- Konu Sahibi Dumadumadum
-
- #1
11.04.11...
Artık benim ve bizim için sadece simetrik rakamlar değil, hayatımızın en önemli tarihi...
Evliliğimizin 5.yılında 3 olduk... En uygun zamanı beklediğimizi düşünüyorduk fakat onu kucağımıza aldığımızda keşke diye geçirmedik değil içimizden.
07 Ağustos 2010 da hamile olduğumu öğrendim. ilk zamanlar zor geçsede sonraları çok fazla sıkıntı çekmedim Allaha şükür. 5.ayda suyunun fazla olduğunu öğrendik. Düşük yada erken doğum tehlikesinden bahsetti doktor. Ve mecburen erken doppler yaptırdık. Sonuçlar temiz çıkınca rahatladık bizde. Tabi doktorun tavsiyelerini harfiyen yerine getirdik.
Artık son günlere geldiğimizde gözüme uyku girmez oldu, heyecan stres panik ve anlatamayacağım bir çok hissi birarada yaşadım. Nihayet son kontrolümüzde 11 Nisan tarihini verdi doktor.
Nihayet 11 Nisan geldi çattı. Sabah erken kalktık. Doktorun talimatıyla gece 12 den sonra hiçbirşey yememiştim. Memleketten annem gelmişti. Eşimle birlikte kahvaltı yaparken ben namazımı kıldım.
Bütün hazırlıklarımız tamamdı. Ve saat 7:30 da çıktık yola. Evden çıkmadan son kez bebeğimin beşiğine baktım, iki gün sonra burada olacağını hayal ettim. Hastaneye vardığızda son kez NST ye alındım. Odama hazırlandı bu arada ve odama alındım. Yarım saat bekedikten sonra iki hemşire geldi, önlükleri giyip sedyeyle ameliyathaneye aldılar...
Son kez eşime anneme baktım ve ağlayarak asansöre bindik.. Eşimin son kez alnımdan öpmesi hiç gözümün önünden gitmiyor. Ve sonunda ameliyathanedeydik. 1 erkek 4 bayan dr vardı. Hemşire narkozu verdi, sadece iki kez tavana baktığımı hatırlıyorum...
Kendi isteğimle sezeryana karar verdim. Baştan beri normal doğuma cesaret edemedim. Sağolsun doktorum ameliyat masasında, narkozdan önce bile kararlı olup olmadığımı sordu. Ama ben kararlıydım.
Hiç pişman olmadım sezeryan olduğuma. Genel anestezi aldım.
Gözümü açtığımda ilk oğlumu sormuşum. Dünyalar tatlısı bebişimi görünce tüm acılarımı unuttum bian...
Allaha çok şükür gayet sağlıklı bir bebek. 3500 gr 48 cm doğdu Doruk'umuz.
Annelik bambaşka birşey gerçekten. Onun kucağıma aldığımda bütün stresim geçiyor. mutluluk doluyorum...
Ve artık çok iyi biliyorum ki, eşimden başka bir erkeğe daha aşığım...
Allah herkese bu duyguyu nasip etsin inşallah.
Artık benim ve bizim için sadece simetrik rakamlar değil, hayatımızın en önemli tarihi...
Evliliğimizin 5.yılında 3 olduk... En uygun zamanı beklediğimizi düşünüyorduk fakat onu kucağımıza aldığımızda keşke diye geçirmedik değil içimizden.
07 Ağustos 2010 da hamile olduğumu öğrendim. ilk zamanlar zor geçsede sonraları çok fazla sıkıntı çekmedim Allaha şükür. 5.ayda suyunun fazla olduğunu öğrendik. Düşük yada erken doğum tehlikesinden bahsetti doktor. Ve mecburen erken doppler yaptırdık. Sonuçlar temiz çıkınca rahatladık bizde. Tabi doktorun tavsiyelerini harfiyen yerine getirdik.
Artık son günlere geldiğimizde gözüme uyku girmez oldu, heyecan stres panik ve anlatamayacağım bir çok hissi birarada yaşadım. Nihayet son kontrolümüzde 11 Nisan tarihini verdi doktor.
Nihayet 11 Nisan geldi çattı. Sabah erken kalktık. Doktorun talimatıyla gece 12 den sonra hiçbirşey yememiştim. Memleketten annem gelmişti. Eşimle birlikte kahvaltı yaparken ben namazımı kıldım.
Bütün hazırlıklarımız tamamdı. Ve saat 7:30 da çıktık yola. Evden çıkmadan son kez bebeğimin beşiğine baktım, iki gün sonra burada olacağını hayal ettim. Hastaneye vardığızda son kez NST ye alındım. Odama hazırlandı bu arada ve odama alındım. Yarım saat bekedikten sonra iki hemşire geldi, önlükleri giyip sedyeyle ameliyathaneye aldılar...
Son kez eşime anneme baktım ve ağlayarak asansöre bindik.. Eşimin son kez alnımdan öpmesi hiç gözümün önünden gitmiyor. Ve sonunda ameliyathanedeydik. 1 erkek 4 bayan dr vardı. Hemşire narkozu verdi, sadece iki kez tavana baktığımı hatırlıyorum...
Kendi isteğimle sezeryana karar verdim. Baştan beri normal doğuma cesaret edemedim. Sağolsun doktorum ameliyat masasında, narkozdan önce bile kararlı olup olmadığımı sordu. Ama ben kararlıydım.
Hiç pişman olmadım sezeryan olduğuma. Genel anestezi aldım.
Gözümü açtığımda ilk oğlumu sormuşum. Dünyalar tatlısı bebişimi görünce tüm acılarımı unuttum bian...
Allaha çok şükür gayet sağlıklı bir bebek. 3500 gr 48 cm doğdu Doruk'umuz.
Annelik bambaşka birşey gerçekten. Onun kucağıma aldığımda bütün stresim geçiyor. mutluluk doluyorum...
Ve artık çok iyi biliyorum ki, eşimden başka bir erkeğe daha aşığım...
Allah herkese bu duyguyu nasip etsin inşallah.