Siddetli gecimsizlik baski diyebilirim kisaca konu actigim icin burdada yazip insanlari sıkmak istemem.Valla psikolojumda guclu bir karar diyo ama zerre guclu hissetmiyorum o ayri.Bu karari gelecekten endise ede ede anksiyete krizleriyle savasarak atlatiyorum.Allah büyük belkide hayatın altı üstünden daha hayırlı. Neden boşanıyorsunuz? En azından elalem ne der diyerek mutsuz bir evlilik sürdürmüyorsunuz,güçlüsünüz demekki
Insallah bizlerde toparlanabiliriz ne kadar guzel toparlanmisBoşanmış bir arkadaşım var. 19 yaşında evlenmiş 17 yıl evli kalıp aldatıldigi için boşanmış bir kadın. O adam için üniversiteyi bırakmış zamanında. Bosandiginda ilk olarak diyet spor vs ile kilo verdi. Microblading kas ve eyeliner Yaptırdı. Saçını başını tarzını yeniledi. Üniversiteye başladı ve hukuk fakültesini bitirdi. Şimdi Kütahyada ofisi var avukatlık yapıyor. 40 li yaşlarda her güne şükredip baştan yarattı hayatını. Öyle de mutlu ki
Üç günlük dünya hepimiz kendimize gelip mutlu olmak için uğraşmalıyız. Ölüm acısına alışiliyorken adamın tekini siler geçer bu yurekler
Toparlanirsin tabiki. Herşey güzel olacak.
bu toplumda biraz maalesef öyle bir erkek boşanmış ve çocuğu yoksa ilk evliliği sayılır, bekar sayılır deniyor ama kadının adı boşanmış oluyor.
Çok zor mutlu bir yuva kurmak için evlenip sonra boşanma çabasına düşmek nekadar zor kim bilir
Cok zor kabullenmek kendim icin bunun iyi olduguna inandirmak cok zorÇok zor mutlu bir yuva kurmak için evlenip sonra boşanma çabasına düşmek nekadar zor kim bilir
Bu tür şeylerde kurallar ve kısıtlamalar olamaz. Her insanın yaşayacağı, karşılacağı insanlar aynı olmayabiliyor. Benm tanıdığım çocuklu bir kadın yine çocuğu olan (babada kalıyordu) biri ile evlendi. Üstüne kendi çocukları da oldu kalabalık ve mutlu bi aile oldular. Önyargılar ile ilerlese bu kadar mutlu olabileceğinden haberi bile olmayacaktı...
Inanin su an o kadar berbat bir haldeyimki bi turlu toparlanamiyorum.Anksiyete krizleriyle bas basayim surekli.Icimde dolmayan bosluk.Sanki beni yakiyo kavuruyo.Bakiyorumki herkes guclu ben nedem guclu duramiyorum.Kendimi mesgul etmeye calisiyorum.Atlatmaya calisiyorum ama bu seferde bedenim el titremelerim kalp carpintilarim ayak uyusukluklarim el uyusukluklarim beni rahat birakmiyo.
Kim o güçlü olanlar? Mesela biri ben. İlk ayları ve o kararı alana kadarki zamanı anlatsam pek farkımız olmadığını görürsünüz. Zamanla başediliyor. Destek almaktan da çekinmeyin gerek olursa...
Kk da gordugum bosanan bayanlar gucluler.Aliyorum destek de hatta ilacta kullaniyorum ama toparlanmam o kadar zor oluyoki umarim atlatirim bende iyi olmak istiyorum iyi gibi davranayim diyorum vucudum patlat veriyo resmen ic huzurum beni daraltiyor.
Kimse boşanır boşanmaz mükemmel derecede güçlü olamaz bunu kabul etmekle başlayın işe. Ama zamanla onlar gibi olacağınızı bilmek çok işe yarayacaktır.
Hiç kimse için üzülmeye değmiyor canım ben de 26 yaşımda bir çocukla boşandım şimdi 27 yaşındayım çok üzülüyorsun evet ama geçiyor arada bir hüzünler vuruyor ama geçiyor ilk zamanki yıkık hallerin. Kendime yol çizdim üniyi yarım bırakmıştım evleniyorken şimdi tamamlamayacağım kendime yeni hayaller, yeni hedefler koydum. Çevreye bakacak olursak maalesef bir iki kişi yazanlar oldu yaşları benden epeyce büyük dulum diye kendilerini bana yazmakta cesaret buldular ama umursamadım bile, çünkü burda senin kendini nerde gördüğün önemli ben kendimi dul kadın gibi görmüyorum ve mutluluğu bir adamdan beklemiyorum kendim ve oğlumla ilgili hedefler planlar yapıyorum her gece, bu bana yeni güne umutla uyanmama vesile oldu. Sende biraz zaman üzüntünü yaşa ama mutluluğu evlilikte arama. Kendi kendine de bir ailen yuvan olmadan da çok mutlu olabilirsin yolun açık olsun. Rabbim sabır versin
Amin insallah canim.Evet cok zor bir surec umarim alisirim.Bende is ariyorum insallah bulursam belki biraz daha toparlanirim.Yuvam olmadanda tabi ki yasarim ama belki hic anne olamamak bi daha hic sevilmiycek olmama uzuluyo olabilirim bilmiyorum canimHiç kimse için üzülmeye değmiyor canım ben de 26 yaşımda bir çocukla boşandım şimdi 27 yaşındayım çok üzülüyorsun evet ama geçiyor arada bir hüzünler vuruyor ama geçiyor ilk zamanki yıkık hallerin. Kendime yol çizdim üniyi yarım bırakmıştım evleniyorken şimdi tamamlamayacağım kendime yeni hayaller, yeni hedefler koydum. Çevreye bakacak olursak maalesef bir iki kişi yazanlar oldu yaşları benden epeyce büyük dulum diye kendilerini bana yazmakta cesaret buldular ama umursamadım bile, çünkü burda senin kendini nerde gördüğün önemli ben kendimi dul kadın gibi görmüyorum ve mutluluğu bir adamdan beklemiyorum kendim ve oğlumla ilgili hedefler planlar yapıyorum her gece, bu bana yeni güne umutla uyanmama vesile oldu. Sende biraz zaman üzüntünü yaşa ama mutluluğu evlilikte arama. Kendi kendine de bir ailen yuvan olmadan da çok mutlu olabilirsin yolun açık olsun. Rabbim sabır versin
Yeterki çabalayın