- 31 Mart 2022
- 4.868
- 15.426
Kendime,evime,kocama yabancılaştığım bir andan merhaba.
Sorunum eşim.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım ama uzun olacak gibi :)
4 senedir evliyiz,çocuğumuz yok.Mutluyduk.Mizacen kaygısız rahat ama çok derin bir mesele ise de içinde yaşayan biridir.Ben ona nazaran çok daha dışa dönüğüm.
Sorunlarımıza gelince; aylardır azalan ve şu an yok denecek boyutta ilgisizlik.Muhabbet sıfır.İletişim,diyalog yok.Aylardır içimi kemiriyor bu konu.Neden diyorum yoruldum,iş güç, stres. (Şahsen bende geçerliliği yok hiçbirinin)Banka hesaplarını artık bilmiyorum,ne alıyor kime ne veriyor bilmiyorum.
Coinle ve borsa ile uğraşmaya daha doğrusu ilgilenmeye başlamış haberim yok. Ne kadar para var coinde dedim istediğim meblaya ulaşana kadar sana söylemeyeceğim dedi. Büyük sarsıldım bu cümle ile. Ertesi gün yine "ben açtım konuyu" ve şu kadar var dedi.
Kamp hastası,kitap ve film kurdu,sosyallik delisi adam gitti kucağında çekirdek elinde çay YouTube ve Netflix'de saatlerini geçiren bir adam geldi.
Bu arada klişe sorudur KK'da peşinen söyleyim yine,böyle değildi.2 3 aydır böyle.
Dün profilimde bahsettim biraz çift terapisi öneren oldu, düşünüyorum aklıma yatıyor aslında.Ama bir yanımda eşimin çabasızlığına o kadar kırgın ki ondan adım bekliyor.Çabalayan kişi için (herkes)koşarım ama içimden gelmeyecek kadar da haklı bir yılgınlık içindeyim.Dün büyük bir tartışma yaşadık.Ve ben ona "dönüştüreceğin kadının mimarı sensin" dedim ve odadan çıktım.5 dk sonra girdiğimde uyumuştu. Herkesin sorunlarla başetme yöntemi aynı değildir, belki bu yüzden uyuyor kaçıyordur diyorum fakat bu cümle üzerine kim horlar yahu! O kadar da değil...
Birlikte bir şey yapmıyoruz,eve gel yemek çay yatış. Cinselliğe gelince ameliyat oldum Ağustos başında.Birkaç hafta yasak koydu doktor.Sonra iş gereği şehir dışına çıktı geldi ben regl oldum zaten.Yeni bitti döngüm.Ve bu konuda da bir özlem hissetmiyorum,adım yok.
Her insan gibi gururum vardır fakat fuzuli konularda gurur deyip kaçmam.Ama bu çabasızlığın üzerine ne yaklaşmak ne terapi üzerine yoğunlaşmak zerre içimden gelmiyor.En azından bi sarılır dedim dün gece yatınca yok.
Aile,arkadaş oturmalarında gayet güler yüzlü.Yalnızken ise sarılma öpme şakalaşma bu.Son haftalarda sen gece üşüyorsun ben terliyorum cam açmam lazım diye salonda yattı çoğunlukla.
2 gün önce atıştık yine seni ihmal mi ediyorum dedi evet dedim cevap bile vermedi 2 dk sonra uyudu.Ki bu adam diş ağrım başımı yastığa koyunca artıyor,dişim zonkluyor oturur pozisyonda iyiyim diye e oturarak uyuruz napalım deyip sarılıp oturarak sabahı eden,işe geç kalacağım uyudum kaldım telefonum sessizde diye işten eve gelip beni uyandırıp işe yetiştiren,babamı özledim diye sinir krizi geçirdiğim esnada hasta haliyle buz gibi balkonda benimle nefes egzersizi yapan adamdı.
Ben ne düşüneceğimi bilmiyorum artık.Sağlıklı da düşünemiyorum zaten.Emin olduğum tek şey içim acıyor.Ve tanımlayabildiğim tek duygu hayal kırıklığı. Gerisi sizde kızlar,hoş ne istediğimi de bilmiyorum ya...
Sorunum eşim.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım ama uzun olacak gibi :)
4 senedir evliyiz,çocuğumuz yok.Mutluyduk.Mizacen kaygısız rahat ama çok derin bir mesele ise de içinde yaşayan biridir.Ben ona nazaran çok daha dışa dönüğüm.
Sorunlarımıza gelince; aylardır azalan ve şu an yok denecek boyutta ilgisizlik.Muhabbet sıfır.İletişim,diyalog yok.Aylardır içimi kemiriyor bu konu.Neden diyorum yoruldum,iş güç, stres. (Şahsen bende geçerliliği yok hiçbirinin)Banka hesaplarını artık bilmiyorum,ne alıyor kime ne veriyor bilmiyorum.
Coinle ve borsa ile uğraşmaya daha doğrusu ilgilenmeye başlamış haberim yok. Ne kadar para var coinde dedim istediğim meblaya ulaşana kadar sana söylemeyeceğim dedi. Büyük sarsıldım bu cümle ile. Ertesi gün yine "ben açtım konuyu" ve şu kadar var dedi.
Kamp hastası,kitap ve film kurdu,sosyallik delisi adam gitti kucağında çekirdek elinde çay YouTube ve Netflix'de saatlerini geçiren bir adam geldi.
Bu arada klişe sorudur KK'da peşinen söyleyim yine,böyle değildi.2 3 aydır böyle.
Dün profilimde bahsettim biraz çift terapisi öneren oldu, düşünüyorum aklıma yatıyor aslında.Ama bir yanımda eşimin çabasızlığına o kadar kırgın ki ondan adım bekliyor.Çabalayan kişi için (herkes)koşarım ama içimden gelmeyecek kadar da haklı bir yılgınlık içindeyim.Dün büyük bir tartışma yaşadık.Ve ben ona "dönüştüreceğin kadının mimarı sensin" dedim ve odadan çıktım.5 dk sonra girdiğimde uyumuştu. Herkesin sorunlarla başetme yöntemi aynı değildir, belki bu yüzden uyuyor kaçıyordur diyorum fakat bu cümle üzerine kim horlar yahu! O kadar da değil...
Birlikte bir şey yapmıyoruz,eve gel yemek çay yatış. Cinselliğe gelince ameliyat oldum Ağustos başında.Birkaç hafta yasak koydu doktor.Sonra iş gereği şehir dışına çıktı geldi ben regl oldum zaten.Yeni bitti döngüm.Ve bu konuda da bir özlem hissetmiyorum,adım yok.
Her insan gibi gururum vardır fakat fuzuli konularda gurur deyip kaçmam.Ama bu çabasızlığın üzerine ne yaklaşmak ne terapi üzerine yoğunlaşmak zerre içimden gelmiyor.En azından bi sarılır dedim dün gece yatınca yok.
Aile,arkadaş oturmalarında gayet güler yüzlü.Yalnızken ise sarılma öpme şakalaşma bu.Son haftalarda sen gece üşüyorsun ben terliyorum cam açmam lazım diye salonda yattı çoğunlukla.
2 gün önce atıştık yine seni ihmal mi ediyorum dedi evet dedim cevap bile vermedi 2 dk sonra uyudu.Ki bu adam diş ağrım başımı yastığa koyunca artıyor,dişim zonkluyor oturur pozisyonda iyiyim diye e oturarak uyuruz napalım deyip sarılıp oturarak sabahı eden,işe geç kalacağım uyudum kaldım telefonum sessizde diye işten eve gelip beni uyandırıp işe yetiştiren,babamı özledim diye sinir krizi geçirdiğim esnada hasta haliyle buz gibi balkonda benimle nefes egzersizi yapan adamdı.
Ben ne düşüneceğimi bilmiyorum artık.Sağlıklı da düşünemiyorum zaten.Emin olduğum tek şey içim acıyor.Ve tanımlayabildiğim tek duygu hayal kırıklığı. Gerisi sizde kızlar,hoş ne istediğimi de bilmiyorum ya...
Son düzenleme:
