Haftalardır içim içimi yiyor en sonunda burayı buldum kendi durumuma benzer konuların yorumlarını okudum ve çok aklı başında yorumlar gelmişti umarım ben de sizden faydalanabilirim.. Şimdiden teşekkürler
Ben 23 yaşındayım ve çoğu genç kız gibi bi fake insta hesabım vardı (erkek profil). Bi gün yemekteyiz izlerken insta sayfasına girdim ve o yarışmacılardan biriyle alakalı rastgele bi yorum yazdım, o kadın da bana cevap verdi. İzlerken de farkında olmadan hep ona odaklanmıştım. Çok değişik bi duyguydu. 36 yaşında bi kadın.. görünüşü benim gibi olsa da. Her neyse ona mesaj attım konuşmaya başladık. Sohbetimiz o kadar sarmıştı ki.. Sabahlıyoduk, dertlesiyoduk, dedikodu yapıyoduk, esprilesmemiz bile aynıydı.. Ama ben tabiki fake hesaptan konuştuğum icin bi erkek rolüne bürünmüştüm.. Yani onu resmen işletiyordum. Ve zaman geçiyodu.. Zamanla daha da çok bağlandık 7 24 yazışıyorduk.. Artık birbirimizden hoşlanmaya başlamıştık. -tabi o beni o fake fotodaki erkek sanıyor- İçim hiç rahat değildi ama o kadar güzeldi ki her şey.. Rüya gibiydi. Ben hayatımda hiç böyle kalbimi hissetmemiştim.. Artık tam anlamıyla ona aşık olmuştum. Ha bu arada evet hic sesimi duymamıştı, anlık foto felan istedignde de ya erteliyodum yada önceden ayarlayıp atıyordum
Yaptığım şeyin iğrenç ötesi aşağılık bi durum olduğunun farkındayım ama çok geçti. Her neyse devam ediyorum. Resmen bi erkek rolüne bürünmüstüm işte, ona destek oluyordum, paran varmı vs sorardım hep geri çevirse de, canımdan çok düsünüyodum onu, birbirimize acayip iyi geliyorduk. Bana çok güvenmişti. 1,5 yıllık bi evlilik geçirmiş ama bizim hissettiğimizin zerresini hissetmemis öyle diyodu. Benden akıl alırdı bana danışmadan hicbişey yapmazdı mükemmel bi kadındı. Bana deli ötesi güvenmişti. Devamlı foto video atıyordu, dünyanın en temiz en düzgün insanıydı. Ama ben ona özel fotolar videolar bile attırdım
şansıma göğüs estetigi olucaktı ve oldu, hastane odasını çiçekle doldurdum, annesine bile benden bahsetmişti, narkozluyken bile benden bahsetmişti arkadası video atmıstı bana. o kadar profesyonelce işlettim ki kimse şüphelenmedi. biliyorum çok şerefsizce ama asla kötü niyetle yapmadım ben ondan bahsederken bile gözlerim doluyor, allah’a yalvardıgım zamanlar oldu sabah uyandığımda o fotodaki erkek ben oluyım ve karşısına çıkayım. çok ütopik olsa da.. sabahlara kadar konusuyoduk onu mutlu etmek müthişti artık birbirimizin her şeyiydik sanki. Tam 6 ay geçti.. yurtdısındayım yazın gelicem diye yalan söyledim hep
bi şekilde ayrılıcaktm mecbur. ama yapamadım. o acıyı çekmesini istemedim. hayali birinin ayrılık acısını.. ve itiraf ettim. bu fake bi profil ve ben 23 yaşında bi kızım. evet sonunda söyledim. ben ilk defa bi kadına böyle bi duygu hissettim dedim. her seyi en düzgün şekliyle açıkladım af diledim, kabul etmeyecegini bilsem de. ondan vazgeçmeyi göze alıp itiraf ettim. Tabiki ağzıma s*çtı. Bi insana boş yere umut vermek dünyanın en büyük kötülüğüydü cunku. Kendimden nefret ettim. Üstüne üstlük benim bi erkek arkadasım vardı. resmen iki karaktere bürünmüştüm, o kadar yorulmuştum ki. resmen erkek arkadasımı aldatıyodum ama sanki farklı bi boyutta.. çok uzun yazdığımın farkındayım ama bu minicik bi kısmı. o kadından vazgeçmeyi hep düsündüm, ailevi sorunları oldu destek oldum iş yerini değiştirdi destek oldum. corona oldu her gün evine yemek gönderdim o istemeden. iş yerinde kötü bi gün geçirse akşam en sevdiği tatlıyı gönderdim. ilgi manyagı yaptım yani ve onu mutlu etmek dünyanın en güzel hissiydi. bu esnada kendi erkek arkadaşımdan zamanla koptum.. çünkü onun elini tutarken bile diğerini düsünüyodum istemsizce. sanki ben o fake fotodaki kisiyim, ben yani kız da oydu sanki.. umarım anlatabilmisimdir. böyle böyle kendime itiraf ettim. hayatımda ilk kez bi kadına aşıktım. başta kabullenemesem de itiraf ettm, her duşta ağlayarak.. sonra ona her seyi anlattım işte tabiki kadın yıkıldı. çok pişmanım. ama şunu da söylemeliyim ki: ona şu soruyu sormustm, bu fotoğraftaki adamı tipimi unut, beni sadece konuştuklarımızla düsünsen yine de ben oldugım icin sever misin ? dedim. ve o da: sen delirdnmi o tipinin hiçbir önemi yok sen sadece hislerinle yazdıklarınla benim hayatımda en değerli insan oldun dedi. sanki seninle bambaşka bi boyuttayız, çok özel bi bağla bağlıyız.. öyle işte sonuç olarak berbat bir haldeyim 2 ağustos’ta itiraf ettm. ilk birkaç gün ara ara konustuk anlayışlı gibiydi. sonra zamanla düsündükçe benden nefret edip her yerden engelledi.. normal olarak. ve ben simdi onu bir saniye bile aklımdan çıkaramıyorum.. onunla bir kere yüz yüze oturup konuşmak özür dilemek ve isterse arkadaş kalmak istiyorum. evet kalabilirim yani kalmalıyım. ev iş her adresini biliyorum ama o istemeden karşısına cıksam bu resmen taciz olur.. onu nasıl ikna edebilirim sadece bi bankta oturup her seyi anlatmak istiyorum.. çok yüzsüzce gelebilir ama inanın acıların en büyüğünü çekiyorum sanki.. beni anlaması icin napmalıyım, beni hastalıklı biri olarak görüyor resmen
zamana bıraktım şimdilik ona zorla ulaşıp yazmıyorum kafasını toplasın, belki bir ay sonra yanına gidip konuşmak istiyorum. sonucta o hisleri o da ben de hissettik, bana hep sey diyodu sen benim hem dostum hem sevgilim hem ailemsin vs. sizce onu dünya gözüyle görmek istemem çok mu ileri gitmek oluyor.. ben kimseyi hayatımda böyle sevmemiştim.. o da aynı şekildeydi, tabi o fake fotodaki adamı. ama simdi belki de artık kimseye güvenememesinin sebebi oldum.. ve sanırım biseksüel oldugumu da keşfetmiş oldum. ama umrumda değil, bu bambaska bi his. onun nesi olursam olayım sadece hayatında olmak istiyorum işte. zaten farklı şehirlerdeyiz, düsman olmasak yeterdi.. bunu istemekte ne kadar haksız olsam da. umarım bir gün onunla yüz yüze konuşabilirim.. hayattan tek isteğim bu.
