Borderline Kadınlar

izmirdeyim.

myth86 .!.:

izmirdeyim.

Genişletmek için tıkla...

benim tanıdığım psikolog istanbulda canım. ama destek almaya devam etmelisin bence

ama psikyatristim 3 aydır sadece dinliyor ve bana hiç yardımcı olmuyor. tonla da para veriyorum, çok bunladım artık.

myth86 .!.:

ama psikyatristim 3 aydır sadece dinliyor ve bana hiç yardımcı olmuyor. tonla da para veriyorum, çok bunladım artık.

Genişletmek için tıkla...

psikiyatrist iyidir kötüdür bişey diyemem ama dinlemesi çok normal. tam bişeyleri anlayıp yardımcı olmaya başlayacağı dönemde bırakmışsınız. şimdi yeni birine gitseniz o da önce 2-3 ay dinleyecek bu sefer onu da bırakıp iyice çaresiz hissedecekseniz. 3 ay dinlemiş tam sizi anlamış yardımcı olacağı zaman. bence birkaç kere daha gidin.
bir de psikiyatristin sözünü ne kadar dinlediğiniz ve ondan ne beklediğiniz de önemli.
ilaçları içme demişse içmeyin mesela. ödevler verecek yapın mutlaka.
ve psikiyatristin elinde sihirli değnek yok. kendi hayatınızı kendiniz düzelteceksiniz. bazen sadece size anlattırarak olayları kendi sesinizden dinlemenizi sağlayarak sorunu çözecek bazen ödevler görevler verecek. ama hiçbir zaman şunu yapma bunu yap demeyecek.

psikologum ödev veriyordu ve inanılmaz keyif alıyordum onunla görüşmekten. Psikiyatristten ne öğrendin dersen bişi sayamam. Ama bi aylık psikologdan dünya şey öğrendim. Borderline ı psikiyatristler çözebiliyormuş ama.

myth86 .!.:

psikologum ödev veriyordu ve inanılmaz keyif alıyordum onunla görüşmekten. Psikiyatristten ne öğrendin dersen bişi sayamam. Ama bi aylık psikologdan dünya şey öğrendim. Borderline ı psikiyatristler çözebiliyormuş ama.

Genişletmek için tıkla...

canım psikoloğa git derim ben. psikiyatrist konuşma konusunda çok başarılı olmuyor. ben de borderline'ım psikologla ve kendim ve eşimin desteğiyle baya iyiyim. ne iyi geliyorsa ona git canım

ayrı bir evim vardı şimdi onu boşaltıyorum. Ailemin yanına döneceğim, nişanlımla da zaten ayrıldık. Y.dışına gidesim var bi yandan da... iş performansımı da çok etkiliyor bu durum. Psikologa da yeniden mi anlatmam gerekicek acaba?

Mesela sen kendini nasıl frenleyebiliyorsun, ne tür aktivitelerde bulunuyorsun?

Arkadaslar sesimi duyan var miii?

celestiall .!.:

Ciciler Merhaba.
Sizi içi dışı bir, çatlak, komik, dengesiz, duygusal borderline kadınları sizi! Hepinizi kendim gibi kucaklıyorum. Hayat insana ne çok şey öğretiyor değil mi? Okurken kendimi buldum yazdıklarınızda. Kendimle birlikte sizlere de dibe vurduğumuz anlarda okumak için bir kaç şey yazmak istiyorum.

Dibe vurduğumuzda napıcaz?
Hemen o bakış açısını değiştiricez. Kendimizi suçlamayı bırakıcaz ve içimizdeki çocuğu anlayıp, affedip, sevip şımartıcaz..
Herkesin (kendimiz dahil) hataları olduğunu, iyi ya da kötü diye tanımlanamayacağını ve hayatın hatalar yapıp öğrenmekten her hatada bir şey öğrenmekten ve daha güçlü olmak için büyümekten oluşan bi faktör olduğunu hatırlıycaz.Hata yaparsak düzelticez düzeltemezsek ders alıcaz. Korkularımızla yüzleşicez.
İyilik yapıp iyilik bulmayı umacağız. Daha çok okuyup daha çok öğrenip daha çok değişeceğiz.

Empati yapmayı unutmayacağız. Suçlamak yerine dinlemeyi, korkmak yerine cesareti, susmak yerine iletişimi kuşanıp her gün 1 adım atacağız. Olayları K-İ-Ş-S-E-L-L-E-Ş-T-İ-T-M-E-Y-E-C-E-Ğ-İ-Z. abartmayacağız dramatikleştirmeyeceğiz. Çok yiyip kendimizi şişirmeyeceğiz.


Ey en ufak şeylerden mutlu olup, en ufak şeylerden dibe vuran borderline kadını!
1. vazifen kalbine, yüreğine, ruhuna, vicdanına sahip çıkıp kendini mutlu etmeyi öğrenmendir.
sahip olduğun kudret seretonin geri alım inhibitörlerinde mevcuttur.

Genişletmek için tıkla...

tatlım ihtiyacım olan şeyi yazmışsın çok sağol eline kalbine aklına sağlık

myth86 .!.:

psikologum ödev veriyordu ve inanılmaz keyif alıyordum onunla görüşmekten. Psikiyatristten ne öğrendin dersen bişi sayamam. Ama bi aylık psikologdan dünya şey öğrendim. Borderline ı psikiyatristler çözebiliyormuş ama.

Genişletmek için tıkla...

mesela nasıl ödevler veriyordu

kimse var mı...

ya acaba ben de mi borderlineım.konunun en başındaki olayları okudum benim de aynen öyle bir hikayem var.hikaye önemli değil ama şu anda yaşadıklarım çok dengesiz.an geliyor kendimi çok suçluyorum.her şey için herkes için an geliyor annemden nefret ediyorum.karakterinden tipipnden sonra pişmanlıklar kendimi suçlamalar..sabahları cehenneme uyanıyorum sanki..yolunda giden ilişkimi kaç defa paramparça ettim..bu gibi olumsuzluklar çok yoğun şekilde.ama zaman geliyor tüm bunların tam aksi oluyor.acayip bir yaşam enerjisi , mutluluk ,madde kullanımında artış..dişlerimde kasılma alınan yeni kararlar..ani değişiklilkler..allahtan birden başladığım üyük para harcamalarım falan yok.benimki daha çok duygusal,düşünce boyutunda.3 haftada bir ayda bir bu değişimlerim tekrarlanıyor.alıştım artık.

merve-ak .!.:

ya acaba ben de mi borderlineım.konunun en başındaki olayları okudum benim de aynen öyle bir hikayem var.hikaye önemli değil ama şu anda yaşadıklarım çok dengesiz.an geliyor kendimi çok suçluyorum.her şey için herkes için an geliyor annemden nefret ediyorum.karakterinden tipipnden sonra pişmanlıklar kendimi suçlamalar..sabahları cehenneme uyanıyorum sanki..yolunda giden ilişkimi kaç defa paramparça ettim..bu gibi olumsuzluklar çok yoğun şekilde.ama zaman geliyor tüm bunların tam aksi oluyor.acayip bir yaşam enerjisi , mutluluk ,madde kullanımında artış..dişlerimde kasılma alınan yeni kararlar..ani değişiklilkler..allahtan birden başladığım üyük para harcamalarım falan yok.benimki daha çok duygusal,düşünce boyutunda.3 haftada bir ayda bir bu değişimlerim tekrarlanıyor.alıştım artık.

Genişletmek için tıkla...

Bu döngüler 3-4 haftada bir oluyorsa bipolar olabilirsin canım. En kısa zamanda bi psikiyatra gitmeni tavsiye ederim. Burda birbirimize destek olsak bile çözüm profesyonellerin elinde.

myth86 .!.:

izmirdeyim.

Genişletmek için tıkla...

Bende izmirdeyim. Hangi psikoloğa gittin öğrenebilirmiyim?

hayata tutunmanin en guzel yolu birakmak. tutmayacaksin kontrol etmekten yorulmadin mi? birak gitsin. bir arkadasim bordeline. uclarda yasar. dilindedir hep hayato yasamak istiyorsan uclarda yasa diye duygunun en derinini hissediyormussun. ortada ot gibi yasayacagima uclarda yasarim daha iyi diye dusunur. yalniz bir nokta var basina kendi elinde olmayan bir suru sey gelmesine ragmen kendini buyuk olcude duzeltti ve bunu yaparken yapayalnizdi

sonuc olarak hic bir zaman cozumsuz hastalik yoktur. bu hayat boyu olan bir hastalik dense de gayet normalin de normali yasayip gidebilen insan var. kendi kendinizi telkini ogrenin ve salin gitsin..
kontrolu biraktiginiz an goreceksiniz ki isler sizin elinizde zaten degil...

Herkese merhaba .Naail giris yapacagimi bilmesem de bunlari birilerine beni anlayabilecek birine anlatmam lazim.Tam da su an bi atak yasadim sebebi korkumdu onun altinda baglanmaktan olumune kacisim vardi onun temeli de borderline .ismini bile soylemek istemedim bir sure bir sure surekli borderline im ya ... Lari yaparim vanim idare edin tarzinda sakaya vurdum isi korumaya calistim kendimi bu durumdan sonra bir gun geldi ben onu inkar edemedim hayatima gelip ben burdayim napiyosun sen dedi resmen mal gibi kaldim ortada.ben hep korkak biriyim onun yaninda baglanamiyorum ama deli gibi de sevilmek sahiplenilmek istiyorum dedim hep ben bunu normalim sanarak buyudum su an 23 yasindayim dogum gunumu paatanin yanina lirdigim ataraxla kutladim buyudum.buyuyorum ama ilk kez nereye gidiyorum ben kimim bilmiyorum kendimi cok iyi tanidigimi sanirdim arkadaslarima aileme rehberlik eder sorunlarini cozerdim sandim ki icimdeki her seyinde farkina ilk ben varirim.buyuk aptalmisim.ilk sorunlar cocuklukta baslamais mesela kimse anlamamis bende tabi.beni hep ofkeli ama tatli akilli ama dengesiz komik ama igneleyici biri olarak bildiler insanlara kendimi once oyle bir sevdirdim ki benden kopamadilar sonra bi anda bos geldi her sey onlari degersiz gormeye basladim sacma sebeplerle kavgalar cikardim kendimden soguttum sonra ben yalniz kaldim lanet olsun diye pesinden kostum kadin erkek arkadas sevgili herkesin .insanlar sasirdi insanlar anlamadi ama beni sevebildiler.onlardaki bu gucu uzun sure somurdum ta ki sevemedigimi insanlari severken nasil yiprattigimi anlayana dek ...ben sevmeyi hic bilmiyormusum sevildigimde vicdan azabi cekmemek icin sever gibi davranirdim bazen insanlari oyle bi severdim ki bogulurlardi kendimi anaç biri olarak tanimlarim insanlarda oyle buna bagli bisey saniyolardi sanirim bende oyle .ama icimde deli gibi bi kaybetme korkusu olurdu cok sevdigim biri oldugunda cunku sevdigim insanlar sanki dunya da secilmis kimselerdi cok azlardi ve onlara sahip cikmaliydim.mesela sevdigim birini uzen birini ciddi yipratabilirim onun icin cok sey yapar buyuk tepkiler verebilirim ama sonra buna zemin hazirladi diye sevdigim kisiyi de azarlayabilirim.benimle yasamak zor eger hala okumaktan sıkılmadıysanız bi ara verip devam edecegim aslinda okumasanizda devam edecegim cunku yazmaliyim

Hello sunshine geldim .
Hep evlilikten korktum .ama hayallerimden biri evlenmektir mesela yuva kurmak coxuklarimin olmasi cunku onlar beni omur boyu sever ama bi yandan asla onlardan kurtulamam istersem bu kotu bi dusunce ve evet kendimi bunlari dusundugum icin defalarca yargiladimnzaten .cocuklari cok severim bana ozgur gelirler hayatta aradigim ilk sey sanirim ozgur olmak ruhum bazen bedenime eve dunyaya sikisiyor gibi hissettigimden belki bazen surekli gezerim bazen yerimden kalkamam yorgun olurum nefes alacak kadar bile halim kalmaz .bunu dedigimde insanlar abarttigimi dusunur gulerler ama gercek anlamda nefes alacak gucu icinizde bulamadiginizda beni anlayacksinizidir yani umarim olmaz boyle bisey.su anki olaya gelecek olursak uzun suredir bir adami hayatimin merkezine koymustum bunu kendime itiraf etmedim uzun sure hayal aleminde yasadim onu bi kendime cektim radarima soktum yasayabilecegi muhtesem hayati gosterdim o etkilendigi an kendimi cekip essekten dusmuse cevirdim bunu her yaptigimda once korktum sonra pismanlik duydum sonra ama ben buyum yani ne yapayim baglanamiyorum dedim sonra olsun canim bi daha yaparim bu sefer soz ayni olmayacak der daha beterini yapardim o da dengesiz biriydi biraz benden dengesiz olmasin oyunumu uzun sure devam ettirdi sonra kalbimi kiracak birsey yapti.suclu degildi hatta dostlarim.ne derse desin o hakliydi bence cunku kimse kimseyle boyle oynamamali eger bunu yapiyorsa da sonuclarina katlanmali bende katlandim kendimi geri cektim ama ne cekme sanki o hic yasamamis gibi yasadim yanimdan gecti gormedim dumanin sarkisi varya hani gordum gectigini yanibasimdan ama icimde oyle bisey yasatiyordum ki kafami kaldiracak yuzum yoktu o bunlari hic bilmedi .zaten kendi sorunlari da vardi bi sure sonra onu kendimden korumak istedim o sirada o bana asik olmustu sanirim bu sefer o beni birakmak istemedi ben kovdum o etrafimda uctu durdu ben hep orda olur sandim bi sekilde hic bitmez sandim hayat biter be gulum o nasil bitmesin demedim hic...

Yollarimiz bir sure sonra ayrilicakti ve ben bunu biliyordum o sira hissizlesmeye basladim iste aglayamadim ilk sevgilimden ayrildigimda ki ilk askim o sanirdim cok buyuk sevdim ama artik bunu bile sorguluyoeum takinti mi ask mi yoksa ikisi ayni sey mi bilemiyorum neyse iste o zaman surekli aglamistim kendimi odama kapayip aylarca bir yaz boyunca cikmadim deli gibi yedim geceleri ayakta kaldim imdb deki tum filmleri izledim entellektuel acidan iyi formum acisinda igrenc bir yaz oldu cok kilo aldim sonra verdim neyse iste ben yine boyle olur sandim olmadi.buyuk oatlayisimin geldigini dusundum once sonra dedim ki demek ki buyudun artik olgunlastin tamam boyle yasa bunu oh ne guzel atlattin ama icimde bir sey onu fotografini onun adinin gectigi bir ani gordugunde yasadiginda resmen parcalandi canim cok yaniyordu devamli yaniyordu giderek o da azaldi sonrasinda onu her gordugumde kafami cevirip yokmus gibi yapmaya devam ettim evime geldigimde genelde duvari izledim arkadaslarimla yazistim espriler yaptim kendim gulmedim onlari guldurdum mutluymus gibi yaptim ta ki icimde artik hic bir heyecanmutluluk umut kirintisi kalmadigini farkedene dek .benim en belirgin ozelliklerimden biri de devamli umutlu olusum ve devamli hayal lurmamdir otobuste su an bunlari yazarken uyumadan once hayal ederim biseyler dileeim ve inanir misin olur bunlar iyi bi eneejim var bence belki de Allah aciyo halime boyle odullendiriyo bilemedim simdi .bi baktim artik istedigim bir sey yok daha dogrusu ne istemem lazim ne olmam kim olmam lazim bilmiyorum kendimi boslukta hissettim ama uzay boslugunu dusun ondan buyuk karanlik maddeyi dusun ondan daha yogun bir bosluk icinde boyle biseyi hissetmemis kimse beni anlayamaz ne kadar betimlersek betimleyelim uzatmayayim herkese anlattim once guvendiklerime neden boyleyim diye yararli bi cevap alamadim tabi bahsetmeden gecmeyeyim benim ciddi derecede anksiyetem vardir babami kaybettigimde basladi artti artii...bugunlere geldi o sirada icimde bir bosluk ama kafamin icinde kasirgalar hissettim yemin ederim sana beynimin acidigini hissettim kafamda surekli kotu seylerin olacagini soyleyen sesler vardi deliricem sandim cunku surekli hayir oyle bisey olmayacak hayir o beni seviyo boyle bisey yapmaz gibi aslinda imkansiz belki hic yasanmayacak seylerden korktum durdum kendi sesimi kendi mantigimla yok etmeye calistim olmadi.

Peki ne oldu diyeceksiniz belki umarim dersiniz cunku hala anlatasim var.ben o sirada anksiyete tedavisine ihtiyacim oldugunu dusundum cunku daha once babami kaybettigim sirada ilac tedavisi gordum ama ise yramadi hatta doktor bile bunu soyleyince kendi rizamla biraktim ki bu iyi bisey demiyorum ama ben en son bi perdenin arkasindan dunyayi izliyodum bunu istemedim gercekten yasamak istedim ve o donem kendimi oldugum gibi kabullendim ve mucizevi bi sekilde bir sure coook iyiydim yine dustum ama kalktim ruh halimi cok rahat degistirebilirdim her zaman aglarken deli gibi gulmeye baslardim belli seylerin varligi yeterdi insanlar sasirirdi ama ben sansli oldugumu dusunurdum boyle biri oldugum icin borderline olabilecegim aklima gelseymis keske neyyysse devam..tum bu yasanmisliklari cebime alip doktora gittim klasik depresyon ilaci olan prozac verdi (isim veriyorum ama ozendirmiyorumdur umarim bunlar kontrollu kullanilmali ) ilk iki hafta yine boslukta yuzdum ama o sirada icimde biseylerin degistigini beni eski bi dostun ziyarete gelmekte oldugunu hissediyodum o kimdi tabi ki panik atak babam zamaninda cok yasadim bunu cunku ölümünden kendimi sucladim bir sure bu deri bi konu tabi ama ozetle icimdekileri bastirdigim zaman hep boyle olur bana yine oldu o sirada iyi olacaksin bu ilac ilk iki haftadan sonra ise yariyo Aten doktorunu dinle hayatinda bir kez baska birinin lafini dinle uslu ol ki iyiles dedim (normalde kimseyi dinlemem hayatimi boyle yasamam ve aslinda bunun yararini gordum kendimi baskasina emanet etme fikri yine sacma bi hamleydi )sonra birgun duaunceler gelmeye basladi tam psikolog randevuma gidecekken metro da bayildim hayatimda ilk kez bayilmiatim ilginc bir deneyim oldu o sirada panik atak gecirdim bitti sandim bitmemis baslangicmis aslinda iki hafta boyunca hic durmadi sanki yemekten kesildim su icemedim ki beninsanligin sudan geldiginin kaniti olabilecek sekilde fazla su icen biriydim iste bu onemli bi belirtiydi doktora yeniden gittim psikiyatr acile gittim o sirada iyi ki sakinlestiriciler var yoksa o kafayla nasil hayatta kalirdim deyip farmakoloji sektoeune hep tesekkur ettim sonra duzeldim sandim gercekten iyiydim arkadaslarimla oldugumda sevdigim seyleri yaptigimda iyiydim ...

Bir gun sinava giderken yine geldi noluyoruz dedim sinav dedigimde gecmemin imkansiz oldugu en nefret ettigim dersin sinavi iste orda anladim ki ben o kadar uzun sure baskalari icin iatemedigim seyler yapmisim ki artik bedenim ruhum sistemim bunu kaldiramiyor bunu istemiyor basima bisey gelmeyecekse bu kelimeyi cumle icinde kullanicam ama resmen zihnim bedenime darbe yapti bok ettin herseyi defol burdan ben halledicem her seyi dedi elimden bisey gelmedi valla onunde duramadim zaten boyle bisey olmasaydi ben asla tatliiim korkma artik bak her sey cok guzel diye hayata bakip kendimi telkin etmezdim su sira da zaten bunu yapamiyorum ama yaptigim sey artik ne zaman kendimi rahatsiz hissetsem ki bu bi uyari sistemi oldu benim icin marticim bak su an istemedigin biseyi yapiyosun diyo bana onu anladigimda yapmiyorum insanlar cok sasiriyo bi anda disari xikmaktan yemek yemekten ya da bi plandan vazgeciyoeum ama gercekten rahat oluyorum napiyorum mesela resim.ciziyorum belki size de iyi gelir ruhumu rahatlatiyo ne cizdigim.umrumda degil ama sanirim cizim yetenegim varmis bunu bu donem farkettim ne kadar canim yansa o kadar iyi cizdim artik sayi tutmayi ellerimi fazla yikamayi biraktim obsesyonlarimin sesi azaldi bitti demiyorum cunku bazen yine birbirbir konusuyolar hala disari cikarken zorlaniyorum cunku insanlar fazla geliyor hala bana cogu sevmedigim insani simdiye kadar yalniz kalmamak cok aevilmek icin idare ettigimden artik sokaktaki simitci abi simit 1 lira dese ustune atlayip kes sesini gerizekali senden de hepinizden de nefret ediyorum Allah belanizi versin diyesim gelebiliyo o yuzden inzivadayim diyebiliriz peki bu ne kadar surer bilmiyorum ama bikac ay onceye gore bi tik daha iyiyim.sanki eskiden herseyi baskalarina birakirdim.sorumlulugumu yapmam gerekenleri ertelerdim hayatimi yasamazdim hatta ise girmekten gercek bi hayal kurup arkasini getirmekten korkardim zaten biseyin hayalini kurup tutkuyla baglandigim hic gorulmedi hep ozendim biseyi sevip onun pesinden yilmadan gidenlere ben biseyi sevdim sonraki gun vazgectim bi tepelere cikardimmbi yerin dibine soktum konu buraya nerde geldi pekii...