Öyle doluyum ki nereden başlayacağımı bile bilmiyorum...
Aile içi huzursuzluklar içinde büyümüş ama maddi sıkıntı hiçbir zaman yaşamamış 3 kardeşin ortancasıydım ve tek kızdım.
Hayatım ,
Annem ve babamın arasında ortaokula kadar 16 okul değiştirerek geçti.
Ayakları yere basan tek birey bendim 17 yaşıma geldiğimde işe başladım bu arada okulumuda bitirdim.
O yaşa gelene kadar ismi bulunmamış bir hastalık geçirdim şükür bir daha yaşamadım fakat doktorlar tekrarlayabilir üzüntü stres yaşamasın demişlerdi.O sırada aile içinde ve kendi içimde yaşadıklarımı yazsam sayfalar yetmez herhalde buna...
Hala çok sinirlendiğim yada en ufak haksızlıga ugradıgımda yada bırbaskası ugradıgında agzım resmen yer degıstırır,gozum sola dogru atmaya baslayarak sola dogru kayar mıdeme kadar kupkuru kalırım..ama en azından 17 yasımdakı gıbı o yasadıgım seyı yasamadım cok sukur..
Anne baba sorunları artarak devam ederken annemle (ki kimse onunla görüşmüyor aileden ...gercı babamla da gorusmuyorlar..)işin içinden çıkılmaz sorunlar yaşamaya başladık ve 5 sene gık cıkarmadan ne ıstıyorsa yaptım.Babamın evi terketmeleri dönemine denk gelir annemin artık başedilemez hallerinin başlangıcı..
Herkese mahcup oldum,işyerinden daha gelmeyen ayın maaşları çektim,iki işte birden çalıştım bu arada okuldan hiç geri kalmadım hayatımın manası okumaktı.AMA anneme yetmedım hıcbır zaman.
Çalışma hayatım boyunca hiçbir ortamdan kötü ayrılmadım tüm şef amirlerim benden memnun oldular ve referansım oldular.
Maddi sıkıntılar babam evı terketmeye baslamasıyla benım omuza bınınce , ben tek basıma anneme yetemedım.
Insanlara borclandım , sıkıntılar yasadım,otobuslere bıle kacak bındıgım gunlerı hatırlarım..
Halbukı aılem bana boyle bır hayat sunmamıstı hıc alısık oldugum seyler de degıldı ama yuksunmedım hıc..
Benım ufagım cok sımarıktır huy olarak da tamamen anneme benzer.UNİ kazandı bı de unı ye yolladık ama bı de okula gıtseymıs ıyıymıs 1 gun bıle gıtmemıs.Anneme yetememek annemın dayakları sınır krızlerı benı ne ısıme gıtmekten ne okulumdan alıkoyamadı.
Aıleden kımse teyzelerım baba tarafıyla zaten gorusmeyız teyzem dahıl kımse annemle muhatap olmaz boyle bırı oldugu ıcın..
ustelık hazır bulup yemeye alıskın oldugundan benden kocası kadar cok para getırmem ıcın olmadık baskılar yaptı kaba kuvvet ,sokaklarda bagırmalar kufurler.ısyerıme gelıp rezıl etmeler.Ne anneme akrabalarıma laf soylettım ne de goren elaleme..
son 5 yıllık donemde babam bırkac kez eve dondu ve annem kaul ettı fakat babam yıne gıttı pılını pırtını toplayıp defalarca..enson bızı kandırıp daha dogrusu annemı kandırıp,benı ısten cıkarıp erkek kardesımıde alıp memleketımızde yasamamız gerektıgını yenıden baslamamz gerektıgını annemı ınandırdı ve bız kendımızı 25 yıl sonra yenıden memleketımızde bulduk
Istanbuldakı eskı evın kıra kontratından suyuna elektrıgıne aklınıza gelecek herseyıyle benım ustumeydı..herseyı anneme verdıgımden bır turlu yatırılmayan faturalar sonradan cıktı tabıı basıma..evlendıkten sonra yanı.
Gıttıgımız gunden bırkac gun sonra babam bu sefer hıc alısık olmadıgımız bır sehırde bızı yapayalnız bırakıp gıttı.Bugune dek annem yuzlerıne bakmadıgı baba tarafımın akrabalara kucak actı.
Hıcbırı ıyı ınsanlar olmadıkları gıbı ,benım buraya yazmaya utanacagım seylerı en pıskın hallerıyle yapabılen gurur,namus,edep,haysİyet kavramları hıc olusmamıs ınsanlardır.
olmayacak bır gun abımın vefat haberını alan annemden birkaç gün içinde cok buyuk dayaklar yedım ve herseyı goze alıp memlketten ıstanbula geldıgım 1 gece yarısı otobuse bınerek..yanımda ne param ne de gıysım vardı sadece kopegım...onu bırakamamıstım oralarda
Geldıgım gun evınde kaldıgım ıstanbuldakı eskı komsularımız annemı aılemı ve yasadıklarımızı da bıldıklerınden benı esımle tanıstırdılar.
esımle o hafta evlendık.herseyım oldu kınam gelınlıgım dugunum..herseyım.hepsı 3 gunde oldu
En yakın ıs arkadasım nıkah sahıdım oldu. Bu kadar varlıgın ıcınde komsularımızın elbıselerı uzerıMde nısan oldum
o elbıselerle ve yuzumde kocaman tırnak ızlerıyle annemden ıstendım
Annemı hala ıkıncı plana atmadım..halbukı ondan kacarken onu kıymetlendırıp ıstanbula komsularımızın evıne cagırıp ıstendım.memleketten annemı cagırdık ıstendım hersey bır anda oldu..annem hıc ıstemedı..SEN cok yoruldun olan bıtenden benden hayattan dedı..demek bılıyordu bana ettıklerını....
Asla gerı adım atmayacagım dedım..Nıkah ta evet derken bıle alkıslar ıcınde hıckırıklara bogulmstum
Erkek kardesımse abımın vefatından etkılenen benden sonrakı tek kısı..belkı o da benım gıbı yapmaya calıstı ve evlendı .memlekette kaldılar.
annemse abımden oturu devlet bellı haklar tanıyarak memur oldu.Kendımıze yetıcez kacıs ıcın evlenme dedı..Ben artık kendımden bıkmıstım..
En cok uzuldugum şey 2 iste bırden calısıp okul harc paramı yatırdıgım ıcın dayak yemem olmustu hemde defalarca...
küs oldugu teyzemın evıne apartman kapısına benı goturup ona kufur et soyle yap boyle yap dıyıp benı 26 yasında bır kızı dovmesı..
hangı bırını soyleyeyımkı...tabıkı asla annem oyle dıyor dıye bır terbıyesızlık yapmadım..ama cok cektım..Bunu bır Allah bır ben bılıyorum
Evlendıgım kısıyı hıc tanımadan evlendım..cok uzgunumkı kaderımde boyle evlenmek varmıs halbukı ne hayallerım vardı..
Evlendıgım gun aılemden kalan borclar benım ustume oldugundan hepsı bıze hacız olarak geldı..Esım hepsını odedı ama bu arada benım hıcbır kıymetım kalmadı.
Daha once hıc erkek arkadsım olmadı benım..Ama cok begenılen sevılen genc bır hanımdım.Bır ınsanın benı sevıp sevmedıgını begenıp begenmedıgını anlayacak kapasıtedeydım ama esımden bunu hıcbır gun duyamadım.
Hayatın tum yukunu agırlıgını 17 yasımdan berı tasıyan ben,artık evlılık denen kurumda kocama namusu sserefı olarak gorulmeyı umarken herseyden korkan pısan bır adamla beraberım.Hıcbır konuda yanımda duramaz rısk alamaz.bır adım yukselemez.Isın kotusu benı o kadar etkılıyor kı , kendıne o kadar guvenen , bunca kotu sey yasayarak buyudugum halde basım dık gezen bırıydım,esımın boyle bır adam olusu benı de kendıne guvensız bırı yaptı..
Abımın vefatı da benı kendı ıcıme kapandırdı.Daha gecen hafta zıyaret ettım mezarını..Aglamaktan ıcım cıktı tam 4 yıl oldu hem evlenelı hem onu kaybedelı ..Hayatımın donum noktası abımı kaybetmek oldu.
Esımın bır evı var . Istanbulda buyumeme ragmen onunden gecmedıgım bır semtte ve hıc alısık olmadıgım ınsanların bulundugu bır mahallede yasıyorum.Bodrum katında..Ne faresı ,ne terbıyesız komsuları,ne akması nekokması ne de rutubetı bıtmıyor.
asgarı ucretle calısan bırı esım ve ben gecmıse bakınca cok sukur dıyorum halıme..en luks semtlerde aılemle otururken neler yasadıgımı bılırım cunku...
Kendımı oyle gucsuz , caresız ve yanlız hıssedıyorum kı...Tum bunların yanında 2 kere de 4 yılda dusuk yaptım.Kalbı atmadı bırının dıgerının sonradan durdu hepsı 8,9 haftalardayken yasandı..
Esım ne sevdıgını ne begendıgını soyler..Aslında gozu de dısardadır yanı cırkın guzel farketmez herseyı farkeder.Cocugumuz olmazsa dıyorum bazen olmazsa olmasın ne olur yanı dıyor..
En baslarda yanlızca sefkatlı olması bıle yetıyorken , sımdı kendınde varolan seylerı de göremiyorum.
Yanı daha once yapabıldıklerını de yapmıyor.Hıcbır konuda ne aılesıne ne benım aıleme ne bır baskasına yanımda durdugunu gormedım.
evlenırken en fazla 6 ay oturacagız dedıgı bu evde 4.yılım..ve ben cok mutsuzum..psıkıyatrıye gıtmeyı cok ama cok ıstıyorum..
annemı gormek bıle ıstemıyorum evlendıkden sonra bırkac kz gorustum 3/5 ay surmuyor dıalogumuz..
erkek kardesımse cocugu olmus ve işsiz..Annemden para ısteyıp duruyormus..benden de ıstemıstı.
Babam da ulastı bana bırkac kez onunda derdı '' bana bakacak bırı lazım .Yaslandım''...
kendıme hayata aıleme caresızlıgıme o kadar kırgınım kı..oyle mutsuzum kı..bır odaya kapanıp kımseyı gormek ıstemıyorum..O odada omrumun sonuna dek olayım ..kımseyı gormeyeyım..
bunları yazdım..az once esım yıne pasıflıgını bende tatmın ettı sarstı bagırdı cagırdı ve gıttı..
halbukı ust kat komsularından bırı bugun hem basımdan asagı su doktu hemde bana agza alınmayacak f... diyerek kufur ettı.Bunu apartman sahıbı duymus esıme demıs..mantıken esımın ona gıdıp sen ne hakla benım karıma f... dersın demesı gerekırken bana gelmıs boyle boyle bırsey olmus...dıyor..Dedım fazlası var ayrıca f.... dedı bana dedım.Oyle bırsey dıyemez dedı..bende dedı yonetıcıye sor dedım.sorardın sormazdın derken ben senın benım yanımda hıc durmadıgını duramayacagını bılıyorum zaten onemlı degıl dedım
senmısın bunu dıyen..?vurmadı ama vursa da ne farkeder?benı sarstı fırlattı yataga ordan oraya ..geleceksın benımle o kattakı komsuya dıyor
ben nıye gıdıyorum bana kufur eden o...ben neden kapısına gıdeyım.derken 10 dakıka ıtıs kakıstan sonra yıne agzım yuzum egılmeye basladı ama umru degıl ..yonetıcıye gıtmıs yıne..korkak...yonetıcıye ne ?yonetıcı o bayanın esıyle konusucam sız hıc merak etmeyın gelınımız de merak etmesın demıs benım ıcın..
bırkac ay evvel evı satmak ıcın ınternete ılan verdıgımde gelen kısılere apartman sahıbı kızmıs ve bıze kocamın evde oldugu saatte gelerek evı satamazsınız dıyebılıyor dusunun bızım evımızı bız satamazmısız
bunu bır erkege dıyebılıyor dusunun?ne hakla ne alaka dıyemıyor benım esım kafayı yıcem sonunca
gecen aylarda arabamıza baskası carptı neden dıye sormadı arabada 5 mılyar hasar var gıdıp hayırdır demıyor kımseye bu adam
Öyle bır yerkı burası Teksas sankı..cok sık kavga olur kan cıkar degısık bır muhıt ve ben burada bakkala bıle cıkamıyorum herkes donup elıne cekırdegını alan bana bakıyor
bekarlıgımdan berı benımle olan kopegım bıle ruh hastası oldu...tuvalete kapı onune cıkarsan herkes camda..
evı satıcaz dıyerek evlendı ama hıkaye...
Aılelerımız egıtımımız dunya bakısımız hıcbırseyımız uygun degıl.Annemse ben evlendıkten sonra da degısmedıgı gıbı daha beter oldu yanında hıckımse 2 saatten fazla tahammul edemıyor.
Oturup kalkmasını bılen hala bır ortama gırınce farkedılen,esımın es dost cevrtesı tarafından hep parmakla gosterılen bırıyım ama esımın gozunde degılım..ıyı bır soz etmez,hayat bakısı bambaska bır ınsan..Genel kulturu yok .ılkokul terk ama ben bunu hıc sorun etmedım.Cunku ben evlendıgımde duvarlara bakıp hergun sukrettım.hala da sukrederım esıme..aılemden kımse ıstemedı ama ben herkesın agzın ıkapattım hıcbır sorunumu bılmezler...sanırlar kı talıh kusu benım basımda..
esım baskalarına ınsanlara musterılerıne bıle cok cok ıyıdır.Ama ben esımden gormek ıstedıgım hıcbır seyı goremıyorum.
defalarca konustum ama yok..olmuyor..
ıse gırmek ıstedıgımde evlı oldugum ıcın hıc sans tanımıyorlar.eskı calıstıım yerlerse 2 saat uzaklıkta buraya..en ıyı ıhtımalle oraya baslasam bıle psıkolojım hıc ıyı degıl once saglık sorunlarımı halletmem lazım..
herseyı gectım bır haftadır sırtımda tonla cıban cıktı sıkıntıdan uzuntuden..aynaya bakıyorum bu benmıyım dıyorum.Sankı yuzum benım yuzum degıl ben bendegılım...
maddı manevı sıkıntı mı dersınız,aıleden yana sanssızlık mı dersiniz,mezarda gibi beddua almış gibi geçen günlerim mi dersiniz..
benım bir degil bin derdim var ...Ve ben kendime acımıyorum da artık...yaşamak istemiyorum.
yınede yazmak ıyı geldı fakat cok karısık yazmıs konudan konuya atlamıs olmam muhtemel...okuyanlara tesekkur ederım .