bıktım fırtına yaşamaktan

şu an.... sadece çaresizlikten yazıyorum... bayram günü... yapayalnızımm...
başka arkadaşlşarın eşleriyle sorunlarını okudum. herkes neden hakkını aramadınneden ailenden yardım istemedin bilmem ne..... herkes kendince çare bulmaya çalışmış birilerine ama aslında yardım denen şey zarar da verebilir... ben biraz farklı bakıyorum.. yaşadıaklarıma bakarsanız anlarsınız.

iki senedir evliyim. ikimiz de sözde okumuş kültürlü insanlarız (!)
eşim çok sinirli biri. hemen öfkelenen hemen patlayan... hemen alınan. alındı mı benden uzaklaşan... ona yaklaşamam. ya kırıcı laflarına maruz kalırım ya da sert hareketlerine(dövmek manasında değil, yani kapıyı hızla vurur kapatıri elindeki kumandayı koltuğa çakabilir vs.).... ama bir yandan da kendisiyle ilgilenmezsem bunu kavga meselesi yapıp olayı daha da alevlendiren.
2 senede neler yaşamadım ki. bir 10 gün yoktur ki dalgalar kabarmadan durgun şekilde geçirmiş olalım. hep mi bir şeyler olur hep mi sürtüşmeler olur ondan bundan yaaa.... Alışamadım huylarına herhalde. atıyorum film seyrediyoruz konuşmaya başladı , ben bi saniye şurayı duyayım dediğimde öfkelenip dırdırlanıp kalkıp gidiyor güzel bir aksamı rezil edebiliyor.
veya evdeyiz kardeşim bize mesela, o an bir şeye aniden öyle bi tepki veriyor ki mesela tvde gördüğü bir sahneye, bağırıyor söyleniyor, kardeşimle ben aval aval bakıyoruz ona, sonra ben müdahale edince " sakin ol ya" falan diyince bana birsürü laf çarpıp ortamı terk ediyor. araba sürüyorum olur olmadık bağırıyor bana.

hiç bekllemediğim zamanlarda beklemediğimi tepkiler veriyor. yani durup dururken dışarıdaki bir kişiye sinirlendip onun arkasıdan söylenmesi bile beni kırabiliyo sanki üstüme alınıyorum, sinirlerim bozuldu sanırım n eyapayım. bu sefer ben de ona kzıyorum, onun kızması beni kızdırıyor anlatabiliyor muyum..... öfkesi beni çok üzüyor. kırılıyorum.
ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.

evde bir şeyin yeri istediği gibi olmasın bu niye böyle bu niye söyle, bu niye burda vs vs vs svs vsv. o kdara çok konuşuyor ki.... gururum inciniyor.... ben bir bayanım bu evin hanımıysam bi bildiğim var bırak bildiğim gibi yapayım. veya akşama kadar çalılşıyorum yorgunum o bardağı da oraya bırakıvermişim alırım ya arkamdan kovalayan mı var ne dir yani.... ufacık şeylerden bana dırdırlanmaları huzurumu bozmaları... beni sanki bilerek hırpalıyor..... sözleriyle yaralıyor...üzmeye çalışıyor. yeni bir şey alıp giydiğimde ilk yorumu mutkala kötüdür. geçende deri ceket aldım baktı baktı yan yan. ne biçim şey o dedi, daha güzelini bulamadın mı felan. ben aynı çocuk gibi neşeliyim ona güzel aldığım bişiyi gösterecem hevesimi kursağımda bırakıyor. mutsuz ediyor yaaaaaa!




böyle ufak tefek şeyleri geçtim büyük sorunlarımız da oldu bundan 7-8 ay önce şiddetli kavga ettik. . babam aldı götürdü beni. 3-4 gün babamlarla kaldım. o üzür diledi çok pişman olduğunu belirtti bir daha olursa babam zaten ayıracam sizi dedi. babam kesinlikle tekrar ederse bu işi boşanmaya götüreceğim dedi.

bu denli bir daHA TEkrarlamadı. ama sözel incitmeler yok mu. ah onlar beni mahvediyor. 24 yaşımdayım ve bitiriyor beni yaaaaaaaaaaaa gencecik hayatımı yiyor. çekemiyorum onu artık. ama ben onu çok da seviyorum aynı zamanda. biliyorum o da beni seviyor. bu yüzden ondan ne tam vazgecebiliyorum ne tam bağlanabiliyorum.
ruhsal durumumuz iyiken öyle iyi oluyoruz ki millet bize imrenerek bakıyor. kötüyken de çok kötüyüz. şimdi ufak tefek ittirme kaktırma oluyor. (lafla dalaşıp işi sonlandıramıyorsak omuz ittirmelere geliyor olay, bunu demek istedim) ama bir süertüşme, laf dokundurması felan oldu mu günlerce soğuk oluyoruz birbirimize, gerekince konuşuyoruz o da konuşma dedinrse resmen kırmak için ezmek için konuşuyoruz. evde başka odalarda takılıyoruz. evli gibi hissedemiyorum kendimi. onu seviyorum ama niye böyleyiz )): ben böyle bir hayat için mi evlemdim. bunu mu hak ettim. ben bunlarımı hak ettim. ağlamaktan gözlerim şişiyor soranlara çok uyudum diyorum.

sorunlarımı tanıdıklara anlatmak istemiyorum çünkü sonraları her karşılaşmamızda bana soruyorlaer hatırlatıyorlar o anlattıklarımı. o anda ben unutmuş olsam bile haTIRLIYORUM tekrar yaşamıs gibi oluyorum. ben unutuyorum ama anlattığım kişiler unutmuyor maalesef.
annemi üzmek istemiyorum kadın gün yüzü görmedi zaten benden de üzülsün istemiyorum. babam çok sinirli biridir. anlatsam daha bu sabah yoktan yere beni kapıya itip çarptığını hemen alacak beni ortalık karışacak işi bizi ayırmaya götürecek. ggöze alamıyorum. işlerin kulaktan kulağa yayılmasını herkesinbizi konuşmasını her bakanın bizim yaşadığımızı bilmesini istemiyorum. eşimin ailesinin sevmeyeni çok. bir lafı anlatırsan herkese yayılır ve eşin ailesi ne kadar da olsa kendi oğullarını tutar. erkek evlat hastası tipler hepsi. daha önce anlattım da anlattığımı duymayan kalmamış. aile içi özel meselelerimi anlatacağım kimsem yok kısaca. arkadaş dost var. ama anlattın eee? çok çok diyeceği dayanamayacak haldeysen gel kal bende. bu da bir gün ik i gün olur.

ayrıca ben eşimi seviyorum. ondan ayrılmak istemiyorum ki. ama bunları yaşamak da istemiyorum. o da çok pişman oluyor o da allak bullak oluyor hayattan soğuyor kendni deli gibi sigaraya veriyor. ama çözüm???? iki zıtız. kedi köpek gibi. bazen çoooooooooooook iyiyiz çok çok çok..... onun tadını anlatamam, iki insan birbirini bu kadar sevebilir.... bazen de yiyoruz birbirimizi.....

psikolog desen. gittim hatta gittik. bana ilaca ihtiyacımın olmadığını söyledi o kadar yazın dediğim halde. eşim zaten 2 dk. durdu çıktı. kısaca hiçbir işe yaramadı. ben kendime zarar verecek davranışları bıraktım. annemi düşünüyorum bilse ne kadar üzülür. sırf onun için yani annem için kendimi psikolojimi iyi tutmaya çalışıyorum. rol yapıyorum aileme genelde.

bu sabah kahvaltı hazırladım ona, dün geceden kızgındı bana. baktım onca hazırladığım şeye bakmıyor da her zamanki pis inadı yüzünden kuru ekmek yiyecek kenarda. ben de dedim eğer yemiyeceksen bunları çöpe dökkecem. benim bunu dememle eliyle yüzümü ittirmesi bir oldu. ben durur muyum ben de aynısını yaptım ona, gene tekrarladı ben tekme attımm bacağına bu sefer (ne yapayım susup payımı alıp oturamıyorum ki, hak ettiğime inanmıyorum çünkü) benim tekmeme de beni boşluğa iterek cevap verdi. tabi ben dengemi yitirip kapıya çarptım, elim incindi. sonra sarıldı bana bir şey oldu mu diye.......

bugün bayram gitmediğimizbiirsürü insan var. ve ben evde yalnız o gitti geziyor milleti. hiç utanmıyor mu bensiz. elimi incitti boğazımda yüzümü ittiği için denk gelmiş tınak izi var. ve özür bile dilemedi benden diyor ki ben çıkıyorum gelcen mi. ya nereye gelecem senle. önce özür dile. yaaaa nfret ediyorum bu durumdan............

yaşıyorsam ailem için yaşıyorum annem babam kardeşim için. onlar için. onların bana ihtiyacı olduğunu düşündüğiüm için. bir gün ölürsem hastalıktan veyaa canıma kıymaktan sebebi eşim olacaktır. bunu günlüklerime yazıyorum. şimdi buraya da yazdım. okuyan da şahit olsun. intihar niye mi? çünkü birsürü insana hesap vermekten kurtulacam kısa yoldan arkamda müsebbibim eşimdir yazarak gidecem. o çeksin arkamdan. ama intiharın verdiği azapppppppppppp......ebedi cehennem.....

boşanmaksa.... niye... nasıl.... boşanırsam kimin yüzüne dayanabilirim, sorgulayan soran merak eden bakışlara nasıl tahammül ederrim. bu şehri komple terk ederim daha iyi.. ailemi bir daha görmeye gelmem gelmem. beni gören çevredekiler bana acılarımı hatırlatır, bana sorular sorarlar................

şu an ezan ojunuyor ve ben ağlıyorum yine................

yapayalnızım ve.........................
ve derd,ime derman yoooooook

bazen diyorum uyku bastırsa şöyle tatlısından. uyusam ve bir daha uyanmazsam.

kahkahayim .!.:

şu an.... sadece çaresizlikten yazıyorum... bayram günü... yapayalnızımm...
başka arkadaşlşarın eşleriyle sorunlarını okudum. herkes neden hakkını aramadınneden ailenden yardım istemedin bilmem ne..... herkes kendince çare bulmaya çalışmış birilerine ama aslında yardım denen şey zarar da verebilir... ben biraz farklı bakıyorum.. yaşadıaklarıma bakarsanız anlarsınız.

iki senedir evliyim. ikimiz de sözde okumuş kültürlü insanlarız (!)
eşim çok sinirli biri. hemen öfkelenen hemen patlayan... hemen alınan. alındı mı benden uzaklaşan... ona yaklaşamam. ya kırıcı laflarına maruz kalırım ya da sert hareketlerine.... ama bir yandan da kendisiyle ilgilenmezsem bunu kavga meselesi yapıp olayı daha da alevlendiren.
2 senede neler yaşamadım ki. bir 10 gün yoktur ki dalgalar kabarmadan durgun şekilde geçirmiş olalım. hep mi bir şeyler olur hep mi sürtüşmeler olur ondan bundan yaaa.... Alışamadım huylarına herhalde. atıyorum film seyrediyoruz konuşmaya başladı , ben bi saniye şurayı duyayım dediğimde öfkelenip dırdırlanıp kalkıp gidiyor güzel bir aksamı rezil edebiliyor.
veya evdeyiz kardeşim bize mesela, o an bir şeye aniden öyle bi tepki veriyor ki mesela tvde gördüğü bir sahneye, bağırıyor söyleniyor, kardeşimle ben aval aval bakıyoruz ona, sonra ben müdahale edince " sakin ol ya" falan diyince bana birsürü laf çarpıp ortamı terk ediyor. araba sürüyorum olur olmadık bağırıyor bana.

hiç bekllemediğim zamanlarda beklemediğimi tepkiler veriyor. öfkesi beni çok üzüyor. kırılıyorum. ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. evde bir şeyin yeri istediği gibi olmasın bu niye böyle bu niye söyle, bu niye burda vs vs vs svs vsv. o kdara çok konuşuyor ki.... gururum inciniyor.... ben bir bayanım bu evin hanımıysam bi bildiğim var bırak bildiğim gibi yapayım. veya akşama kadar çalılşıyorum yorgunum o bardağı da oraya bırakıvermişim alırım ya arkamdan kovalayan mı var ne dir yani.... ufacık şeylerden bana dırdırlanmaları huzurumu bozmaları... beni sanki bilerek hırpalıyor..... sözleriyle yaralıyor...üzmeye çalışıyor. yeni bir şey alıp giydiğimde ilk yorumu mutkala kötüdür. geçende deri ceket aldım baktı baktı yan yan. ne biçim şey o dedi, daha güzelini bulamadın mı felan. ben aynı çocuk gibi neşeliyim ona güzel aldığım bişiyi gösterecem hevesimi kursağımda bırakıyor. mutsuz ediyor yaaaaaa!

zaten ben açık bi insandım. o istedi diye onu sevdiğim için kapandım daha evlenmeden hem de. evlenmeden bana pantolon giyebileceğimi söyleyen insan, yasakladı yaa. eve pantolon sokmama izin vermiyor. üzerine uzun tunik çekmeme izin vermior. ben de onun bana olan kötü davranışları yüzünden Allah affetsin kapanmamdan da eteklerden ne defret ediyorum, özledim eski hayatımı mutluydum ben eskiden yaaaa bekarken mjutluydum ben bu evllilik ne zor bir şey.


böyle ufak tefek şeyleri geçtim büyük sorunlarımız da var. bundan 7-8 ay önce şiddetli kavga ettik. . babam aldı götürdü beni. 3-4 gün babamlarla kaldım. o üzür diledi çok pişman olduğunu belirtti bir daha olursa babam zaten ayıracam sizi dedi. babam kesinlikle tekrar ederse bu işi boşanmaya götüreceğim dedi.

bu denli bir daHA TEkrarlamadı. ama sözel incitmeler yok mu. ah onlar beni mahvediyor. 24 yaşımdayım ve bitiriyor beni yaaaaaaaaaaaa gencecik hayatımı yiyor. çekemiyorum onu artık. ama ben onu çok da seviyorum aynı zamanda. biliyorum o da beni seviyor. bu yüzden ondan ne tam vazgecebiliyorum ne tam bağlanabiliyorum.
ruhsal durumumuz iyiken öyle iyi oluyoruz ki millet bize imrenerek bakıyor. kötüyken de çok kötüyüz. şimdi ufak tefek ittirme kaktırma oluyor. ama bir oldu mu günlerce soğuk oluyoruz birbirimize, gerekince konuşuyoruz o da konuşma dedinrse resmen kırmak için ezmek için konuşuyoruz. evde başka odalarda takılıyoruz. evli gibi hissedemiyorum kendimi. onu seviyorum ama niye böyleyiz )): ben böyle bir hayat için mi evlemdim. bunu mu hak ettim. ben bunlarımı hak ettim. ağlamaktan gözlerim şişiyor soranlara çok uyudum diyorum.

sorunlarımı tanıdıklara anlatmak istemiyorum çünkü sonraları her karşılaşmamızda bana soruyorlaer hatırlatıyorlar o anlattıklarımı. o anda ben unutmuş olsam bile haTIRLIYORUM tekrar yaşamıs gibi oluyorum. ben unutuyorum ama anlattığım kişiler unutmuyor maalesef.
annemi üzmek istemiyorum kadın gün yüzü görmedi zaten benden de üzülsün istemiyorum. babam çok sinirli biridir. anlatsam daha bu sabah yoktan yere beni kapıya itip çarptığını hemen alacak beni ortalık karışacak işi bizi ayırmaya götürecek. ggöze alamıyorum. işlerin kulaktan kulağa yayılmasını herkesinbizi konuşmasını her bakanın bizim yaşadığımızı bilmesini istemiyorum. eşimin ailesinin sevmeyeni çok. bir lafı anlatırsan herkese yayılır ve eşin ailesi ne kadar da olsa kendi oğullarını tutar. erkek evlat hastası tipler hepsi. daha önce anlattım da anlattığımı duymayan kalmamış. aile içi özel meselelerimi anlatacağım kimsem yok kısaca. arkadaş dost var. ama anlattın eee? çok çok diyeceği dayanamayacak haldeysen gel kal bende. bu da bir gün ik i gün olur.

ayrıca ben eşimi seviyorum. ondan ayrılmak istemiyorum ki. ama bunları yaşamak da istemiyorum. o da çok pişman oluyor o da allak bullak oluyor hayattan soğuyor kendni deli gibi sigaraya veriyor. ama çözüm???? iki zıtız. kedi köpek gibi. bazen çoooooooooooook iyiyiz çok çok çok..... onun tadını anlatamam, iki insan birbirini bu kadar sevebilir.... bazen de yiyoruz birbirimizi.....

psikolog desen. gittim hatta gittik. bana ilaca ihtiyacımın olmadığını söyledi o kadar yazın dediğim halde. eşim zaten 2 dk. durdu çıktı. kısaca hiçbir işe yaramadı. ben kendime zarar verecek davranışları bıraktım. annemi düşünüyorum bilse ne kadar üzülür. sırf onun için yani annem için kendimi psikolojimi iyi tutmaya çalışıyorum. rol yapıyorum aileme genelde.

bu sabah kahvaltı hazırladım ona, dün geceden kızgındı bana. baktım onca hazırladığım şeye bakmıyor da her zamanki pis inadı yüzünden kuru ekmek yiyecek kenarda. ben de dedim eğer yemiyeceksen bunları çöpe dökkecem. benim bunu dememle suratıma dalması bir oldu. yaaaaaaaaaaaaaaaa ufffffffffffffffffffff bunları yazmakla iyi mi ettim bilmiyorum ama bıktım yaaa yaşamaktan.

bugün bayram gitmediğimizbiirsürü insan var. ve ben evde yalnız o gitti geziyor milleti. hiç utanmıyor mu bensiz. elimi incitti boğazomda tınak izi var. ve özür bile dilemedi benden diyor ki ben çıkıyorum gelcen mi. ya nereye gelecem senle. önce özür dile. yaaaa nfret ediyorum hayattan tamam mı.............

yaşıyorsam ailem için yaşıyorum annem babam kardeşim için. onlar için. onların bana ihtiyacı olduğunu düşündüğiüm için. bir gün ölürsem hastalıktan veyaa canıma kıymaktan sebebi eşim olacaktır. bunu günlüklerime yazıyorum. şimdi buraya da yazdım. okuyan da şahit olsun. intihar niye mi? çünkü birsürü insana hesap vermekten kurtulacam kısa yoldan arkamda müsebbibim eşimdir yazarak gidecem. o çeksin arkamdan. ama intiharın verdiği azapppppppppppp......ebedi cehennem.....

boşanmaksa.... niye... nasıl.... boşanırsam kimin yüzüne bakabilirim. bu şehri komple terk. ailemi bir daha görmeye gelmem gelemem. beni gören çevredekiler bana acılarımı hatırlatır, bana sorular sorarlar................

şu an ezan ojunuyor ve ben ağlıyorum yine................

yapayalnızım ve.........................
ve derd,ime derman yoooooook

bazen diyorum uyku bastırsa şöyle tatlısından. uyusam ve bir daha uyanmazsam.

Genişletmek için tıkla...

Boşanmak zor bir iş anlıyorum,biliyorum.
Ama bu dayakları yemek daha mı onu kolay anlamıyorum.
Şimdi buraya yazdınız,içinizi döktünüz eeee?
Ölümüne dayak yediğiniz adamı seviyorsunuz nasıl boşanacaksınız di mi?
Size ne diyelim isterdiniz,amaaaan erkektir döver de sever!!!!!

öncelikle sana şunu söylemek istiyorum, boşanırsam insanların yüzüne nasıl bakarım demişsin, boşanmak seni insan içine çıkamaz hale getirecek bir ayıp değil. yalnız sanma ki sana boşan diyorum, sen ne biliyorsan öyle yaparsın ama boşanmanın utanacak bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum. sana önerim bizimle paylaştıklarını bir de bir psikiyatriste anlat, ama bu sefer başka bir doktor olsun. uzman yardımı sana iyi gelecektir.

benimde kocam cok sinirlidir..ama sizin esiniz cok abarti..dayak zaten basli basina bir sorun..size deger vermiyor esiniz..cok üzüldüm gercekten.aileniza anlatin konusun rahatlayin..onlar size destek olsunlar..esiniz beraber yasanilmasi cok güc görünüyor..Allah yardimciniz olsun..

Aynı benim esiim .ben mı yazmisim diyerek okudum.inanki evli oldugun süre icinde yıllar böyle geçecek.malesef şiddet artacak konularıma bakarsan görürsün .yipranacaksin ama bu adamlar hiç değişmeyecek.kalp kirmaktan ufacık seyler için evi yangın yerine çevirmemden hiç vazgeçmeyecekler..sen bana göre şanslısında arkanda ailen var.ben de o da yok ben de senin gibiyim millete sakız olmak istemem.bir mucize istiyoruz .eslerimiz değişsin diye...ama ben artık yoruldum tıkandım bıktım.gidecek yerim olsa 1 dk durmam.İnan ki psikolojim bozuldu.

kahkahayim .!.:

bu sabah kahvaltı hazırladım ona, dün geceden kızgındı bana. baktım onca hazırladığım şeye bakmıyor da her zamanki pis inadı yüzünden kuru ekmek yiyecek kenarda. ben de dedim eğer yemiyeceksen bunları çöpe dökkecem. benim bunu dememle suratıma dalması bir oldu. yaaaaaaaaaaaaaaaa ufffffffffffffffffffff bunları yazmakla iyi mi ettim bilmiyorum ama bıktım yaaa yaşamaktan.

bugün bayram gitmediğimizbiirsürü insan var. ve ben evde yalnız o gitti geziyor milleti. hiç utanmıyor mu bensiz. elimi incitti boğazomda tınak izi var. ve özür bile dilemedi benden diyor ki ben çıkıyorum gelcen mi. ya nereye gelecem senle. önce özür dile. yaaaa nfret ediyorum hayattan tamam mı.............

yaşıyorsam ailem için yaşıyorum annem babam kardeşim için. onlar için. onların bana ihtiyacı olduğunu düşündüğiüm için. bir gün ölürsem hastalıktan veyaa canıma kıymaktan sebebi eşim olacaktır. bunu günlüklerime yazıyorum. şimdi buraya da yazdım. okuyan da şahit olsun. intihar niye mi? çünkü birsürü insana hesap vermekten kurtulacam kısa yoldan arkamda müsebbibim eşimdir yazarak gidecem. o çeksin arkamdan. ama intiharın verdiği azapppppppppppp......ebedi cehennem.....

boşanmaksa.... niye... nasıl.... boşanırsam kimin yüzüne bakabilirim. bu şehri komple terk. ailemi bir daha görmeye gelmem gelemem. beni gören çevredekiler bana acılarımı hatırlatır, bana sorular sorarlar................

şu an ezan ojunuyor ve ben ağlıyorum yine................

yapayalnızım ve.........................
ve derd,ime derman yoooooook

bazen diyorum uyku bastırsa şöyle tatlısından. uyusam ve bir daha uyanmazsam.

Genişletmek için tıkla...

Özür dilerim tekrarlayarak seni üzmek istemem ama şu yukarıda yazdıklarına bir daha bak istersen.Ve kocanın düzelip normalleşeceğine dair bir umut var mı yok mu düşün.
Anladığım kadarıyla sen de artık sakin davranamıyorsun, eşin sana sert çıkınca sinirleniyorsun ya da onun çıkışları sana fırsat bile bırakmıyor, aranızda iletişim problemi var.
Bence insanlık sende kalsın, son bir kez al karşına konuş.Yok konuşamam baştan tavır yapar sonu kötü biter diyorsan günlüklerini okut, ya da ne biliim mektup mail mesaj falan kullan.Durumu, senin ruh halini iyice bir anlasın.Şu anda belli ki sınırlarını zorluyor, kapris yapıyor ve senin katlanacağına inanıyor.O da farkında aileni işin içine katmak istemediğinin.Belki aklı başına gelir.
Sen zaten ailem için yaşıyorum demişsin, eşinin hayatındaki yeri ne ki?Sana zarar sıkıntı vermekten öteye geçemiyor belli ki.
Bence daha fazla kendine eziyet etme, çok zorlama.Olmuyorsa olmuyordur.Hiç boşanmadım ama sanırım boşanınca çekeceklerin şimdikinden daha kötü olamaz, en azından kimse suratına dalmaz.

Psikologa psikyatriste danışabilirsin

Ama psikolojiyi yarıdan ter eden biri olarak, normal insanlarda çok daha iyi anlarım psikolojiyi, arkadaşların yorumlarını okudum, hepsi kendince haklı,

sen zor durumdasın canım benim

Onu seviyorum diyorsun, ama bu sonsuzakadar devam etmeyecek

Onn seni sevdigini söylüyorsun, sonrada böyle üzdügünü, bunların sebebini birer birer yazıyorum dikkatlice dinle

Psikolojik sorunları had safhada olan bir insan bu, ya ailesinden (baba anne) şiddet görmüş ya da arkadaş çevresinde her zaman önemsenilmemiş bi insan

kanına dokunmasın ama karakteri oturmamış bi insan bu

degişirmi? asla...

mutluluk bekleme, sana bir an önce babandan yardım almanı öneriyorum....

böyle bir şey benimde başımdan geçti ama ben ozamanlar evli degildim sadece sevgiliydik. kendi kararımı verdim ve ayrıldım

sevgi ayrılık bi süre sonra bitiyor unutuyorsun gidiyor, şuan çok güzel bir birlikteligim var, mutluyum seninde mutlu olmanı istiyorum.

hayatta kendin için yaşa tabi kimseyi düşünme demiyorum , ama ilk öncelik senindir, kardeşlerin baban annen herkes ayrı, sevsen bile onları bir gün onlar olmadıgı zaman hayatında bu kafasıbozuk adamla baş başa kalacaksın

tanrı seni seviyorki , çocugun yok

sakın ola çocuk yapma,

sadece babanla irtibata geç ve sana yardım etmesini söyle,

bi süre çok sürünecek arkanca ama affetme, bu psikoloji asla düzelmez, ve en fazla 15 yıl sonra onun yeri bakırköy inan bana,

yazdıklarımı yapmak yada yapmamak sana kalmış tabi herkes kendi kararını verir,

ama inan bana zamanla o psikolojik sorunlar, o psikyatrik sorunlar sendede olacak ve özelliklede böyle bir insandan çocuk dogurmayı düşünemezssin, çünkü ilerde yavruna da aynı muameleyi yapacak

sevgisi sevgisizligi anlaşılmayan, kendini bile anlamayan, varsa yoksa vicdansızca karşısındakini hırpalayan bir koca çocugunun da kendisi gibi psikopat olmasına neden olacak

adam kesinlikle ama kesinlikle hiç birşeye tahammülü olmayan MANİK DEPRESİF PSİKOZ,

canım benim yol yakınken uzaklaş, sevsen bile, zamanla sevgide kalmayacak sadece degersizligini hissedecen, hatta aldatılacaksın,

bu insanlar çok kolaylıkla aldatırlar inan bana, bu yazıyı her zaman hatırlayacaksın, dogru adımlar at,

ne zaman istersen soru sorabilirsin.

hepinizi seviyorum

sevgiler

Laale .!.:

Boşanmak zor bir iş anlıyorum,biliyorum.
Ama bu dayakları yemek daha mı onu kolay anlamıyorum.
Şimdi buraya yazdınız,içinizi döktünüz eeee?
Ölümüne dayak yediğiniz adamı seviyorsunuz nasıl boşanacaksınız di mi?
Size ne diyelim isterdiniz,amaaaan erkektir döver de sever!!!!!

Genişletmek için tıkla...

bana , oyle demenizi istemezdim. "seni anlıyorum"u duyabilmek ve belki de sadece -okuyan olmasa dahi- iç dökümü için bunu yazdım. siz beni okumuşsunuz, buna rağmen beni eğer anlayamıyorsanız zaten mantıklı yorum da yapamazsınız ve çözüm de sunamazsınız. suna suna o son cümleyi sunarsınız, onu da ZATEN çözüm niyetine değil sırf eleştirmek ve kendinizce benim gibi yaşanmışlıkları olanları aşağılamak için yazarsınız...yine de teşekkür ederim.

yaşadıklarına çok üzüldüm canım.. hiçbir kadın böyle muameleyi hak etmez.. ben önce eşinle açıkça konuşmanı öneririm. bazen çok mutlu olduğunu bazense yaşamaktan bıktığını söyle ona. seni ne kadar incittiğini neler hissettiğini bağırmadan tane tane anlat.. ve ona belli bir süre ver. umarım anlar seni ve tavırlarını düzeltir. ama eğer anlamıyorsa bu duruma tahammül etmemelisin. boşanmak utanılacak bişey değil. rabbim herkesin yuvasını korusun ama insanız başımıza herşey gelebilir. hayatın boyunca şiddet görmekten daha iyi olduğunu düşünüyorum..

kahkahayim .!.:

bu sabah kahvaltı hazırladım ona, dün geceden kızgındı bana. baktım onca hazırladığım şeye bakmıyor da her zamanki pis inadı yüzünden kuru ekmek yiyecek kenarda. ben de dedim eğer yemiyeceksen bunları çöpe dökkecem. benim bunu dememle suratıma dalması bir oldu. yaaaaaaaaaaaaaaaa ufffffffffffffffffffff bunları yazmakla iyi mi ettim bilmiyorum ama bıktım yaaa yaşamaktan.

.

Genişletmek için tıkla...

ohaa!
hadi tabağı çanağı fırlatsa neyse
direkt suratıma daldı diyorsun.
buna "hayvan gibi dayak yemek" denir kusura bakma ama bunu nasıl kabulleniyorsun canım benim.

elfride .!.:

öncelikle sana şunu söylemek istiyorum, boşanırsam insanların yüzüne nasıl bakarım demişsin, boşanmak seni insan içine çıkamaz hale getirecek bir ayıp değil. yalnız sanma ki sana boşan diyorum, sen ne biliyorsan öyle yaparsın ama boşanmanın utanacak bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum. sana önerim bizimle paylaştıklarını bir de bir psikiyatriste anlat, ama bu sefer başka bir doktor olsun. uzman yardımı sana iyi gelecektir.

Genişletmek için tıkla...

elfride,
haklısın. boşanmak utanılacak bir şey değildir. ama düşünsene bir, bunu duyan herkes "neden?" diye soracak... onlarca acıyan gözü sana bakarken göreceksin... belki içten içe sevinen sahte yandaşlar.... ve cevaplaman gereken onalrca soru hiç bitmeyecek.... sen her şeyi unuttuğunda birileri sana bunu ha tır la ya cak! ben zaten hesap vermekten gocunmasam onun ailesinde anlatmadık adam bırakmam.. en ufak şeyi yetiştirir "oğlunuz da bugün böyle böyle dedi bana" derim.

zaten şu aşamada sabır konumundayım. güzel ve iyi düşünmek istiyorum. sıkıntım olduğunda kendii evimden daha mutlu olduğum bir yer gene göremiyorum. en rahat ettiğim yer gene kendi evim, kendi salonumi kendi odam. yerleştiğim bu düzenimde huzurumu bozan tek şey eşimle sık sık kedi-köpek modumuz.

vatolina .!.:

çok zor canım yaa bunları okuyunca bende böyle olacağımgibi geldi bana 5 yıllık birlikteliğim var.. ve aşırı sinirlidir.. anlattıgın gıbı olur olmadık yere bagırır agzından cıkanı kulagı duymaz. en ufak bişeye ya mesela topuklu gıymemı ıstmıyor.. bı gun yanında giydim. vay sen nasıl topuklu giyersin ama nasıl bagırıyo siniri gözlerinden oknuyo bakakalıyorum bende bu kadar abartılırmı ya dıyorum sen beni şeyine takmıyosun dıyo bu seferde ufacık seylere saatlerce kızıp kırıyo beni.. üstelik evli bile degiliz...

galiba evliligim seninki gibi olacak.. ve hiç özur dılemek gonul almak nedır bılmez..

bende seviyorum onu oda beni.. dedıgın gıbı bazen oyle guzel anlaşırızki.. o halleri yok olur gözümde.. bu sebepten dolayı ayrılmayıda gozum yemıyor o bagırıyo küfrediyo bende sessiz sessiz siniri geçsin diye bekliyorum..

seni çok iyi anlıyorum ben hayattan soğutuyo bu durum.. ama bazende öyle mutlusunki o anlara katlanmaya değer gibi geliyo işte

Genişletmek için tıkla...

canım benim,
ilişkinin flört bölümü evliliğin gidişhatını az çok gösterir. dikkat et. özellikle küfür konusunda ben mesela çok hassasım, neyse ki eşim diline küfür bulaştırmıyo... bi d eo olsa deli olurum.
istersen özelden konuşuruz bu konuyu. burada yazacaklarımı sana verilen bir akıl olarak görüp belki bana kızabilirsin, öyle çok bilmiş gibi ahkam kesmeyi sevmem, hele de özel konularda... ama sana tek diyeceğim ne olur şunu düşün. senin hayatında o yokkenki haline bir bak. sonra da onlu haline bak ve karşılaştır. o kişi seni daha ileriye mi taşımış, daha aşağı mı çekmiş... bunu bi düşün... sinirlerini her tartışmada daha da yıpranmış hissediyosan birileri seni aşağı çekiyodur ): yok değilse.... ne mutlu...

kahkahayim .!.:

bana , oyle demenizi istemezdim. "seni anlıyorum"u duyabilmek ve belki de sadece -okuyan olmasa dahi- iç dökümü için bunu yazdım. siz beni okumuşsunuz, buna rağmen beni eğer anlayamıyorsanız zaten mantıklı yorum da yapamazsınız ve çözüm de sunamazsınız. suna suna o son cümleyi sunarsınız, onu da ZATEN çözüm niyetine değil sırf eleştirmek ve kendinizce benim gibi yaşanmışlıkları olanları aşağılamak için yazarsınız...yine de teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ben mi aşağılamışım sizi pardon?
Kocanızdan yediğiniz dayaklara rağmen siz ona sevgi beslerken benim tıkanıp kalmam sizi aşağıladığımı mı hissettirdi size?
Pes doğrusu!
Biz kadınlar akıllanmayız gerçekten!

glzrkndl .!.:

Özür dilerim tekrarlayarak seni üzmek istemem ama şu yukarıda yazdıklarına bir daha bak istersen.Ve kocanın düzelip normalleşeceğine dair bir umut var mı yok mu düşün.
Anladığım kadarıyla sen de artık sakin davranamıyorsun, eşin sana sert çıkınca sinirleniyorsun ya da onun çıkışları sana fırsat bile bırakmıyor, aranızda iletişim problemi var.
Bence insanlık sende kalsın, son bir kez al karşına konuş.Yok konuşamam baştan tavır yapar sonu kötü biter diyorsan günlüklerini okut, ya da ne biliim mektup mail mesaj falan kullan.Durumu, senin ruh halini iyice bir anlasın.Şu anda belli ki sınırlarını zorluyor, kapris yapıyor ve senin katlanacağına inanıyor.O da farkında aileni işin içine katmak istemediğinin.Belki aklı başına gelir.
Sen zaten ailem için yaşıyorum demişsin, eşinin hayatındaki yeri ne ki?Sana zarar sıkıntı vermekten öteye geçemiyor belli ki.
Bence daha fazla kendine eziyet etme, çok zorlama.Olmuyorsa olmuyordur.Hiç boşanmadım ama sanırım boşanınca çekeceklerin şimdikinden daha kötü olamaz, en azından kimse suratına dalmaz.

Genişletmek için tıkla...

çözüm yolların hoşuma gitti. ve tespitlerin de çok doğru (ailemi işin içine katmayı istemediğimin farkında olduğu için bir sorunda bunu aileme anlatmakla tehdit ediyor beni, biliyor çünkü ailemi üzünce beni yaralamış olacak),beni anlamışsın teşekkür ederim. evet bir mektup yazmak, durumumu ruh halimi iyice anlatıp ona göstermek çok önemli. çok sağol.

çünkü ben de duygularımı ifade edemeyen biriyim. her şeyimi öfkeyle ifade ediyorum artık. kırılsam utansam bile öfkeleniyorum kendi içimde. en iyisi yazmak.

ailem için yaşıyorum dedim evet. hani dedim ya bazen öyle yumuşak bir mutluluk sarıyor ki beni onsuz olamam diyorum (şefkat- aşk) ki ben onla yağla baal olduğum zaman o o haşin hallerinden sıyrılmış oluyor tabi ki, kim kendine öfke kusanı aynı anda sevebilri ki... nefrete nefret.... ama.....

keşke kendimi ona doğru ifade edebilsem. keşke........ anlatabilsem.....

Lütfen canım cocuk yapma.Allah ömür versin benim 1 tane var.esim çok istedi ama ben2.yi yapmadım .hayatta verdigim en doğru karar diyorum.cocuk olursa isler daha sarpa saracak .hersey zorlasacak :

yaşınız çok genç daha 24 yolun başııı eger size ızdırap verirp haytınızı yoran insanları silin gitsin boşanın veya boşanmayın gibi kelimeler kulanamıcam ters bana çünkü kimsenin özel hayatını tam bilemiyoruzz dışardan kolay söylemesi aama sizi karar vermiseinz herney uygulayın vee intihara asla yentenmeyin bu dünyaya bidaha dönüş yok ebedi hayataa böyle şekilde ölüm ızdıraptırr akıılı davranın aielnizi ü<meye hahaınız yokk eşiniz bir aglar iki aglşar aman yapamsaydı boşansaydı dicekkk...sakınn

tetemi .!.:

Psikologa psikyatriste danışabilirsin

Ama psikolojiyi yarıdan ter eden biri olarak, normal insanlarda çok daha iyi anlarım psikolojiyi, arkadaşların yorumlarını okudum, hepsi kendince haklı,

sen zor durumdasın canım benim

Onu seviyorum diyorsun, ama bu sonsuzakadar devam etmeyecek

Onn seni sevdigini söylüyorsun, sonrada böyle üzdügünü, bunların sebebini birer birer yazıyorum dikkatlice dinle

Psikolojik sorunları had safhada olan bir insan bu, ya ailesinden (baba anne) şiddet görmüş ya da arkadaş çevresinde her zaman önemsenilmemiş bi insan

kanına dokunmasın ama karakteri oturmamış bi insan bu

degişirmi? asla...

mutluluk bekleme, sana bir an önce babandan yardım almanı öneriyorum....

böyle bir şey benimde başımdan geçti ama ben ozamanlar evli degildim sadece sevgiliydik. kendi kararımı verdim ve ayrıldım

sevgi ayrılık bi süre sonra bitiyor unutuyorsun gidiyor, şuan çok güzel bir birlikteligim var, mutluyum seninde mutlu olmanı istiyorum.

hayatta kendin için yaşa tabi kimseyi düşünme demiyorum , ama ilk öncelik senindir, kardeşlerin baban annen herkes ayrı, sevsen bile onları bir gün onlar olmadıgı zaman hayatında bu kafasıbozuk adamla baş başa kalacaksın

tanrı seni seviyorki , çocugun yok

sakın ola çocuk yapma,

sadece babanla irtibata geç ve sana yardım etmesini söyle,

bi süre çok sürünecek arkanca ama affetme, bu psikoloji asla düzelmez, ve en fazla 15 yıl sonra onun yeri bakırköy inan bana,

yazdıklarımı yapmak yada yapmamak sana kalmış tabi herkes kendi kararını verir,

ama inan bana zamanla o psikolojik sorunlar, o psikyatrik sorunlar sendede olacak ve özelliklede böyle bir insandan çocuk dogurmayı düşünemezssin, çünkü ilerde yavruna da aynı muameleyi yapacak

sevgisi sevgisizligi anlaşılmayan, kendini bile anlamayan, varsa yoksa vicdansızca karşısındakini hırpalayan bir koca çocugunun da kendisi gibi psikopat olmasına neden olacak

adam kesinlikle ama kesinlikle hiç birşeye tahammülü olmayan MANİK DEPRESİF PSİKOZ,

canım benim yol yakınken uzaklaş, sevsen bile, zamanla sevgide kalmayacak sadece degersizligini hissedecen, hatta aldatılacaksın,

bu insanlar çok kolaylıkla aldatırlar inan bana, bu yazıyı her zaman hatırlayacaksın, dogru adımlar at,

ne zaman istersen soru sorabilirsin.

hepinizi seviyorum

sevgiler

Genişletmek için tıkla...

yorumlarına çok teşekkür ediyorum. bu gidişle yakında bakırköylük ben olacağım. bu işe öyle de böyle de bir çözüm bulmaktan başka çaaaarem yok biliyorum bunu.

kahkahayim .!.:

elfride,
haklısın. boşanmak utanılacak bir şey değildir. ama düşünsene bir, bunu duyan herkes "neden?" diye soracak... onlarca acıyan gözü sana bakarken göreceksin... belki içten içe sevinen sahte yandaşlar.... ve cevaplaman gereken onalrca soru hiç bitmeyecek.... sen her şeyi unuttuğunda birileri sana bunu ha tır la ya cak! ben zaten hesap vermekten gocunmasam onun ailesinde anlatmadık adam bırakmam.. en ufak şeyi yetiştirir "oğlunuz da bugün böyle böyle dedi bana" derim.

zaten şu aşamada sabır konumundayım. güzel ve iyi düşünmek istiyorum. sıkıntım olduğunda kendii evimden daha mutlu olduğum bir yer gene göremiyorum. en rahat ettiğim yer gene kendi evim, kendi salonumi kendi odam. yerleştiğim bu düzenimde huzurumu bozan tek şey eşimle sık sık kedi-köpek modumuz.

Genişletmek için tıkla...

Bırak kim ne derse desin,sen kendini düşün önce...Başkalareının düşüncelerine göre yaşarsan nereye kadar,herkes mutlu evlilik mi yaşıyor sanıyorsun??Bunları kendine yaşatma,boşanmak kötü bir şey değil aksine bir cesaret işidir,toplumda boşanmış insanlara kötü gözle bakmıyor artık,bakanlar da baksın kime ne,lütfen sadece kendini düşün..

gzdkpz .!.:

Bırak kim ne derse desin,sen kendini düşün önce...Başkalareının düşüncelerine göre yaşarsan nereye kadar,herkes mutlu evlilik mi yaşıyor sanıyorsun??Bunları kendine yaşatma,boşanmak kötü bir şey değil aksine bir cesaret işidir,toplumda boşanmış insanlara kötü gözle bakmıyor artık,bakanlar da baksın kime ne,lütfen sadece kendini düşün..

Genişletmek için tıkla...

çok dogru...........................