Boşananlar Kervanına Katıldım Ben de

Konu güncelleme: Kızlar 22 Eylül salı günü 15.00 da boşandık. 13 dakika sürdü bosanmamiz.

Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.

Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.

Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.

Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.

Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.

Konunuzu hatırlıyorum yorum da yapmıştım hatta. Daha çok gençsiniz. Gönlünüzden geçen her güzel şey gerçekleşsin inşallah sevgiler

Umarım bundan sonrası çok güzel olur sizin için.Üzülmeniz çok doğal ; kendinize biraz zaman verin,kafanızı dağıtacak şeyler yapın bu aralar.
Eşiniz en azından bazı aşağılıkların yaptığı gibi sizi suçlamamış,durumu kabul etmiş ve söylemiş.Geç olmuş belki ama bu bile bir şey gerçekten,en azından canınızı yakmaya çalışmamış.

Konularınızı takip etmiştim yorum yapmasam da. Nereye bağlanacağını da merak etmiştim açıkçası, ben eşininizin tekrar terapi almayı kabul edeceğini düşünmüştüm ama böylesi daha iyi olmuş.

Çok kızdım eşinize. Bildiği halde sizi de kendiyle beraber bu hayatı yaşamaya mahkum etmiş. Evlenmeden önce çözmediyse, evlendikten sonra da bir şans verildi kendisine. Daha çok çabalayabilirdi. Büyük haksızlık etmiş size.

Yaşınız çok genç yeniden sevip sevilebilir, anne olabilirsiniz. Sırtınızdaki yükten kurtuldunuz önünüze bakın artık. En güzel günler sizinle olsun

sufisentir .!.:

Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.

Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.

Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.

Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.

Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.

Genişletmek için tıkla...

Umarım çok çok mutlu olursun, karşına ziyan olan her bir yılını unutturacak biri çıkar ve anne olursun

Çok gençsiniz daha. Tekrar evlenir çocuğunuz da olur. İlk evliliğiniz bir sınav olmuş sizin için. Herkesin bir sınavı var. Zorlu sınavların sonu hep güzel günler geliyor inanın. Allah nasip ederse herşey yoluna girer.

Aa ne kadar güzel hatasını anlamış sana şans tanımış ben de boşanma aşamasındayim. Aldatıldim. Anlaşmalı boşanma davasını geri çevirip çekişmeliye çevirdi ve dava 1 yıldir sürüyor. Bir de benden tazminat istiyor

Eski konunuzu biliyorum böyle sonuca bağlanması üzdü beni de.. yaşınız genç bundan sonraki süreçte belki de hafifleyeceksiniz en azından bir süre sonra bu böyle olacak.. Haksızlığa uğramış gibi hissedebilirsiniz ama belki de zararın sonuna gelmeden dönmüş olmanız bundan sonraki hayatınıza iyi anlamda tesir edecektir..

Esiniz keske bastan dürüst olsaymis. Ama en azindan terapiye gidip denemeyi kabul etmis. Bunu bile yapmayanlar var. Ve yasiniz o kadar da büyük degil. Ben 32 de evlendim. 33 ve 35 yasinda anne oldum. Insallah gönlünüze göre biri cikar karsiniza bundan sonra

32 yas gec degil ,emin olun saha kendinizi ne istediginizi bilerek daha iyileri cikar ,tek tavsiyem duzelir diye kaptirip gitmeyin,kendinizden vazgecmeyin

Öncelikle bundan sonraki hayatında mutluluklar seninle olsun dimdik dur daha daha daha güzel mutfakların olsun olacakta

6 yıl boyunca hiç cinsel beraberlik olmadı mı? Acaba eşinizin yönelimi farklı olabilir mi?

sufisentir .!.:

Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.

Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.

Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.

Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.

Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.

Genişletmek için tıkla...

Allahim darisi basima insallah bende kazasiz belasiz bu insan musveddesindrn bosanirim. Benimki hic kolay degil adam tehditler savuruyo ve yapacak cinsten. Suanlik susuyorum cok dua ediyorum. O yuzden sessiz sedasiz bitisine uzulmeyin hakkimizda hayirlisi olsun 32 yas hicte gec degil 40 ta bile catir catir dogururusunuz. O yuzden ayrildiniz adam akilli hayirli biriyle evlenir coxugunuzuda yaparsiniz. Banada dua edin cunku bende ayrildiktan sonra yemin ettim en iyisini bulup en guzel cocuklari doguracagim. Bu adamlar bizleri haketmiyor

Rabbim yolunu bahtını açık etsin...

Üzülmeniz duygusal olmanız çok normal, eski eşinize bir aşk sevgi kalmasa bile alistiginiz düzenin değişecek olması sizi uzuyor belli ki. Insallah karşınıza bütün bunları unutturacak biri çıkar ve cok cok mutlu olursunuz.

32 yaş geç değil, sakın ömrünüz gitmiş gibi düşünmeyin. O yaşta hala bekar arkadaşım var benim. Ortalama 30 yıl kalan koca bir ömrü 6 yıl vererek kurtardığınızı düşünün.

Konunuzu biliyorum, düzelir sanmistim ama kendi böyle olduğunu kabullenmiş ve düzeltmeye niyeti yok belliki. Inanın en güzelini yapmışsınız, hala çok gençsiniz umarim cok guzel bir hayatınız olur olur

Ah ah canlarım benim hepinize böyle kocaman sarılıyorum.
Tek tek alıntı yapamadim çünkü her mesaj o kadar değerli ki benim için.
Iyiki varsiniz hiç tanımadığım kız kardeşlerim.
En azından öyle ya da böyle belirsizlikten kurtuldum bu da az şey değil bence.
Darısı çile çeken evliliği kötü giden umutsuz hisseden tüm hemcinslerimin başına olsun inşallah.
Çok ama cook teşekkür ederim iyi dilekleriniz güzel yorumlariniz için.

Üzülmeyin. Ben de bu yıl boşandım. 30 yaşındayım. Evliliğime de bir tecrübe gözüyle bakıyorum. İnsan bazen geç aksiyon alabiliyor. Ama bu insanın bir anda hazır olabileceği karar verebileceği bir durum değil. Aldatma yok, şiddet yok, saygısızlık yok. Herşeyin bir ömrü var. Bu kadarmış. İnsan mükemmel bir yaratık herşeye alışıyor. Zaman hem aleyhimize hem lehimize işliyor. Hayat hem uzun hem kısa. Doya doya bugünü yaşamak lazım. Geçmişe geleceğe takılmayın. Yolunuz açık aydınlık olsun.