- 2 Kasım 2007
- 399
- 0
Arkadaşlar nedense bu bayram günü bilgisayara geçip doğum hikayemi ilk kez yazasım geldi.
Daima normal doğum istemiştim,genetik olan bişey olduğu için kolay bir doğum yapacağımı biliyordum.Son ay sürekli yürüyüş yaptım kendimi normal doğuma fiziksel ve ruhsal olarak hazırlıyordum.Normalde doğumdan öyle korkuyorudum ki kafamda türlü senaryolar geliştiriyordum,normal doğum tarihim 3 hazirandı ve ben hep mayıs annesi olacağım diyordum kendime.Bebeğim biraz iri gibiydi ve doktorum sezeryan olur böyle giderse dedi,kabus gibiydi allahım.
Ama ben yinede öyle düşünmüyordum normla doğum istiyordum.Zaman geçtikçe dahada heyecanlanıyordum ve sürekli doğum anımı düşünüyordum.Korkum son zamanda yüksek tansiyon çıkmıştı bende ve preeklamsi olurum yada doğum anında tansiyondan giderde bebeğimi yanlız bırakırım diyeydi.
Bir gece 3 e kadar eşimle dizi izledik,saba 6,30 da uyandım ve çamaşırım su gibiydi.Neyse bekledim biraz suyumun gelmiş olacağını düşünemedim hiç.Yine geliyordu,hemen eşimi uyandırmak istemedim sanki en ufak şeyde naz kapris yapıyomuş gibi,ama su sürekli geliyordu,kalktım dua okudum,bilgisayara takıldım.1 saat sonra eşimi kaldırdım kalk suyum geldi diye,yazık o hemen fırladı.Doktoru aradık hastaneye gitik.Önce açılma varmı diye baktı dr,ama su gelmesine karşın hiç açılma yoktu,ne kasılma ne açılma..Ama su bitiyordu..Dr 1 saat sonra yine muayene etti ve hala açılma yoktu ve bebeğim kakasını yemeye başlamıştı.Aman allahım o alttan muayene ne berbat bişeydi ööle.Doktorum bence sezeryana alalım seni dedi,açılman hiç yok dedi yada suni sancıyı önerdi.
Ben suni sancı ile günlerce eziyet çekip sonra tekrar sezeryana girme ihtimalinin yüksek olduğunu düşünerek eşimle karar verdim ve sezeryana girdim saat 9.30 gibi.
Aslında bir ameliyat ve herşey olabilirdi belkide eşimi son görüşüm bile olabilirdi ama hepsini aklımdan sildim yeter artık ne olacaksa olsun dedim.Uyandığımda boğazımda bir düğüm vardı ve yanıyordu,konuşamıyordum ve hala ameliyata hazırlayamadılar beni diye düşünüyordum oysa yavrucum doğmuş beni biçmişler ben hala hazırlık yapıyolar sanıyorum:)
sonra odama geldim ve eşim bebeğimin ilk görüntülerini gösteriyordu bana kamerada,aman allahım dudakları kıpkırmızı bi oğlan,bu benimmiydi yani.Bakıp gülüp bayılıyodum ara ara.
Kendime tam geldiğimde bebiş emmek için yanıma gelmişti.
Hala inanamıyordum doğduğuna.4 Aay geçti...
Ve halada inanamıyorum..
Daima normal doğum istemiştim,genetik olan bişey olduğu için kolay bir doğum yapacağımı biliyordum.Son ay sürekli yürüyüş yaptım kendimi normal doğuma fiziksel ve ruhsal olarak hazırlıyordum.Normalde doğumdan öyle korkuyorudum ki kafamda türlü senaryolar geliştiriyordum,normal doğum tarihim 3 hazirandı ve ben hep mayıs annesi olacağım diyordum kendime.Bebeğim biraz iri gibiydi ve doktorum sezeryan olur böyle giderse dedi,kabus gibiydi allahım.
Ama ben yinede öyle düşünmüyordum normla doğum istiyordum.Zaman geçtikçe dahada heyecanlanıyordum ve sürekli doğum anımı düşünüyordum.Korkum son zamanda yüksek tansiyon çıkmıştı bende ve preeklamsi olurum yada doğum anında tansiyondan giderde bebeğimi yanlız bırakırım diyeydi.
Bir gece 3 e kadar eşimle dizi izledik,saba 6,30 da uyandım ve çamaşırım su gibiydi.Neyse bekledim biraz suyumun gelmiş olacağını düşünemedim hiç.Yine geliyordu,hemen eşimi uyandırmak istemedim sanki en ufak şeyde naz kapris yapıyomuş gibi,ama su sürekli geliyordu,kalktım dua okudum,bilgisayara takıldım.1 saat sonra eşimi kaldırdım kalk suyum geldi diye,yazık o hemen fırladı.Doktoru aradık hastaneye gitik.Önce açılma varmı diye baktı dr,ama su gelmesine karşın hiç açılma yoktu,ne kasılma ne açılma..Ama su bitiyordu..Dr 1 saat sonra yine muayene etti ve hala açılma yoktu ve bebeğim kakasını yemeye başlamıştı.Aman allahım o alttan muayene ne berbat bişeydi ööle.Doktorum bence sezeryana alalım seni dedi,açılman hiç yok dedi yada suni sancıyı önerdi.
Ben suni sancı ile günlerce eziyet çekip sonra tekrar sezeryana girme ihtimalinin yüksek olduğunu düşünerek eşimle karar verdim ve sezeryana girdim saat 9.30 gibi.
Aslında bir ameliyat ve herşey olabilirdi belkide eşimi son görüşüm bile olabilirdi ama hepsini aklımdan sildim yeter artık ne olacaksa olsun dedim.Uyandığımda boğazımda bir düğüm vardı ve yanıyordu,konuşamıyordum ve hala ameliyata hazırlayamadılar beni diye düşünüyordum oysa yavrucum doğmuş beni biçmişler ben hala hazırlık yapıyolar sanıyorum:)
sonra odama geldim ve eşim bebeğimin ilk görüntülerini gösteriyordu bana kamerada,aman allahım dudakları kıpkırmızı bi oğlan,bu benimmiydi yani.Bakıp gülüp bayılıyodum ara ara.
Kendime tam geldiğimde bebiş emmek için yanıma gelmişti.
Hala inanamıyordum doğduğuna.4 Aay geçti...
Ve halada inanamıyorum..