Ya aslında bende aynı durumdayım.Aşırı derece hayvan seviyorum.Ama apartman hayatında olup da, hayvan bakmak bir zulümmüş onu anladım.
Çocukluğum ve genç kızlığım dönemin de, kediler ile haşır neşir büyüdüm.Ama annemlerin evi müstakil evdi.Kediler dolaşır gezer gelirdi.Akşam koynumda yatardı.Patisini suratıma koyardı, yüz yüze yatardık.
Aynı şekilde kızlarımda, aşırı isteyince kabul ettim aldım ama, azda olsa pişmanım.Misafirlerim evde kedi olduğunu görünce huylanıyorlar.Kedileri odaya kapatıyoruz. her yer kıl olsa da,süpürünce geçiyor.
Koltuk takımımı, tırmalamaktan parça parça ettiler

Bu kedilere bakıyorum ama, bir daha kedi bakmayı düşünmüyorum.Dediğim gibi, hem onların dogal hayattan koparıp,eziyet ettiğimzi düşünüyorum.Hemde apartman da, bakmak çok zor gerçekten de.