Varlığını 1 Nisan'da öğrendiğim için kimseye inandıramamıştım oğluşum.. İçimde hissetmeye başladığım andan beri herg gece rüyalarımda gördüğüm o tatlı bebektin sen. Muhteşem duygular anlatılamaz bir maneviyat ANNE olmak.. Sen CENNETİ AYAKLARIMA SERECEK tin.. Beni ANNE yapacaktın.. Her anını tekmelerinle canımı acıtışını bile özledim. Ama şimdi de mis gibi kokunu içime çekiyorum meleğim...
38.haftadaki kontrolümde biraz fazla tosun olduğun için ve normal yollarla dünyaya gözlerini açmayı başaramayacağını anladıklarından bi sonra ki sabah seni dünyaya davet etmek için hastaneye çağırdılar :) bunu duyduğumda gözyaşlarımı tutamadım... Sana kavuşmama saatler kalmıştı.. O gece gözüme damla uyku girmedi..
25 Kasım 2014 sabahı.. Yılın ilk karı Ankara'yı bembeyaz örtmüştü.. Sanki gelişin için beyazla süslenmişti Ankara...
Şimdi o minik ellerini ,masum gözlerini, küçücük ayaklarını bekliyorduk ailecek.. Sen bütün ailenin en küçük bebeği ve ilk torunu olmaya aday..
Hersey hazırdı..
10:23... 25 Kasım 2014 10:23.. O tatlı ağlaman..Merhaba deyişin.. O muhteşem duyguyu bana tattırışın.. Asla kelimelerle ifade edilemezsin.. Damarlarımda akan kan gibi nefesim gibi hissettiğim.. Canım.. Can özüm.. Minik Paşam...Başıma gelen en güzel şey..
Rabbimin bana en güzel hediyesi...
HOŞGELDİN EVİMİZE KALBİMİZE DÜNYAMIZA...