çok özel bi şey degil söylememde sakınca yok...
biz benim yaşadıgım şehirde oturacaktık...
her şeyi tüm düzeni ona göre ayarladık...
ama bu kriz ortamında onun işleri biraz ters gitti kendi memleketinde ...
normal şartlarda iş yerini buraya taşıyacaktı ...
malum kriz olunca biraz tereddütte kaldı..
bende bi süre sen orda ben burda idare ederiz dedim....
olmaz öyle evlilik dedi...
bende tamam o zaman burdaki ev dursun nasılsa ev benim orda bi ev tutarız işler düzelene kadar sonrada döneriz bursa ya dedim...
ve bomba gibi cevabı aldım...
kesinlikle olmaz dedi benim yaşadıgım şehir küçük bi yer sen daha önce evlenip boşandın çocugun var bense hiç evlenmedim bizim buralar kaldırmaz böyle şeyleri elaleme rezil oluruz dedikodunun önünü alamayız dedi...
daha bişeyler daha söyledi ama o anda kan öyle beynime çıkmıştıki anlayamadım...
benim durumumu biliyordun dedim ben saklamadım sende ailende beni böyle kabullendiniz...
elalemden size ne yada bize ne sonuçta hayat bizim yaşımızı başımızı almıuş insanlarız kimseye laf düşmez dedim...
sana göre öyle sen büyük şehirdesin oralarda herşey geniş karşılanıyo ama burda olmaz dedi..
konu burdan başladı...
sen dedim benim dururumu hala hazmedemişsin beni kendine yakıştırmıyorsun çevrende ben benden utanan innsanla bir ömür geçiremem yolun açık olsun dedim kapattım teli...
ardından defalarca aradı utanmıyorum saçmalama ama buralar kaldırmaz dedi...
bende bitti dedim istemiyorum artık ev telinin fişini çektim cebide kapattım..
ertesi gün annemleri aramışlar...
tabi onların haberi yok hiç bişeyden...
dedim durum bu ve ben bu karaarı verdim...
sen bilirsin dediler...
sonrasında beni yada annemleri aramalarında hep aynı cevabı verdik...
onun ailesi yanlış anlamışsın utanmak degil falan bi sürü savunma yaptı ama dönmem dedim sözümden...ve bitti...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?