Siz bilirmisiniz hiç kimse görmeden hıçkırıklarla ağlamak nasıldır? Ben bunu son 1 ayda öğrendim..Annemin,babamın yüzüne bakınca burnumun direklerinin sızlamasıyla başladı önce..sonra "anne-baba" derken kendiliğinden gözlerimin dolduğunu farkkettim birden..
Ne oluyoruz Büşra dedim?..Ölüme gitmiyorsunki? Severek,isteyerek evleniyorsun..Ama dedim sonra ailenden uzağa gidiyorsun..
Ne kadar iyi olurlarsa olsunlar,ne kadar sevgilin yanında olursa olsun evindeki gibi olurmu?Annenin-babanın sıcaklığı gibi olurmu? Ağlayınca sana sarılan anne kadar sevgi-şefkat dolu olurlarmu?
Şimdi bile nasıl sessiz çığlıklarla ağlıyorum anlatamam..Telefonda konuştum demin aşkımla..en ufak birşeyde kötü oluyorum..mesela demin çok mutlu ve hevesli bir şekilde "28 gün sonra eve geldiğimde benim karıcımmı açıcakmış kapıyı" dedi...Bunun düşüncesi bile beni gerçekten ama gerçekten o kadar mutlu ediyorki anlatamam..Ama bir anda evimden,yuvamdan ayrılmamada 28 gün kaldığını düşündüm..
Ağlama başladım..yine sessiz...kimseye duyurmadan..telefonda benden bir söz bekleyen aşkıma sadece "gerçekten çok mutluyum aşkım" dedim sessizce..sesli söylersem belki ağladığımı farkeder dedim..
Onada hissettirmek istemiyorum bu kadar üzüldüğümü..bu bir anlamda benim mutluluğuma ket vuran bir duygu..onunda mutluluğuna ket vurmak istemiyorum...
Hayat öyle garipki...Şimdi aşkıma hasret duyuyorum..evlenince aileme duyacağım..hemde bu hasretin belki 1000 katını...şimdi onu özlüyorum,evlenince ailemi özliyeceğim..hemde nasıl...
Daha fazla uzatmak istemedim bende teli..geç olmuş hayatım dedim..uyuyalım dedim..ama benim için uyumak ne mümkün..
Yatak odasında mışıl mışıl uyuyan annemi gidip öpmeyi,koklamayı o kadar istiyorumki şu anda..ama öperken dayanamam ağlarım onuda üzerim diye gitmek istemiyorum..zaten yeterince üzülüyorlar onlarda bana belli etmemeye çalışsalarda...
Ne yparsam yapayım onların hakkını ödeyemem..ne diyebilirim başka bilmiyorum...bunları kimseye söyliyemiyorum doğal olarak..şimdide bir siz varsınız anlattığım..senağlama