Düşündükçe gerçekle yüzyüze gelmenin sancılarını yaşıyorum.Kimi zaman soluğum kesiliyor,kimi zaman hayattan vazgeçiyorum.Yokluğunu hissetmenin yarattığı ızdırabı hangi kelime ifaade edebilir bilmiyorum...Yapayalnızım;sen yoksun,,,şu koskoca dünyaya sığmıyorum;SEN YOKSUN...Artık hiç olmayacağını bilmek..Tanrım,hayat ne kadar acımasız...
Biraz daha kalamaz mıydın?Hani diyorum biraz daha kalıp okşayamaz mıydın saçlarımı?Saçlarım...!kokusunu derinden soluyup,her telini bir bir sevdiğin saçlarım...Şimdi ellerini özlüyor ve gözyaşlarım özlüyor seni.
Görüyor musun herşey ölüm kokuyor hayatımda.Ne zaman toprağa baksam içim daralıyor,boğuluyorum..Ben artık ölümü seviyorum,ölümü özlüyorum.Hatırlıyorum da eskiden ürkütürdü beni adı bile..Zamanla nasıl da değişiyormuş insan,hiç sevmediği şeyi bir gün sevebiliyormuş oysa...
Hasret diyordum,evet hasret...Biliyor musun sensiz geçen her saniye içimde hasretin deli fırtınaları kopuyor..Yere düşüp yığılıyorum,gücüm tükeniyor.Ruhum yerinden fırlayıp tüm hızıyla,,,dünya'nın en derin uçurumlarına atıyor beni,ne zaman hissediyorsam hasretini...İşte o an;çaresizliğin o hoyrat,o çirkin suretini görüyorum,ellerim titriyor,yumruklarımla duvarları herşeyi yıkasım geliyor...Ölesim geliyor..ölemiyorum.
Kıvranışlarım bir ömür sürecek biliyorum,hasretin de öyle...Bazen hiç kavuşamayacakmışız gibi geliyor ama vazgeçmiyorum umudetmekten..Çünkü bana en umutsuz zamanlarımda ayakta kalabilmeyi öğrettin inanmakla.İnancım tükenmeyecek,senin için kendim için..bizim için..
BİZ...O kadar zamansız gittin ki aslında..Saatler öncesi gözlerime bir tuhaf tebessümle bakıp da "bana dokun lütfen,beni mutlu et"demiştin...Sanki bu gidişi biliyordun,sanki gitmeye çoktan gönüllüydün...Oysa ki aylar boyu savaş verdim,benimle kalabilmen için...O kadar inanmıştım ki gitmeyeceğine,öyle umut bağlamıştım ki gözlerinin daima güleceğine ve o içime sığmayan ışığı kaybetmeyeceğine...
Belki gidebileceğini söylediğinde"HAYIR "demiştim sana "yakma yüreğimi gitme dayanamam"
Sen ise o güzel bakışlarını gözlerime doğrultup yine saçlarımı okşayarak "Geçer...unutursun birgün yavrucum" demiştin..Dudaklarından nasıl da dökülmüştü bir çırpıda bu sözler..
Peki neden susmuyor bu sancı ANNE?Birtek ben mi yarımkaldım yokluğunda,bir tek ben mi yandım Anne...?
nice zaman oldu,herşey senin istediğin gibi işte..Evini hergün silip süpürüyoruz,bize öğrettiğin yemeklerden pişiriyoruz Babama.Sahi Anne,Babam sen sonrası hiç gülmüyor,"ömrümden ömür gitti,canımın yarısı gitti"diyor içleniyor.O hep ağlıyor Anne,hiç böyle olmazdı..Babam ağlamazdı.yüreğimiz acıyor Anne yüreğimiz..
Bütün odalarında sen varsın bu evin,her gün pencereden bakıyorum karşı yola,hani hep derdin ya "Beni bekle".Seni bekliyorum Anne,gelmiyorsun.Kim beyazlara bürünse;sanki sen,Hangi Ananın gözleri dolsa;sen...
Ön bahçeye diktiğin ağaçlara sarılasım geliyor bazen,kokun vardır kimbilir!Kimbilir Annem!
Hasret ANNE...bu yolun sonu gelesi değil gibi.Çarçabuk geçse bi şu zaman,bi geçse,kapılar açılsa bana...Ben artık yaşamı sevmiyorum Anne.hiç bu kadar yalnız kalmamıştım,resimlerin konuşmuyor benimle...Oysa ben attığım her adımda,aldığım her solukta seni yaşıyorum ve diyorum yoksun.Korkuyorum anne,binalardan,evlerden,ağaçlardan,herşeyden korkuyorum.Bütün bunların arasında senin bebeğin kaybolmaktan korkuyor.Ellerimi tutan yok anne,ne de kokumu senin kadar seven...saçlarımı öpüp koklayan,ağladığımda "ağlama yavrum,kıyamam gözyaşlarına"diyen yok.çok özlüyorum seni anne.
O kadar güzelsin ki..tıpkı bir melek gibi...beyazlar çok yakışırdı sana,hani hep söylerdim ya sana da.Hiç gelinlik giyememiştin sen anne ve bir gün kına yaktılar ellerine,ayaklarına...bembeyaz giydirdiler sonra seni...ve götürdüler,benden aldılar...Tertemiz sularla,dualarla yıkadılar..Gelin oluyordun öyle ya!!! beyaz yine yakışmıştı sana,o gün söyleyememiştim,şimdi söyleyim bari:yine çok güzeldin anne! melekler kıskanmış mıdır acaba?
Elimden aldılar seni anne,musalla taşına koydular.hoca başında,cemaat...."iyi bilirdik" dediler anne....oradaydım...ya da değildim.İYİSİ AZDI ANNEM...sen bu dünyanın en tatlı annesisin,annelerin en güzeli en şefkatlisi...
Sahi anne,analık ne kutsal şey...bir gün ben de anne olursam,kızıma adını vereceğim ve senin bana verdiğin sevgiyi...seninle gurur duyuyorum anne,senin evladın olmakla gurur duyuyorum.insan kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini...Hep dua ediyorum anne,hiçbir evlat anasını kırmasın incitmesin...her gün her saat öpüp koklasın,çünkü ben sana doyamadım...
YÜREĞİM ÇOK ACIYOR ANNE,YÜREĞİMİN ACISI ÖLDÜRÜYOR...Biraz daha kalamaz mıydın?Hani diyorum biraz daha kalıp okşayamaz mıydın saçlarımı?Saçlarım...!kokusunu derinden soluyup,her telini bir bir sevdiğin saçlarım...Şimdi ellerini özlüyor ve gözyaşlarım özlüyor seni.
Görüyor musun herşey ölüm kokuyor hayatımda.Ne zaman toprağa baksam içim daralıyor,boğuluyorum..Ben artık ölümü seviyorum,ölümü özlüyorum.Hatırlıyorum da eskiden ürkütürdü beni adı bile..Zamanla nasıl da değişiyormuş insan,hiç sevmediği şeyi bir gün sevebiliyormuş oysa...
Hasret diyordum,evet hasret...Biliyor musun sensiz geçen her saniye içimde hasretin deli fırtınaları kopuyor..Yere düşüp yığılıyorum,gücüm tükeniyor.Ruhum yerinden fırlayıp tüm hızıyla,,,dünya'nın en derin uçurumlarına atıyor beni,ne zaman hissediyorsam hasretini...İşte o an;çaresizliğin o hoyrat,o çirkin suretini görüyorum,ellerim titriyor,yumruklarımla duvarları herşeyi yıkasım geliyor...Ölesim geliyor..ölemiyorum.
Kıvranışlarım bir ömür sürecek biliyorum,hasretin de öyle...Bazen hiç kavuşamayacakmışız gibi geliyor ama vazgeçmiyorum umudetmekten..Çünkü bana en umutsuz zamanlarımda ayakta kalabilmeyi öğrettin inanmakla.İnancım tükenmeyecek,senin için kendim için..bizim için..
BİZ...O kadar zamansız gittin ki aslında..Saatler öncesi gözlerime bir tuhaf tebessümle bakıp da "bana dokun lütfen,beni mutlu et"demiştin...Sanki bu gidişi biliyordun,sanki gitmeye çoktan gönüllüydün...Oysa ki aylar boyu savaş verdim,benimle kalabilmen için...O kadar inanmıştım ki gitmeyeceğine,öyle umut bağlamıştım ki gözlerinin daima güleceğine ve o içime sığmayan ışığı kaybetmeyeceğine...
Belki gidebileceğini söylediğinde"HAYIR "demiştim sana "yakma yüreğimi gitme dayanamam"
Sen ise o güzel bakışlarını gözlerime doğrultup yine saçlarımı okşayarak "Geçer...unutursun birgün yavrucum" demiştin..Dudaklarından nasıl da dökülmüştü bir çırpıda bu sözler..
Peki neden susmuyor bu sancı ANNE?Birtek ben mi yarımkaldım yokluğunda,bir tek ben mi yandım Anne...?
nice zaman oldu,herşey senin istediğin gibi işte..Evini hergün silip süpürüyoruz,bize öğrettiğin yemeklerden pişiriyoruz Babama.Sahi Anne,Babam sen sonrası hiç gülmüyor,"ömrümden ömür gitti,canımın yarısı gitti"diyor içleniyor.O hep ağlıyor Anne,hiç böyle olmazdı..Babam ağlamazdı.yüreğimiz acıyor Anne yüreğimiz..
Bütün odalarında sen varsın bu evin,her gün pencereden bakıyorum karşı yola,hani hep derdin ya "Beni bekle".Seni bekliyorum Anne,gelmiyorsun.Kim beyazlara bürünse;sanki sen,Hangi Ananın gözleri dolsa;sen...
Ön bahçeye diktiğin ağaçlara sarılasım geliyor bazen,kokun vardır kimbilir!Kimbilir Annem!
Hasret ANNE...bu yolun sonu gelesi değil gibi.Çarçabuk geçse bi şu zaman,bi geçse,kapılar açılsa bana...Ben artık yaşamı sevmiyorum Anne.hiç bu kadar yalnız kalmamıştım,resimlerin konuşmuyor benimle...Oysa ben attığım her adımda,aldığım her solukta seni yaşıyorum ve diyorum yoksun.Korkuyorum anne,binalardan,evlerden,ağaçlardan,herşeyden korkuyorum.Bütün bunların arasında senin bebeğin kaybolmaktan korkuyor.Ellerimi tutan yok anne,ne de kokumu senin kadar seven...saçlarımı öpüp koklayan,ağladığımda "ağlama yavrum,kıyamam gözyaşlarına"diyen yok.çok özlüyorum seni anne.
O kadar güzelsin ki..tıpkı bir melek gibi...beyazlar çok yakışırdı sana,hani hep söylerdim ya sana da.Hiç gelinlik giyememiştin sen anne ve bir gün kına yaktılar ellerine,ayaklarına...bembeyaz giydirdiler sonra seni...ve götürdüler,benden aldılar...Tertemiz sularla,dualarla yıkadılar..Gelin oluyordun öyle ya!!! beyaz yine yakışmıştı sana,o gün söyleyememiştim,şimdi söyleyim bari:yine çok güzeldin anne! melekler kıskanmış mıdır acaba?
Elimden aldılar seni anne,musalla taşına koydular.hoca başında,cemaat...."iyi bilirdik" dediler anne....oradaydım...ya da değildim.İYİSİ AZDI ANNEM...sen bu dünyanın en tatlı annesisin,annelerin en güzeli en şefkatlisi...
Sahi anne,analık ne kutsal şey...bir gün ben de anne olursam,kızıma adını vereceğim ve senin bana verdiğin sevgiyi...seninle gurur duyuyorum anne,senin evladın olmakla gurur duyuyorum.insan kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini...Hep dua ediyorum anne,hiçbir evlat anasını kırmasın incitmesin...her gün her saat öpüp koklasın,çünkü ben sana doyamadım...
Sevcan Uzbilek Örten
(18.04.2005/00:35)
NOT:BU MEKTUBU 27.11.2004 SABAHI SAAT 11:25 DE VEFAAT EDEN CANIM ANNEM MEDİHA UZBİLEK'E HİTABEN KALEME ALDIM...)