- 16 Ekim 2007
- 145
- 1
- 41
17 mayıs 2005 bende bir melek doğurdum ilk defa anne olacaktım heyecan,korku,ölüm,sevgi,dünya,kafam karmakarışıktıki doğum vaktim gelmişti benden önce ameliyata giren feryat figan çıkınca çok korktum tabi ağlamaya başladım ama bi yandan karnımdaki bi tekme bana kendine gel az sonra ben orda olacağım dedi.ameliyat sonrasında masadan kalkmadan uyanmıştım ne yazıkki acılar içindeydim.9ay çok zor bi hamilelik geçirmiştim üstüne ameliyat çok sarsıldım ama yarım saat sonra filan bilincim açıldığında ilk görmek istediğim şey oğlumdu gösterdiler ve ben çok ağladım mucize gibiydi vee veee bana çoook benziyodu inanamadım hemen emzirdim kalkmadığım halde ve bu olayların üstüne birde her emzirdiğimde ağladım kimseyle paylaşamadım kıskandım yaniii lohusalık bunalımı yaşadım galiba her gece dualar allahım lütfen ona bişey olmasın diye.anne olmak ne kadar önemli ne kadar değerliymiş yaşanılınca anlaşılıyomuş.vee ben annemin değerini o zamandan sonra daha iyi anladım.şimdi 2,5 yaşında benim japonum çok tatlı çok akıllı benim yakışıklı oğlum allah herkesin evladını annesine bağışlasın. demirhan seni çok seviyorum canım oğlum