• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Benim gibi hisseden anneler varmış acaba

arwen85

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Nisan 2009
500
19
98
39
Ankara
Dogum yapalım 20 gün oldu.ama kendimi kafese yıkılmış gibi hissediyorum. Kimse beni anlamıyor. Esimin dediği ilk sen dogum yapmiyorsun.çok alingansin bu huyunu değiştir diyo. Sürekli isteki sorunlarından yakiniyo.dua et çalışmıyorsun evde cocuk bakıyorsun diyo. Kendimi çok kötü hisseder oldum. Uykusuzluk kayınvalide evde yıkılıyor kalmam neymiş 40 çıkacakmış gibi saçma adetlerle psikolojimi bozdular. Durduk yere ağlıyorum hiç bisey beni mutlu edemiyor. Eşimden çok soğudum hatta nefret eder oldum. Kendisi çok sıkıldım duyup arkadaşlarıyla bulusabiliyo.ama beni cocuğumuz kendi anneme bile gondermiyo.size esinz nasıl davranıyor. Sırf pisikolojim bozukluğundan sigaraya başladım ikinci haftada birsuru ilaç ictim ama zehirlenicegime midem bozuldu istifra ettim. Sizde 40 gün boyunca evdeki kaldınız yoksa çıktınız mı. Yoksa benim eşim mı anlayissiz
 
Canım benim ilk günler zor geçer ama emin ol geçer gider...
Lütfen sakin olmaya çalış, bebeğinin tadını çıkar...Psikolojini bozma ufak tefek şeylerle...Eğer çok stres yaparsan allah korusun olan sütüne olur...Heleki sigara emzirirken ağzına alma bir daha...

Şimdi günler zor gibi gelse de bir müddet sonra bebişinle harika bir iletişim kuracaksın, kimseyi takmayacaksın...İnan bana bebişlerimiz bize verilen en güzel armağanlar...

Ayrıca hele ki bu sıcak havada kırkını falan beklemeye hiç gerek yok, ben Şubat ortasında doğum yaptığım halde dışarı çıkmak için kırkımı falan beklemedim..
Ağlamaktan hiç çekinme ağladıkça açılırsın...Eşinle de sakince açık açık konuş, bağırıp çağırmadan anlat derdini..Bu günlerde çok hassas olduğunu söyle..

Umarım çabucak ve kolayca atlatırsın bu dönemi.
 
Canım benim ilk günler zor geçer ama emin ol geçer gider...
Lütfen sakin olmaya çalış, bebeğinin tadını çıkar...Psikolojini bozma ufak tefek şeylerle...Eğer çok stres yaparsan allah korusun olan sütüne olur...Heleki sigara emzirirken ağzına alma bir daha...

Şimdi günler zor gibi gelse de bir müddet sonra bebişinle harika bir iletişim kuracaksın, kimseyi takmayacaksın...İnan bana bebişlerimiz bize verilen en güzel armağanlar...

Ayrıca hele ki bu sıcak havada kırkını falan beklemeye hiç gerek yok, ben Şubat ortasında doğum yaptığım halde dışarı çıkmak için kırkımı falan beklemedim..
Ağlamaktan hiç çekinme ağladıkça açılırsın...Eşinle de sakince açık açık konuş, bağırıp çağırmadan anlat derdini..Bu günlerde çok hassas olduğunu söyle..

Umarım çabucak ve kolayca atlatırsın bu dönemi.


cok teşeşkür ederim yazın ilaç gibi geldi gercekten..benım hiç umudum yok gibi..evliliktende kendi psikolojimden de hiç umudum yok..eşimlede git gide uzaklasıyoruz..ama yazın için gercekten teşşkür ederim..allah razı olsun senden..
 
canım benim loğusalık döneminde anneler biraz daha hassas oluyor.eşlerin ve çevrenin biraz daha ilgili olması gerekiyor.şuan hamileyim ama ablamdan biliyorum loğusalık depresyonuna girmişti şuan ben dahi korkuyorum doğum sonrası depresyondan.yapacağınız şeyler sizi rahatlatacak arkadaşlarınızla mutlaka sık sık görüşün konusun dertleşin.elinizden geldiğince arada dışarı çıkın biz ablamla yürüyüşe başlamıştık biz dışarı çıktığımızda annem bakıyodu yiğenime bide sürekli arkadaşlarıyla görüştürdük inanın çok işe yarıyor.inşallah bu kötü günleriniz hemen geçer
 
off cok zor bir donem bu 40 olayi yaaa.
ben 1ay boyunca bebegimi cikarmadim ama kendim ciktim.
hic disari cikmayan arkadaslarim da var tabi.
yarisi gitmis zaten canim az kaldiiii bebeginle ilgilen onun sana ihtiyaci var,sigara da neymis birak ve saglikli bir sekilde bebegini emzir...hepsi gececek
 
Dogum yapalım 20 gün oldu.ama kendimi kafese yıkılmış gibi hissediyorum. Kimse beni anlamıyor. Esimin dediği ilk sen dogum yapmiyorsun.çok alingansin bu huyunu değiştir diyo. Sürekli isteki sorunlarından yakiniyo.dua et çalışmıyorsun evde cocuk bakıyorsun diyo. Kendimi çok kötü hisseder oldum. Uykusuzluk kayınvalide evde yıkılıyor kalmam neymiş 40 çıkacakmış gibi saçma adetlerle psikolojimi bozdular. Durduk yere ağlıyorum hiç bisey beni mutlu edemiyor. Eşimden çok soğudum hatta nefret eder oldum. Kendisi çok sıkıldım duyup arkadaşlarıyla bulusabiliyo.ama beni cocuğumuz kendi anneme bile gondermiyo.size esinz nasıl davranıyor. Sırf pisikolojim bozukluğundan sigaraya başladım ikinci haftada birsuru ilaç ictim ama zehirlenicegime midem bozuldu istifra ettim. Sizde 40 gün boyunca evdeki kaldınız yoksa çıktınız mı. Yoksa benim eşim mı anlayissiz

canım benim, ben doğum yapalı 69 gün oldu, söylediğin kafese tıkılmış, köşeye sıkışmış haller bende de vardı. Hatta ara ara bebeğimi sevmediğimi bile düşünmeye başlamıştım. Annem ve eşim bebeğe bıcı bıcı yaparken ben onlar kadar yapamıyordum bu sevgi gösterilerini, Sırf bu yüzünden bile ağlıyordum. hatta bazen emzirirken ağlıyordum, göz yaşlarım bebeğimin üstüne düşüyordu onları gördükçe daha da ağlıyordum, ama inan geçiyor. anladığım kadarıyla senin annen değil kayınvaliden yanında. Eğer mümkünse senin annen gelsin yanına, gerçekten ilaç gibi oluyor annen.

Diğer bir arkadaşın söylediği gibi arkadaşlarınla telefonda bile olsa konuş. benim şansıma benden önce doğum yapan arkadaşlarım ve akrabalarım vardı onlarla çok konuştum, günde heralde bir saat telefonla konuşmuşumdur, sağolsun avea kamu hattı :) ama en iyi gelen doğum yapmış bir arkadaşımın eşiyle yaptığım konuşma olmuştu. Günler sonra ilk kez onunla yaptığım konuşmada gülmüştüm. (cem yılmaz gelse gülmeyecek bir haldeydim) Söylediği şey şuydu "ayşegül, ben 40 olayına falan inanmazdım ama inan dedi, Duygu bize kan kusturuyorken 40'ından sonra bir anda değişti, daha ılımlı olumlu oldu, dedi. Biraz sabret, bu günler de geçecek falan filan klasik sözler aslında ama onunla konuşmak çok iyi gelmişti bana. Hatta Özgür'cüm kızımla doğum günleri de aynı, nerdeyse doğum saatleri bile aynı olacaktı :)

ben açıkçası o dönemde eşime daha düşkün olmuştum, sağolsun çok yardımcı olmuştu, bir de biz 8 yıldır evliyiz, kuaföre bile birlikte giderdik, ben olmadan hafta sonları gezmeye gittiği görülmüş bir olay değildi. Bir gün hiç unutmuyorum bensiz ikea'ya gitmişti de bir şey almaya, arkasından bakakalmıştım, beni de götür der gibi... yine epeyce ağlamıştım.

İlk bi sütümü sağıp anneme bırakıp, markete gitmiştim, ne süper bir şeydi ya :) ilk kez dışarı çıkmıştım tek başıma. 20. günden sonra falandı ama 40tan önceydi. zaten biz 40ı çıkmadan evden çıkılmaz olayına takılmadık. 13. günümüzde yeğenimin doğum gününe gittik, 27. günde abimin düğünündeydik bebekle :)) sonra kanguru aldık onunla 30. günümüzde doktor kontrolumuze gittik. Şimdi işte o en bunalımlı günleri atlattık ama yine de ara ara evde tek başıma olduğum zamanlarda bir can sıkıntısı olmuyor değil.

Herkes yaşayabiliyor böyle şeyleri, kimisi kolay atlatıyor, kimisi zor... eşinin sana desteği çok önemli. ben o dönemde eşime bir mail atmıştım. (biz ara ara mailleşiriz hala :)) ) bunalımda olduğumu, kendimi kötü hissettiğimi ama çok uç düzeyde olmadığımı, kendisini çok sevdiğimi ve ondan güç aldığımı, beni hiç bırakmamasını istediğimi falan yazmıştım. sonra geçti gitti :)) kendimden güç almaya başladığım günler geldi.

Ayrıca sakın sigara içme, bak sonra gerçekten çok pişman olursun, bebeğin çok çaresiz ve sana ihtiyacı var ve onu zehirleme. Ben şimdi doğum fotoğraflarına bakıyorum da kızımın, ah yavrum diyorum lohusalık bunalımı diye anlamsız bir şeye girip senin ilk o minicik hallerini kaçırdım, salak salak ağladım... gerçi şimdi de minik ama o zaman daha bir minikti..

Çık bir markete git, az bi insan içine çık, ama inan aklın zaten evde kalacak :) yine de iyi geliyor, normal bir insan olduğunu hissediyorsun. bir de eşinle sorununu halledersen çok daha büyük bir yol kat edeceğine inanıyorum.

aman ne uzun yazmışım :)) blog yazmaya başlayım ben ya :)
 
cnm sen satır arasında sigaraya başladım bisürü ilaç içtim zehirleneceğime istifra ettimmi yazdın yoksa bana mı öyle geldi

cnm sen intiharmı etmeye kalktın sigara içmenden çok daha ciddi bi durum bu biliyomusun

eğer böyle bişi yaptıysan acilen bir psikiyatriste gidiyosun ve destek alıyosun bak bu durum

çok ciddi ve tek başına atlatman mümkün değil 40 çıkınca geçicek bir olayda değil çünki

ben kendimden biliyorum.

Hemen bir psikiyatriste gidiyosun ve herşeyi anlatıyosun hatta ben ağlamıştım bile kadının yanında bir bayan olursa seni çok daha iyi anlar.
Ayrıca bunaldığın an bebeği birine emanet edip hemen dışarı at kendini markete git bebeğine

kıyafet almaya git yada hiç bişi yapamıyosan yürüyüş yap parka git 1 saat otur gel

bu günler geçecek canım ağlamak istiyosan ağla ama eşinede söyle seni sık sık dışarı çıkarsın
arkadaşlarına git yada eve çağır oturun dertleşin içinden geçenleri anlat rahatlarsın bak bebeğin daha küçük birazcık sabret
o sana gülücekler dağıtacak gözlerinin içine bakıcak sesler çıkartıcak o zaman dünyalar senin olucak inan bana sadece 1-2 ay daha beklemen lazım
şuan emzir gazını çıkartırken pencerenin önünde ol mutlaka dışarıyı seyret ona ninniler söyle
altını değiştir onunla yapacağın şeyler şuan kısıtlı inan bana aylar geçtikçe çok şey paylaşacaksın
bol bol bebeğinin resmini çek hafta bir kere oturup o resimlere bakınca ne kadar büyüdüğünü değiştiğini o zaman farkedeceksin ve bu bebek benim sayemde bu hale geldi diyeceksin
kendine vakit ayır bebeğin uykuya daldığı an sende uyu fazla yorma kendini uykun yoksa
banyo yap saçlarına şekil ver otur makyaj yap evin içinde olsan bile bu seni rahatlatır
eşine söyle sana dergiler alsın hayattan kopma ne seviyorsan onları oku canım benim
önce sen iyi olmalısınki bebeğine bakabilesin
eşime düşman oldum demişsin çünki o rahatça istediğini yapıyor ama sen yapamıyorsun
bir bebeğe endeksli yaşamak biraz zor kabul ediyorum ama o bebek eşinle senin bir parçan
ama şunu düşün bebeğinin en güzel anlarını eşinden önce sen görüceksin ve bebeğinle istediğin gibi zaman geçireceksin bunları düşün bak havalar çok güzel bebeğinle bol bol gezebilirsin atlatıcaksın canım bu günleri ama yukarıda yazdığım gibi bir psikiyatriste görün lütfen eğer psikoza dönüşmek üzereyse ki ilaç içtim diyosun tek başına mücadele edemezsin
 
canını sıkma yaa hepimizin başından geçti o günler ilk dışarı çıktığında kendini hapisten çıkmış gibi hissediceksin.evde otrmana gerek yok öle banada çok dediler ama ben hiç takmadım git gez eğlen çocuğunla gezmek birazcık zor olucak ama zamanla alışıcaksın bu güzel havaların tadını çıkarın.ama sigara ilaç filan çok kötü şeyler kendini düşünmüyosan bebişini düşün onun sana nekadra çok ihtiyacı var.bunların hepsi geçicek ve sen bikaç ay sonra keşke bunalrı yapmasaydım diceksin.buarada kocana gelince baya anlayışsız davranmış sana karşı .ama bazen böle şeyler olurr ama bunu halletmenin en iii yolu konuşmak olucaktır.al karşına sakin sakin durumunu anlat seni anlamasını sağla.erkekleri yönetmenin tek yolu akılllı bi kadın olmak bence.kendine güven herşey düzelicek .çok konştum kafanı şişirdim kusuura bakma umarım işe yarar.
 
arkadaşlar o kadar güzel ve doğru şeyler yazmışlar ki bana yazacak bişey kalmamış.bebeğini sağlıkla buyut.bak ben mayıs ayında bı arkadaşımı kaybettım mrahim ağzı kanserınden.bebeği daha 5 aylıktı:(( kendı kızıma her sarıldığımda öptüğümde bana anne dediğnde o mınıcık bebek gelıyor aklıma.ve şükredıyorum allahıma ana-kız ne kadar şanslıyız beraberız benım kokumla sevgimle buyuyor dıye.
o lohusalığın verdiği sıkıntılı günleri hepimiz yaşadık ama geçip gidiyor.eşinle açık açık konuş ya da bı zahmet googledan aratsın lohusalık depresyonun denen şeyi.blkı daha iyi anlar senı.ayrıca ben de 20.gunden sonra yarı 40 denen şeyi yapıp çıkmıştım evden.o gün bugundur de ana kız gezeriz kızmla:))
veeeeee lütfen bı daha sigara içme.sonra çok üzülürsün.sevgiler...
 
Canım yaaa ilk günler zor oluyor arkadaşlar herşeyi söylemiş zaten gerçekten söylenecek fazla birşey kalmamış. ama şu 40ı çıkma olayı çok saçma bence. bizde kimse takmıyordu neyse ki ben 10. gün bebişimle gezmeye çıktım. Hatta 11. gün düğüne bile gittim bebeksiz. Sadece babannem aşırı karşı çıkmıştı napıyosun sen lohusa basar falan demişti. Ama asıl çıkmasaydım lohusa basıcaktı haberleri yok... Yapabiliyorsan arada bebeğini birilerine bırak arkadaşlarınla ışarı çık. Eşimle aram bozuk demişsin eşinle yemeğe çıkın biraz da eve tıkılı kalıp sürekli o stresli ortamda bulunmaktan öyle olmuştur. Biz ara ara başbaşa yemeğe çıkıyorduk kızımı anneme bırakıp, öyle iyi geliyordu ki ikimize de... Ve herşeyden önemlisi kendini salma süslen makyaj yap saçını yap acaip moral oluyo ;))
 
lohusalik depresyonu herkesin basina gelen bi sey. bende de vardi her gün emzirirken agliyodum.gögüslerim yara olmustu. acidan artik bu cocuk acikmasin diyodum. ama zamanla hersey geciyo bundan emin olabilirsin. en azindan bi balkona cik hava al arada. sacina fön cek. ne biliyim kendine de zaman ayirmaya calis yapabildigin kadar tabi...
 
Dogum yapalım 20 gün oldu.ama kendimi kafese yıkılmış gibi hissediyorum. Kimse beni anlamıyor. Esimin dediği ilk sen dogum yapmiyorsun.çok alingansin bu huyunu değiştir diyo. Sürekli isteki sorunlarından yakiniyo.dua et çalışmıyorsun evde cocuk bakıyorsun diyo. Kendimi çok kötü hisseder oldum. Uykusuzluk kayınvalide evde yıkılıyor kalmam neymiş 40 çıkacakmış gibi saçma adetlerle psikolojimi bozdular. Durduk yere ağlıyorum hiç bisey beni mutlu edemiyor. Eşimden çok soğudum hatta nefret eder oldum. Kendisi çok sıkıldım duyup arkadaşlarıyla bulusabiliyo.ama beni cocuğumuz kendi anneme bile gondermiyo.size esinz nasıl davranıyor. Sırf pisikolojim bozukluğundan sigaraya başladım ikinci haftada birsuru ilaç ictim ama zehirlenicegime midem bozuldu istifra ettim. Sizde 40 gün boyunca evdeki kaldınız yoksa çıktınız mı. Yoksa benim eşim mı anlayissiz

senin eşin öyle davranıyor.benim kendi annem bana neler etti.daha ben bir haftalık loğusa iken yattığım yerde beni sinir krizlerine soktu.hepsine alışıyorsun.kendini teselli edecek bir şeyler bulmaya çalışıyorsun.mecbur geçip gidiyor.tamamen düzelmiyor belki ama ne yapalım insanın bazen eli kolu bağlanıyor işte.annem ben götürmezsem torununu görmeye gelmiyor bile.ilk torunları üstelik ve aramızda 10 dakikalık yürüme mesafesi var.dört duvar arasında yapayalnız büyütmeye çalışıyorum oğlumu.onu çok seviyorum.varlıkları yeter onların.gerisi boş.sana gülücükler atmaya başladığında tüm sıkıntılarını unutacaksın.
 
çok zor bir durumdasın anlıyorum ama beterin beteri olduğunu duymak belki iyi gelir.. bi tanıdığım tüp bebek tedavisiyle hamile kaldı ilk bebeklerini 5 aylık düşük yapınca.. ikinci denemede çok daha dikkatli olmaları gerekti ve bu kadın tam 9 ay boyunca evden çıkıp sadece doktora gitti artık oturduğu minder belli oluyordu.. ev işi, yemek vs herşey yasak sadece yemek yemek için ve lavabo ihtiyacı için yerinden kalkıyordu.. çok şükür sen bebeğini sağlıklı bir şekilde dünyaya getirmişsin.. 20 günü de atlatmışsın.. ne kadar güzel bişey :)
kendini gerçekten çok çaresiz hissediyorsan mutlaka psikolojik yardım al.. eşinle ve kayınvalidenle açıkça konuş.. mutlaka sana yardım etmek isteyeceklerdir.. mümkünse kayınvalideni "biz sizi çok yorduk biraz da annem baksın bize" bahnesiyle gönder.. annen sana daha anlayışlı yaklaşacaktır..
 
hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum..gercekten yazdıklarınızı okuyunca cok işe yaradı birazda olsa rahatladım..ama benım sorunun temel kaynagı eşim ve kayınvalidem..eşim beni hiç dinlemiyoo hep annesinii dinliyo..kayınvalidemde cocugu sürekli uyutuyoo ac bu süt beslemiyoo mama yapalım diyoo..en sonunda bende insanım cunku daha 26 gunluk cocugum ama 1 kilo almısss..nasıl süt beslemiyoo anlamadım..bende kayınvalideme bagırdım sen bırak ben bakrım cocugaa sen uyu dedim bizde kalıyoo cunku sonra eşim bana vurdu sen nasıl anneme bagırırsın diye saygısızlıgımdan tuttu aptallıgıma gerizekalılıgımaa kadar etmedigi laf kalmadıı..anneside yapma oglum bile demedi..bana vururken bile bişey demedi..benım asıl sorun eşimin ve kaynana yüzünden..sigara içmeyimde ne yapayım dayanamıyorum artık bu durumaaa..daha logusayken bile dayak yedim varmı böyle bişey..biliyorum zarar veriyorum cocuguma ama kafayı yemek üzereyim cunku dayanamıyorum sigaraya kaçıyorum sigarada en düşük nikotinden olandan aldım 3mg dan yoksa ben delirmek üzereyim ve sırf cocugum için hala evi terk etmedim..ve boyun egiyorum...ayrılmak istiyorum ama biliyorum mahkeme cocugu eşime verir cunku pilot eşim maddi durumu iyi..bense ögretmenlik okuyorum daha 2 senem var iş sahibi olmak icin...ne yapıcam bilmiyorumm..ama hepinizeee teşekkür ediyorummm...
 
gelip geçiyo tüm anlattığın sıkıntılar,inan tüm anneler doğumdan sonra böyle sıkıntılar geçiriyo. ben 2haftamı ağlayarak geçirdim ama sonra pişman oldum bebeğimin ilk günlerinin tadını çıkaramadım. sana tavsiyem bebeğinden başka şey düşünme hepsi gelip geçiyo sonra hatırlamıyon bile.
 
canımm okudukça 7 sene önceki halim geldi aklıma bende ilk kızımı dogum yaptıgımda seninle aynı durumdaydım tek fark vardı eşimle aram iyi idi ama kayınvaldemler benim ömrümü yedi resmen şimdi gene dogum yaptım ama onları istemedim eşimde gelsinler demedi zaten sabırlı ol olurmu canım bebegini düşün inan geciyor bende 1 ay cektim onları ama en sonunda herkesi gönderdim yanımdam kendi annemde dahil olmak üzere ondan sonra rahat ettim benimde yarı kırkım oldu bende dışarı cıkıyorum evde tıkılıp kalmana gerek yok Allah sabır versin demekten başka birşey gelmiyor elimden...
 
sen loğusa depresyonundasın bebeğim, ama geçecek, belki ömründen ömür gidecek ama gececekkaydirigubbakcemile5.. ama oturup haline şükretmelisin ben loğusalık bile yaşamadım.. hamileliğiminde tadını çıkaramadım doğuma bile işyerinden çıkıp gittim.. doğumdan geldiğim akşam önüme hesaplar kondu durdum hesap kitap yaptım.. 3gün annem yanımdaydı 3.gün kocam annemi kowmnaktan beter etti kendi ailesinin dolduruşuna gelerek we ben kaldım omzumda ne yüklerle:delphin:
o sigarayı değil içmek aklına getrmenin bile tek bir mantıklı yada geçerli sebebi yok bebeğine duman solutmaya o ellerle onu tutmaya o ağızla onu öpmeye hiç hakkın yok! ben asla yapnmadım bunu! ki neler çektim neler....
doğumumun 3.günden itibaren el kadar bebeyle yalnız kaldım.. dükkanımız ewimizle altlı üstlü 3.günden itibaren 4 elemana 3 çeşit yemek werdim her öğlen! dükkanın hesaplarını herakşam yaptım, faturaları kestim, kocamın bitmeyen işleri yüzünden o soğukta bebek telsizi elimde, altım bezli dükkanda telefon baktım! beni hiç bi zaman anlamadı, hep kawga etti! 1 haftalık doğum yapmıştım üstüme yürüdü, kawga ederken beni yere itti... olmadık hakaretler cabası gözümden yaş eksik olmadı.. kızımla koyun koyuna yatıp keyif yaptığım günler bir elin parmağını geçmez... benimde kocam maçlara gitti, onlarca kez değişik değişik arkadaşlarıyla her gece bebeği oldu die kutlamalar yaptı içti içti geldi... bebeğim geceleri sabaha kadar uyumazdı gazlı ağladı 40gün bende bağıra bağıra bebeğimle ağlardım.. eşimin ölmesi için allaha dua ederdim inanırmısın!
çok kötü günlerdi hala yaraları geçmedi.. kocam 2.çocuk lafını açtığında; asla 2. bir çocuumuz olmayacak bana yaşattıklarını daha unutmadım dedim! we gerçektende unutmadım! beni çok swdiğini biliyorum bnde onu sewiyorum ama hala ölesiye nefret ediyorum:gitme:

boşwer tatlım bgünler inan geçecek sen şimdi bebeğinin yanına uzan we mucizeyi senmi doğurdun onu düşün! bir ömür senin sewgine muhtaç bu dünya harikası şeye nasıl bir gelcek sunacağınnı , onunla nasıl güzel bir ömür geçireceğini düşn.. sana ilk gülümsemesini, ilk anne diyişini hayal et we dünyalar senin olsun.. gerisininde koy dötüne gitsin (çok afedersin)
 
Son düzenleme:
kimsenin lafına bakma bebeğini en iyisen düşünürsün! 26günde 1 kilo almışsa doyuyor demektir bebeğini sağlıcakla büyüt canım süt we meywesuyuna yapış
kaynanada söle o kıçını kaldırsın sana komposto, bulbur pilawı, irmik helwası.. bişiler yapıwersin!
 
Ulan u kayınvalideleri kazıga oturatacaksınb. Töbe töbe kusura bakma arwenciğim. Sakin ol bitanem . Sen cok snslısın neden biliyomusun. Bir parcan var kucagında. Senin olan sana ait olan sey. Sana muhtac olan. Gerisini düşünme. Kayınvalidemi konuşsun dursun. Gözlerine bak onun. Ama öyle bakki sinirli değil ona acıyarak bak. Yaptıgından gururu duyan kadına aslında acınacak biri oldugunu düşünerek bak. Bebeğin var bunu düşün onunla avun.eşinle beraber sev bebeğiini. Ve neolur üzülme
 
Ulan u kayınvalideleri kazıga oturatacaksınb. Töbe töbe kusura bakma arwenciğim. Sakin ol bitanem . Sen cok snslısın neden biliyomusun. Bir parcan var kucagında. Senin olan sana ait olan sey. Sana muhtac olan. Gerisini düşünme. Kayınvalidemi konuşsun dursun. Gözlerine bak onun. Ama öyle bakki sinirli değil ona acıyarak bak. Yaptıgından gururu duyan kadına aslında acınacak biri oldugunu düşünerek bak. Bebeğin var bunu düşün onunla avun.eşinle beraber sev bebeğiini. Ve neolur üzülme



cok teiekkür ederim destege ihtiyacım vardı böyle yazılanları okuyunca moralim yerine geliyoo gercekten..cok teşekür ederim içim cok rahatladı dedigini yapmaya calısıcam acıyarak bakıcam bu dunya kalıcı degil oteki dünyada var allaha havale ediyorum oglunu kıskanan hep onun sözünü dinlesin isteyen kayınvalideleriii...allahım kurban oldugum bildigi gibi yapsın
 
Back