- 5 Şubat 2008
- 10.690
- 880
- 448
- 43
merhaba arkadaşlar ; a.s.
ancak fırsat bulabildim yazmak için, yani aslında evimize de yeni geldik ..
gelelim bizim hikayemize ; 2006 da evlendik eşimle ve ben çalıştığım için bebek düşüncemiz yoktu ve ben doğum k.hapı ile korunuyordum ,sonra hapı içmeyi bir gün unuttum ve aldı beni bir korku eyvah hamileyim diye günlerce endişe ,korku ,sevinç hepsi birbirine karışmıştı ,2-3 tane test yaptım negatif çıkıyordu ,sonra adet olmadım dedim kesin hamileyim ,kan testi yaptırdım yine negatif,hamile kalmak benim için bu kadar kolay değilmiş meğer bunu sonra anladım ,eşimle konuşup artık bir bebek sahibi olmaya karar verdiğimizde işi bıraktım nasılsa bu ay hamile kalacaktım ,olmadı ,bir daha ki ay sonra sonra derken her ay hüsran yok olmuyordu ,en sonunda doktora gitmeye karar verdik ve o cevap POLıKıSTıK OVER yani çocuk sahibi olmam zor ,tam 1,5 yıl geçti aradan ve ben bu hastalıkla mücadele için elimden geleni yapıyırdum ,kilo veriyordum ,şeker hapları kullanıyordum v.s bu arada dr tedaviye artık başlayabileceğimizi söyledi ve başladık ilk ay olmadı büyük hüsran ikinci ay aşılama yapılacaktı fakat dr son kez deneyelim olmadı bi daha ki ay dedi..ok dedik ve yine başladık 1 aylık zorlu sürece ,
ve artık gün gelmişti yine adet olmadım test aldım ama yapmaya fırsatım olmadı ,çünkü temizlik yapıyordum ,bütün evi kaldırmıştım vitrinleri koltuklar..neyse 2 günlük büyük temizliğin ardından aklıma geldi ,dur dedim yapıyım şu testi ,yaklaşık 35 inci testimi de elime aldım ve yaptım ,banyoda aynanın önünde duruyordu ve işte yine tek çizgi ,elimi yüzümü yıkadım alışmıştım aynı tepkileri veriyordum artık ,bu ay da olmadı ..5 dakika kadar sonra teste bir daha baktım o da ne ikinci çizgi ordaydı ,inanamadım deli gibi evin içinde odadan odaya koşuyodum manyakmıydım ,ağlıyordum ,hemen karşı dairedeki arkadaşımın kapısını çaldım ,bir o biliyordu çünkü ,dedi hamilesin biliyordum ama birde ondan duymak istedim ,evet çok istediğim o bebek artık karnımdaydı ...
ilk üç ay zorlu bir hamilelik geçirdim ,kanamalarım oluyordu, her kontrole gittiğimde bebeğimi kaybettim korkusu vardı ama o beni anneciğini hiç bırakmadı ..36.hafta bitmişti artık bende bitmiştim tabi,bir an önce kavuşmak istiyordum ,hamilelikten çok sıkılmıştım..
5 kasım çarşamba rutin kontrolume gitmiştim ..dr um bebeğin acil alınması gerektiğini plesentanın tamamenkireçlendiğini söyledi..ben ise hazırlıklıydım fakat yalnızdım ..eşim çalışıyordu annem ise yoğun bakımda olan anneannemin yanındaydı..dr yakınlarına haber ver yatışını yaptır öğleden sonra doğum dedi..
heyecandan ölecektim..hemen eşimi aradım ,ablamı aradım ,ve hastaneye yatışımı yaptırdm odama çıktım ..gereken işlemler yapıldı sonda takıldı lağman yapıldı , işte kan alındı v.s ..sorular, formlar, imzalar...prosödürler filan neyse ben ameliyat önlüğümü giymiş hazır şekilde bkliyordum , eşim kayınvlidem ve ablam geldi..eşimle ablam eve gidip valizlerimizi aldılar ben tam o esnada sedyede asansör beklemekteydim..ameliyathaneye indim buz gibiydi..dr umu görünce sahra da su bulmuş kadar sevindim :))
neyse baticcon sürülürken bir yandan anestezist ile konuşuyordum ve en son bana iyi uykular dediğini hatırlıyorum..uyandığımda ayılma odasındaydım..konuşmak istiyorum ama konuşamıyorum ağzım açılmıyordu sesimi kimse duymayacak sandım çok korktum ki başımda hemşire belirdi ..tek sorduğum bebeğim nasıl dı ..çok iyi dedi birazdan görürsün ..o an çok mutlu oldum ..küveze girme korkusu vardı çünkü biliyorsunuz zamansız ve küçük bir bebekti..ama allaha şükür odama çıktığımda iki dakika sonra yanımdaydı küçük kızım ..o gelmeden önce kameradan resmini gösterdi ablam , o anda oyyyyy içerdeki kuzu bumuymuş dediğimde odadaki herkes ağlıyordu bende dahil..
kızımı getirdiler ve hemen göğsüme koydular o kadar hevesliydi ki emmeye hemen tuttu memeyi..o günden sonra bir dahada bırakmadı ..şu an en sevdiği iki şey bendeki bu iki meme :))
kızım melis ece 2.600 gr 47 cm doğdu
..çok dirençli ve sağlıklı bir bebek..
şimdiye dek hiç onun kadar güzel kokan bir çiçekle karşılaşmamıştım ..
ona bakmaya doyamıyorum ..bu kadar inanılmaz bir duygu olduğunu bilseydim onunla tanışmak için bu kadar beklemezdim ..kendimi çok şanslı hissediyorum anne olduğum için ..
allah olmayan herkese bu duyguyu tattırsın ..
bütün bebeklerimizi ve tatlı kasım annelerini öpüyoruz...:1hug:
kızım şu anda 6 aylık koca bir tosbaa :))
ancak fırsat bulabildim yazmak için, yani aslında evimize de yeni geldik ..
gelelim bizim hikayemize ; 2006 da evlendik eşimle ve ben çalıştığım için bebek düşüncemiz yoktu ve ben doğum k.hapı ile korunuyordum ,sonra hapı içmeyi bir gün unuttum ve aldı beni bir korku eyvah hamileyim diye günlerce endişe ,korku ,sevinç hepsi birbirine karışmıştı ,2-3 tane test yaptım negatif çıkıyordu ,sonra adet olmadım dedim kesin hamileyim ,kan testi yaptırdım yine negatif,hamile kalmak benim için bu kadar kolay değilmiş meğer bunu sonra anladım ,eşimle konuşup artık bir bebek sahibi olmaya karar verdiğimizde işi bıraktım nasılsa bu ay hamile kalacaktım ,olmadı ,bir daha ki ay sonra sonra derken her ay hüsran yok olmuyordu ,en sonunda doktora gitmeye karar verdik ve o cevap POLıKıSTıK OVER yani çocuk sahibi olmam zor ,tam 1,5 yıl geçti aradan ve ben bu hastalıkla mücadele için elimden geleni yapıyırdum ,kilo veriyordum ,şeker hapları kullanıyordum v.s bu arada dr tedaviye artık başlayabileceğimizi söyledi ve başladık ilk ay olmadı büyük hüsran ikinci ay aşılama yapılacaktı fakat dr son kez deneyelim olmadı bi daha ki ay dedi..ok dedik ve yine başladık 1 aylık zorlu sürece ,
ve artık gün gelmişti yine adet olmadım test aldım ama yapmaya fırsatım olmadı ,çünkü temizlik yapıyordum ,bütün evi kaldırmıştım vitrinleri koltuklar..neyse 2 günlük büyük temizliğin ardından aklıma geldi ,dur dedim yapıyım şu testi ,yaklaşık 35 inci testimi de elime aldım ve yaptım ,banyoda aynanın önünde duruyordu ve işte yine tek çizgi ,elimi yüzümü yıkadım alışmıştım aynı tepkileri veriyordum artık ,bu ay da olmadı ..5 dakika kadar sonra teste bir daha baktım o da ne ikinci çizgi ordaydı ,inanamadım deli gibi evin içinde odadan odaya koşuyodum manyakmıydım ,ağlıyordum ,hemen karşı dairedeki arkadaşımın kapısını çaldım ,bir o biliyordu çünkü ,dedi hamilesin biliyordum ama birde ondan duymak istedim ,evet çok istediğim o bebek artık karnımdaydı ...
ilk üç ay zorlu bir hamilelik geçirdim ,kanamalarım oluyordu, her kontrole gittiğimde bebeğimi kaybettim korkusu vardı ama o beni anneciğini hiç bırakmadı ..36.hafta bitmişti artık bende bitmiştim tabi,bir an önce kavuşmak istiyordum ,hamilelikten çok sıkılmıştım..
5 kasım çarşamba rutin kontrolume gitmiştim ..dr um bebeğin acil alınması gerektiğini plesentanın tamamenkireçlendiğini söyledi..ben ise hazırlıklıydım fakat yalnızdım ..eşim çalışıyordu annem ise yoğun bakımda olan anneannemin yanındaydı..dr yakınlarına haber ver yatışını yaptır öğleden sonra doğum dedi..
heyecandan ölecektim..hemen eşimi aradım ,ablamı aradım ,ve hastaneye yatışımı yaptırdm odama çıktım ..gereken işlemler yapıldı sonda takıldı lağman yapıldı , işte kan alındı v.s ..sorular, formlar, imzalar...prosödürler filan neyse ben ameliyat önlüğümü giymiş hazır şekilde bkliyordum , eşim kayınvlidem ve ablam geldi..eşimle ablam eve gidip valizlerimizi aldılar ben tam o esnada sedyede asansör beklemekteydim..ameliyathaneye indim buz gibiydi..dr umu görünce sahra da su bulmuş kadar sevindim :))
neyse baticcon sürülürken bir yandan anestezist ile konuşuyordum ve en son bana iyi uykular dediğini hatırlıyorum..uyandığımda ayılma odasındaydım..konuşmak istiyorum ama konuşamıyorum ağzım açılmıyordu sesimi kimse duymayacak sandım çok korktum ki başımda hemşire belirdi ..tek sorduğum bebeğim nasıl dı ..çok iyi dedi birazdan görürsün ..o an çok mutlu oldum ..küveze girme korkusu vardı çünkü biliyorsunuz zamansız ve küçük bir bebekti..ama allaha şükür odama çıktığımda iki dakika sonra yanımdaydı küçük kızım ..o gelmeden önce kameradan resmini gösterdi ablam , o anda oyyyyy içerdeki kuzu bumuymuş dediğimde odadaki herkes ağlıyordu bende dahil..
kızımı getirdiler ve hemen göğsüme koydular o kadar hevesliydi ki emmeye hemen tuttu memeyi..o günden sonra bir dahada bırakmadı ..şu an en sevdiği iki şey bendeki bu iki meme :))
kızım melis ece 2.600 gr 47 cm doğdu
..çok dirençli ve sağlıklı bir bebek..şimdiye dek hiç onun kadar güzel kokan bir çiçekle karşılaşmamıştım ..
ona bakmaya doyamıyorum ..bu kadar inanılmaz bir duygu olduğunu bilseydim onunla tanışmak için bu kadar beklemezdim ..kendimi çok şanslı hissediyorum anne olduğum için ..
allah olmayan herkese bu duyguyu tattırsın ..
bütün bebeklerimizi ve tatlı kasım annelerini öpüyoruz...:1hug:
kızım şu anda 6 aylık koca bir tosbaa :))
Son düzenleme:
