bende mi sorun anlayamiyorum

Merhaba arkadaslar,

Uzun dönemdir icimde olan birseyi paylasmak istiyorum. Dilerim bana yardimci olabilirsiniz.

35 yasinda bir kadinim. Cocugum henüz yok. Hangi ortama girersem gireyim sürekli zamanin gectide geciyor cocuk yap artik demeleri beni üzüyür. Bunu diyen kardesim dahil. Sürekli özel hayatim hakkinda yorumlar yapiliyor.

Ben kimsenin özel hayatina karismam, adi üstünde özeldir. Böyle olunca insanlar ilgisiz, soguk, sohbetten uzakmisim gibi algiliyorlar. Sıkılıyorum bos muhhabbetten.

Gelelim asil meseleye, herkes araba kullaniyor, ben korkumdan kullanamiyorum. Özgüvensizim esim bile beni biryere götüremiyorsun diyor.

Bir ortamda sohbet ederken özellikle ailem her zemen ama mütamadiyen ne zaman biraraya grlsek benim hakkimda yorum yapiyor. Bu beni artik cok yoruyor ve üzüyor. Insanlara karsi hep düsünceli ve iyi niyetli yaklasmama ragmen hep olumsuz elestiri aliyorum. Cocuklugumdan belli böyle. Aynisini esimde yapiyor.

Sanki hic kendim olamiyorum, sevilmek ugrune kendimi sekilden sekile sokuyorum.
Kendim gibi naskl davranirsam hep bir elestiri. Ben düsüncemi söyledigimde bana karsi sözlü salditi basliyor. Kendimi insNlar icinde yapayalniz hissediyorum. Kimse beni anlamiyor. Arkadaslarim bile yok. Benden sikiliyorlar sanki. Bunu gören esimin bile bana gutgide saygisi azaliyor sanki.

Bana söylenenlerden bazilari

-sen disariya negatif bakiyorsun, onun icin negatifi cekersin
Hayata nasil bakarsan onu yasarsin
- cok özgüvendizsin
-hic yigenlerinle ilgilenmiyorsun
- ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan giddcekdin
- hic hirsli insan degildin
- sen konusma
- bizi hic davet etmiyorsun
- daha yemegini yedigimi hatirlamiyorum
- hep olumsuzsun
- yorum yapma
-zor knsansin

Gibi gibi seyler. Kendimi o kadar kötü bir insan gibi hissediyorum ki sanki fanusun icinde hapsolmusum. Biryere kimildayamiyorum.

Tam derdimi anlatamiyorum da. Sanki hep anormal olan benim.

Annem mesela kardeslerime hep cok hos olmussun der, hemen dönüp sende der, o anda beni unuttugunu fark ediyor cünkü. Hep bana külkedisi der. Sanki hep dis kapinin dis mandaliyim.

Geline, kardeslerime laf söyletmezler, beni acimasizca elestirirler, artik aglamaktan üzülmekten sikildim

Sindim, icime kapaniyoru. Gitgide kimseyi memnun edemiyorum. Yaptiklarim gözükmüyor. Hayalet gibiyim. Kendimi sürekli cocuklugumdan bu yana ispat etmeye calismaktan sikildim.

Ne yaparsam yaPAYIM hep eksik, yetersiz. Artik kendim bile yapamam demeye basladim. Hamile kaldim düsük Aptim onu bila beceremedkm diyorum. Kendimi sdvgiye az, biz sivazlama ac hissediyorum.

Icimde kocaman bir bosluk, lakaytlik. Kimseye sevgimi gösteremiyorum. Bende eksik cünkü. Hep herkesi idare etmek, elimden geleni yapmaya calismsm sanki hep bosa cikiyor.

Insanlar arasinda yalnizlik koyuyor bana. Aglamak istemiylrum artik. Mutlu olmak istiylrum.




kendim hakkinda hic olumlu yönüm kalmadi sanki kendimi yorgun hissediyorum. Kac kere ölme düsüncesi geci,or icimden. Kimseye kendimi gösteremkyorum.

Bunun adı depresyon oluyor. Siz depresyondasınız gidip bir doktordan yardım alın konuşun içinizdekileri ifade edin.Zamanla önce kendi hayatınıza değer vermeyi öğreneceksiniz. Çünkü insan kendi hayatına dönüp içindeki değerini kavrarsa başlarından göreceği ilgiyi pek de sallamıyor.

Tek tavsiyem susmayın.eleştirdikleri an uslubunuzla konuşun bastırmalarına izin vermeyin.
Sizi memnun ediyorlar mı ?hayır.siz de memnun etmeyin

Alyaliya .!.:

Bunun adı depresyon oluyor. Siz depresyondasınız gidip bir doktordan yardım alın konuşun içinizdekileri ifade edin.Zamanla önce kendi hayatınıza değer vermeyi öğreneceksiniz. Çünkü insan kendi hayatına dönüp içindeki değerini kavrarsa başlarından göreceği ilgiyi pek de sallamıyor.

Genişletmek için tıkla...

Psikolog/psikiyatr mısınız ? Çok net şekilde depresyon teşhisi koymuşsunuz, merak ettim.

zatenasklarhepboyle .!.:

Psikolog/psikiyatr mısınız ? Çok net şekilde depresyon teşhisi koymuşsunuz, merak ettim.

Genişletmek için tıkla...

Depresyonun pek çok belirtisi var yazdıklarında, mutlaka psikiyatriye gidip muayeneolmalı

Sade_Bilge .!.:

Merhaba arkadaslar,

Uzun dönemdir icimde olan birseyi paylasmak istiyorum. Dilerim bana yardimci olabilirsiniz.

35 yasinda bir kadinim. Cocugum henüz yok. Hangi ortama girersem gireyim sürekli zamanin gectide geciyor cocuk yap artik demeleri beni üzüyür. Bunu diyen kardesim dahil. Sürekli özel hayatim hakkinda yorumlar yapiliyor.

Ben kimsenin özel hayatina karismam, adi üstünde özeldir. Böyle olunca insanlar ilgisiz, soguk, sohbetten uzakmisim gibi algiliyorlar. Sıkılıyorum bos muhhabbetten.

Gelelim asil meseleye, herkes araba kullaniyor, ben korkumdan kullanamiyorum. Özgüvensizim esim bile beni biryere götüremiyorsun diyor.

Bir ortamda sohbet ederken özellikle ailem her zemen ama mütamadiyen ne zaman biraraya grlsek benim hakkimda yorum yapiyor. Bu beni artik cok yoruyor ve üzüyor. Insanlara karsi hep düsünceli ve iyi niyetli yaklasmama ragmen hep olumsuz elestiri aliyorum. Cocuklugumdan belli böyle. Aynisini esimde yapiyor.

Sanki hic kendim olamiyorum, sevilmek ugrune kendimi sekilden sekile sokuyorum.
Kendim gibi naskl davranirsam hep bir elestiri. Ben düsüncemi söyledigimde bana karsi sözlü salditi basliyor. Kendimi insNlar icinde yapayalniz hissediyorum. Kimse beni anlamiyor. Arkadaslarim bile yok. Benden sikiliyorlar sanki. Bunu gören esimin bile bana gutgide saygisi azaliyor sanki.

Bana söylenenlerden bazilari

-sen disariya negatif bakiyorsun, onun icin negatifi cekersin
Hayata nasil bakarsan onu yasarsin
- cok özgüvendizsin
-hic yigenlerinle ilgilenmiyorsun
- ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan giddcekdin
- hic hirsli insan degildin
- sen konusma
- bizi hic davet etmiyorsun
- daha yemegini yedigimi hatirlamiyorum
- hep olumsuzsun
- yorum yapma
-zor knsansin

Gibi gibi seyler. Kendimi o kadar kötü bir insan gibi hissediyorum ki sanki fanusun icinde hapsolmusum. Biryere kimildayamiyorum.

Tam derdimi anlatamiyorum da. Sanki hep anormal olan benim.

Annem mesela kardeslerime hep cok hos olmussun der, hemen dönüp sende der, o anda beni unuttugunu fark ediyor cünkü. Hep bana külkedisi der. Sanki hep dis kapinin dis mandaliyim.

Geline, kardeslerime laf söyletmezler, beni acimasizca elestirirler, artik aglamaktan üzülmekten sikildim

Sindim, icime kapaniyoru. Gitgide kimseyi memnun edemiyorum. Yaptiklarim gözükmüyor. Hayalet gibiyim. Kendimi sürekli cocuklugumdan bu yana ispat etmeye calismaktan sikildim.

Ne yaparsam yaPAYIM hep eksik, yetersiz. Artik kendim bile yapamam demeye basladim. Hamile kaldim düsük Aptim onu bila beceremedkm diyorum. Kendimi sdvgiye az, biz sivazlama ac hissediyorum.

Icimde kocaman bir bosluk, lakaytlik. Kimseye sevgimi gösteremiyorum. Bende eksik cünkü. Hep herkesi idare etmek, elimden geleni yapmaya calismsm sanki hep bosa cikiyor.

Insanlar arasinda yalnizlik koyuyor bana. Aglamak istemiylrum artik. Mutlu olmak istiylrum.




kendim hakkinda hic olumlu yönüm kalmadi sanki kendimi yorgun hissediyorum. Kac kere ölme düsüncesi geci,or icimden. Kimseye kendimi gösteremkyorum.

Genişletmek için tıkla...

Benim görüşüm sorun sizde değil, çevrenizde. İlk iş çevrenizdekilere sert ve net tepkiler gösterin. Bunu bir defa değil,bir süre yapmanız gerekecektir. Bir süre sonra çevrenizde konuşmak isteyenler içine atmak zorunda kalır ve sizin benliğinize saygı duymayı öğrenir.

İkinci adım olarak tavsiyem bir terapiste gidip özgüven terapisi almanız.

Öncelikle kendini sev sen kendine deger ver. gerisi hic umurunda olmasin.birileri mutlu olsun diye kendini mutsuz etme hic kimseyi deymez.bende 7 senedir cocuk konusu hakinda cok seyler duydum.herkes kapisinin önünü süpürsün moduna girince onlarinda ceneleri kapandi.

Benzer şeyleri yaşıyorum 33 yaşındayım herkes değil tabi arkadaşlarim var velilerim çok severdi beni sessiz biriyim kimseyi kirmak istemem yanlış anlamışimdir derim genelde sonra baktım yaa neden dedim neden bana bu kadar rahat laf söyleyebiliyor ben korkak pisirik değilim kavga huzursuzluk sevmeyen kendi halinde biriyim ama anlamiyolar ozaman bende cevap vericem ancak öyle anlarlar dedim ve yapmaya başladım şaşırdı bunu yapanlar srnin bize sesin çıkıyor vs artık bana bile isteye art niyetle laf söyleyen herkese cevap veriyorum annem elestiriyo susuyodum eşim elestiriyo susuyodum aman kötülük olmasın onlar niye düşünmüyor sende böyle böyle yaptın ben boyleysem sen söylesin içimde ne varsa söylüyorum ohhh dünya varmiş bundan anlıyolarmis diyorum tavsiye ederim kavga et kavgacı ol demiyorum olamazsın ama cevap ver ne zaman yemeksiz kaldırdım örnek ver de çocuk konusunda konuşturma bile her ay beklemeyi adet olur olmaz yumurta günü hesaplamayı günleri yıl gibi bekleyip yine negatif testi evirip çevirmeyi belki vardır diye atmaya kiyamamayi kesin yoktur diye uzulurken içten içe Allah'ım sen büyüksün demeyi onlar ne bilir tek laf etmeye hakları yok

Yusufumfatmam .!.:

Öncelikle kendini sev sen kendine deger ver. gerisi hic umurunda olmasin.birileri mutlu olsun diye kendini mutsuz etme hic kimseyi deymez.bende 7 senedir cocuk konusu hakinda cok seyler duydum.herkes kapisinin önünü süpürsün moduna girince onlarinda ceneleri kapandi.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle elindeki çocuğa bakmaz TV karşına koyar telefon oynarlar çocuğun yokmu derler arsizlar

umran80 .!.:

Aynen öyle elindeki çocuğa bakmaz TV karşına koyar telefon oynarlar çocuğun yokmu derler arsizlar

Genişletmek için tıkla...

Malesef arsizlaştiklarini anlayamayacak kadar zavalilar.cocugunu kucagimiza verip ben gene hamileyim dogurana kadar siz bakin bununla teseli bulun diyecek kadar insanliktan yoksul insanlarla sabrim denendi.ama sükür ki dualarimi eksitmedim buda bizim sinavimiz sen sabir ver demeye devam ediyorum. Allah im kimsenin kucagini bos birakmasin.

Yusufumfatmam .!.:

Malesef arsizlaştiklarini anlayamayacak kadar zavalilar.cocugunu kucagimiza verip ben gene hamileyim dogurana kadar siz bakin bununla teseli bulun diyecek kadar insanliktan yoksul insanlarla sabrim denendi.ama sükür ki dualarimi eksitmedim buda bizim sinavimiz sen sabir ver demeye devam ediyorum. Allah im kimsenin kucagini bos birakmasin.

Genişletmek için tıkla...

Bana öz kardeşim ikide bir al senin olsun diyodu sanki o çok iyi kül ona verdi beni siniyo herşeyin bir vakti var Allah'tan gelene boynumuz kıldan ince derdi veren sabrida veriyor kardeşim

Sade_Bilge .!.:

Merhaba arkadaslar,

Uzun dönemdir icimde olan birseyi paylasmak istiyorum. Dilerim bana yardimci olabilirsiniz.

35 yasinda bir kadinim. Cocugum henüz yok. Hangi ortama girersem gireyim sürekli zamanin gectide geciyor cocuk yap artik demeleri beni üzüyür. Bunu diyen kardesim dahil. Sürekli özel hayatim hakkinda yorumlar yapiliyor.

Ben kimsenin özel hayatina karismam, adi üstünde özeldir. Böyle olunca insanlar ilgisiz, soguk, sohbetten uzakmisim gibi algiliyorlar. Sıkılıyorum bos muhhabbetten.

Gelelim asil meseleye, herkes araba kullaniyor, ben korkumdan kullanamiyorum. Özgüvensizim esim bile beni biryere götüremiyorsun diyor.

Bir ortamda sohbet ederken özellikle ailem her zemen ama mütamadiyen ne zaman biraraya grlsek benim hakkimda yorum yapiyor. Bu beni artik cok yoruyor ve üzüyor. Insanlara karsi hep düsünceli ve iyi niyetli yaklasmama ragmen hep olumsuz elestiri aliyorum. Cocuklugumdan belli böyle. Aynisini esimde yapiyor.

Sanki hic kendim olamiyorum, sevilmek ugrune kendimi sekilden sekile sokuyorum.
Kendim gibi naskl davranirsam hep bir elestiri. Ben düsüncemi söyledigimde bana karsi sözlü salditi basliyor. Kendimi insNlar icinde yapayalniz hissediyorum. Kimse beni anlamiyor. Arkadaslarim bile yok. Benden sikiliyorlar sanki. Bunu gören esimin bile bana gutgide saygisi azaliyor sanki.

Bana söylenenlerden bazilari

-sen disariya negatif bakiyorsun, onun icin negatifi cekersin
Hayata nasil bakarsan onu yasarsin
- cok özgüvendizsin
-hic yigenlerinle ilgilenmiyorsun
- ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan giddcekdin
- hic hirsli insan degildin
- sen konusma
- bizi hic davet etmiyorsun
- daha yemegini yedigimi hatirlamiyorum
- hep olumsuzsun
- yorum yapma
-zor knsansin

Gibi gibi seyler. Kendimi o kadar kötü bir insan gibi hissediyorum ki sanki fanusun icinde hapsolmusum. Biryere kimildayamiyorum.

Tam derdimi anlatamiyorum da. Sanki hep anormal olan benim.

Annem mesela kardeslerime hep cok hos olmussun der, hemen dönüp sende der, o anda beni unuttugunu fark ediyor cünkü. Hep bana külkedisi der. Sanki hep dis kapinin dis mandaliyim.

Geline, kardeslerime laf söyletmezler, beni acimasizca elestirirler, artik aglamaktan üzülmekten sikildim

Sindim, icime kapaniyoru. Gitgide kimseyi memnun edemiyorum. Yaptiklarim gözükmüyor. Hayalet gibiyim. Kendimi sürekli cocuklugumdan bu yana ispat etmeye calismaktan sikildim.

Ne yaparsam yaPAYIM hep eksik, yetersiz. Artik kendim bile yapamam demeye basladim. Hamile kaldim düsük Aptim onu bila beceremedkm diyorum. Kendimi sdvgiye az, biz sivazlama ac hissediyorum.

Icimde kocaman bir bosluk, lakaytlik. Kimseye sevgimi gösteremiyorum. Bende eksik cünkü. Hep herkesi idare etmek, elimden geleni yapmaya calismsm sanki hep bosa cikiyor.

Insanlar arasinda yalnizlik koyuyor bana. Aglamak istemiylrum artik. Mutlu olmak istiylrum.




kendim hakkinda hic olumlu yönüm kalmadi sanki kendimi yorgun hissediyorum. Kac kere ölme düsüncesi geci,or icimden. Kimseye kendimi gösteremkyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kendinizi sevip değer vermeyi öğrenin. Kendinize değer verseydiniz size böyle bir şey denildiğinde sert tepki verirdiniz. Kim olursa olsun eş anne dahil bir yere kadar sınırını çizgisini bilmeli benim annem insan içinde beni bir kere eleştirmek gibi bir şey yaptı bunu bir kaç kez tekrarladı sert tepki gördü şu an hiç bir şekilde bana öyle davranamaz. Sınırı siz çekeceksiniz istemiyorsanız istemiyorum demelisiniz. İnsanlar genelde bu yoldan anlarlar beklemekle belki akıl eder demekle ne yazık ki olmuyor. Size karşıyorlarsa sizde karışım ben kimsenin özel hayatına karışmam demeyin, bu karşı tarafa öğretme biçimi emin olun rahatsız olup size tepki gösterdiklerini sizde bana bunu yapıyorsun dediğinizde ampul yanar. Bir dikkatimi çeken konu kimseye yaranmaya çalışmayın sevilicem diye ezilmeyin iyi insan olmak zorundalığınız yok ama kendinize iyi davranmak zorundasınız. İnsan dönem dönem o rüzgara kapılıyor benimde geçmişte iyi olma niyetimin olduğu dönemler vardı şu an seçen kişi benim istemediğimi hayatımda tutmuyorum. Çok kişi değil kaliteli kişi önemli hayatınızda, insanlar sizin bu durumunuzu çaktıkları için manipüle ediyor olabilirler. Mantık ve akıl size yol gösterir. İyi günler

zatenasklarhepboyle .!.:

Psikolog/psikiyatr mısınız ? Çok net şekilde depresyon teşhisi koymuşsunuz, merak ettim.

Genişletmek için tıkla...

Değilim aynı bulgularla gidip depresyonda olduğumu öğrenmiştim

İnsanların düşüncelerini değiştiremeyeceğinize göre düşünüp canınızı sıkmayın. O kişilere laf mı anlatacaksınız umursamayın. Zaten illa ki bir şey bulacaklar yine. İsteyen istediğini düşünsün. Umursanmayınca anlarlar. Değerli vaktinizi anlamayan insanlar için anlatmakla mı geçireceksiniz. Sınır koyun, her istedikleri zaman ulaşamasınlar anlarlar. "Kimseyi değiştiremezsiniz kendinizi değiştirin" diye bir söz var ya gerçekten öyle. Bir yapar iki yapar baktınız yine aynı ha demek ki anlamıyor o zaman hayattan engellersiniz olur biter. Görmemezlikten gelin, umursamayın...

Sade_Bilge .!.:

kendim hakkinda hic olumlu yönüm kalmadi sanki kendimi yorgun hissediyorum. Kac kere ölme düsüncesi geci,or icimden. Kimseye kendimi gösteremkyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ay niye ölesiniz? Sadece bazı problemleriniz var, biraz aile ve cevre etkisi birazda kendi karakterinizle ilgili ama bunlar için ölmeye değmez.
Önce bir psikolojik yardım alın ama ilk görüşmeden mucize beklemeyin, siz bir günde bu hale gelmediniz.
Sosyal medyada bu konuda uzman paylaşımları var, kitaplar var araştırıp onları okuyun.
Yapamam edemem demeyi, hayata dair kullandığınız olumsuzluk eklerini lügatinizden çıkarıp atın.
Kendinizden böyle vazgeçmeyin, etrafınızdan değèr görmeyi beklemeden önce siz kendinizi sevmeyi ve değer vermeyi öğrenin.

Sade_Bilge .!.:

Merhaba arkadaslar,

Uzun dönemdir icimde olan birseyi paylasmak istiyorum. Dilerim bana yardimci olabilirsiniz.

35 yasinda bir kadinim. Cocugum henüz yok. Hangi ortama girersem gireyim sürekli zamanin gectide geciyor cocuk yap artik demeleri beni üzüyür. Bunu diyen kardesim dahil. Sürekli özel hayatim hakkinda yorumlar yapiliyor.

Ben kimsenin özel hayatina karismam, adi üstünde özeldir. Böyle olunca insanlar ilgisiz, soguk, sohbetten uzakmisim gibi algiliyorlar. Sıkılıyorum bos muhhabbetten.

Gelelim asil meseleye, herkes araba kullaniyor, ben korkumdan kullanamiyorum. Özgüvensizim esim bile beni biryere götüremiyorsun diyor.

Bir ortamda sohbet ederken özellikle ailem her zemen ama mütamadiyen ne zaman biraraya grlsek benim hakkimda yorum yapiyor. Bu beni artik cok yoruyor ve üzüyor. Insanlara karsi hep düsünceli ve iyi niyetli yaklasmama ragmen hep olumsuz elestiri aliyorum. Cocuklugumdan belli böyle. Aynisini esimde yapiyor.

Sanki hic kendim olamiyorum, sevilmek ugrune kendimi sekilden sekile sokuyorum.
Kendim gibi naskl davranirsam hep bir elestiri. Ben düsüncemi söyledigimde bana karsi sözlü salditi basliyor. Kendimi insNlar icinde yapayalniz hissediyorum. Kimse beni anlamiyor. Arkadaslarim bile yok. Benden sikiliyorlar sanki. Bunu gören esimin bile bana gutgide saygisi azaliyor sanki.

Bana söylenenlerden bazilari

-sen disariya negatif bakiyorsun, onun icin negatifi cekersin
Hayata nasil bakarsan onu yasarsin
- cok özgüvendizsin
-hic yigenlerinle ilgilenmiyorsun
- ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan giddcekdin
- hic hirsli insan degildin
- sen konusma
- bizi hic davet etmiyorsun
- daha yemegini yedigimi hatirlamiyorum
- hep olumsuzsun
- yorum yapma
-zor knsansin

Gibi gibi seyler. Kendimi o kadar kötü bir insan gibi hissediyorum ki sanki fanusun icinde hapsolmusum. Biryere kimildayamiyorum.

Tam derdimi anlatamiyorum da. Sanki hep anormal olan benim.

Annem mesela kardeslerime hep cok hos olmussun der, hemen dönüp sende der, o anda beni unuttugunu fark ediyor cünkü. Hep bana külkedisi der. Sanki hep dis kapinin dis mandaliyim.

Geline, kardeslerime laf söyletmezler, beni acimasizca elestirirler, artik aglamaktan üzülmekten sikildim

Sindim, icime kapaniyoru. Gitgide kimseyi memnun edemiyorum. Yaptiklarim gözükmüyor. Hayalet gibiyim. Kendimi sürekli cocuklugumdan bu yana ispat etmeye calismaktan sikildim.

Ne yaparsam yaPAYIM hep eksik, yetersiz. Artik kendim bile yapamam demeye basladim. Hamile kaldim düsük Aptim onu bila beceremedkm diyorum. Kendimi sdvgiye az, biz sivazlama ac hissediyorum.

Icimde kocaman bir bosluk, lakaytlik. Kimseye sevgimi gösteremiyorum. Bende eksik cünkü. Hep herkesi idare etmek, elimden geleni yapmaya calismsm sanki hep bosa cikiyor.

Insanlar arasinda yalnizlik koyuyor bana. Aglamak istemiylrum artik. Mutlu olmak istiylrum.




kendim hakkinda hic olumlu yönüm kalmadi sanki kendimi yorgun hissediyorum. Kac kere ölme düsüncesi geci,or icimden. Kimseye kendimi gösteremkyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sen kendini sevmezsen kimse sevmez. En çok kendini sev. Kim olursa olsun kendine laf söyletme. Ben böyle mutluyum, huyum bu, kişisel tercihim, olursa söylerim gibi şeyler söyle bence.Benim çevremde de bu tarz insanlar vardı. Hepsini çıkardım hayatımdan. Onlar hayatımdayken hep benden memnuniyetsizlerdi. Hep eleştiri yaparlardı. Ne zaman onlarla görüşsem özgüvenim yerle bir olurdu. Hepsiyle iletişimi kestim mutluyum. Eleştiri gizli hayranlıktır derler. İnsanlara eleştiri yapacak fırsatı vermeyin derim.

Çocuk vs haklısınız da

Bizi hiç davet etmiyorsun daha yemeğini yemedik hep negatif bakıyorsun gibi cümleler gerçek mi

Yani çevreniz ve sizin yaşam tarzlarınız bu farklı yoksa başka bir durum mu var

Boş muhabbetten hoşlanmıyorum ayrı ben gidiyorum ama onları çağırmıyorum ayrı

Mesela tavırlarından rahatsızsınız ama anneniz kardeşiniz gelin vs neden bir arada oluyorsunuz

Hırssızsın demişler de hırstan öte çabasızsın mı diyorlar, bana dünyadan umudunu kesmiş birisi imajı çizdiniz

Bunun sebebi ne

Çocuğum yok demişsiniz de ne kadarlık evlisiniz, çocuğunuz sadece yok mu olmuyor mu

Bu konu nedeni ile mi içinize kapandınız hep mi böyleydi

İnsanlar terbiyesiz. Bizim toplumumuzda bu terbiyesizlik meşru bir de. Maaş sormak, çocuk sormak hatta karışmak yap demek vs normal karşılanıyor oysa hiç normal değil. Herkese haddini bildirmeniz lazım ama yıpranmışsınız o yüzden imkanınız varsa psikoterapi alın veya psikologla görüşün bu durumlarla nasıl başa çıkacağınızı öğrenmiş olursunuz

35 yasında bekar olsan evlen diyeceklerdi, insanlar hep der. Hayat senin hayatın salla

Muhtemelen karşılık vermediğiniz için bu yüzü bulabiliyorlar.