:sm_confused:Merhaba, bugünlerde canımı sıkan bir konuyu sizlerle paylaşmak ve görüşlerinizi almak istiyorum. Bu konuda gerçekten öfkeli, şaşkın ve kararsızım.bilmiyorumkismile
Problem eşimin "süpriz" veya "hediye" adı altında beni mutsuz etmesi ve bunun sebebini anlayamaması..mafoldumbenmafoldumben
Bunu 2 defadır yapıyor ve ben sanırım engelleyemeyeceğim.
Birgün eşim cep telefonu faturasını yatırmak üzere bayiye gidiyor ve orada kendisine cep telefonu hediyeli bir kampanyadan söz ediyorlar. Çok iyi analiz etmeden sözleşmenin altına imzayı atıyor. Çok iyi analiz etmediğini nereden biliyorum? Çünkü sonrasında kampanyanın imkanlarının kendi ihtiyaçları ile örtüşmediğini kendi ağzıyla itiraf etti.. Hediye cep telefonunu zaten daha ilk getirdiği gün bana hediye etti. Ben almak istemedim, zaten telefonum çok yeniydi. Sırf ben yeni telefonu alayım diye, aslında eskimemiş olan eski telefonumu benim kardeşime verdi. Yani hem beni hem kardeşimi sevindirdi. Güya.. Aslında bir cep telefonuna ihtiyacım olmadığını, boşu boşuna 18 aylık bir kampanya ile kendini bağladığını anlattım. Hak verdi. Netice olarak bana bir söz verdi. Bir daha hangi gerekçe ile olursa olsun "birlikte analiz edip karara bağlamadığımız bir konuda" hiçbir yere imza atmayacaktı..
lmaz:
Neyse bu pazar günü çat kapı ismini vermeyeyim bir beyaz eşya firması geldi eve. Kırmızı kurdeleli bir çamaşır makinesi ile. Anneler günü hediyesiymiş. Ben gerçekten sevinç haricinde birçok farklı duygu yaşadım. Şaşkınlık, öfke, hayal kırıklığı.. akannehirakannehir
Yeni eve taşındık ve bir sürü "gerçek" ihtiyacım var. Çamaşır makinem henüz 8 yıllık, 1 defa bile arıza yapmadı, taş gibi..
Bir defa bile "şu makineyi değiştirmek istiyorum" diye söylenmedim evde..
Biraz söylenecek oldum, baktım sinirleniyor. "Ben bu makineyi almak için kaç mağaza gezdim, seni neden sevindirmedi anlamıyorum vs vs" ... Sustum..
Ama sevinecek halim de yok. İmkanlarımız belli sonuçta.
Ben şimdi henüz 8 yaşındaki makinemi ne yapayım? 2. elciye versem 5 para etmez. Saklasan saklanmaz, İhtiyacı olan birini arayacağım. Ama aslında ben 8 yaşındaki tıkır tıkır çalışan makinemi değiştirmek gibi bir lükse sahip değilim ve çok üzgünüm şu an.. Çalışarak hem kendim fedakarlık yapıyorum, hem kızım fedakarlık yapıyor.. Bu mu tüm bu fedakarlıkların sebebi? 8 yılda bir eşya değiştirmek mi? bilmiyorumkismile
Taşınırken zaten birçok eşyam taşındığımız eve uymadı (kiracılığın zorlukları malum) ve dağıtmak zorunda kaldım. Hayır ve yardımda bulunmayı severim. Ama planlı programlı ve beni sarsmayacak şekilde.. Herhalde zaten yeni olan bazı eşyalarımı dağıtmak zorunda kaldığım için, şimdi de makinemi değiştirmek bana tam anlamıyla "sokağa para saçmak" gibi geldi..
Ne bileyim, bizim evde hala babamların kullandığı bulaşık makinesi 15 yaşındadır en az mesela. Ben mi abartıyorum sizce hanımlar? bilmiyorumkismile
Eşimle nasıl konuşmalıyım, onu üzmeden ve kızdırmadan nasıl değiştirebilirim bu yönünü? Yoksa kabullenmeli miyim?
Yorum ve önerileriniz için şimdiden gönülden teşekkür ederim.a.s.