önce yalnız değilsin hele yazıları okuduktan sonra benimde yalnız olmadığımı düşünüyorum.aynı problem bendede var abartmak mı bilmiyorum ama sürekli olumsuzlukları bir araya getirip karşımdakini çileden çıkarana kadar zırvalıyorum.dediğin gibi anca kıyamet koptuktan sonra anlıyorum.ve kendi kendime bir daha daha düşünerek davranacağımı kendime söylesemde olmuyo.ama bu sadece yakın çevreme karşı böyle özellikle eşime ve onun arkadaşlarına.onun dışında iş yeri olsun kendi arkadaşlarım olsun böle bi durum ortaya çıkmıyo...enson dün çıldırmış durumdaydım resmen...belki eşimde alıştı bu halime ama onu da yıprattığımın farkındayım..en küçük olayda son nokta kayacak duruma kadar getiriyorum...nedir yani şimdi bunun adı...?????????:Saruboceq:
eğer burda sorunları ve günlük sıkıntılarımızı paylaşırsak en azından daha az zarar veririz gibi geliyo sevdiklerimize..:Saruboceq:[/
son cümlende kesinlikle haklısın janım...
ancak biz deki bu durum hastalık olmasa da mutlaka kamçılanması gereken bi durum..ancak bunu nasıl ve ne yöntemle yapabileceğim konusunda hiçbir fikrim bulunmamakta...ben biraz ''ben''ci bi insanım,hafif bencilllikte var tabii...bahardy ile konusurken tek çocuk olmamdan kaynaklanıyo demiştim ama gördğm ki alakası bile yok..sabırsızım,herşey hemen olsun isteyen bi tipim...eşim de aynen ben gibi...aslında çok farklıyız beyin ,düşünce olarak,ama bu da zıt kutuplar meselesi...
ay iyiice kafam karıştı benimbilmiyorumkismileben güzelim dünya güzel-tatlicadiarzu-
anlatalım derdimizi kıslaaarrr....yazmak çok rahatlatıyo insanı...