Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Bir kızım var ve oğluma hamileyim boşanmak istiyorum
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Sen kimsenin dadısı yada annesi değilsin. En büyük yanılgı değiştirebilme çabasıdır. İçen adamdan ne eşine ne çocuklarına hayır gelir. Ama merak ediyorum daha önceden bu halini tanıyamadınız mı
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Alkolik bir adamdan ikinci bir evlat sahibi olmak boşanmayı düşünürken bilemiyorum nasıl bir mantıkla yapıldı anlam veremedim. Her lafı söylediğiniz ortamda mutlu bir aile mi sunuyorsunuz çocuklara? Mümkün mü sizce?
Hakkınızda hayırlısı olsun ama içip içip evde huzursuzluk çıkaran bi babadan ve kocadan kimseye hayır gelmez. 4 defa bu durumu yaşadık demişsiniz keşke ikinci çocuğu yapmasaydınız. Şu an minik bi bebekle daha zorlu bi mücadele vereceksiniz.
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Çok sevmişsin evlenmıssın. Hamıle kalmışsın. Bırdaha hamıle kalmışsın. Ben boşan demıyoeum kımseye. Bence önce bı psıkologa gıdın. Çünkü yenı doğacak bebek var. Eşinizle hatta eş terapıstıne gıdın. Baktınız olmuyor çocuklar aıleden çok etkılenıyor. Yanı lütfen cıft terapıstıne gıdın
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Güzel güzel yazmışsınız fakat böyle bir evliliği olup 4 aylık hamile olan birinin pekte normal olduğunu düşünmüyorum. Ama tâbi siz kesin korunurken hamile kalmışsınızdır
Konuyu o kadar olağan ve ruhsuz ele almışsınız ki insan hayret ediyor.
Eşiniz alkolik. Yani amiyane tabirle ağzıyla içmiyor. Bunu düzeltmenizi tavsiye vermesi ihtimal dahilinde olan cocuklarınıza "nasıl" diye sorarsınız, bu soruya bir cevabı olmayan çocuklarınız da olmayacak duaya amin dememeyi öğrenirler.
Düzeltseydin nedir hanımefendicigim. Alkolik adam anca rehabilite edilir. Düzelmez. Tıbbî müdahale gerekiyor eşinize.
2.çocuk konusunda arkadaşlar eleştirmişler. Haklılar da.
Umudum var illaki deneyeceğim diyorsanız alın karşınıza son kez sanş veriyorum sana bi daha evde terör estirirsen boşanacağım deyin ama çok umut etmeyin. Sizin yolunuz çok üzgünüm ama mahkeme salonuna çıkıyor.
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Boşanmayı düşündüğünüzü eşinize söylediniz mi, bağımlılık çok kötü ve kurtulması imkansıza yakın. Kendisi değişmek istemesi lazım. Böyle devam etmeye gücünüz varmı bunu kendinize sormanız gerek. Eşinizin zaten maddi desteği yokmuş. Allah kolaylık versin işiniz çok zor.
Çocuğunuzun psikolojisi travması umurunuzda mı sizin? Kızınız psikolojik ve fiziksel şiddete şahit oluyor, bağırış çağırış içinde yaşıyor. Ne hakkınız var buna? Bu sorumsuz bencille evlenebilmek için her şeyi A dan Z ye siz yapmışsınız. Baştan belliymiş boş beleş bir tip olduğu. Hala evlat hasreti çektireceğim diye bahane üretiyorsunuz. Sizin durumunuzda olanlara çözüm basit. Adamlardan kopamıyorsanız çocuğu çocukları sosyal hizmetlere verin. Ben çalışıp para getireceğim, eve çocuklara bakacağım, adam keyfi için harcayacak, sarhoş halde gezecek, çocuklar gram umurunda olmayacak ama ayrılmamak için bahaneleri de yine ben üreteceğim. Çocuğa sorun bakalım böyle baba ister miymiş? Elinden tutup gezdirmeyen sağa sola götürmeyen, eline geçeni alkole yatıran babasıyla mutlu muymuş?
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Ben dogacak cocugumu dusundugum icin memur olan adami hayatinda toplasan uc kere alkol almamis adami bosuyorum siz evdeki kiz cocuguna neyi reva goruyorsunuz. Cocuk zaten parada gormuyormus ki o babayi gorse ne olur gormese ne olur. En azindan eve para verip sorumlulklarini yerine getirse o zikkimi icsenkabul edersiniz anlarimda adamin faydasi da yok
Boşansam aklıma en son gelecek şey herhalde çocuğumun neden babamdan ayrıldın düzeltseydin diye bana gönül koyar mı diyebileceği olurdu. Bu düşünceyi nasıl buldunuz cidden merak ettim.
4 yaşında bir çocuk neden böyle bir ortamda bu saçmalıklara şahit tutuluyor? Çocuğuna değer veren bir adam kazandığını alkole yatırıp, annesine bağırıp el kaldırır mı sizce? Çocuklarınızı böyle bir ortamda büyütüp, her türlü travmayı yaşatıp bir de "sizin için çektim" demeyin yıllar sonra. Eşinizin düzelmek gibi bi isteği varsa ve bunun için harekete geçiyorsa siz ancak destek olabilirsiniz ama siz düzeltemezsiniz.
Kızına mı düşkün alkole mi? Şu kadar anlattıklarından alkol olduğunu görüyorum. Sen olmasan o düşkün! Olduğu kızı aç açıkta kalacak. Acil boşanılması gereken bir tip. Sana benzer durumdaydım hani yaşamadan yazmıyorum. Bu arada benim babam alkol alınca annem odamızı kilitlerdi. Kafası gider falan diye. Normal bir kadehten bahsetmiyorum. Böyle her gün tüm parasını alkole verene alkolik denir ya ondan bahsediyorum
Eşinizin düzelmesinin tek yolu kendi isteğiyle amatem e yatması. Onu da istediğini sanmıyorum. Kızına düşkün bir baba içmezdi. Evlat hasreti çeker umarım hakediyor bunu zaten. Buna üzülmeniz aşırı garip.
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Bu süreçte 2. Kez hamile olmanız kötü olmuş. Sağlıkla gelsin inşallah Amatem diye bağımlılık tedavi merkezi var. Eşinizin tedavi olması gerekiyor. Ayriyeten psikologa da gidilebilir. Tedaviyi reddederse imkanınız varsa aile evine dönersiniz, bebek doğup biraz büyüdükten sonra çalışırsınız. Şuan anladığım kadarıyla hamile olduğunuz için boşanma gibi bir durum söz konusu değil. Fakat çocuklarınız o şiddet dolu evde büyürse sizinle birlikte onlar da büyük hasar alır. Benim gibi sevgisiz bir ailede büyümelerini istemem açıkçası...
Merhaba… burayı hep okurdum ama yazacağımı hiç düşünmemiştim. Ben 28 yaşında bir anneyim eşimle üniversite tanıştım 3 yıl sevgilim oldu sonrasında evlendim 4 yaşında bir kızım var 4.5 aylık hamileyim bir oğlum olacak Allahım sağlıkla gelmeyi nasip etsin yavruma. Ben çok severek maddi bir beklentisi olmadan kendi düğünümü mobilyasını kendi almış biriyim isteklerim hiç bir zaman olmadı çünkü eşimde veya ailesinde yapacak durum yoktu bende istemedim zaten kendi kendime eşimle çabaladım yaptım ailem 16 saat uzaklıkta yaşıyor eşim sürekli içip durur işine gider ama maaşı ancak ona yeter bize üç beş kuruş kalır içmese evde huzur bırakmaz kızımın yanında bana bağırır hatta vurmaya çalışır bunu dördüncü defa yaşadık sinirleri bozuk hasta bir insan olduğunu düşünüyorum. Kendi iş yerim var ama sezonluk kazanan bir sektördeyim tek korkum çocuklarımın bana neden savaşmadın babamı düzeltmedin demesi ama ben düzeleceğini sanmıyorum içimde sevgi zaten kalmadı her lafı söylüyoruz artık birbirimize o kadar büyük geliyor ki suan yaşadıklarım sanki hiç ayağa kalkamayacak gibiyim çocuklarım var onları bir hayat bekliyor ben onları bırakamam ailem arkamda duruyor ama ben yanlış bir seçim yapmaktan korkuyorum eşim kızıma düşkün yada onu bahane ediyor bilmiyorum onada evlat hasreti çektireceğim için üzülüyorum. Yaşadıklarımın bir kısmı bunlar… kafam çok karışık fikir verin
Siz kocanızın annesi değilsiniz bunu unutmayın. Böyle bir ailede büyümektense babasız büyümeyi tercih ederim. Çocuklar unutmuyor. Asıl neden okumuşsun etmişsin imkanın var neden bunları çektirdin de diyebilir.
Ya çok zor düzelmesi kendinin istemesi lazım alkoli bırakmayı peki o kadar içki iciyorken sabah nasıl kalkiyor ise gidiyor? Kızınız sizi böyle bir evde buyutrugunuz alıp goturmediginiz için de suclayabilir bunu bilemezsizsiniz? Yalnız tavsiyem ailenize güvenip yola çıkmayın yani herhangi birine güvenip yola çıkmayın. Bebis de gelecekmiş tekrar calisabilecekmisniz mesleğiniz ne ailenizin yanında iş bulabilecek misniz bebeğe bakacak kimse var mı?
kendını mı kandırıyorsun acaba bırazcık
Amatem diye bağımlılık tedavi merkezi var. Eşinizin tedavi olması gerekiyor. Ayriyeten psikologa da gidilebilir. Tedaviyi reddederse imkanınız varsa aile evine dönersiniz, bebek doğup biraz büyüdükten sonra çalışırsınız. Şuan anladığım kadarıyla hamile olduğunuz için boşanma gibi bir durum söz konusu değil. Fakat çocuklarınız o şiddet dolu evde büyürse sizinle birlikte onlar da büyük hasar alır. Benim gibi sevgisiz bir ailede büyümelerini istemem açıkçası...