- 23 Ocak 2020
- 1.858
- 762
- 73
- Konu Sahibi Hayatyolculugu
-
- #41
Evlenmekte seçimi bana bırakmış durumdalar zaten karismiyorlar ama evlen diye de destek olmuyorlar
Evlenmekte seçimi bana bırakmış durumdalar zaten karismiyorlar ama evlen diye de destek olmuyorlarEvlenmeni istememe sebepleri ne? Gelirin gidecek olması mı yoksa erkek arkadaşınızı mı beğenmiyorlar? Gelirin gidecek olmasıysa bunu es geçin. Evlenmek için direnin, rıza gösterirler elbet.
Ya işte kendi hayatımı kuracak olgunluğa erisemedim bakin siz benden kac yas küçüksünuz ve bana akil veriyorsunuz benim şu an kendi hayatımı kurmam lazımdı ama yapamadim şimdi de özgüvenim kırıldı baya38 yaşındasınız ben 23 yani benden kaç yaş büyüksünüz ve ben ikinci bebeğimi bekliyorum. Bence siz de artık bir silkelenip kendinize gelin. Bu hayata bir defa geliyoruz ve kendi ailemiz de dahil kimseye feda etmek zorunda değiliz. siz zaten her şeyi fazla fazla yapmışsınız ve artık kendi hayatınızla ilgilenmelisiniz. Ben ayrı eve taşınıyorum bitti artık bu kadir kıymet bilinmemezlik çok sıkıldım kocaman insanım deyin ve ev tutun küçük ve eşyalı bile olabilir. Zamanla da oturtursunuz her şeyi ama böyle giderse o aile evinde ölüp gideceksiniz ve boşa geçen hayatınız olacak. Bir şekilde sorumluluk almaya başlarsanız olgunlaşırsınız diğer türlü hazır olmayı beklerseniz hiç yapamazsınız
Merhaba arkadaşlar,
Bazi şeyler son zamanlarda üst üste geliyor.Ben mi abartiyorum anlayamadım artık.Mesela bi kaç örnek veriyim,
Babam ev fiyatları arttığından beri sürekli her gün fiyatlarını söyleyip kimse ev alamaz artık şu kadar oldu falan diye söyleniyor her gün ama evimizi kredi cekerek borç harç icinde aldik babamin bir katkisi olmadi.Bende dayanamadim artik dedim keşke bize de zamanında ev alsaydin bizde kendimize alirdik tarzinda bisey dedim.Yani hem katkin yok hemde sürekli kötümser konuşmalar bunalıma girdim artık.Sonra güldü Allah sanada nasip eder inşallah dedi.Seninde evin burası demedi yani katkim olan bir eve üstelik.Bir de liseden beri calisiyorum hic para biriktiremedim babam rahatsızdı calismaiyordu calisip eve baktim kardeslerimi dershaneye gonderdim.Ama herşey unutuldu kız kardesimin umrunda bile değilim.Mesela geçen gün annemin teli bozuldu tamire verdim hattını cikarip cantama koymuştum.Ertesi gün yeni telefon aldik sonra baktim hat yok çok üstüme geldiler vay nasil kaybedermisim falan.Bende dedim yarın yedek cikartirim diye kiz kardeşim sen karışma ben hallederim dedi.Yani onlada tartıştım ufak sonra uyudum işe geldim.Moralim sifir hat cekmecemden çıktı.Zaten dedim cekmecemede koymuş olabilirim diye.Annemin sesi dahi çıkmıyor kız kardeşimden yana.Daha bir gün o senin ablan saygılı ol biraz demedi.O kadar kırgınım ki hepsine eve gidesim yok.38 yaşındayım kendi hayatima yeni yeni bakıyorum.Benim yasimdakilerin çoğu 20 yaşında evlendi ben eve baktim yine yaranamadim.
Aileniz böyle olmasına sebebiyet vermiş. Suçlu siz değilsiniz tek yapmaya çalıştığınız ailenizin onayını almak ve onları mutlu etmek olmuş ama mutlu ve memnun olmayacaklar belli ki. Siz de olduğunuz yerde durarak o olgunluğa asla erişemeyeceksiniz çünkü olacak olsa şimdiye olurdu. Risk alıp cesaret etmeniz gerek. Zorluk yaşasanız bile ki illaki yaşayacaksınız en azından kendi hayatınızı yaşayacaksınız. Bunu yapmanız gerek. Belki biraz sert bir dil kullanmış olabilirim ama sizi kendinize getirip sarsmak için yanlış anlamayın lütfen. Siz kimseye muhtaç değilsiniz ve ne isterseniz yapabilirsiniz sadece adım atmanız gerekli gerisi gelir. Belki aileniz de böylece kıymetinizi bir nebze anlarYa işte kendi hayatımı kuracak olgunluğa erisemedim bakin siz benden kac yas küçüksünuz ve bana akil veriyorsunuz benim şu an kendi hayatımı kurmam lazımdı ama yapamadim şimdi de özgüvenim kırıldı baya
Evet haklısınız cesaretimi onlar kırıyor ayrılsam gerisi gelecekAileniz böyle olmasına sebebiyet vermiş. Suçlu siz değilsiniz tek yapmaya çalıştığınız ailenizin onayını almak ve onları mutlu etmek olmuş ama mutlu ve memnun olmayacaklar belli ki. Siz de olduğunuz yerde durarak o olgunluğa asla erişemeyeceksiniz çünkü olacak olsa şimdiye olurdu. Risk alıp cesaret etmeniz gerek. Zorluk yaşasanız bile ki illaki yaşayacaksınız en azından kendi hayatınızı yaşayacaksınız. Bunu yapmanız gerek. Belki biraz sert bir dil kullanmış olabilirim ama sizi kendinize getirip sarsmak için yanlış anlamayın lütfen. Siz kimseye muhtaç değilsiniz ve ne isterseniz yapabilirsiniz sadece adım atmanız gerekli gerisi gelir. Belki aileniz de böylece kıymetinizi bir nebze anlar
Yanlış yapıyorsunuz pişman olucaksınız.. 29 yaşıma kadar sanki zihnen ailem için yaşadım, üniversite okurken bile çalıştığım parayla aileme destek olmaya çalışırdım. Abim hep sorumsuzdu aynı anda üniversite okuyorduk. Düşünün benden büyük ve erkek ama ben ona para gönderirdim. O özel yurtlar da kaldı rahatsızlığı var diye ben KYK da bitirdim okulu..Mezun olur olmaz atandım öğretmen oldum. Ailemin borcu için kredi çektim yıllarca kredi ödedim, elime bir şey kalmadı. Sonra eşimle tanıştım nedense bir anda dank etti bana, hayatım kaçıyordu. Kredi borcum bitmişti koşa koşa kredi çekip araba aldım. Aileme de bir hafta sonra haber verdim ben araba aldım diyeMerhaba arkadaşlar,
Bazi şeyler son zamanlarda üst üste geliyor.Ben mi abartiyorum anlayamadım artık.Mesela bi kaç örnek veriyim,
Babam ev fiyatları arttığından beri sürekli her gün fiyatlarını söyleyip kimse ev alamaz artık şu kadar oldu falan diye söyleniyor her gün ama evimizi kredi cekerek borç harç icinde aldik babamin bir katkisi olmadi.Bende dayanamadim artik dedim keşke bize de zamanında ev alsaydin bizde kendimize alirdik tarzinda bisey dedim.Yani hem katkin yok hemde sürekli kötümser konuşmalar bunalıma girdim artık.Sonra güldü Allah sanada nasip eder inşallah dedi.Seninde evin burası demedi yani katkim olan bir eve üstelik.Bir de liseden beri calisiyorum hic para biriktiremedim babam rahatsızdı calismaiyordu calisip eve baktim kardeslerimi dershaneye gonderdim.Ama herşey unutuldu kız kardesimin umrunda bile değilim.Mesela geçen gün annemin teli bozuldu tamire verdim hattını cikarip cantama koymuştum.Ertesi gün yeni telefon aldik sonra baktim hat yok çok üstüme geldiler vay nasil kaybedermisim falan.Bende dedim yarın yedek cikartirim diye kiz kardeşim sen karışma ben hallederim dedi.Yani onlada tartıştım ufak sonra uyudum işe geldim.Moralim sifir hat cekmecemden çıktı.Zaten dedim cekmecemede koymuş olabilirim diye.Annemin sesi dahi çıkmıyor kız kardeşimden yana.Daha bir gün o senin ablan saygılı ol biraz demedi.O kadar kırgınım ki hepsine eve gidesim yok.38 yaşındayım kendi hayatima yeni yeni bakıyorum.Benim yasimdakilerin çoğu 20 yaşında evlendi ben eve baktim yine yaranamadim.
Bende yapmam gerektiğini düşündüm yaptım eşiniz karşınıza çıkmış bir şekilde yuva kurmuşsunuz sizin adınıza sevindim.Yani bu yaşıma kadar evleneceğim budur diyeceğim biri de çıkmadı bu zamana kadar daha yeni çıktı.Onceden neredeydin diyorum:)Yanlış yapıyorsunuz pişman olucaksınız.. 29 yaşıma kadar sanki zihnen ailem için yaşadım, üniversite okurken bile çalıştığım parayla aileme destek olmaya çalışırdım. Abim hep sorumsuzdu aynı anda üniversite okuyorduk. Düşünün benden büyük ve erkek ama ben ona para gönderirdim. O özel yurtlar da kaldı rahatsızlığı var diye ben KYK da bitirdim okulu..Mezun olur olmaz atandım öğretmen oldum. Ailemin borcu için kredi çektim yıllarca kredi ödedim, elime bir şey kalmadı. Sonra eşimle tanıştım nedense bir anda dank etti bana, hayatım kaçıyordu. Kredi borcum bitmişti koşa koşa kredi çekip araba aldım. Aileme de bir hafta sonra haber verdim ben araba aldım diyeo günden bu güne de anca kendime yetiyorum..Şimdi çok daha kıymetliyim onlar bana yapmaya başladı, abim bebeğimin pusetine kadar bir çok hediye aldı düşünün Anladım ki aile de olsa insan kendine değer verince herkes veriyor.. Evet benim ailem öyle çocuğum yapsın etsin kafasında değildi söylemezlerdi, hep ben teklif ederdim ama sonuçta büyük yük bana kalırdı..Kendinizi düşünün bunda vicdan yapıcak hiç bir şey yok zaten şimdiye kadar elinizden geleni yapmışsınız siz.
Sizde kendimi goruyorum.ayni sekilde benim ailemde boyleydi evlatlar konusunda, insan cok kirilip kahroluyorMerhaba arkadaşlar,
Bazi şeyler son zamanlarda üst üste geliyor.Ben mi abartiyorum anlayamadım artık.Mesela bi kaç örnek veriyim,
Babam ev fiyatları arttığından beri sürekli her gün fiyatlarını söyleyip kimse ev alamaz artık şu kadar oldu falan diye söyleniyor her gün ama evimizi kredi cekerek borç harç icinde aldik babamin bir katkisi olmadi.Bende dayanamadim artik dedim keşke bize de zamanında ev alsaydin bizde kendimize alirdik tarzinda bisey dedim.Yani hem katkin yok hemde sürekli kötümser konuşmalar bunalıma girdim artık.Sonra güldü Allah sanada nasip eder inşallah dedi.Seninde evin burası demedi yani katkim olan bir eve üstelik.Bir de liseden beri calisiyorum hic para biriktiremedim babam rahatsızdı calismaiyordu calisip eve baktim kardeslerimi dershaneye gonderdim.Ama herşey unutuldu kız kardesimin umrunda bile değilim.Mesela geçen gün annemin teli bozuldu tamire verdim hattını cikarip cantama koymuştum.Ertesi gün yeni telefon aldik sonra baktim hat yok çok üstüme geldiler vay nasil kaybedermisim falan.Bende dedim yarın yedek cikartirim diye kiz kardeşim sen karışma ben hallederim dedi.Yani onlada tartıştım ufak sonra uyudum işe geldim.Moralim sifir hat cekmecemden çıktı.Zaten dedim cekmecemede koymuş olabilirim diye.Annemin sesi dahi çıkmıyor kız kardeşimden yana.Daha bir gün o senin ablan saygılı ol biraz demedi.O kadar kırgınım ki hepsine eve gidesim yok.38 yaşındayım kendi hayatima yeni yeni bakıyorum.Benim yasimdakilerin çoğu 20 yaşında evlendi ben eve baktim yine yaranamadim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?