Açıkçası çok severim ama evde bakmak benim için işkence gibi. Kaç haftadır yutkunurken sanki bir top tüy yutuyorum. Benimde kötü yönüm bu. Bide şimdi tüy dökmeye başladı. Bizim ufaklık kucağına alıyor alıyorum elime bantı. Daha önce bu yuzden sokaktan aldığım yavruyu sahiplendirdim. 1 hafta geçmeden getirdiler geri tatile gidicez dönüşte alırız diye ve hasta geldi geri. Hellim peyniri vermiş akılsız. Halbuki ben ona kedi sutu almıştım onuda verdim yanında. Okadar merakliydiki bakmaya. 3 gün diye gitti 1 hafta oldu aramadı. O hayvancagiz elimde öldü. Hiç unutmam bir arefe günü sabaha kadar nöbet tuttum başında her anına tanık oldum. Veteriner de çare olmadı. Bunuda sokağa bıraktım hatta baktım diğer kredilerden kendini koruyamıyor dedim bırakırsam bunuda öldürür ler. Al sana ikinci vicdan azabı. Şimdi tüy lerle hafif kafayı sıyırmış gözüm seyreye seyreye alışmaya çalışıyorum. Tövbe etmiştim o olen kediden sonra eve hayvan almaya çünkü hala atamadım ustumden. Ama eve almasam buda ölecek. Napalım tuyu içinde okuyup duruyorum daha bir çözüm bulamadım. Kendimle beraber lazer epilasyona mı götürsem acaba
