Benliğini kaybetmiş ben

Çok güzel açıklamışsınız çok teşekkür ederim terapiye gitmeliyiz evet bunu bende istiyorum ama eşime göre borçtan başka sorun yok ki sorun çıkaran mutlu olmasını bilmeyen benim. Aslında ne kadar bağımlı bir yapım var bilmiyorum ona her kavgamızda ayrılmaktan bahsediyorum tabi büyük kavgalarda. Kendisine muhtaç olmadığımı kendi başımın çaresine bakabilecek güçte olduğumu söylüyorum. Beni kaybedeceğini söylüyorum beni kaybetmekten çok korktuğunu söylüyor. Önceden samimi geliyordu ama artık hiçbir şeyi samimi gelmiyor.
Bayagı bagımlı yapınız var, bundan söz ediyosunuz ama icraat yok, o sizi kaybetmekten değil, sizin ona gösterdiğiniz köleliği kaybetmekten korkuyor. En iyi bildiğim adam tipi bu. Eğer devam ederseniz pisman olcagınıza o kadar eminim ki. Gencecik yasta benliğinizi kaybettiren enerji vampiriyle bi ömür nasıl gececek? Sizin posanız cıktıgında bi kenara atıp hayatına devam eder.
 
Öncelikle kendinize gelin!
Siz mesleğini eline almış kendi ayakları üzerinde duran güçlü bir kadınsınız 😊 kendinizi sakın ezik görmeyin. Elinizdekilerin kıymetini bilin. Bakın burada her gün bir sürü konu açılıyor. Boşanmayı düşünen bir sürü kadın var ve ne yazıkki çoğunun elinde bir mesleği yok ve buna rağmen boşanma kararı alabilecek kadar güçlü davranıyorlar.
Size boşanın demiyorum yanlış anlamayın. Size kimseye eyvallahınız olmadığını ve eşinize muhtaç olmadığınızı farkettirmeye çalışıyorum sadece.
Şimdi beni iyi dinleyin..
Ben sizin yerinizde olsam. Gerçekten kendimi sizin yerinize koyuyorum suan. Bir gün güzelce şık bir şekilde giyinip (tamamen kendinize daha da özgüven katmak için başka bir manası yok ) eşim işten geldikten sonra da belki yemek yerken bilemiyorum artık onunla konuşurdum. Ama aglamaklı bir şekilde değil ! Son derece güçlü..
Ona tek tek rahatsız olduğum şeyleri söylerdim. Ve bu şekilde mutlu olmadığımı, insanların da mutlu olmak için evlendigini, bu kadar eğitimi de ileride kimseye muhtaç olmamak için okuduğumu fakat aldığım en ufak bir şeyin hesabını yapmasından rahatsız olduğumu, sonuçta çalışan bir kadın olduğumu ve bu şekilde çocuğa harçlık lütfedermiş gibi davranmasının hoşuma gitmediğini anlatırdım. Güzel bir dille.. Çözmek isteğimi söylerdim. Eğer o da istekliyse bu problemleri çözmeye çift terapisi falan alabilirsiniz.
Yok efendim hala hiç umrunda değil ve sizi mi suçluyor sallayın gitsin. Boşanın yahu.. O adama mecbur değilsiniz. O adamın sığıntısı da değilsiniz. Sizi bu kadar baskılamaya çalışması hiç hoş değil. Çocuğunuza da mis gibi bakarsınız... En azından mutlu olursunuz.
Ah çok güzel söylüyorsunuz güçlü bir şekilde konuşmayı kendimi ağlamadan tutmak o kadar zor ki ben her hemen belli eden biriyim ama bu dediklerinizi yapmam gerekiyor farkındayım
 
Evli oldugunu unutan, ikide bi arkadaş ortamlarına giden, kendini bekar sanan bir eş ama ne hikmetse ev almayı akıl edebilmiş. hemde sizin maaşınızın gittigi borçlalarlarla evin tapusu kimin üzerine? eşiniz bıktım ben diyip gemileri yakabilir mi ?
Evi de benim zorumla aldı çünkü aldığımız bütün maaş puf olup uçuyordu o zamanda düğünden kalan borçlarımız vardı ama çok fazla değildi onlara ödeme yapardık. Bende inat ettim ev aldık işte tapusunu henüz almadık ama benim üstüme yapılmasını isteyeceğim
 
Bayagı bagımlı yapınız var, bundan söz ediyosunuz ama icraat yok, o sizi kaybetmekten değil, sizin ona gösterdiğiniz köleliği kaybetmekten korkuyor. En iyi bildiğim adam tipi bu. Eğer devam ederseniz pisman olcagınıza o kadar eminim ki. Gencecik yasta benliğinizi kaybettiren enerji vampiriyle bi ömür nasıl gececek? Sizin posanız cıktıgında bi kenara atıp hayatına devam eder.
Kafamda bir şeyleri tartıp düşünemiyorum artık nasıl yapacağım nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum. Üstelik evi aldım ama henüz taşınmadım. Bu yılın sonunda taşınabileceğim ancak. Evin tapusunuda henüz almadığımız için bir adım atamıyorum.
 
O zaman esiniz o borcu kapatsin ,sizin maasiniz dursun oradan harcayin ,birazda sen ode maas bende kalsin diyin adam evliligi idrak edememis
Etseydi zaten bu duruma gelmezdim en büyük sorunumuzdan biri bu evliliği anlayamadı işin kötü tarafı artık bende anlayamıyorum. Başkalarına baktığımda benim yaşadığım ne diye sorguluyorum.
 
üzüldüm erkekler gerçekten azıcık kadınlar kadar kıymet bilse ne güzel yaşanıp gidilicekte hep sorun odaklılar konuya ne desem bilemedim sevgiyi hissedemedikten ruhu doyurmadıktan sonra neye yarar kalanlar
 
Kendisi babası ile görüşmüyor annesi yıllar önce ayrılmış çocukluğundan da fazlasıyla şiddet görmüş biri eşim. Babalık sevgisini hissetmemiş. Kendi çocuğuna bu kadar uzak olmasıda aklıma sadece bunu getiriyor.
O zaman çocuk esirgemede yaşayan binlerce çocuğun böyle olması gerekirdi. Bununla alakası yok. En kısa zamanda psikiyatristten randevu alın. Adamı çözmek sadece ona karşı kendinizi korumak için olmalı, şu anki durumuna ne sebep oldu, travmaları değil şu anki davranışlarına karşı kendinizi nasıl savunabilirsiniz bunu öğrenmeniz gerek. yenidendogus123 yenidendogus123 yorumu gayet yerinde bir tespit. Vakit kaybetmeyin, adamın manipülasyonlarına kanmayın, acımayın, o sizin çocuğunuz değil, çocuğunuza iyi bir ortam vermelisiniz.
 
Kendisi babası ile görüşmüyor annesi yıllar önce ayrılmış çocukluğundan da fazlasıyla şiddet görmüş biri eşim. Babalık sevgisini hissetmemiş. Kendi çocuğuna bu kadar uzak olmasıda aklıma sadece bunu getiriyor.
Su hayatta sevmeyen insanın sevmedıgını kabullenmek yerine anası babası sevgi gostermemıs anası babası yokmus, sevgı gormemıs bahanesiyle savunanları sevmiyorum.

Anasız babasız büyüyen, yurtlarda buyuyen uvey ana baba elınde psikolojisi mahvolan nice cocuk buyudu, ınsan oldu. Aile kurdu sevgi dolu devam etti ediyor hayatına.

Kocan seni sevmiyor, annesi babası onu cok sevse de aynı davranacaktı sana cunku sneı sevmiyor.

Bırakın bu sevgi gormemıs ondan boyle cumlelerını.
 
Su hayatta sevmeyen insanın sevmedıgını kabullenmek yerine anası babası sevgi gostermemıs anası babası yokmus, sevgı gormemıs bahanesiyle savunanları sevmiyorum.

Anasız babasız büyüyen, yurtlarda buyuyen uvey ana baba elınde psikolojisi mahvolan nice cocuk buyudu, ınsan oldu. Aile kurdu sevgi dolu devam etti ediyor hayatına.

Kocan seni sevmiyor, annesi babası onu cok sevse de aynı davranacaktı sana cunku sneı sevmiyor.

Bırakın bu sevgi gormemıs ondan boyle cumlelerını.

Haklısınız ama bir kadının sevilmediğini kabullenmeside kolay değil.
 
Su hayatta sevmeyen insanın sevmedıgını kabullenmek yerine anası babası sevgi gostermemıs anası babası yokmus, sevgı gormemıs bahanesiyle savunanları sevmiyorum.

Anasız babasız büyüyen, yurtlarda buyuyen uvey ana baba elınde psikolojisi mahvolan nice cocuk buyudu, ınsan oldu. Aile kurdu sevgi dolu devam etti ediyor hayatına.

Kocan seni sevmiyor, annesi babası onu cok sevse de aynı davranacaktı sana cunku sneı sevmiyor.

Bırakın bu sevgi gormemıs ondan boyle cumlelerını.
bahaneler üretmek işin kolay tarafı tabi ki kendini bir şeylere inandırıp devam ettim şimdiye kadar ama artık yapamıyorum ve beni sevmediği gerçeği ile her gün yüzleşiyorum.
 
Haklısınız ama bir kadının sevilmediğini kabullenmeside kolay değil.
Gercekten mı?
Niye kabullenınce ne olacak sanıyorsunuz dunya duracak oksıjen bitecek falan mı? Su saygısızlıga sevgisizlige goz yummaz asıl kadın gururu incinir.
Ben kabullendim konu sahıbı, Bosanmamın tek sebebi sevilmiyor oluşumu. Sevilmemek beni ezik yapmadı mesela.
Dayak yok aldatma yok rahat batıyor sana diyen kim varsa etrafımda akraba arkadas onları da sildim.
Tertemiz mutlu bir hayatım var. Yalnızım ama gururumla devam ediyorum yoluma.
Ölmedim?
 
‌Merhaba herkese. Öncelikle belirtmeliyim ki uzun olabilir. Benim birçok farklı konuda görüşlere ve dertleşmeye ihtiyacım var. Ben üç yıllık evliyim ve 1.5 yaşında bir kızım var. Eşimde bende kamuda memuruz. Evlendikten sonra belli bir süre ayrı yaşadık tayinim çıkmadığı için. Bu süre içinde de planlamadığım şekilde hamile kaldım. Ve hamileliğimin büyük bir kısmını eşimden ayrı bir şekilde tek başıma geçirdim. Neyse şimdi eşimin yanındayım ancak kendimi çok fazla yalnız hissediyorum. Doğum yaptıktan sonra eşimin hiçbir desteğini görmedim. Lohusayken eve gelmemek için sürekli arkadaşları ile plan yapıp geç saatlerde geliyordu. Geldikten sonra da iki dk oturup işe gideceğim diye uyuyordu. Tabikide bizden ayrı bir odada. Eve gelince kızımı zorla kucağına verirdim ilgilensin sevsin biraz diye. Ama hem bana karşı hemde bebeğine karşı çok soğuktu. Zaten lohusa psikolojisi var üstüne birde böyle soğuk ve ilgisiz olunca her gece ağlardım. Hatta düşündükçe yine ağlarım. O günlerde geçti kızımda çok şükür biraz büyüdü. Ama eşimin ilgisizliği ilk zamanlardaki kadar olmasa da devam etti ediyor da. Arkadaşlarına çok fazla değer verir. Çok fazla sayıda da görüştüğü arkadaşı vardır. Arkadaşları yüzünden de çok sorunlar yaşadık. Eve geç saatlerde gelmesi sürekli arkadaşları ile görüşmesinden dolayı bizi ihmal etmesi ve daha birçok şey. Kavga da ettim evide terkettim ama bir türlü düzeltemedim. Yine aynı şekilde devam etti. Ha hafta sonları ya da iş çıkışları bizde bir şeyler yaptık yapmadık diyemem bir yerlere gittik eğlendik yedik içtik gezdik olması gerektiği gibi Ama ben artık kendimi sadece para kaynağı ve yatak arkadaşı olarak gördüğünü düşünüyorum o hale geldim. Farklı bir konu da ev aldık onun ödemelerini yapıyoruz. Benim aldığım maaş tamamıyla borca gidiyor. E haliyle borçlandık birilerine. Ancak ben çok sorun etmiyorum bir şekilde ödenir diyorum. Ancak eşim en ufak bir şey istediğimde buna şu kadar borcum var şuna şu kadar borcum var diyerek engelliyor. Kendim ondan habersiz bir şeyler alıncada ilk önce bir şey demiyor sonrada burnumdan getiriyor. Bana sürekli şunu şöyle kullan şu kadar kullan musluğu çok açma diye uyarılarda bulunuyordu. Sanki kocam değilde başka bir şey gibi oldu. Mutfakta kullandığım yağın miktarına kadar karışıyor artık çıldırıyorum. Benim ne hissettiğim ne düşündüğüm ne istediğim onun için önemli değil. O kafasında bir plan yapmış benimde ona uymamı istiyor her konuda bu böyle olsun istiyor. Harcamalar onun istediği şekilde olacak. Arkadaşları ile istediği zaman istediği kadar görüşecek bende eve gelince onu güler yüzle karşılamamı evin her daim temiz ve düzenli olmasını ve şimdi aklıma gelmeyen birçok şey. Ya alıp karşıma konuşamıyorum çünkü sürekli beni sende şöyle yapmıştım bana şöyle söylemiştin diye üste çıkmasından bıktım. Konuşmuyorum artık. Belki konuşsam anlayacak ama içimden gelmiyor. Bana yaklaşmasına bile tahammül edemiyorum kendimi uzak tutunca da o da uzaklaşıyor daha da soğuyoruz birbirimizden. Bilmiyorum sevgililik ve nişanlılık döneminde de onun hataları yüzünden çok üzüldüm zamanlar oldu onları da hatırlatıyorum ve sürekli benden özür dilesede köpek gibi pişmanım da dese içimi soğutamıyorum. Yapmamam gereken bir şey belkide geçmişi sürekli gün yüzüne çıkarmak ama elimde değil. En ufak bir tartışma da ayrılmayı aklımdan çıkaramıyorum hatta rüyalarımda sürekli ayrıldığımızı görür oldum ve beni fazlasıyla etkiliyor bu rüyalarım. Psikolojim bozuldu. Kendim olmaktan çıktım sürekli mutsuz biri oldum resmen. Kendimdende eşimdende nefret eder oldum. Ona göre ise borcumuz dışında büyük bir sorunumuz yok. Yani ortada kendi açısından düzeltilecek bir şey yok. Ama sorarsan benim bir sürü yapıp yapmamam gereken şeyler vardır. Ben ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum ama kendimi çok ezik, çok yalnız hissediyorum. Bir derdim olduğunda konuşup dertleşebileceğim bir eşim yok maalesef hiçbir şey paylaşmak gelmiyor içimden. Bir evlilik böyle olmamalı değil mi?
8 yıl böyle biriyle evli kaldım. Ev araba alırken borclari ödemeye yardim edecek, evi çekip çevirecek bir de cinsellik yaşayacak birine ihtiyacı vardı. O kadar. Siz de bunun farkındasınız evliliğinizle ilgili.
Ben de bu sorgulamalara başladıktan sonra burda konu açmıştım mutsuzluğumla ilgili. Birisi çok güzel bir soru sormuştu: Şu anda nerde ne yapıyor olmak isterdin? Offf bir baktım kendim için hiçbir şey yapmamışım yıllardır. Aman sorun çıkmasın diye bir köşeye çekilmişim.
Çocuk yok. Kısa sürede boşandım. 10 yıl genclestim. Geceleri mutlu uyuyorum, sabanları kalkınca içim umut dolu. Maddi olarak çok kaybim oldu ama Allaha havale ettim.
Kendinde yeni bir hayat kurabilecek isteği görebiliyor musun? Gerçekten mutlu olmak istiyor musun? Simdi nerde ne yapıyor olmak isterdin? Bu soruları kendine sor. Biraz da zaman ver kendine.
 

6 yıl bir narsistle yaşadım ve narsistleri gördüğüm okudugum anda tanırım kimse herkese narsist diyorsunuz demesin, kesinlikle tanırım...Bu gibi insanlardan empati yapmasını beklemeyin asla yapmayacak, öyle bir yetenekleri yok, kendini sizin yerinize koyup anlamaya çalışmayacak...Zamanla düzelmeyecek, siz düzelsin durum diye çabaladıkça o psikolojik savaşın dozunu arttıracak, şu anki çektiğiniz acıyı arttıracak...

Birgün isyan edip kriz geçirseniz bile bunu da sürekli başınıza kakar...
Yıllar geçtikçe keşke daha önce ayrılsaydım dersiniz
Sonuna kadar katılıyorum. Sonradan jeton düştü bende de, bosandigim kişi büyük ihtimalle narsistti. Çünkü ilişkide benim lehime hicbir şey iyileşmedi 😄 yıllargeçtikçe onun konforu arttı benim mutsuzluğum.
 
Çok güzel açıklamışsınız çok teşekkür ederim terapiye gitmeliyiz evet bunu bende istiyorum ama eşime göre borçtan başka sorun yok ki sorun çıkaran mutlu olmasını bilmeyen benim. Aslında ne kadar bağımlı bir yapım var bilmiyorum ona her kavgamızda ayrılmaktan bahsediyorum tabi büyük kavgalarda. Kendisine muhtaç olmadığımı kendi başımın çaresine bakabilecek güçte olduğumu söylüyorum. Beni kaybedeceğini söylüyorum beni kaybetmekten çok korktuğunu söylüyor. Önceden samimi geliyordu ama artık hiçbir şeyi samimi gelmiyor.
Strateji yapıyor üzgünüm. Bana da ben sensiz yaşayamam derdi. Doğru. Evin borcunu bensiz ödeyemezdi 😄
 
Eşiniz değişmeyecek herseyden önce bunu kabullenin. Sadece eşiniz değil, bu karakter yapısına sahip hiçkimse değişmez emin olun. Gelecekte yaşayacaklarinizi, daha önce yasadiklariniz üzerinden öngörebilirsiniz. Eşinizi ve evliliğinizi sorgulamayi bırakıp kendinize odaklanın. Onu değiştiremeyeceginize göre, kendinizi gelistirin. Terapi alın. Maddi açıdan zor ise; kitaplar ve kisisel gelisim videolar ile kendinize doğru bir yolculuğa çıkin. Niçin bu adama katlandiginizi, ayrılma kararı vermenize engel olan korkulari, duygularınızı, zaaflarınızı tespit edin ve bunların üzerinde calisin. Şuanki psikolojinizden kurtulup, kaybetmeye başladığıniz benliğinizi bulduğunuzda zaten ne yapmanız gerektiği ile ilgili en doğru karari verebiliyor olacaksınız.
 
X