Ya benim derdim herhangi bir siyasi oluşumu desteklemek değil. Herhangi birine mensup bile değilim.
Ben sadece dışarıdan bakabilen biriyim, çünkü tarafım yok. Bence siz durumun içinde hissettiğiniz için net göremiyorsunuz ama o korku filmi değil, bariz gerçek.
Ya çok büyük örneklere gerek yok, birden ebeveynlerinizden birini kaybettiğinizi bir hayal edin. Nasıl alt üst olur hayatlarımız, bir anda, ansızın düşünsenize. Sabah kahvaltı ettiğiniz, belki birazcık atıştığınız, sonradan pişman olduğunuz kişi bir anda yok. Nasıl bir şey, nasıl bir şok anlayabilir misiniz? Süreli bir şey değil, sonsuza dek yok, birileri gelip alıyor onu sizden. Öyle bir adaletsizlik ki, öyle soğuk ki şu an bile içim ürperdi.
O gencecik 20 yaşındaki çocuk peki? Ailesi patlamalarda ölmedi, şükür şu baskında da başına iş gelmedi, inşallah sağ salim dönecek diye düşünüyordu belki de. Daha düne kadar vardı o çocuk. Şimdi yok. Ne kadar inanılmaz, gerçekdışı, olanaksız, pis bir gerçek ya. Eğer o çocuk, o sandala yaklaşmasa, ne bileyim vaktinden önce patlasa falan, belki de terhis olacak, yaşamına devam edecekti. Ama edemedi, neden ya neden? Zamanlama hatası mı, birilerinin acımasızlığı mı nedir? Sakın bana şehit falan demeyin, kutlu bir makam tamam ama, kimse onun yerinde olmak istemez. Kendimizi kandırmayalım.
Akp, chp meselesi değil bu. Forumda bile görüyorum ya, yukarıda yazdıklarımın yanında, bu parti meselesi ne ki ya, devede kulak bile değil. Çok sakil, böyle basit bir mesele.
Son olarak yaşam kutsaldır, yaşamak ise en temel haktır diyorum. Eğer bu hak elden alınıyorsa, gerisi ise muallaktır.