Biyolojik babam akciğer kanseriymiş (4.evre)

Sizce görmeye gitmeli miyim?


  • Ankete Katılan
    116

gibigibiyim

Nirvana
Kayıtlı Üye
13 Ağustos 2014
13.046
22.236
Selam kızlar.

16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).

Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti :KK43:

Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi :KK70:

Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim :dua:

PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
 
Sizin adınıza yorum yapamam şunu yapın bunu yapın diye ancak kendimi sizin yerinize koyduğumda; ben olsaydım 42 yaşıma kadar varlığını bir an bile hissetmediğim yoldan geçen herhangi birinden farksız olan bu adama sırf kanser oldu diye merhamet edip,benden helallik vs alıp kendi vicdanını temize çıkarmasına müsade etmezdim. İnsan nasıl yaşarsa öyle ölür diye düşünüyorum,hastalık bir sebep değil sonuçtur belki de. :KK64:
 
Sizin adınıza yorum yapamam şunu yapın bunu yapın diye ancak kendimi sizin yerinize koyduğumda; ben olsaydım 42 yaşıma kadar varlığını bir an bile hissetmediğim yoldan geçen herhangi birinden farksız olan bu adama sırf kanser oldu diye merhamet edip,benden helallik vs alıp kendi vicdanını temize çıkarmasına müsade etmezdim. İnsan nasıl yaşarsa öyle ölür diye düşünüyorum,hastalık bir sebep değil sonuçtur belki de. :KK64:
O kadar aynı düşünüyorum ki :işsiz: Varlığını değil ama yokluğunu hayatımın her evresinde, kalbimin her zerresinde hissettim ne yazık ki.. Ama o çok geç kaldı..
 
Selam kızlar.

16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).

Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti :KK43:

Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi :KK70:

Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim :dua:

PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Ben olsam gitmem,en ihtiyaç duyduğum zamanda yanımda olmayan, kendini aklamak için herkesi suçlayan,işine gelince namustan dem vurup,"babalık" taslayan bir adam benim için yok hükmündedir, hesabı öbür tarafa bırakırım affetmem......
 
Valla gidip hesap sorun diyeceğim ama kanser moral lazım oldugu için gereksiz yere hem canını sıkacaksın hem de ona bir şey olsa sen üzüleceksin yine.
Ben olsam gitmem sanırım.
Hakkımı da helal etmem, sırf hasta diye geçmiş unutulmuyor.
Evet hesap da sorabilecek bi vicdansızlığa sahip değilim.. Ve gitsem yine o vicdanını serinleticek ve ben yine içimdeki keşkelerle, onunla olan tek anımın ölüm döşeğindeyken olmasını kabullenemeyerek belki de büyük bir travmayla yaşamıma devam edicem. Ve benim 3 yaşında çocuğum var depresyona girme lüksüm falan yok :KK43:
 
O kadar aynı düşünüyorum ki :işsiz: Varlığını değil ama yokluğunu hayatımın her evresinde, kalbimin her zerresinde hissettim ne yazık ki.. Ama o çok geç kaldı..
Ben açıkçası şuanki çabasınında ölüm korkusuyla vs olduğunu düşündüm. Görmek istese gerçekten bir yolunu bulurdu, yinede en doğru kararı siz verirsiniz tabiki yaşadıklarınız kolay değil umarım bundan sonrası çok güzel olsun sizin için :KK66:
 
Evet hesap da sorabilecek bi vicdansızlığa sahip değilim.. Ve gitsem yine o vicdanını serinleticek ve ben yine içimdeki keşkelerle, onunla olan tek anımın ölüm döşeğindeyken olmasını kabullenemeyerek belki de büyük bir travmayla yaşamıma devam edicem. Ve benim 3 yaşında çocuğum var depresyona girme lüksüm falan yok :KK43:
Gitme o halde.
İçinden helallik verdiğin için kendini suçlayacaksan hiiiç gerek yok maceraya.
Affetmek büyük erdem ama zorla da helal edeceksin diye bir kaide yok.
Ölüm her zaman var olan bir gerçek.
Karılarına işkence eden erkekler de ölüm döşeğinde helallik istiyor mesela.
Eeee o kadar sene karına eziyet et sonra hasta olup ölmeye yakın hakkını helal et re re ro ro.
Yok öyle.
 
Defalarca kez bir şeyleri düzeltme şansı olmuşken hepsini bile isteye harcamış. Ben hastalık ve ölümün bir şeyleri temizlediğini düşünmüyorum. O yüzden ben olsam gitmezdim. Çünkü gördüğüm bu durumda insanlar oldu, hiçbirine öyle büyük aydınlanmalar gelmedi. Herkes her durumda neyse o oluyor bence.
 
Selam kızlar.

16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).

Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti :KK43:

Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi :KK70:

Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim :dua:

PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Umrumda bile olmaz
 
Gitmem, 24 yil olu taklidi yapan adami baba yerine koymam. Benim icin yabancidan farksiz olur. Insna utanir yahu, ufacik cocuk nasil buyudu ac mi tok mu ne hallde 20yil nasil aramaz? Bir de utanmadan helallik mi isteyecek? Insan cagirmaya utanir.
Utanmıyor işte çok ilginç. Ve bu yaşımda bana yine zarar veriyor.. Kaç gündür kendimi iyi hissetmiyorum. Bi kere de kendini düşünme dimi yaa bari ölürken bi iyilik yap ve hiç habersiz öl git.. 41 yıl önce gittiğin gibi git. Bir kere de erdemli ol. Vicdanını temizlemeye çalışmak yerine bi iyilik yap.. Ama yok.. Ölürken bile zarar ziyan :işsiz:
 
X