merhaba , yaklaşık 3 yıldır üye olmadan kk daki bütün başarı öykülerini okuyordum. okudukça gaza geliyor ama çok kısa sürede de o gaz iniyordu :) sanırım bir çoğumuzda bu böyle. ben 14 yaşından sonra kendimi hiç zayıf hatırlamıyorum en zayıf dediğim halimde bile 75 kiloydum. ama boyum biraz uzun olduğundan (174) o dönem yine pek göze batmıyordum (yada ben kendimi öyle kandırıyordum) hiç bir zaman çıtı pıtı olamadım. dolabım elbet bir gün zayıflarım diye aldığım elbiseler pantolonlar eteklerle doluydu hepside 40 beden :) 38 beden ama kendim 48 bedenlerdeyim :) ya birilerini veriyordum zamanla yada öylece etiketleri ile dolabımda duruyordu. tabii bide bunların üzerine polikistik over hastasıydım. bir ara çok hırs yapmış ve çok zayıflamıştım ama yeniden aldım ve tedavimi de bir kenara bıraktım ilaçları kullanmaz oldum derken 5 yıl sonra 95 kiloya kadar ulaşmıştı kilom ki bu rekordu çünkü en fazla 85 i görmüştüm. halsizlikler baş dönmeleri devamlı uyuma isteği odamda kendime bir dünya kurmuştum tabii bol aburcuburlu bir dünya okuldan geldiğim gibi markete uğrar çantama (kocaman bir çantam vardı aldıklarımı göstermeye utanır çantama tıkardım :) doldururdum cipsler çiğ köflerler çikolattalar ee tabii kolasızda olmaz aaa oradaki ne çerezmi onuda at hoppp doldur doldur yetmez bunlar :) yatağımla duvar arasındaki boşlum mabedimdi bütün aburcuburlar oraya doldurulur üzerine birşey örtülür ve tüm gün kapı kitli kıt kıt yenirdi tabii o arada evdepişen yemekte mideye tabak tabak indirilir oda ihmal edilmezdi :) ama zamanla anladımki ben karnımı değil içimdeki duygusal boşluğuı dolduruyordum hihihi ben kilolarımla barışığım diye gzerken aslında içten içte kendimden nefret ediyordum toplum içine çıkmaktan nefret ediyordum en yakınım bile kilo üzerinden espriler yapıyordu bedenim iri ama içim ruhum narindir inceydi kırılgandı. 3 yıldır regl dde olmuyordum tedaviyi bıraktığım için ve bigün bu konuda doktora gittim doktor kapsamlı bir tahlil ve şeker yüklemesi istedi benden normalde 100 olması gereken oran bende 165 di troid sorunuda çıktı kolestrol daha sayamayacağım bir çok şey yükselmişti. doktor bana kilo vermen gerek dedi ama diyetisyen diyet falan istemiyordm çünkü yıllardır zaten hepsini denemiştim. ve kendi kendime birgün dedimki bu böyle olmaz artık kendini tanıyorsun ne yemeli ne yememli biliyorsun ve artık 25 yaşındasın daha ne kadar bu hayat böyle gidecek dedim ve ertesi gün başladım ama diyete değil yeni yaşam düzenime sabah kahvaltımı yaptım ekmeği 2 dilime indirdim yanıan domatesimi salatalığımı peynir zeytin yumurtamı ekledim şekeri hayatımdan çıkarkdm zaten vücudumn hiç ihtiyaç duymadığı şey şekerdi o dönemde kuru kayısı ve kuru üzüm aldım tatlı niyetine onları yedim salatayı daha bol yedim ama yağsız sirkeli kırmızı biberi hayatımın bir parçası haline getirdim az ama sık yedim ara öğünlerimde hep meyve vardı günde 4 kupa yeşil çay ve her öğünümde ev yapımı yoğurt yedim (özellikle göbekteki yağları parçalamada birebir :) kendimi 1 kib. kutusu peynirlere yağsız sebzelere mahkum etmedim çünkü diyetse yaptığımız bıraktığımız gibi alıyoruz bu bir gerçek ama benim yen,i düzenimdi bu o yüzden ben sadece porsiyonlarımı küçülttüm evde ne pişiyorsa yedim ama az yedim pilavı makarnayı ilk 2 ay hayatımdan çıkardım sonrada az ve düzenli bir periyt oluşturarak yedim hayatıma hakeret kattım ama öyle spor salonlarına yazılmadım oda lüxtü çünkü bıraktığım gibi vücut iki katı şişecekti ben yürüdüm yarım saatle başladım sonra 1 2 derken artık saat tutmadan canım istediği kadar yürüdüm taktım kulaklıklarımı açtım müziğimi yürüdüm. evde dans ettim deli gibi yorulana kadar mekik çektim sarkmasın diye göbeğim . ve hedef koydum bir yerde okumuştum beyniniz vücudunuzun kumandasıdır beyne ne derseniz vucuda o emri veriri ve inanmak başarmanın yarısıdır diye :) bende beynime ilk ay 10 kilo vericeksin dedim yemekleri hep masada yedim odamada yada tv karşısnda değil ve yerken bunlar bütün yağlarımı parçalayıp atacak dedim