızı bilmiyorum ama küçük olduğunuzu söylemişsiniz belki de hazır değildiniz o yüzden de geçinmeye gönlünüz yok bilemiyorum. Benim durumumda kaynanam benden önce oğluyla da sorunlar yaşadığı için biz görüşmeyi kestik eğer anlaşamayan sadece ben olsaydım asla silmesini istemezdim eşimden bu çok zor bi durum. Bi tarafta onu doğuran büyüten insanlar bi tarafta eşi. Kusura bakmayın ama eş çok bulunur anne baba tektir. Silmek öyle kolay olmaz.
,vayyyyy
