Foruma böyle bir konu açmak kimsenin istemeyeceği gibi benim de hiç istemeyeceğim bir şeydi. Ama maalesef bugün bebeğimi aldırmak zorunda kaldım
Öncekikınularıma bakarsanız aslında hafif tehlikeli bir gebelikti benimkisi. Biraz aşagıdaydıbebeğim ilk kontrolumde. Ancak ikinci sefer gidilen kontrolde duyulan kap atışları beni de sevindirdi anne olabilme ümidiyle.
Ancak dün kontrole gittiğimizde ikinci kez kalp atışlarını duymayı beklerken kalbinin durdugunu öğrendik. O an dünyam başıma yıkıldı. Muayenehaneden nasıl çıktığımı bilemedim. Ardından başka bir doktor. Ve yine aynı sonuç. Üstelik bebeğimin kalbi on gün önce durmuş. Ve ben içime bir ara gelen 'acaba bir şey mi oldu, sanki bir şey hissetmiyorum' hissinden başka hiçbir şey anlamadım kalbinin durduğuna dair.
Dün bütün gece hastanedeydim. Ve kimseyi almadılar yanıma. Doğumhanede beş doğum ve doğum sancısı yaşayan anne adaylarını gördüm, feryatlarını duydum. Düşük hakkında hiçbir fikrim yoktu. Vücuduma yerleştirilen ilaç, ardından suni sancı serumu, sabaha kadar süren ağrılar, dinmek bilmeyen gözyaşları ve düşmeyen bir bebek..
Sabaha da anestezisiz bir kürtaj..
Doktor 3 ay korun dedi ancak bir daha cesaretim olur mu zaten, bilemiyorum. Geleceğe dair tüm umutlarım neredeyse tükendi, bir gece de her şey darmadağın oldu. Ailem, eşim herkes çok üzgün. Ancak en büyük acıyı yaşayan elbetteki bizleriz.
Birileriyle acımı hem paylaşmak istiyorum hem de kimselerle konuşmak istemiyorum. Ruh halim berbat.
Beterin beteri var elbette ve her işte bir hayır. Ancak bu kadar sevinip heveslenmişken her şeyin başa dönmesi ve yaşanılan kayıp gerçekten çok yıpratıcı. Aklımda hep bebeğimi neden kaybettiğime dair şüpheler ve asla cevabını bulamayacağım sorularım var. Ve hiç bir zaman unutamayacağım bir kaybım. Gerçekten çok zormuş. Allah bana ve benim gibilere yardım etsin..
