Biraz uzatabilirim konuyu, kendime güvenemiyorum, açıkçası kafamı da toplayamıyorum ama umarım derdimi doğru anlatabilirim. Şimdi bahsedeceğim durum çok çok uzun seneler boyunca platonik, ardında da karşılıksız olarak kalan bir aşk. Sorunum da şu ki tüm bu sürecin sonunda artık tamamen eminim ki benim için oldukça önemli bir kişi ve ortada bir takıntı, hırs durumu da yok ve hala seviyorum. Yani gerçekten güzel sevdim ben bu adamı diyebiliyorum. Bunu özellikle belirtmek istedim çünkü arabesk bir takık olarak algılanmak, öyle olmak şu dünyada en korktuğum, en istemeyeceğim şey.
Yıllar önceydi, bir şekilde aşık oldum ben. Ama bunu belli edecek hiçbir davranışım olmadı. Zaten bir süre sonra da hayatında biri olduğunu öğrendim. Kimse bilmedi onu sevdiğimi, bir süre sonra da hayatın getirdiği durumlar dolayısıyla aynı ortamda bulunmadık. Ben zaten imkansız olarak baktım hep duruma ve yıllar akıp gitti. Bu süreçte içimde hep durdu bu adam. Sanki hep bir şekilde karşılaşacağız, bir mucize olacak, bir mucize olsun diye geçirdim içimden. Ama cidden sıfır irtibat, sıfır ortak nokta, sıfır ortak çevre. Klasik bir platonik aşıktım anlayacağınız. Aradan yine yıllar geçti, o zamanki sevgilisiyle ayrıldılar. Kız çok kısa süre içinde başkasıyla evlendi. Bu dediğimin üzerinden de epey bir zaman geçti. Ve ben çok anlamsız bir şekilde, kendimi de şaşırtarak çat diye karşısına çıkıp böyle böyle dedim durum.
Bana böyle bir şey olmaz dedi, beni istemedi. Asla kırmadı ama netti tavrı. Fakat benim canımı çok yakan bir şey daha var. Bunu ona duygularımı söyledikten çok sonra fark ettim. Daha önce fark etseydim söylemeye cesaret edemezdim diye düşünüyorum. Sevgilisinden ayrıldığından beri birden fazla kadınla flört halinde. Ve sürekli yeni insanlarla tanışıyor, sürekli bir ekleniş siliniş var hesaplarında. Üstelik başka şehirlerden insanlarla da bu diyaloğu kuruyor. O yüzden amacının sadece başka başka insanlarla cinsellik yaşamak olduğunu düşünmüyorum. Yabancı değiliz bu arada birbirimize, yani hiç tanımıyor değil beni. Ama hep çok uzaktık, iletişim de yoktu. O bu kadar kadınla iletişim halindeyken bana asla küçücük bile bir umut vermemesi, bu kadar arayışta görünüyorken benimle o hiç tanışmadığı kadınlar kadar bile ilgilenmemesi umudumu artık tamamen kesmem gerektiğini gösteriyor değil mi? Belki çok uzattım, ortada soru falan da yok gibi duruyor olabilir ama canım çok yanıyor. Birilerinden bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var. Keşke olsa ama bir mucize olmayacak değil mi?
Yıllar önceydi, bir şekilde aşık oldum ben. Ama bunu belli edecek hiçbir davranışım olmadı. Zaten bir süre sonra da hayatında biri olduğunu öğrendim. Kimse bilmedi onu sevdiğimi, bir süre sonra da hayatın getirdiği durumlar dolayısıyla aynı ortamda bulunmadık. Ben zaten imkansız olarak baktım hep duruma ve yıllar akıp gitti. Bu süreçte içimde hep durdu bu adam. Sanki hep bir şekilde karşılaşacağız, bir mucize olacak, bir mucize olsun diye geçirdim içimden. Ama cidden sıfır irtibat, sıfır ortak nokta, sıfır ortak çevre. Klasik bir platonik aşıktım anlayacağınız. Aradan yine yıllar geçti, o zamanki sevgilisiyle ayrıldılar. Kız çok kısa süre içinde başkasıyla evlendi. Bu dediğimin üzerinden de epey bir zaman geçti. Ve ben çok anlamsız bir şekilde, kendimi de şaşırtarak çat diye karşısına çıkıp böyle böyle dedim durum.
Bana böyle bir şey olmaz dedi, beni istemedi. Asla kırmadı ama netti tavrı. Fakat benim canımı çok yakan bir şey daha var. Bunu ona duygularımı söyledikten çok sonra fark ettim. Daha önce fark etseydim söylemeye cesaret edemezdim diye düşünüyorum. Sevgilisinden ayrıldığından beri birden fazla kadınla flört halinde. Ve sürekli yeni insanlarla tanışıyor, sürekli bir ekleniş siliniş var hesaplarında. Üstelik başka şehirlerden insanlarla da bu diyaloğu kuruyor. O yüzden amacının sadece başka başka insanlarla cinsellik yaşamak olduğunu düşünmüyorum. Yabancı değiliz bu arada birbirimize, yani hiç tanımıyor değil beni. Ama hep çok uzaktık, iletişim de yoktu. O bu kadar kadınla iletişim halindeyken bana asla küçücük bile bir umut vermemesi, bu kadar arayışta görünüyorken benimle o hiç tanışmadığı kadınlar kadar bile ilgilenmemesi umudumu artık tamamen kesmem gerektiğini gösteriyor değil mi? Belki çok uzattım, ortada soru falan da yok gibi duruyor olabilir ama canım çok yanıyor. Birilerinden bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var. Keşke olsa ama bir mucize olmayacak değil mi?