Bir anneye duyulan bitmek bilmeyen öfke...

Hani anneler çocukları için hep en değerlilerdir,hep en sevilenlerdir ya işte ben bu duyguyu bu yaşıma kadar asla yaşamadım. Evet bende herkes gibi bir anneye sahibim ve bu anne dışarıdan bakıldığında fedakar ve sevecen bir kadın ama işte gelin görün ki ben annemi hiç bir zaman o gözle görmeyi başaramadım. belki bu benim başarısızlığım belki de annemin ama gerçekten artk birilerinin suçunun olmasının hiç bir önemi kalmadı. Evet ben bu güne kadar hiçbir zaman sevgiyle anneme sarılmadım hiç bir zaman taa içimden gelerek seni seviyorum anneciğim demedim. Ama artık buu demek istiyorum. derenin altından ne kadar su akarsa aksın bence hiç bir şey için geç değildir çünkü. Bunu içimden gelerek yapmak içinde annelerden yardım istiyorum. Anneme karşı duyduğum öfkeyi nasıl yok edebilirim? Acaba bunu başarabilir miyim?:uhm:

ona neden öfkelisinki anamadım neden sarılmadın bu güne kadar..

İdealistlikleri yüzünden sanırım. Hep kendi hayatını kendi isteklerini yaptırmaya çalıştı bana ve hep geri tepti

Bide onun tarafından baksan olaya veya daha açıklayıcı yazsan belki sana yardımcı olabiliriz

Anneler bizler için hep en iyisini isterler senin kötülüğünü isteyeceğini hiç sanmıyorum ama bazı anne kız ilişkilerinde bu anlaşmazlıkların zaman zaman olduğunu düşünürüm hatta daha da ileri boyutta rekabet duygusunun olduğunu bilirim tabi bunu her genç kız yaşamaz belki ama bazı anne kız ilişkilerinde yaşanan bir durumdur.Birlikte bu döneminizi atlatabilirsiniz diye düşünüyorum mesela benimde annemle olan ilişkim onun ablamla olan ilişkisinden farklıdır hatta eskiden onları kıskanırdım artık hangisini paylaşamazdım bilmiyorum ama annemin ablamı daha çok sevdiğine inanmıştım ve bu duygular anneme karşı hep ters olmama sebep olmuştur,içimden hep ona zıt gitmek,ne istediyse tam tersini yapmak istemişimdir,fakat insan büyüdükçe olgunlaştıkça bütün bunların ne kadar boş ve anlamsız olduğunu farkediyor,anladım ki hata bendeydi gereksiz yere yaptığım alınganlıklarım çocukça şımarıklıklarımdan kaynaklanan şeylerdi.Bence çok geç olmadan hiç düşünmeden bir sebep olmaksızın ona sıkmsıkı sarıl ve sevdiğini belli et o senin annen eminim bu aranızdaki buzları biranda eritecektir,ilk adımı sen at,sen sokul göreceksin o zaman herşey biranda değişecek.Onların kıymetini hayattayken bilmeliyiz çünkü kaybettikten sonra iş işten geçmiş olacak.

mesure .!.:

Anneler bizler için hep en iyisini isterler senin kötülüğünü isteyeceğini hiç sanmıyorum ama bazı anne kız ilişkilerinde bu anlaşmazlıkların zaman zaman olduğunu düşünürüm hatta daha da ileri boyutta rekabet duygusunun olduğunu bilirim tabi bunu her genç kız yaşamaz belki ama bazı anne kız ilişkilerinde yaşanan bir durumdur.Birlikte bu döneminizi atlatabilirsiniz diye düşünüyorum mesela benimde annemle olan ilişkim onun ablamla olan ilişkisinden farklıdır hatta eskiden onları kıskanırdım artık hangisini paylaşamazdım bilmiyorum ama annemin ablamı daha çok sevdiğine inanmıştım ve bu duygular anneme karşı hep ters olmama sebep olmuştur,içimden hep ona zıt gitmek,ne istediyse tam tersini yapmak istemişimdir,fakat insan büyüdükçe olgunlaştıkça bütün bunların ne kadar boş ve anlamsız olduğunu farkediyor,anladım ki hata bendeydi gereksiz yere yaptığım alınganlıklarım çocukça şımarıklıklarımdan kaynaklanan şeylerdi.Bence çok geç olmadan hiç düşünmeden bir sebep olmaksızın ona sıkmsıkı sarıl ve sevdiğini belli et o senin annen eminim bu aranızdaki buzları biranda eritecektir,ilk adımı sen at,sen sokul göreceksin o zaman herşey biranda değişecek.Onların kıymetini hayattayken bilmeliyiz çünkü kaybettikten sonra iş işten geçmiş olacak.

Genişletmek için tıkla...

Sana katılıyorum ama ben nedense hep daha sakin ve daha basit bir hayat istdim annemse her zaman benim başarılı olmamı istedi. Ama şu an kendimi oa o kadar uzak hissediyorum ki ona yaklaşabilmek çok zor benim için. Ona karşı içimdeki öfkeyi dindirmeyi başaramıyorum bir türlü:çok üzgünüm:

anneler her zaman çocukları için en iyisini ister ama tabi bu zorla olmaz sen istemeden bişeylermi yaptırdı sana hayatın için sana karar vermede fikişrlerini söyleyip sende daha sonra karar alamayı beklemedimi ondanmı kızgındıun ona bu kadar bak annnelik çok güzel bir duygu benim annem öyle olmadı ama yinede onunda böyle olsaun dediği zamanlar oldu iyikide demiş ama benimde fikşirlerime öncelik tanıdı sonuçta bende kızımın kararlarına eğer asile olar5ak bize uyuyorsa ve onun iyiliğine ise ititraz etmem. şunu söylerimki annenle açıkça bunları konuş anlat ona bakışa açını onu sevmekten vazgeçme
çünkü o senin için iyisini düşünmüştür muhakkak kendin ce aşılacak bi durum unutma o seni her zamn çok sevmiştir..
,

Of Ya Bu Yüzden Insan Annesine öfke Duyarmiki

cordelia90 .!.:

Sana katılıyorum ama ben nedense hep daha sakin ve daha basit bir hayat istdim annemse her zaman benim başarılı olmamı istedi. Ama şu an kendimi oa o kadar uzak hissediyorum ki ona yaklaşabilmek çok zor benim için. Ona karşı içimdeki öfkeyi dindirmeyi başaramıyorum bir türlü:çok üzgünüm:

Genişletmek için tıkla...

canım benim hiç insan annesinden bu yüzden nefret edermi .her anne çocuğunun başarılı olmasını ister,başarısızlığında tepki gösteririz ama sevgimiz hep aynıdır.asla değişmez.sonra pişman olmamak için git annene sıkıca sarıl ,eminim ki o seni çok seviyordur.herşey için çok geç olmadan koş annene.

cordelia90 .!.:

Sana katılıyorum ama ben nedense hep daha sakin ve daha basit bir hayat istdim annemse her zaman benim başarılı olmamı istedi. Ama şu an kendimi oa o kadar uzak hissediyorum ki ona yaklaşabilmek çok zor benim için. Ona karşı içimdeki öfkeyi dindirmeyi başaramıyorum bir türlü:çok üzgünüm:

Genişletmek için tıkla...

Keşke benim annemde beni böyle yönlendirseydi işte herkesin istekleri yada istemedikleri farklı ne garip.Bana kalırsa annen senin herşeyin her anne gibi en iyisine layık olduğunu düşünüyor ve bu yüzden senden daha fazla hevesle ve istekle bunu sana aşılamaya çalışıyor.

mesure .!.:

Anneler bizler için hep en iyisini isterler senin kötülüğünü isteyeceğini hiç sanmıyorum ama bazı anne kız ilişkilerinde bu anlaşmazlıkların zaman zaman olduğunu düşünürüm hatta daha da ileri boyutta rekabet duygusunun olduğunu bilirim tabi bunu her genç kız yaşamaz belki ama bazı anne kız ilişkilerinde yaşanan bir durumdur.Birlikte bu döneminizi atlatabilirsiniz diye düşünüyorum mesela benimde annemle olan ilişkim onun ablamla olan ilişkisinden farklıdır hatta eskiden onları kıskanırdım artık hangisini paylaşamazdım bilmiyorum ama annemin ablamı daha çok sevdiğine inanmıştım ve bu duygular anneme karşı hep ters olmama sebep olmuştur,içimden hep ona zıt gitmek,ne istediyse tam tersini yapmak istemişimdir,fakat insan büyüdükçe olgunlaştıkça bütün bunların ne kadar boş ve anlamsız olduğunu farkediyor,anladım ki hata bendeydi gereksiz yere yaptığım alınganlıklarım çocukça şımarıklıklarımdan kaynaklanan şeylerdi.Bence çok geç olmadan hiç düşünmeden bir sebep olmaksızın ona sıkmsıkı sarıl ve sevdiğini belli et o senin annen eminim bu aranızdaki buzları biranda eritecektir,ilk adımı sen at,sen sokul göreceksin o zaman herşey biranda değişecek.Onların kıymetini hayattayken bilmeliyiz çünkü kaybettikten sonra iş işten geçmiş olacak.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum... İş işten geçmeden bu fani dünyada en değerli olan insanlara içinden geçen herşeyi söyleyeceksin... Yıllar sonra "burda olsa da şöyle yapsa" dememek için. O senin annen herşeyden önce. Senin üzerinde hakkı var, yarın birgün sen de anne olacaksın, annesin de belki...

Konuş annenle, dök içindekileri, belki şu ana kadar duymadığın ama duyduğunda şaşıracağın duyguları dinleyeceksin annenden?

canım seni anlıyorum ama zaman insanı çok değiştiriyo annenin kıymetini bil kaybedince inan vicdan azabın büyük olucak o senin için en iyisini ister sen onun parçasısın sonuçta ve onu inkar kendini inkar olur inş. Allah içine anne sevgisi ile doldursun canım şimdi git ve ona sarıl sebebsiz yere birde öpücük kondur ohhhh ne güzel annem yanımda olsada bende öpsema.s.a.s.canım annem seni çok seviyorum

Annen kendi yapamadığı kariyer ve başarıları sende görmek istemiş anladığım kadarıyla ama öfke duyacak kadar kötü şeyler hissetmen ters bana göre.Bence al karşına anneni ağla sarıl konuş içinden geçenleri kırmadan söyle ona,ana gibi yar olmaz çünkü.

Canim yazdiklarini okuyunca bir anne olarazk uzuldum, cocugum daha kucuk ama ileride onun gelecegi icin birseyler onermek babasi ve benim en dogal hakkimiz daha tecrubeliyiz, ona imkanlari ornekleri sunraim ama kendi kararini kendi verir, bence annene saril ve aradaki kirginligi buyutme zaman cok cabuk geciyor ve birgun anneni sevdigini soylemeye gec kalmis olmani istemem, onnda bunu duymaya hakki var, oda sana sarilip neden boyle davrandigini tatli dille kahve icereken bile sana izah edecektir, unutma anneler en ozel varliklarimiz

annemi bende senin gibi bir anne olarak hic göremedim hep nefret ettim ama yas 29 yavas yavas annemi anlamaya calisiyorum belkide kendine göre hakli nedenleri vardir diyorum hayat sartlari insanlari cok degistiriyor ben cok sey yasadim cok sikinti cektim sirf evden kurtulmak icin 16 yasinda evlendim anlatabiliyormuyum,ben yurtdisina kactim annemden ama simdi annemi cok farkli gözlerle görüyorum hep kendimi suclu hissettim annemi sevmedigim icin ama yalniz degilmisim yinede annenizi sevmeye veya anlamaya calismanizi tavsiye ederim

bence senin anne içinde yaşayıpda dile getiremediğin itiraf edemediğin bir şeyler var biz anneler hayatımızda yapamadıklarımızı çocuklarımızın yapmasını isteriz çünkü bizim için doğru odur hayattaki tecrübelerimiz ve gözlemlerimiz sonucunda varmışızdır bu kanıya bazen çocuklarımızın kendine ait bir hayatı olduğunu birey olduklarını unuturuz lütfen annene kızma ne düşünür ne yaparsa senin iyiliğin için yaptığını düşünür kötü anne yoktur kendini ifsde edemeyen anne vardır kaybettiğimiz zaman onları anlıyoruz buna benzer bir durumu babamla yaşamıştım içimde hissettiğim anlamsız bir kızgınlık vardı ve şu an o yok 30 yaşımdayım onun tekrar yanımda olması için herşeyimi verirdim inşallah hiç bir zaman benim yaşadığım suçluluğu yaşamazsın osenin annen seni canından var etti onu hayatı sen ve kardeşlerin bunu asla unutma birde onun tarafından bakmayı dene hayata

Yavrucuğum yaşadıkların beni üzdü.Sen annene karşı nefret duyarken,annenin bunları hissedip de umutla beklediğini düşündün mü hiç?
O ne güçlü bir kadınmış ki,duygularını sana hissettirmemiş.
Aynı durumda ben olsam ne yaparım diye düşündüm.
Her şeyden önce ben 24 yaşında bir erkek çocuk annesiyim.
Ve benim de iletişim kopukluğu yaşadığım 20 yaşında başka bir oğlum daha var.
Biz de ondan çok fazla şey bekledik.Okusun istedik.Çünkü hayat acımasız.
Üniversite sınavlarında fazla başarı gösteremedi.İki yıllık dersane macerasından sonra hiç değilse açıköğretim okusun,destekleriz dedik.Üst düzey ing. kurslarına yolladık.Okuyor ama isteksizce.Eminim şimdi bizi anlamıyor.Belki de kızıyor.Onun akranları kendi harçlığını kazanırken onun babası çalışmasına izin vermiyor okusun diye.Yeter ki okusun sonra hangi işi isterse yapsın.Yalnızca 4 yıllık bir diploma.
İnanıyorum ki yıllar sonra bugün bizimle çatışma içinde olduğu için kendisine kızacak.Ama biz anayız.Biz babayız.Affetmeye her zaman hazırız.
Şimdi sen yavrum!...Bir adım at. gerisi kendiliğinden gelecektir mutlaka.Önemli olan ilk adımı atmaktır.
Zamanla bütün sorunlarının çözüldüğünü göreceksin.Asla gurur meselesi de yapma.Ana ile evlat arasında gurur olmaz.Zaman insanın hep aleyhine işler.Bir an önce sorunlarınızı konuşup kaybettiğiniz zamanı telafi edin derim ben.Mutlu haberini bekliyorum.

Sevgili cordelia ben yeni üyeyim canım yazın dikkatimi çekti.Hiç bir anne evladının kötülüğünü istemez,ne yaparsa onun iyliği içindir.Annenle konuş canım anlat duygularını oda sana açıklayacaktır.Böylece aranızdaki duvar yıkılacak dır.HADİ CANIM GEÇ KALMADAN.