Merhaba ablalalarım demeliyim galiba çünkü henüz 16 yaşındayım.O zaman burda işin ne derseniz bu siteye sırf bu bölümden bilgi alabilmek için üye oldum.Annemin ilk çocuğuyum benden sonraki 3 gebeliği 1 tanesi ikiz prematüre doğmuşlar ve malesef ölümle sonuçlanmış. İkizlerin ölümünü hatırlıyorum henüz 8 yaşındaydım ve kardeşlerim öldü diye ağlamaktan gözlerim şişmişti... O zaman tatmıştım kardeş acısını, o zaman demişlerdiki onlar cennet kuşları orda seni bekliyolar.Ve geçen sene annem hamile olduğunu öğrendi. Hem endişelendik hem üzüldük hem de sevindik. 4 evladını kaybetmiş bir anne olarak annemin duyguları daha da karışıktı. Dolayısıyla benimde bu yaşta ne kardeşi diyipte annemi bir kere daha yıkmak gibi bi durumum olmadı. İlk 3 ay düşük tehlikesiyle hiç kalkmadan yattı annem sonra bebeğin içinde bulunduğu amniyon sıvısı artmaya başladı ve her ay kocaman iğnelerle amniyon sıvısının 1,5 litresini alıyorlardı annemin karnından ve her ay tekrar artıyodu, çok ağır bir hamilelik geçirdi. Sık sık hastaneye yattı sinir nöbetleri oldu. Evin bütün işleri bende tabii daha bide anneme bakmak zorundaydım ve o yaşa kadar öle bir zorluklada karşılaşmamıştım.Ama şunu öğrendim insan zorda kalınca her şeyi yapabiliyormuş.Ve 7 ekim günü annemi sezeryana ladılar 1,900 gram doğdu kardeşim. Annemin hamileliği bazı problemlerle geçtiği için hayati tehlikeside devam etti doğumdan sonra.Tabi ne kadar ağladım anlatamam bile. 1 gün 2 gün derken kardeşim 57 gün küvezde kaldı bunun bir ayında annemde onun yanında hastanedeydi ve yine ben çöküntü halinde.Her hafta çarşıya çıkan ben ayda bi kere işim oldunda anca gidiyodum halada öyle çünkü annemin bana ihtiyacı var. 57gün sonra küvezden çıktı ama hastanede ara ara yine yattı. Kardeşimin bir böbreğinde darlık var böbreklerinde kalıtsal bir rahatsızlık var malesef işitme problemimiz var kalbi delik vs. Ve annem artık yoruldu hep ağlıyo ben ona yardımcı olmaya çalışıyorum ama ne kadar yetiyorum her şeye bilemem. 16 yaşında bir kız ne anlar bebek alışverişinden şimdi hepsinden anlıyorum çünkü her şeyini ben almak zorundaydım annemgil devamlı ya hastanede yatıyolardı yada hastanede oluyorlardı. Şimdi annemde stresten bazı sağlık problemleri oluştu.Bende ne var bilmiyorum psikolojim iyi değil o kesin derslerim çok düştü napayım bu ortamda ders çalışılmıyorki. Bebeğimize gelince 6 ay 20 günlük düzeltilmiş 5 ay falan ve sadece 5 kilo olabildi. Ama çok şükür hareketli bir bebek Çokda neşeli maşallah .Ve kardeşim bugün böbreğindeki darlıktan ameliyat oldu şu an yoğun bakımda ameliyata giderken bile etrafa gülücükler saçıyodu bana by by yapmaya çalışıyodu. Maşallah çok güçlü bir bebekmiş gerçekten. Velhasıl ablalarım yıprandık ama artık diyorum kardeşim yaşasın her şeye değer.Uzun yazdım kusura bakmayın. Dualarınızı bekliyorum inşallah bir an önce hastaneden çıkarda yine saçlarımı yolar...