Merhabalar ben 26 yaşında yeni evli bir diyetisyenim. sizlere başıma gelen süreci anlatacağım çünkü dışarıdan bir bakış açısına çok ihtiyacım var hanımlar öncelikle dinlediğiniz için şimdiden teşekkür ederim. Dediğim gibi henüz 4 -5 aylık evliyim ailemin ilk çocuğu sülalenin ilk torunuyum kalabalık bir aile gürûhu aşireti içinde çok sevilerek el üstünde büyütüldüm . Eşimle üniversitede tanıştık benim bulunduğum ile üniversite okumaya gelmişti , uzun bir birliktelik sonrası evlilik kararı aldık . Çok aşık olarak çok severek evlendik ailemden gördüğüm sevginin belli daha bile fazlasını gördüm eşimde hem evlilik hem sevgililik sürecinde . Eşimin ailesi ilk tanıştığımız süreçlerde bizimkilerden farklı ama mükemmel insanlardı benim öngörüm bu yöndeydi daha doğrusu . Onlarda benim ailem gibi kalabalık ve varlıklı kimselerdi kendilerini maddi manevi olarak çok güçlü gösterdiler , annem bu evlilik işine uzun süre direndi hem yaşımdan dolayı hem farklı bir il olduğu için tereddütleri çok fazlaydı bu evlilik sürecinde sırf bu sebepler yüzünden çok yıprattık annemle biribirimizi . Annemle ne kadar uzaklaştıysak kayınvalidemle bir o kadar yakınlaştık bu nişan sürecinde düzenli konuşurduk, hediyeleşirdik çok destekçi görünürdü oğlunu atar beni tutardı . Kayınbabamda aynı şekilde , herneyse isteme sonrası ev ve iş konuları konuşulmaya başlandı aileler arasında , bu süreçte eşim ailesinin bulunduğu ilde çalışıyordu . Eşimin aileside evinizi arabanızı biz veriyoruz , bizim bulunduğumuz ile sende gelir yerleşirsin oğlumuzun işide burada zaten dediler ve ufak bir dipnot geçerek evi sizin için yaptırır tadilat ederiz gelinimizi kötü evde oturtmayız bu tadilat bitene kadar siz bir kaç ay kiraya gidersiniz dediler .Bende eşimle konuştuktan sonra bu fikri kabul ettim hiç bilmediğim bir memlekete eşime ve ailesine güvenerek gitmeyi göze aldım . Süreç ve hazırlıklar bitti düğün zamanı geldi , düğünlerimizi yaptık . Biz kiralık eve taşındık bir kaç ay geçti eşim ev işini konuştuğunda vazgeçtiklerini ev araba filan vermeyeceklerini söylediler anlam veremedik tabi bir anda böyle bir değişimi eşim tekrardan konuşmak istediğinde vermeyeceklerini söyleyip eşimi evden kovdular bir daha gelme diyerek . Benim eşim bugüne kadar ailesine of bile dememiş bir evlattı ama bize bu reva görüldü . O günden beri benide sildiler yeni evlenip geldim ama yeni gelinliğe dair hiç bir şey görmedim ne kapımı çalan oldu ne eksiğin var mı diyen burada eşim dışında hiç kimsem yok o kadar yalnızım henüz uygun bir iş bulup başlayamadım çünkü kafamı asla toplayamıyorum . Eşime bir şey olsa arayacak kimsem yok bu şehirde bunu düşünmek bile beni bitiriyor . Yetmezmiş gibi geçici süre nasılsa diye kiralık olarak çıktığımız eve de asla özen göstermedik . Asla alışamadım kötü bir ev duvarları üstüme geliyor sanki boğuyor beni . Ailem uzakta onlara olan özlemim burada böyle kimsesiz kaldıkça dahada artıyor. Kayınbabamın üç tane arabası var eşime bu araba senin dediği arabayıda vazgeçtim diyerek aldı elinden öylece kalakaldık. Herşey yerine gelir ev araba ama ben bu olayı nasıl aşarım nasıl unuturum . Elimden geleni yaptım herkese iyi oldum yeni gelin olup geldiğim memleketlerinde bana bunları yaşattılar ne kapımı açtılar ne bir telefon ettiler hakkımı hiç bir şekilde helal etmiyorum. Tek dayanağım eşim beni öyle güzel seviyor el üstünde tutuyor ki ama onu öyle eksik üzgün görünce benden ailesi için özür dileyince içim sızlıyor . Ne yapacağımı şaşırdım arada tutan ağlama krizlerim beni çok yoruyor artık
