Ben yaşadım tamamen geçti diyemem ama eskisine oranla cok daha rahatım.İlacla öldürüp faraşa alabiliyorum en azından .Eskiden yerde örümcek görsem çıldırasıya bağarır insanları toplardım katılırdım ağlamaktan ne olduğunu da anlatamaz herkesi telaşlandırırdım.Sonra psikologa gittim böyle bir fobim var diye.Bana bir takım görevler verdi ölü bir böceği incele vs.Son gidişim oldu zaten:) Ben bunu yapabilsem burda ne işim var diye düşündüm.Sonra 99 da Kocaeli depremi ile kurtuldum bu fobiden .Çadırda kalırken bir bağardım iki bağardım üç ağladım sonu yok her yer böcek her gece uyanıyorum alıştım.Sanırım maruz kalmak iyi geldi bana.
