benim doğum hikayemse bambaşka...
öncelikle okuduğum binlerce doğum hikayesinden sonra birgün kendi doğum hikayemi yazacağım aklıma gelmezdi...
önemli olan inanmak aslında... normal yapabilirim demek, gerçekten ve isteyerek demek...
doktorum herşeyin normal olduğunu söyledi. çatı normal, bebek normal, benim için en iyisi normal doğummuş. zaten doktorum asla sezeyandan yana değildi. yapabilirsin, yapabiliyorsan mutlaka normal yap, sen sevdiğim bir hastamsın sezeyan yapmanı istemem dedi. normalden korkmama rağmen peki dedim. doktorumun hakkını ödeyemem beni hep yüreklendiriyordu, yapabilirsin ben sana güveniyorum diyordu.
beklenen doğum tarihim 15 temmuz 2010du. o tarihte gittik. sancı yok doğum başlamamış. 1 hafta sonra tekrar gel, olmazsa suni sancı veririz dedi. 21 temmuz çarşamba günü hastaneye gittiğimde hala sancılarım olmadığı için suni sancı verildi. aslında ben gideyim cuma geleyim belki kendiliğinden sancı gelir desemde zaten doğumun 1 hafta gecikti risk alamayız deyince bende göze alamadım ve suni sancıyı almak zorunda kaldım. tam 6 saat suni sancı almama rağmen açılma olmayınca daha doğrusu açılma 1 cm'de kalınca mecburen epidural ile sezeryan olmak zorunda kaldım. sezeryanı önermemesine rağmen doktorum bile hadi ameliyathaneye, sezeryan oluyorsun, sonunda istediğin oldu dedi:) 17.30 da yattığım masada 17.35'de dünyalar güzeli kızımla gözgöze gelmek dünyalara değer... normal yada sezeryan hiç farketmiyor aslında. önemli olan sağlıkla bebeğinizi kucağınıza almak... darısı tüm isteyenlerin başına inşallah, böyle güzel, kutsal, paha biçilemez bir duyguyu yaşamak tüm kadınların hakkı...
hepmizin bebişlerini allahım korusun inşallah...
öncelikle okuduğum binlerce doğum hikayesinden sonra birgün kendi doğum hikayemi yazacağım aklıma gelmezdi...
önemli olan inanmak aslında... normal yapabilirim demek, gerçekten ve isteyerek demek...
doktorum herşeyin normal olduğunu söyledi. çatı normal, bebek normal, benim için en iyisi normal doğummuş. zaten doktorum asla sezeyandan yana değildi. yapabilirsin, yapabiliyorsan mutlaka normal yap, sen sevdiğim bir hastamsın sezeyan yapmanı istemem dedi. normalden korkmama rağmen peki dedim. doktorumun hakkını ödeyemem beni hep yüreklendiriyordu, yapabilirsin ben sana güveniyorum diyordu.
beklenen doğum tarihim 15 temmuz 2010du. o tarihte gittik. sancı yok doğum başlamamış. 1 hafta sonra tekrar gel, olmazsa suni sancı veririz dedi. 21 temmuz çarşamba günü hastaneye gittiğimde hala sancılarım olmadığı için suni sancı verildi. aslında ben gideyim cuma geleyim belki kendiliğinden sancı gelir desemde zaten doğumun 1 hafta gecikti risk alamayız deyince bende göze alamadım ve suni sancıyı almak zorunda kaldım. tam 6 saat suni sancı almama rağmen açılma olmayınca daha doğrusu açılma 1 cm'de kalınca mecburen epidural ile sezeryan olmak zorunda kaldım. sezeryanı önermemesine rağmen doktorum bile hadi ameliyathaneye, sezeryan oluyorsun, sonunda istediğin oldu dedi:) 17.30 da yattığım masada 17.35'de dünyalar güzeli kızımla gözgöze gelmek dünyalara değer... normal yada sezeryan hiç farketmiyor aslında. önemli olan sağlıkla bebeğinizi kucağınıza almak... darısı tüm isteyenlerin başına inşallah, böyle güzel, kutsal, paha biçilemez bir duyguyu yaşamak tüm kadınların hakkı...
hepmizin bebişlerini allahım korusun inşallah...
