- 20 Nisan 2008
- 455
- 66
- 318
Aylardır burada doğum hikayelerini paylaşan annelere çok özenmişimdir, şimdi bende doğum hikayemi yazmak için sabırsızlanıyorum.
26 şubat da annemlerdeydim, eşim şehir dışındaydı, yalnız kalmak istemedim. Akşam belime çok hafif bir ağrı girmeye başladı, acaba dedim kendi kendime, ama bi yandan da yalancı sancılardır diye geçiştiriyorum, eşim yanımda yok ya hani... Neyse doktorumla önceden konuşmuştuk bi belirti olurssa önce muayenehaneye gidecek, eğer doğum başlamışsa hastaneye birlikte gidecektik. Anneme belim ağrıyo dediğimde istersen senin evine gidelim neolur neolmaz dedi, çünkü doktor benim evime daha yakındı, neyse akşam annem, babam ve kardeşim benim evime gittik. Bel ağrısı falan kalmadı ama, geçti bitti. Sabaha karşı beş gibi karnımda çok hafif bir adet sancısı hisstemeye başaldım, yine geçiştirdim ama, bir yandan da bugün doğurucam galiba diyede geçirmedim değil hani içimden. saat sekiz buçuk dokuz gibi wc ye gittim, bir anda çamaşırıma bi su boşaldı, şok oldum, aradan 2-3 dakika geçti, o su hızla boşalmaya başladı, koşarak annemin yanına gittim, anne suyum geldi diye bağırdım, ölücem ama heyecandan, kadında uyku sersemi inanamadı tabi, başladı bi koşuşturma. hemen eşimi aradım, bir yandan da ağlıyorum, çünkü sancı yok, su boşaldı, doğumum zor olucak diye korkuyordum. doktoru aradık, hemen gelin muayene edeyim dedi, neyse gittik, beş dakikada evden çıkmışız, 1 cm açılma var doğum başlamış dedi, hastaneye gönderdi bizi. hastanede lağman yapıldı, bu arada telefonda hiç susmuyor tabi. doktorum son ana kadar hep normal doğum demişti, muayene sonucu, çatımın dar olduğunu, aynı zamanda bebeğin iri olduğunu, istersem normal doğumu da deneyebileceğini ama yine sonunda sezeryana dönme ihtimalinin çok fazla olduğunu anlattı bene. bende hiç riske girmek istemedim, hangisi bebeğim ve benim için iyi olucaksa onu isediğimi söyledim ve sezeryana karar verdik. bu arada doğuma girmeden 10 dk önce eşim yetişti, yüreğime su serpildi benimde... ameliyathane hazırlandı saar 11.30 da ameliyathaneye girdim, epidural yapıldı, uyuşmayı bekledik ve saat 11.40 da doğum başladı, bu arada kordonu dolanmış iyiki sezeryana karar vermişiz 11.50 de bebişimin sesini duydum, inanamadım yaa, çok başka bişeymiş gerçekten, 9 ay boyunca anne olucağınızı biliyorsunuz kendinizi hazırlıyorsunuz ama görmek bambaşka... ebe yanıma getirdi hemen, öptüm oğlumu, sonra onu götürdüler, bende saat 12.20 de ameliyathaneden çıktım.bebişim odada beni bekliyordu, cicilerinide giymiş, hemen emzirmeye başladım.öyle yani... utkum 4 kilo 240 gram ve 56 cm doğdu.
Ve şunuda belirteyim. ben normal doğumu o kadar çok istiyordum ki, herkes bana sezeryanı çok kötü anlatmıştı, gözüm inanılmaz korkmuştu, ama hiç de öyle değilmiş, en fazla doğum yaptığım günde dahil, 2 gün yattım, sonra hep ayaktaydım, tabi ilk bir hafta hareketleriniz kısıtlanıyor ama o kadarını normal doğum yapanlarda yaşıyor, yani şunu demek istiyorum, tabiki doğal olan normal doğum, ama sezeryan yapmak zorunda olan arkadaşlar sakın korkmayın, gerçekten, bu işi artık çok iyi yapıyorlar, içiniz rahat olsun...
Hamileliğinizin keyfini çıkartın.
26 şubat da annemlerdeydim, eşim şehir dışındaydı, yalnız kalmak istemedim. Akşam belime çok hafif bir ağrı girmeye başladı, acaba dedim kendi kendime, ama bi yandan da yalancı sancılardır diye geçiştiriyorum, eşim yanımda yok ya hani... Neyse doktorumla önceden konuşmuştuk bi belirti olurssa önce muayenehaneye gidecek, eğer doğum başlamışsa hastaneye birlikte gidecektik. Anneme belim ağrıyo dediğimde istersen senin evine gidelim neolur neolmaz dedi, çünkü doktor benim evime daha yakındı, neyse akşam annem, babam ve kardeşim benim evime gittik. Bel ağrısı falan kalmadı ama, geçti bitti. Sabaha karşı beş gibi karnımda çok hafif bir adet sancısı hisstemeye başaldım, yine geçiştirdim ama, bir yandan da bugün doğurucam galiba diyede geçirmedim değil hani içimden. saat sekiz buçuk dokuz gibi wc ye gittim, bir anda çamaşırıma bi su boşaldı, şok oldum, aradan 2-3 dakika geçti, o su hızla boşalmaya başladı, koşarak annemin yanına gittim, anne suyum geldi diye bağırdım, ölücem ama heyecandan, kadında uyku sersemi inanamadı tabi, başladı bi koşuşturma. hemen eşimi aradım, bir yandan da ağlıyorum, çünkü sancı yok, su boşaldı, doğumum zor olucak diye korkuyordum. doktoru aradık, hemen gelin muayene edeyim dedi, neyse gittik, beş dakikada evden çıkmışız, 1 cm açılma var doğum başlamış dedi, hastaneye gönderdi bizi. hastanede lağman yapıldı, bu arada telefonda hiç susmuyor tabi. doktorum son ana kadar hep normal doğum demişti, muayene sonucu, çatımın dar olduğunu, aynı zamanda bebeğin iri olduğunu, istersem normal doğumu da deneyebileceğini ama yine sonunda sezeryana dönme ihtimalinin çok fazla olduğunu anlattı bene. bende hiç riske girmek istemedim, hangisi bebeğim ve benim için iyi olucaksa onu isediğimi söyledim ve sezeryana karar verdik. bu arada doğuma girmeden 10 dk önce eşim yetişti, yüreğime su serpildi benimde... ameliyathane hazırlandı saar 11.30 da ameliyathaneye girdim, epidural yapıldı, uyuşmayı bekledik ve saat 11.40 da doğum başladı, bu arada kordonu dolanmış iyiki sezeryana karar vermişiz 11.50 de bebişimin sesini duydum, inanamadım yaa, çok başka bişeymiş gerçekten, 9 ay boyunca anne olucağınızı biliyorsunuz kendinizi hazırlıyorsunuz ama görmek bambaşka... ebe yanıma getirdi hemen, öptüm oğlumu, sonra onu götürdüler, bende saat 12.20 de ameliyathaneden çıktım.bebişim odada beni bekliyordu, cicilerinide giymiş, hemen emzirmeye başladım.öyle yani... utkum 4 kilo 240 gram ve 56 cm doğdu.
Ve şunuda belirteyim. ben normal doğumu o kadar çok istiyordum ki, herkes bana sezeryanı çok kötü anlatmıştı, gözüm inanılmaz korkmuştu, ama hiç de öyle değilmiş, en fazla doğum yaptığım günde dahil, 2 gün yattım, sonra hep ayaktaydım, tabi ilk bir hafta hareketleriniz kısıtlanıyor ama o kadarını normal doğum yapanlarda yaşıyor, yani şunu demek istiyorum, tabiki doğal olan normal doğum, ama sezeryan yapmak zorunda olan arkadaşlar sakın korkmayın, gerçekten, bu işi artık çok iyi yapıyorlar, içiniz rahat olsun...
Hamileliğinizin keyfini çıkartın.