Allah razı olsun. Ümitli olmayı deniyorum ama olmuyor. 6 senedir düzgün bir işim olmadı benim. Hangi kapıyı çalıdıysam boş döndüm. Geçen yıl bulduğum öğretmenlik işi için çok şükrettim, asgari ücretin 200 lira üstünde veriyordu düşünün, işimden olmayayım diye dua ettim. Kendimi sevdirdim, çok çabaladım. Ama beş ay sonra ilk beni çıkardılar, seknetere yalakalık yapmadım diye.
Anlattıklarınızın bir çoğunu ben de yapıyorum, tüm kalbimle yalvarıyorum Allaha. Son altı aydır bildiğim tüm dualarla dua ediyorum. eleman aramayan yerlere bile başvuruyorum. Başkalarına muhtaç olmadan yaşayalım diye uğraşıyorum. Ne bir evimiz ne malımız var. Artık ailem başkalarına muhtaç olmasın, boş oturmayayım diye dua ediyorum. oruç tutuyorum, az da olsa sadaka veriyorum. Ama olmuyor. Hangi kapıyı çalacağımı şaşırdım. Allah ahirette daha iysini verir, sabret diyorlar, ne yapayım ahitte dünya geçimliliğini.
Allah güzellik de vermemiş, evleneyim dedim. Bir iki defa bu niyetle insanlarla tanıştım. sade bir insansın, güzel değilsin çirkinsin deyip terk ettiler. Rezil olduğumu geçiyorum, erkeklerle konuşmaya cesaretim bile kalmadı, tamamen içime kapandım.
İşsizlikten, atanamadığım için herkesin aşağılanmalarına maruz kalıyorum, eş dost arkamdan konuşuyor. Bir tek dostum bile yok çevremde, yaşıtlarım gibi ne gezip tozdum ne yaşamdan keyif aldım, yıllardır içimden gelerek gülmedim bile. İnsanlar hiçbir işe yaramadı diye beni gösteriyor. Utanıyorum arkadaşlar fırının marketin önünden geçmeye, memlekete gidemiyorum, bakamıyorum insanların yüzüne. İnanmayacaksınız ama yolumu değiştirdiğim oluyor.
Çok daha kötüleri var diyeceksiniz ama böyle bir dünyada umudumzu nasil koruyracağız? Allah istediği kuluna veriyor, pat diye iş bulan da var, bulsun ama benim günahım ne. Ama 6 senedir böyle, psikolojim bozuldu. Hayırlısı ölüm ise ölümü istiyorum artık.